ยอดร้ายป่วนใจ
กวีฉัตรเจอกับจริยา ยายทอมสาวทีไร ประจานเขาว่าเป็นโรคจิตทุกที ก็เลยต้องสั่งสอนยายตัวแสบสักที ว่าถ้าไม่เลิกประจาน เจอดีแน่
ผู้เข้าชมรวม
642
ผู้เข้าชมเดือนนี้
26
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
“อย่าทำแบบนั้นนะยายทอม ฉันขอเตือนไว้ ถ้าไม่อยากมีปัญหากับฉันล่ะก็”
เขาทำท่าข่มขู่ใส่ด้วย แต่มีเหรอที่จริยาจะกลัวน่ะ ไม่มีทางหรอก
“กลัวตายเลยล่ะ ทุกคนระวังผู้ชายคนนี้ไว้ด้วยนะคะ นายคนนี้เป็น...อื้อ”
ยังพูดไม่ทันจบดี เขาก็ฉุดร่างนวลเข้าไปยังมุมหนึ่งของลานจอดรถ
พร้อมกับมือก็ปิดปากของเธอไว้ด้วย
“มานี่เลยยายทอม”
“อ่อยอั้นเอี๋ยวอี้อ๊ะ” หญิงสาวร้องตะโกนอย่างอู้อี้ผ่านมือที่ปิดไว้ไม่ปล่อย
ทั้งยังใช้มือทุบไปยังร่างแกร่งด้วยความโมโหอีกต่างหาก
“หยุดโวยวายเดี๋ยวนี้” เขาทำเสียงดุกร้าวใส่ จริยาไม่ยอมทำตามที่เขาบอกแต่กลับกัดไปยังฝ่ามือที่ปิดปากไว้แทน
และนั่นจึงทำให้เขาสะบัดมือเร่าทีเดียว
“โอ๊ย” นักสถาปนิกสาวก็เตรียมที่จะวิ่งออกไป
แต่เขาตามไปฉุดกระชากร่างนวลกลับมาได้ทันและดึงเธอเข้ามาปะทะแผงอกกว้างด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความโมโห
“เธอกล้ากัดฉันเหรอ เป็นหมารึไงกันยายทอม”
“ก็ใครใช้ให้นายมาปิดปากฉันล่ะ ไอ้บ้ากาม”
“คำก็บ้ากาม สองคำก็บ้ากาม ก็ได้วะ บ้าก็บ้า
วันนี้ฉันจะสั่งสอนเธอให้หลาบจำ ต่อไปจะได้ไม่คิดลองดีกับคนอย่างฉันอีก” พร้อมกับที่เขาดันร่างนวลให้เบียดชิดกับเสาในลานจอดรถโดยรวบมือของเธอทั้งสองไว้ด้วยกันและยกขึ้นไปยังด้านบนศีรษะ
เธอเตรียมร้องตะโกนให้คนช่วยเหลือ แต่เพียงเอ่ยได้แค่คำเดียว
“ช่วย...อื้อ” ทุกอย่างก็ได้ยินแต่เสียงอู้อี้เท่านั้น
ตอนนี้กำลังตามเก็บไหอยู่ค่ะ 555 แบบนี้เปิดไหไว้เยอะ ก็เลยตามปิดให้หมดค่ะ ปั่นหลายเรื่อง หลายนามปากกา เลยลืมค่ะ แป่ว
|
ผลงานอื่นๆ ของ รัตมา มธุกร ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ รัตมา มธุกร
ความคิดเห็น