Fic Beast [SF] Snow Love Christmas Eve

ข้อมูลเบื้องต้น

© Tenpoints!

เนื้อเรื่อง

Fic Junseung 

Title : Snow Love Christmas Eve

Author : Black Satan

Rate : แล้วแต่จะจิ้น

Style : LoveDrema & Romantic

 

 

ท่ามกลางหิมะที่ร่วงหล่นในวันคริสต์มาสอีฟ ผู้คนที่อยู่ในกรุงโซลได้ยิ้มแย้ม เตรียมพร้อมที่จะรับของขวัญจากซานต้า

 

ดูเหมือนว่าทุกคนที่อยู่บนโลกนี้ กำลังมีความสุขกันท่วนหน้า แต่ยังมีผู้ชายคนหนึ่ง ที่ยังหดหู่เศร้าใจ

 

หัวใจเขาได้ถูกแช่แข็ง 

 

"เฮ้อ...ชั้นละอิจฉาคนพวกนั้นจริงๆ" ผู้ชายผมแดงประกาย รูปหน้าเรียว สวยราวกับเจ้าหญิง ผิวขาวราวกับหิมะกำลังที่ร่วงหล่น 'ฮยอนซึง' ได้มองหนุ่มสาวที่เดินอยู่รอบๆตัวเขาอย่างเศร้าใจ ก่อนที่จะถอนหายใจออกมา
 

"ฉันไม่มีใครเลย ใครๆก็ไม่เห็นค่าในตัวของชั้น ทำอย่างกับชั้นเปนแค่ของเล่น พอเล่นจนเบื่อก็ทิ้งไป ทำไม พระเจ้าถึงปล่อยทิ้งให้ชั้นโดดเดี่ยวในวันครสิต์มาสอีฟเช่นนี้นะ"
 

ฮยอนซึงคิดในใจก่อนที่จะเอามือข้างขวาไปกำเสื้อตรงหน้าอกข้างซ้าย ตอนนี้เขารู้สึกหดหู่ อ้างว้างและเดียวดาย 
 

"หนาว หนาวจริงๆ ทำไมวันคริสต์มาสอีฟชั้นถึงไม่มีความสุขเลยนะ" ในหัวร่างบางมีแต่คำถามที่ขึ้นต้นด้วยคำว่า'ทำไม'เต็มไปหมด ซึงมันก็มีแต่คำถาม ไม่มีคำตอบ...
 

"อีกนานแค่ไหน ที่ชั้นจะอยู่คนเดียวแบบนี้" ร่างบางยืดกอดอดแล้วเงยหน้ามองท้องฟ้าสีหม่น ที่ปกคลุมไปด้วยเมฆและหยาดหิมะที่กำลังร่วงหล่นลงมาอย่างไม่ขาดสาย ยิ่งร่างบางกอดอกแน่นขึ้นเท่าไหร่ ร่างบางก็ยิ่งรู้สึกเดียวดายมากขึ้นทุกที แถมไม่รู้สึกอบอุ่นร่างกายขึ้นมาเลยซักนิด
 

"นี่มัวคิดอะไรอยู่คนเดียวน่ะ ยืนตากหิมะอยู่ได้ เดี๋ยวก็ได้แข็งตายหรอก" ผู้ชายคนหนึ่งซึงเปนเพื่อนฮยอนซึงชื่อ 'โยซอบ' ได้ตะโกนเรียกเพื่อนตัวเองให้มาหาตัวเอง เพื่อที่จะได้ไปซื้อของขวัญเตรียมการในวันคริสต์มาสจริงๆในวันพรุ่งนี้ 
 

"นายไปซื้อของกับดูจุนเถอะ ชั้นอยากอยู่คนเดียวซักพัก" ฮยอนซึงมองโยซอบก็ยิ่งรู้สึกเปลี่ยวใจ เพราะโยซอบนั้น ยืนควงแขนกับแฟนที่ชื่อว่า 'ดูจุน' อยู่
 

"อะไรของไอ้นี่วะ ไปกันเถอะครับดูจุนอา ไปซื้อของขวัญให้น้องซอลลี่กับน้องเควินดีกว่าเนอะ ^^" ว่าแล้วโยซอบก็พาดูจุนเข้าไปในร้านเค้กแล้วเลือกเค้กกันอย่างมันความสุข

โดยทิ้งปล่อยให้ฮยอนซึงอยู่ตามลำพังตามที่เขาต้องการ...
 

"ไม่มีใคร โดดเดี่ยวเดียวดาย หนาว อ้างว้าง" ร่างบางพูดเบาๆก่อนที่จะถอนหายใจอีกรอบ 
 

"ตามโยซอบไปซื้อของดีกว่า มาบ่นคนเดียวแบบนี้ คงไม่มีอะไรดีขึ้นมาหรอก" ว่าแล้วร่างบางก็ได้เดินข้ามถนนไปอีกฝั่ง เพื่อไปร้านเค้กซึ่งเปนที่ร้านโยซอบเข้าไปเลือกเค้กกับดูจุน

 

ในขณะนั้น ฮยอนซึงเหม่อ ไม่ได้มองว่าซ้ายขวาว่าจะมีรถหรือไม่ และสิ่งที่ไม่คาดฝัน ก็กำลังจะเกิดขึ้นกับคนสวยภายในไม่ช้า
 

บรืน...ปรี๊ดดดดด!!!!

มีรถขับหนึ่งขับมาด้วยความเร็วที่ไม่มากนัก แต่เพราะถนนในกรุงโซลในช่วงฤดูหนาวมันลื่นมาก ทำให้คนขับรถเบรกไม่ทัน
 

"อ่ะ.." ร่างบางยืนอึ้งอยู่ตรงนั้น เพราะความกลัว ตกใจและผวาทำให้ขาของเขาขยับไม่ได้ และในขณะนั้นเอง
 

"ทะ..เทอ ระวัง!!" มีผู้ชายคนๆหนึ่ง ได้เสี่ยงชีวิตวิ่งเข้าไปคว้าตัวฮยอนซึงให้หลบรถได้ทัน
 

"อะ...ขะ...ขอบคุณนะครับ" ฮยอนซึงก้มหน้าลงแล้วโค้งอย่างงามๆเพื่อเปนการขอบคุณผู้มีบุญคุณที่ช่วยชีวิตเขาไว้
 

"ไม่เปนไรหรอก แล้วเทอบาดเจ็บตรงไหนไหม รถเฉี่ยวรึป่าว" คนที่ได้ช่วยเหลือชีวิต จางฮยอนซึง ได้ถามไถ่ฮยอนซึงอย่างเปนห่วง
 

"ผะ..ผมไม่เปนอะไรแล้วครับ คะ...คุณ" ฮยอนซึงค่อยเงยหน้ามองคนที่ช่วยชีวิตตัวเองไว้ และทันทีที่เขามองหน้าคนๆนั้น ฮยอนซึงถึงกับตะลึง

"นี่มันอะไรกัน..." ฮยอนซึงพูดขึ้นในใจ ก่อนที่หน้าตัวเองจะแดงขึ้นมาอย่างไม่มีสาเหตุ

 

รูปร่างเขาคนนั้น ไม่ค่อยสูงมากนัก แต่ก็สูงกว่าฮยอนซึงเล็กน้อย ใบหน้าเรียวคม ชวนหลงไหล และจุดเด่นบนใบหน้าของเขาคือปากห้อยๆ ( นี่เอง -*- )

 

"ผมชื่อยงจุนฮยองนะครับ แล้วคุณ..."

"จางฮยอนซึงครับ ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ" ร่างบางยิ้มแก้เขิน ก่อนที่จะยืนมือไปให้จุนฮยอง

"ยะ...ยินดีที่ได้..รู้จักเช่นกันครับ" ร่างสูงได้เห็นรอยยิ้มของร่างบางแล้วก็ตกตะลึงไม่ใช่น้อย ทำไมเขาถึงยิ้มได้น่ารักแบบนี้นะ

"ครับ ว่าแต่คุณจะไปไหนหรอครับ" ฮยอนซึงเริ่มบทสนทนาอย่างเขินๆอายๆ

"ผมจะไปซื้อของขวัญให้แฟนน่ะครับ" คำพูดของจุนฮยองทำให้ดวงใจน้อยๆของฮยอนซึงแทบสลาย เปนรักแรกพบที่แสนจะปวดร้าวเหลือเกิน

"นายมีแฟนแล้วหรอ"

"ครับ" จุนฮยองพยักหน้า ก่อนที่จะมีผู้หญิงคนนึง ได้เดินมาหาจุนฮยองแล้วควงแขนจุนฮยองแล้วยิ้มแย้มอย่างมีความสุข

"เปนห่วงน่ะ ไปไหนมา" 

"ผมเดินเล่นอยู่น่ะครับ ฮาร่า แล้วฮยอนซึงเขาจะถูกรถชน ผมเลยช่วยชีวิตเอาไว้"

"โอ้...คุณเปนอะไรรึป่าวคะ ฮยอนซึง" ฮาร่าแฟนสาวของจุนฮยองได้ไปมองฮยอนซึงอย่างตกใจ

"ไม่เปนไรมากหรอกครับ" ฮยอนซึงยิ้มให้ฮาร่ากับจุนฮยอง โดยที่แอบซ่อนความเจ็บปวดไว้ในใจ

"คุณฮยอนซึงจะไปซื้อของหรอคะ ไปกับพวกเราไหม เรากะว่าจะซื้อของให้คนในบ้านพอดี" ฮาร่าเอ่ยชวนฮยอนซึงอย่างจริงใจ

"ไม่ดีกว่าครับ ผมไม่อยากรบกวน" 

"โอ๊ะ...นายเปนทอมหรอ พูดครับๆตลอดเลย" ฮาร่าถามฮยอนซึงขึ้นมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น

"ผะ...ผมเปนผู้ชายนะครับ" ฮยอนซึงเอามือปิดหน้าด้วยความอาย ที่ถูกเข้าใจผิดว่าเปนผู้หญิง

"อ้อ พอดีว่าเราหึงขึ้นมาน่ะ เรานึกว่าจะมีผู้หญิงมาอ่อย" ฮาร่าหัวเราะอย่างสะใจ โดยไม่รู้เลยว่าจุนฮยองได้มองเทอด้วยสายตาไม่พอใจ

"ไปด้วยกันไหมครับ จางฮยอนซึง" จุนฮยองมองฮยอนซึงแล้วถามคำถามเดียวกันฮาร่า

"ไม่ดีกว่าครับ"

"ผมอยากให้นายไปด้วยน่ะ ถ้าไม่รังเกียจ ไปกับผมได้ไหม" จุนฮยองเอ่ยชวนฮยอนซึงเหมือนเชิงอ้อน แต่ไม่ถึงกับอ้อนซะทีเดียว จึงทำให้ฮยอนซึงปฏิเสธไม่ได้

"กะ...ก็ได้ครับ"

"ฮะ...ฮาร่าครับ" จุนฮยองหันไปสะกิดคูฮาร่าที่ยืนมองตุ๊กตาตัวหนึ่งในร่างขายของขวัญอยู่ให้หันมาหาเขา

"มีอะไรหรอคะ" ฮาร่าหันไปพร้อมยิ้มหวานให้จุนฮยอง

"เทอมีนัดกับเพื่อนไม่ใช่หรอ" 

"จะ...จริงด้วย ตอนนี้ฮยอนอาคงจะรอชั้นนานแล้ว ขอโทษด้วยนะคะ ไปละคะที่รัก โอ๊ะ...บายคะคุณฮยอนซึง ฝากดูแฟนชั้นด้วยนะ" ฮาร่าพูดจบก็วิ่งหายไปในฝูงผู้คน

"เหลือเราแค่สองคนแล้ว ไปหาซื้อของขวัญดีกว่าครับ" จุนฮยองยื่นหน้าไปกระซิบฮยอนซึง ก่อนที่จะจับมือฮยอนซึงแล้วเอามือฮยอนซึงซุบมาไว้ในกระเป๋าเสื้อจัคแก็คขนสัตว์ที่เขาสวมใส่อยู่
 

แล้วพาฮยอนซึงเดินเที่ยวไปทั่ว ตลอดที่ทั้งสองคนอยู่ด้วยกัน ฮยอนซึงได้แต่แอบอมยิ้มและแก้มแดงตลอดเวลา โดยลืมไปเลยว่าจุนฮยองมีแฟนแล้ว

"ฮยอนซึงดูนั่นสิ" จุนฮยอนเดินผ่านร้านขายตุ๊กตาแล้วชี้ตุ๊กตาหมีตัวหนึ่งที่มีลักษณะคล้ายกัน วางไว้คู่กัน

"น่ารักดีนะครับ ตุ๊กตาตัวนั้น" ฮยอนซึงมองแล้วยิ้มหวานให้จุนฮยอง

"คงเปนตุ๊กตาคู่รัก ผมจะซื้อให้นายนะ" 

"มะ...ไม่ดีกว่าครับ ผมเกรงใจและอีกอย่าง..."

"อย่าพูดถึงฮาร่าในเวลานี้สิครับ ตอนนี้ก็มีแค่เราอยู่ด้วยกันสองคนนะ"

"งะ...งั้นก็ได้ครับ" ว่าแล้วจุนฮยองได้เดินเข้าไปซื้อตุ๊กตาสองตัวนั้นมา

"ผมให้นายตัวนึงนะ อีกตัวนึง ผมจะเก็บไว้" 

"คะ..ครับ" ฮยอนซึงรับตุ๊กตาที่ฮยองซึงให้มาอย่างเขินอาย

 

เวลาแห่งความสุขช่างผ่านไปรวดเร็วราวกับโกหก...

"มืดแล้วนี่ ต้องกลับบ้านแล้ว" จุนฮยองพูดพลางมองนาฬิกาอย่างเศร้า ซึ่งไม่ได้มีแต่แค่เขาคนเดียวที่เศร้า ฮยอนซึงก้อเศร้าเหมือนเขาเช่นกัน

"ครับ เราต้องจากกันแล้ว"

"สัญญาได้ไหม ถ้าเราจะมาเจอกันอีกที่นี่นะ" 

"ที่ไหนครับ" ว่าแล้วจุนฮยองได้พาฮยอนซึงไปที่ทะเลสาปที่อยู่ใกล้ๆย่านการค้า แล้วพาฮยอนซึงไปนั่งม้านั่งที่อยู่ใกล้ขอบทะเลสาปมากที่สุด

"เราจะมีเจอกันที่นี่อีกครั้งนะครับ"

"คะ...ครับ ไปเถอะครับแฟนคุณรออยู่" 

"ครับ" และแล้วจุนฮยองก็ได้เดินจากไปโดยทิ้งฮยอนซึงอยู่ตรงนั้น

 

หลังจากนั้น ในเวลา 1 ทุ่มของทุกวันฮยอนซึงจะถือตุ๊กตาหมีที่ซื้อจุนฮยอนซึงมาให้ มานั่งรอที่ม้านั่งตัวนั้นที่จุนฮยองพามาในวันคริสต์มาสอีฟทุกวัน จนถึงสามทุ่ม ของทุกวัน 

ไม่มีวันไหนที่ฮยอนซึงจะไม่มาคอยจุนฮยองที่นี่ ตั้งแต่ 1 ทุ่มจะถึง 3 ทุ่มของทุกวัน

 

จนถึงวันตริสต์มาสอีฟอีกครั้งในปีถัดมา

 

"เรารอเขามาปีนึงแล้ว เขาก็ไม่เห็นจะมา" ฮยอนซึงกอดตุ๊กตาหมีที่จุนฮยองซื้อมาให้ก่อนที่น้ำอุ่นๆได้ไหลออกมาจากตาของร่างบาง

"ทำไมกัน นี่เราถูกหลอกให้รอมาตลอดเลยหรอ" ฮยอนซึงเริ่มสะอึกสะอื้น ก่อนที่จะรู้สึกว่า มีคนอยู่ข้างหลัง

"ใครน่ะ" ร่างบางได้หันไปข้างหลัง ร่างบางถึงกับอึ้งในสิ่งที่ตัวเองเห็นอยู่ในตอนนี้

 

คนนั้นคือ ยงจุนฮยอง

 

"จุนฮยอง!!!!" ฮยอนซึงร้องเสียงเรียกคนที่ยืนอยู่ข้างหลังตัวเอง

"ใช่ครับ จางฮยอนซึง" จุนฮยองได้เอาตุ๊กตาที่ตัวเองซื้อในวันนั้น ออกมา 

"จะ...จุนฮยองจริงๆด้วย" ร่างบางได้โผล่กอดจุนฮยองด้วยความดีใจ โดยที่มีตุ๊กตาตัวนั้นอยู่ในมือด้วย

"ผมขอโทษนะครับ ทำให้คุณรอนาน ผมกลับมาตามที่สัญญาแล้ว" 

"ฮึก...จุนฮยอง ผมคิดว่าคุณจะหลอกผมซะแล้ว" ฮยอนซึงร้องไห้ออกมาด้วยความดีใจ

"อย่าร้องไห้สิครับ คนสวยของผม" จุนฮยองเอานิ้วโป้งเกลี่ยแก้มอันขาวเนียนฮยอนซึงเพื่อเช็ดน้ำตาฮยอนซึง

"คือ..." จุนฮยองจับคางร่างบางอย่างละเมียดละไม ก่อนที่จะประกบริมฝีปากเรียวชมพูของร่างบาง 

การกระทำของจุนฮยองทำให้ฮยอนซึงตาค้างก่อนที่จะปรือตาหลับลงแล้วจูบตอบจุนฮยองแย่างดูดดื่มท่ามกลางหิมะที่กำลังโปรยปรายลงมา
 

จุนฮยองค่อยๆเอาริมฝีปากออก แล้วมองฮยอนซึง
 

"จะ...จุน.."

"ผมเลิกกับแฟนในวันคริสต์มาสปีที่แล้ว ผมรอแต่คุณคนเดียว แต่ผมไม่คิดว่าคุณจะมารอผมทุกวัน"

"นี่นาย แอบมองชั้นตลอด 1 ปีเลยหรอ" 

"ครับ"

"นะ...นาย"

"ผมรักนายนะ ผมรักนายตั้งแต่แรกพบ"

"...."

"เราคบกันได้ไหม" 

"ทำไมจะไม่ได้ละ แต่อย่าทำให้ผมร้องไห้เด็ดขาดเลยนะ"  ฮยอนซึงเอาตุ๊กตาหมีโปะหน้าจุนฮยอง จุนฮยองหัวเราะกับการกระทำของร่างบาง

"ผมสัญญาต่อพระเจ้า เทพแห่งหิมะ และซานต้า ว่าผมจะรักและดูแลฮยอนซึงตลอดไป นายสัญญากับผมสิ"

"ครับ ผมสัญญา ผมจะรักยงจุนฮยอนตลอดไป" ฮยอนซึงกุมมือจุนฮยองแล้วเอยสัญญากับจุนฮยอง แล้วกอดจุนฮยองอย่างอบอุ่น

"อ้อมกอดของนายอุ่นจัง" ฮยอนซึงซบอกจุนฮยอง

"ตัวนายก็อุ่นเหมือนกันนะ"

 

The End..

© Tenpoints!