Fic reborn (Yaoi)

ลำดับตอนที่ #72 : คู่ที่ 4 สายหมอก ปะทะ เมฆา

“รุ่นที่ 10 ครับ เป็นอย่างไงบ้าง เจ้าหัวสนามหญ้า รีบใช้ไฟของแกรักษารุ่นที่ 10 เร็ว”โกคุเทระที่เข้ามาดูอาการรีบออกคำสั่ง เพื่อทำการปฐมพยาบาลบอสของตนทันที

“แค่ แผลถลอกเอง ไม่เป็นไรมากหรอก”สึนะบอก เมื่อลืมตาขึ้นได้

“ไม่เป็นไรแน่นะ”ยามาโมโตะถามย้ำด้วยความเป็นห่วง

“อือ สบายมากๆ โดนมาจากรีบอร์นกว่านี้อีก”สึนะยิ้มให้ พลางนึกถึงตอนที่ฝึก แล้วก็หนาวๆขึ้นมา ยิ่งแท๊กทีมมากับโคโรเนโร่ ยิ่งหนาว

“ให้ตายสิ เจ้าห่วย แพ้มาซะได้ แถมยังแพ้เป็นคนแรกอีกต่างหาก”รีบอร์นเดินมาดูอาการศิษย์ของตน

“แถมยังศพไม่สวยอีกนะครับ”มุคุโร่ซ้ำเติม

“ร้องเจี๊ยกด้วย ผมได้ยิน”แรมโบ้ช่วยเสริม

“ฮึ”เสียงจากคุณฮิบาริ

คำซ้ำเติมแต่ละคำ ทำเอาบอสใหญ่น้ำตาตกใน ทรุดฮวบนอนตายทันที

“อย่าคิดมากไปเลยครับ ก็รุ่นที่ 10 ไม่ได้ใช้ไฟดับเครื่องชนนี่ครับ ถ้าใช้ล่ะก็ ไม่มีทางแพ้ล้านเปอเซนต์แน่นอน”โกคุเทระช่วยให้กำลังใจ

“นั่นสิๆ อย่าเศร้าไปเลยน่า สึนะ ถึงจะแพ้ แต่ชั้นว่าเราอาจจะได้กำไรมากกว่าที่คิดก็ได้นะ”ยามาโมโตะพูดยิ้มๆ

“ยังไงเหรอ พี่ยามาโมโตะ”แรมโบ้ถามอย่าง อยากรู้

“ก็ชั้นเห็นมินามิ มองมาทางนี้นี่นา ถึงจะแพ้ แต่เอาอาการบาดเจ็บไปอ้อนคู่หมั้นของเราหน่อยเป็นไง”ยามาโมโตะยิ้มระรื่น

ซึ่งความคิดนั้นก็จุดประกายให้หลายคนยิ้ม เชียว

“เอาล่ะๆ เมื่อไม่มีใครเป็นอะไรมากแล้ว ก็มาเริ่มคู่ต่อไปเลยดีกว่า จะได้จบเร็วๆ”เบี้ยงตบมือแปะๆ แล้วทำหน้าที่พิธีกรต่อ

“คู่ต่อไป โรคุโด มุคุโร่ สู้กับ ฮายาเสะ ฮิคารุ เข้าสนามได้”

แล้วสายหมอกก็ไม่รอรับคำอวยพร(หรือคำสาปแช่ง)จากบอสหรือเพื่อนร่วมแฟมิลี่ หายวับเข้าเข้าสนามไปเลย

ฮิคารุ ที่มองภาพตรงหน้า ก็เริ่มน้ำตกบ้าง

.....กับไอ้กรรมการนักเรียนสุดโหดนั่น ยังไม่มีปัญญาหาทางหนีทีไล่ได้เลย แล้วเขาจะมีปัญญาไปเล่นกับคนที่กล้าท้าทายกรรมการนักเรียนสุดโหดมั้ยเนี่ย.....

“ฮิคารุ พวกชั้นพูดได้คำเดียวล่ะนะ”โทโมกิพูด เมื่อพิจารณาคู่แข่งแล้ว

“ถ้าไม่ยอมแพ้ก็อย่าตายนะ”(X6)

TT0TT >>>>สีหน้าคนฟังคำอวยพร

แต่ก็อะไรไม่ได้ นอกจากเดินเข้าสนามไป

ทั้งๆที่ตอนแรก อยากออกแรงเพื่อระบายอารมณ์แท้ๆ แต่ตอนนี้กลับหาทางรอดไม่ได้เลย เจอใครไม่เจอ ทำไมต้องเป็นหมอนี่ด้วยนะ

“อย่าทำหน้าเหมือนอยากตายสิครับ อุตสาสวยแท้ๆ”มุคุโร่ยิ้ม เมื่ออีกคนมายืนตรงหน้า

“หุบปาก แล้วเก็บปากไว้แตก ตอนตีกับฮิบาริเถอะน่า”ฮิคารุพยายามพูดตอกกลับไป แต่อีกคนก็แค่ยิ้ม

“คุณฮิบาริ ไม่มีทางชนะผมหรอกน่า”

ปึด >>>เสียงจากคนโดนพาดพึง ถ้ามีอีกครั้ง เดี๋ยวจะโดดลงไปเล่นด้วย สองข้อหา ดูถูกกันกับริหว่านเสน่ห์ใส่ฮิคารุ

“สายหมอก ปะทะ เมฆา เริ่มได้”

“ยอมแพ้ไปเถอะครับ ผมไม่อยากทำร้ายเพื่อนภรรยาเลย”มุคุโร่ว่า พลางเรียกสามง่ามออกมา

“โทโมกิไปเป็นภรรยาแกตั้งแต่เมื่อไร!!”ฮิคารุฉวยแส้ขึ้นมา สะบัดออกไป พันกับสามง่ามแล้วแย่งออกมาถือไว้เอง ด้วยระยะที่ห่างกันพอสมควร แต่เนื่องจากฮิคารุโกรธมาก จึงใช้ไฟดับเครื่องชนไปโดยไม่รู้ตัว แส้จึงยาวขึ้นมาก

“เมื่อคืนครับ”มุคุโร่ตอบสบายๆ

“อย่ามามั่วนะ ไอ้หัวสับปะรด”โทโมกิที่ทนฟังไม่ไหว ตะโกนเข้ามาสนาม

“จะยังไงก็เถอะ คุณเพื่อนภรรยา รีบยอมแพ้เถอะครับ”มุคุโร่ยิ้มให้ โดยมีแบล็คกราว์นเป็นเสียงโทโมกิบอกว่าใครเป็นกัน กับเสียงนาโอยะ บอกอย่ามาลามปามนะ

ศัพท์ที่พูดซ้ำนั้น ทำเอาฮิคารุฉุนจนตวัดแส้พันสามง่าม แล้วใช้พลังแบบเดียวกันกับที่พังกุญแจมืออลาวดี้ หักสามง่ามออกเป็นสามท่อน

“อ้าวๆ อย่าเที่ยวทำลายอาวุธคนอื่นสิครับ ฟุฟุ”มุคุโร่มองอาวุธของตนที่หักเป็นชิ้นๆแล้วกลิ้งลงกับพื้นไปซะแล้ว

“เท่านี้ ก็คงจบแล้วมั้ง”ฮิคารุวิ่งเข้าหามุคุโร่ เพื่อยุติการต่อสู้นี่ซะที

“นั่นสิครับ คงจบแบบคุณแพ้นะครับ”สามง่ามที่ถูกเรียกเข้ามือ ทำเอาฮิคารุแทบไม่เชื่อสายตา แล้วต้องถอยออกมาหลายก้าวจากร่างสูงตาสองสี เมื่อ เสาเพลิงปรากฏออกมารอบตัวมุคุโร่

“โกหกน่ะ”ฮิคารุมองอย่างไม่เชื่อสายตา ภาพลวงตารึเปล่าเนี่ย

“ผมเป็นใช้มายานะครับ แค่นี้น่ะเด็กๆ ขอจบเลยล่ะกันนะครับ ฟุฟุ”มุคุโร่หัวเราะส่งท้าย

กว่าฮิคารุจะหายตกใจ ก็มีเชือกหนา หลายเส้นพันรอบตัว ตั้งแต่หัวถึงเท้า จนต้องล้มกับพื้นเมื่อทรงตัวไม่ได้

สามง่ามยกขึ้นมาจ่อที่บริเวณคอ ฮิคารุที่ขยับไม่ได้ ได้แต่สบถหลายคำ เมื่อได้ยินคำตัดสิน

“ผู้ชนะ โรคุโด มุคุโร่”เบี้ยงกี้ประกาศ

เมื่อได้ยินคำตัดสิน มุคุโร่ก็สลายภาพมายา แล้วเดินออกจากสนามไป จะสั่งอะไรดีน้อ...

ฮิคารุมองตาม แล้วสบถออกมายาวเหยียดแล้วเดินกลับไปหาเพื่อนของตน

“เป็นอะไรมากมั้ย”โทโมกิถาม พลางสำรวจดูเพื่อนของตน เช็คดูว่าสามี(??)เขาทำร้ายฮิคารุรึเปล่า

“พอไหว ไม่มีแผลหรอก คงไม่ได้เอาจริงหรอก แกล้งหยอกกันมากกว่า เจ็บใจชะมัด”ฮิคารุว่า พลางนั่งลงบ่นอย่างเซ็งๆ

“เอาน่าๆ ก็คู่ต่อสู้น่ากลัวขนาดนั้น ไม่ตายก็ดีแล้วนะ พี่ฮิคารุ”ยูกิบอก พลางเหลือบสายตา มองตัวอันตรายอันดับต้อนๆ ของฝั่งตรงข้าม

“ก็ใช่น่ะนะ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”คาสึกิว่า

“เจ้าพวกนั้นเกรงใจเราน่าดูน่ะเนี่ย พวกเราไม่มีแผลเลย”ยูคิว่า พลางมองอีกฝั่ง ที่มีแผลเล็กๆน้อยๆมากกว่าพวกเขา เนื่องจากพวกเขาไม่คิดจะเกรงใจเลยตอนสู้

“แต่ขนาดนี้พวกเราก็สู้พวกเขาไม่ได้สักคน”เรียวเอ่ย

“เฮ้อ...”(X7)

อีกฝั่ง

“จบเร็วแล้วแบบสุดหูรูด พอๆกับฮิบาริเลยนะ”เรียวเฮพูด เมื่อมุคุโร่เดินกลับเข้ามา

“ก็แหม ไม่อยากแกล้งเขานี่ครับ เดี๋ยวบาดเจ็บไปจะยุ่ง”มุคุโร่หันมาตอบ

“เห นายก็ใจดีนะเนี่ย”เรียวเฮตอบยิ้มๆ

.....นี่ๆคุณพี่ชาย ถ้าอย่างมุคุโร่ใจดี โลกนี่ก็ไม่คนชั่วแล้วครับพี่.....สึนะคิดอย่างเหงื่อตก

“แกมองตรงไหน ว่าเจ้าตาสองสีนี่ใจดี เจ้าหัวสนามหญ้า”โกคุเทระ อดโวยวายไม่ได้

“พูดกันแบบนี้มาซัดกันเลยเกว่าเจ้าหัวปลาหมึก”เรียวเฮไฟลุกพรึ่บ

“ก็สวยเซ่”

“ยะ อย่าเพิ่งเลยนะ ทั้งสองคน เตรียมแข่งคู่ต่อไปเหอะนะ”สึนะรีบห้ามทัพ

“นั่นสิๆ ทั้งคู่ยังไม่ได้ลงเลยน้า เก็บแรงไว้ก่อนเถอะ”ยามาโมโตะช่วยห้ามอีกคน

“พี่เบี้ยงกี้ประกาศคู่ต่อไปแล้ว”แรมโบ้พูดแทรก แล้วมองไปในสนาม

“เอาเป็น ซาซางาวะ เรียวเฮ กับ ฮานากาวะ ยูกิล่ะกัน”