อันตรายวัยทีน [dangerous teen]

เนื้อเรื่อง

เรื่อง อันตรายวัยทีน

[DANGEROUS TEEN]

          มิ้งค์  คุณหนูแสนสวย  ฐานะ  การเรียน  ทุกอย่างดีเลิศสำหรับเธอไปหมด  แต่อย่างที่โบราณว่าเอาไว้  ทุกสิ่งทุกอย่างไม่มีอะไรที่จะดีพร้อมไปซะทุกอย่าง

          เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้งเธอหรือไร  คุณพ่ออันเป็นที่รักของเธอต้องมาตายเพราะโดนรถชนเมื่อหนึ่งเดือนที่แล้ว  เธอจึงอยู่กับแม่เลี้ยงของเธอ

          มิ้งค์ไม่ค่อยชอบแม่เลี้ยงของเธอเพราะความรู้สึกที่มีต่อแม่แท้ๆ  ความรู้สึกที่เหมือน  มาแย่งที่ของแม่เธอไป   ไม่ว่าแม่เลี้ยงขอเธอจะดีแสนดีต่อเธอแค่ไหน  เธอมักจะชอบทะเลาะกับอรษาแม่เลี้ยงของเธอประจำ  เพราะว่าความไม่เข้าใจ  ที่ไม่มีวันเข้ากันได้...

          "คุณอย่ามายุ่งวุ่นวายกับชีวิตหนูให้มากเกินไปได้มั๊ย"

          มิ้งค์ตะคอกใส่อรษา

          "มิ้งค์  ฉันไม่ได้อยากจะบังคับจิตใจหนูหรอกนะจ้ะ  แต่หนูกลับบ้านดึกๆ  ดื่นๆ  มันไม่ดี  ฉันเป็นห่วงหนูนะ"

          "คุณไม่ต้องทำมาเป็นพูดดีกับหนูหรอก  หนูอยากจะกลับตอนไหนก็เรื่องของหนู  คุณไม่เกี่ยว"

          มิ้งค์เน้นประโยคสุดท้าย

          "แต่..."

          ไม่ทันที่อรษาจะพูดจบ  มิ้งค์ก็แทรกขึ้นมาทันที

          "ก็หนูบอกแล้วไงว่าอย่ามายุ่งกับหนู"

          คราวนี้เธอตะคอกเสียงดังกว่าครั้งเก่า  ใส่หน้าแม่เลี้ยงของเธออย่างไม่เคารพยำเกรง 

          มิ้งค์เดินกระแทกเท้าออกไปอย่างอารมณ์เสีย 

          ---ที่โรงเรียน---

          มิ้งค์ระบายเรื่องของตัวเองที่ทะเลาะกับอรษาให้มะนาว  น้ำผึ้ง  น้ำหวานเพื่อนทั้งสามของเธอฟัง 

          "ฉันเบื่อมาเลยเธอรู้มั๊ย  ฉันไม่อยากอยู่ที่บ้านนั้นอีกแล้ว  ฉันอยากจะไปให้ไกลๆ  ไปให้ไกลๆ"  มิ้งค์ระบายออกมา  เสียงค่อยๆ  ดังขึ้นเรื่อยๆ

          "มิ้งค์ไม่เอาน่า  ยังไงบ้านนั้นที่เธอว่าก็คือบ้านของเธอรู้มั๊ย"

          มะนาวพยายามเกลี้ยกล่อมเพื่อน

          "บ้านหรอ  อย่างนั้นน่ะหรอที่เรียกว่าบ้านน่ะ"

          มิ้งค์ยังคงเถียง

          "มิ้งค์  ฉันว่าแม่เลี้ยงของเธอน่ะเป็นคนดีนะ  แล้วแม่เลี้ยงที่ดีต่อลูกเลี้ยงก็หาไม่ได้ง่ายๆ  ด้วย"

          น้ำผึ้งบอกไปตามที่ตัวเองเข้าใจ  เพราะที่มิ้งค์เล่ามาทั้งหมดนั้นดูอรษาออกจะเป็นคนดี

          "แต่ฉันไม่ชอบ"

          "แต่เธอน่าจะลองปรับตัวเข้าหาน้าอรษาให้มากกว่านี้นะ  และเธอก็ไม่ควรทำกริยาอย่างนั้นใส่น้าอรษาด้วย"

          น้ำหวานชักจะเริ่มรำคาญกับเพื่อนของตัวเอง

          "พวกเธอก็เหมือนกันหมด  ไม่มีใครเข้าใจฉันสักคน"

          มิ้งค์เริ่มอาระวาด  ทำให้เกรซ  เฟรียส  และอลิซที่เดินมาหันมอง

          สามสาวเมื่อเห็นว่าเป็นมิ้งค์เพื่อนสาวที่มีปัญหากับแม่เลี้ยงจึงเดินเข้าไปหา

          "เป็นไงจ้ะมิ้งค์  ทะเลาะกับแม่เลี้ยงของเธอมาอีกแล้วหรอ"

          เกรซแสร้งทำเป็นเห็นใจ

          "อืม"

          "ฉันน่ะสงสารเธอมาเลยนะมิ้งค์  ฉันว่าแม่เลี้ยงเธอจะต้องแกล้งเธอแน่เลย"

          อลิซแสร้งทำเป็นเห็นใจมิ้งค์อีกคน

          "เอาอย่างนี้มั๊ยล่ะ  เราไปทำจิตใจเราให้สบายกันดีกว่า  ฉันมีที่ที่หนึ่ง  เธอจะไปกับฉันมั๊ย  รับรองว่าเธอจะลืมเรื่องพวกนี้เลยล่ะ  แถมยังสนุกอีกต่างหาก"

          เฟรียสบอก  แววตาคู่นั้นของเธอดูมีเลศนัย

          "ทำไมพวกเธอพูดอย่างนั้นล่ะ  เกรซ  เฟรียส  อลิซ"

          น้ำหวานมีท่าทีไม่ค่อยพอใจ

          "ใช่  แทนที่จะทำให้มิ้งค์กับน้าอรษาเข้าใจกัน  แต่พวกเธอกลับยุให้แตกกัน  พวกเธอนิ..."  มะนาวฮึดฮัด ตรงเข้าไปหาสามสาว

          "ฉันเปล่านะ"  สามสาวบอกพร้อมกัน

          "นี่มะนาว"  มิ้งค์ตะโกนออกมา  "พวกเกรซเค้าไม่ได้จะยุอะไรฉันหรอก  แต่พวกเค้าเข้าใจฉัน  ไม่เหมือนพวกเธอ"  มิ้งค์พูดใส่หน้ามะนาว  น้ำผึ้ง  น้ำหวาน  อย่างเน้นคำ

          "มิ้งค์..."  ไม่ทันที่น้ำผึ้งจะพูดจบ  มิ้งค์ก็แทรกขึ้นมา

          "ตกลง  ฉันจะไปกับพวกเธอ  ไปกันเถอะ"  มิ้งค์เดินออกไปจากวงสนทนา

          "มิ้งค์"  มะนาว  น้ำผึ้ง  น้ำหวาน  เรียกพร้อมกัน  เพื่อหวังให้มิ้งค์หันมา  แต่กลับได้ใบหน้าที่ยิ้มเยาะของเกรซ  เฟรียส  และอลิซแทน

          เกรซ  เฟรียส  อลิซพามิ้งค์มาที่ห้องของคอนโดแห่งหนึ่ง 

          "ไหนล่ะ  ไม่เห็นจะมีอะไรสนุกเลย"

          "อ่ะน้ำ  ดื่มรอก่อน"

          อลิซยื่นแก้วน้ำให้มิ้งค์

          ทันทีที่มิ้งค์ดื่มน้ำแก้วนั้นเข้า  ตาก็พร่ามัว  ร่างก่ายเริ่มอ่อนแรง  รู้สึกง่วง

          "มิ้งค์เป็นไงบ้าง"  อลิซแกล้งถาม  ทำท่าทีเป็นห่วง

          "พวกเธอเอาอะไรให้ฉันดื่ม"  มิ้งค์พยายามลืมตา  ภาพที่เธอเห็นคือเกรซ  เฟรียสและอลิซทำหน้าเป็นห่วงเธอสุดๆ  แต่ฉาบไปด้วยความเสแสร้ง

          "เป็นไง  สาวๆ"  เสียงของบุคคลที่มาใหม่ดังขึ้น 

          "อ้าวบอย  กว่าจะมาได้นะ"

          เกรซแขวะ

          "อย่าบ่นเลยน่า  แล้วเหยื่อละพร้อมรึยัง"  บอยถาม

          เฟรียสเพยิดหน้าไปทางมิ้งค์ที่สลบอยู่

          "พวกเธอทำอะไรน่ะ"

          น้ำหวานตะโกนออกมา  ทันทีที่เข้ามาในห้อง

          "พวกเธอมาได้ยังไง"

          อลิซถามด้วยความตกใจ

          "อย่าถามให้โง่สิ  พวกฉันก็ตามพวกเธอมายังไงล่ะ"  มะนาวตอบออกไป

          "แก"

          เฟรียสจ้องอย่างอาฆาต

          "บอย  ไปจับพวกมันมาสิ"

          เกรซสั่ง

          "หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!!"  น้ำผึ้งคว้าปืนออกมาขู่  "ถ้าพวกเธอไม่อยากไปนอนอยู่ในโรงก่อนวัยอันควรล่ะก็  ส่งมิ้งค์มาเดี๋ยวนี้"

          ทันทีที่เห็นปืนแต่ละคนต่างหน้าซีดเผือดไปตามๆ  กัน

          "โอเค  โอเค  เราพูดกันดีๆ  ก็ได้หนิ  เกิดมันลั่นขึ้นมาจะทำยังไง"  เกรซเกลี้ยกล่อม

          "ฉันบอกให้ส่งมิ้งค์มา"  น้ำผึ้งตวาด

          "อลิซ  ส่งมิ้งค์ให้พวกนั้นไปซะ"  เฟรียสบอกเพื่อนสาว

          "ได้  ได้" 

          อลิซค่อยๆ  ลากมิ้งค์ที่นอนสลบอยู่ส่งให้น้ำหวานกับมะนาว  ทันทีที่น้ำหวานกับมะนาวได้ตัวมิ้งค์มาแล้วก็รีบปลุกทันที  แต่ก็ไม่มีทางว่าจะตื่น

          "ไป๊  ก่อนที่ฉันจะเรียกตำรวจมาจับพวกเธอ"

          พวกเกรซรีบออกไปจากห้องอย่างรวดเร็ว

          "โถ่เอ๊ย  ก็แค่ปืนของเล่น"  น้ำผึ้งยิ้มกับความฉลาดของตัวเอง

--------------------จบ--------------------

ข้อคิด~~~ไม่ควรไว้วางใจใครง่ายๆ  ถึงแม้ว่าจะเป็นเพื่อนหรือคนรอบเราก็ตามเพราะเค้าอาจจะมีจุดประสงค์ที่ร้ายต่อเราก็ได้