O.P.E.N สัมผัสรัก[จาก]ในก้นบึ้ง[ใน]หัวใจ

 

เชื่อมั้ย?
ว่ารักแรกของฉัน
คือเธอคนนั้น
และฉันเกิดมาเพื่อที่จะรักเธอ
รักมาตลอด......

ณ สวนซากุระ พันปี ค.ศ2008 ฤดูใบไม้ผลิ กลีบของดอกซากุระ ปริ๊ยไปตามสายลม บรรยากาศแจ่มใส นกน้อยแร่งบิน ไปมา "หึ ~~~~ฮึ~~~~ หึ ~~~~หึ~~~ อึ ~~~" มีเด็กสาวอายุประมาณ4-5ปีปิดหน้าทั้งตาทั้ง2ข้างเจ้าของผมสีน้ำตาล ถักผมเปียทั้ง2ข้างผิวพรรณขาวอมชมพูสวยน่าสัมผัสไม่ใช่เล่นทีเดียว ริมฝีปากอวบสีชมพูอ่อน คนหนึ่งร้องไห้ น้ำตาไหล นั่งร้องไห้ตรงต้นซากุระใหญ่ที่ขึ้นชื่อว่าใหญ่ที่สุดในสวนแห่งนี้ กลีบของดอกซากุระปริ๊ยไปทางขวามือของเด็กสาวที่ เศร้าโศกเสียใจเหมือนสูญเสียคนที่ตนรักไปอย่างนั้น.... "ร้องไห้ทำไมเหรอ......???" มีเด็กชายอายุประมาณราวๆเท่ากับเด็กสาวคนหนึ่งเจ้าของผมสีดำไม่ดำมากจนเกินไป ผิวของเขาช่างสีคล้ายกับเด็กสาวหน้าตาราวกับ ฐานะไม่ใช่เล่นๆ มาจากไหนไม่ทราบ สักถามเด็กสาวที่ร้องไห้เหมือนวี่แววจะไม่หยุดเลย "คุณพ่อ คุณพ่อ จะ-จาก หึ หะ หนู ไป ปะ ไปแล้ว ฮึ" เด็กสาวตอบเด็กหนุ่มที่มาถามเธอ "ถึงเธอจะไม่มีคุณพ่อ แต่เธอ ก็ยังมีคุณแม่ และเพื่อนๆอยู่นะ" เด็กชายส่งยิ้มอันอ่อนโยนพร้อมกับน้ำเสียงปลอบใจเด็กสาวทำไมเด็กเริ่มรู้สึกนดีขึ้น และเริ่มเลิกร้องไห้ "..........." เด็กสาวไม่เอ่ยพูดอะไรสักคำ และหลังจากนั้นยิ้มอะไรสักอย่างจากกระเป๋ากางเกง มันก็คือ ผ้าเช็ดน้ำตา กว้าง 15-16เซน และความยาวประมาณเท่ากับความกว้าง เป็นสี่เหลียมจตุรัส สีเขียวเหมือนทะเลลาย ตาราง เป็นเส้นๆสีส้มอมชมพู ยื่นให้เด็กสาว อย่างเต็มใจ เด็กสาวค่อยๆเงยหน้ามองหน้าชายหนุ่มที่ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เธอรับผ้าเช็คหน้า ของเด็กหนุ่มแล้วพูดด้วยน้ำเสียงด้วยความยินดี "ขอบคุณนะ ......^^" "อะ อืม ไม่เป็นไร ^￦^" เมื่อเด็กหนุ่มพูดจบยื่นมือค่อยๆมาตรงเด็กสาว "จ๊ะ..... " เด็กสาวจับมือเด็กหนุ่มที่ยื่นมือมา และค่อยๆยืน ขึ้นมาจากที่เดิม "แล้วเธอชื่ออะไรล่ะ?????" ชายหนุ่มถามเด็กสาวด้วยความสงสัย.... " ชื่อ ยู-.. " เด็กสาวยังพูดไม่จบ มีเสียงเรียกหนึ่งแซกเข้ามา เป็นเสียงผู้ชาย เหมือนเป็นองครักษ์ "คุณหนูคร้าบ..... คุณหนูคร้าบบ...... อยู่ไหน คร้าบบบ คุณ......" ชายร่างสูงหัวล้านใส่แว่นกันแดดสีดำสนิท ดูแล้วหน้างเกรงขาม อายุประมาณ 40กว่า ผิวสีน้ำตาลแดง เข้ ชุดสูตรสีดำ รองเท้าสีดำสนิทมันเงา วิ่งมามาทางชายหนุ่มและเด็กสาว ที่กำลังยืนอยู่ " มีอะไร..??" เด็กชายถาม นายหัวล้านคนนั้น "นายท่าน โทรมาครับว่าให้คุณหนูรีบกลับคฤหาน์ เดี๋ยวนี้" เด็กสาวมองหน้านายหัวล้านและเด็กชาย อย่างกลัวๆสงสัย "ฉันขออยู่ อีกนิดได้ไหม?..." "ไม่ได้ครับ นายท่านบอกว่า ให้คุณหนูรีบกลับ ห้ามแวะที่ไหนไม่งั้น นายท่านไล่ผมออกแน่.." "งั้นก็ช่วยไม่ได้ " ชายหนุ่มทำหน้าหงอยๆและกำลังจะกลับไปที่รถจากัวส์ สีดำ แพงๆคันหนึ่งที่จอดที่ริมประตูทางเข้าหน้าสวน ของซากุระพันปี "เดี๋ยว.............!!!!" เด็กสาวตะโกนบอกเรียกชายหนุ่มหลังจากนั้น ชายหนุ่มค่อยๆหันมามองเด็กสาวอย่างดีใจนิดๆ "........" "เราจะได้เจอกันอีกไหม???.." "ได้เจอสิอีก12ปีมาเจอกันที่เดิมนะเวลาเดิม " เมื่อชายหนุ่มพูดจบชายหนุ่มส่งยิ้มจางๆให้เด็กสาวแล้วค่อยๆหันไปเดินต่อ แผ่นหลังของชายหนุ่มค่อยๆหายไปจากเด็กสาวมันทำให้รู้สึกว่า ความรู้สึกนี้เธอไม่เคยรู้สึกกับชายมาก่อน พอมารู้ตัวอีกทีมาเธอตรงหลุมรักเขาซะแล้ว