คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #44 : กลางคืน ห้องวายุ
โกคุเทระอุ้มนาโอยะกลับห้องมา โดยที่อีกคนก็ยังไม่รู้สึกตัวเลย
โกคุเทระวางร่างบางลงบนเตียง ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป แล้วออกมาพร้อมกับอ่างน้ำกับผ้าขนหนู
แล้วลงมือเช็ดหน้าเช็ดตัว และเปลี่ยนเสื้อให้
เมื่อเขาดูแล้วว่าคนตรงหน้าคงไม่เป็นอะไร ก็เดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำบ้าง
.....................................
“อืม”นาโอยะได้สติกลับมาแล้ว เขายันตัวขึ้นมา มองไปรอบๆ
“ที่ห้องนี่นา”นาโอยะเอามือจับหัว เมื่อยังอาการปวดหัวอยู่ แล้วก็เจ็บที่ข้อมือหน่อยๆด้วย
นาโอยะมองแผลถลอกที่มือ เนื่องจากที่โดนมัด ทำให้เกิดแผล แล้วก็ต้องสะกิดใจ
รู้สึกว่าตอนแรกมันเป็นชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวข้างในเป็นเสื้อยืดสีแดงน้า แล้วทำไมมันกลายเป็นเสื้อสำหรับใส่นอนได้ล่ะ
“อ้าว ตื่นแล้วเรอะ”โกคุเทระเดินออกมาจากห้องน้ำ
เสียงที่ได้ยินทำเอานาโอยะ ประมวลผลได้ทันที
ไอ้หมอนี่บังอาจเปลี่ยนเสื้อเขาเหรอ
หมอนที่หนุนอยู่ กำลังจะถูกเปลี่ยนให้เป็นอาวุธ บินเข้าไปหาอีกคน แต่ก็ต้องชะงักไป เมื่อคนที่เดินออกมาจากห้องน้ำ ใส่แต่กางเกงผ้าออกมา เสื้อไม่ใส่ มีแต่ผ้าเช็ดตัว พาดอยู่ที่คอ
“นะ นาย..นาย”
“มีอะไร”โกคุเทระถาม
“ทำไมไม่แต่งตัวให้เรียบร้อยเล่า ไอ้บ้า คิดว่าตัวเองหุ่นดีนักรึไง”นาโอยะด่าทันที พร้อมกับหน้าที่แดงน้อยๆ
“ไม่เห็นเป็นไรเลย ผู้ชายเหมือนกัน คิดอะไรมากมายเนี่ย”
“นายไม่คิด แค่ชั้นคิดโว้ย”
“คิดเหรอ”
“เออสิ”
“คิดว่าอะไรล่ะ”โกคุถาม
“...........................”นาโอยะเงียบไม่ตอบ
“ไม่เถียงแล้วเหรอ”โกคุเลิกคิ้วถาม ก่อนจะควานของในกระเป๋า
“เงียบไว้ก็ดี จะได้ไม่หนวกหูชาวบ้านเขา”โกคุเทระเดินมานั่งที่เตียง ดึงข้อมือที่เป็นแผลของนาโอยะมา
“จะทำอะไรน่ะ”นาโอยะพยายามชักมือกลับ แต่ไม่สำเร็จ
“อยู่เฉยๆสิ จะพันผ้าให้””แล้วโกคุเทระ ก็นั่งพันผ้าให้
“นี่ หมอนั่น จีน่ะ ทำอะไรนายรึเปล่า”โกคุถามเรื่องที่ตนคาใจ
“ทะ ทำอะไร.... เปล่าซะหน่อย”นาโอยะปฎิเสธเสียงแข็ง
โกคุเทระมองคนตรงหน้าอย่างจับผิด แล้วบีบข้อมือ ตรงที่พันผ้าไว้
“โอ้ย เจ็บนะ”นาโอยะร้อง
“นายโกหก บอกความจริงมา”
“ก็บอกแล้วนี่ ว่าไม่มีอะไร”นาโอยะพยายามหลบตา
“ต้องให้ชั้น เค้นความจริงอีกรึไง”โกคุเทระดึงนาโอยะเข้ามาใกล้
“อึก..ปะ ปล่อยนะ”
“ไม่ล่ะ ชั้นว่าจะเค้นความจริงจากคนปากแข็งซะหน่อย”ว่าแล้ว ก็จัดการกดอีกคนลงไปกับเตียง แล้วขึ้นคร่อมอย่างรวดเร็ว
“นะ นาย ถอยไปนะ”นาโอยะพยายามดันคนข้างบนออกไป แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้ผล เมื่อคนตรงหน้าไม่ขยับเลย
หนำซ้ำยังขยับเข้ามาใกล้ซะจนหน้าเกือบติดแล้ว
“ไหน บอกมาสิ ว่าหมอนั้นทำอะไรนาย ทำไมถึงสลบไสลไม่รู้เรื่องแบบนี้”โกคุเทระถาม
“ก็บอกว่า ไม่มีไง..อุ๊บ”นาโอยะพูดไม่ทันจบ อีกคนก็แนบริมฝีปากมาปิดซะแล้ว
“อือ..อื้ม.”ไม่นาน ก็ถอนจูบออก
“หมอนั้นทำอะไรนาย”เขาถามซ้ำอีก
“ก็บอกว...แค่โดนจับกรอกยานอนหลับเท่านั้นแหละ”คนด้านล่างรีบเปลี่ยนคำให้การโดยเร็ว เมื่อเจอสายตาของคนข้างบน
“ยานอนหลับ จริงเหรอ”
“เออ ก็หมอนั้นบอกมาแบบนี้นิ”นาโอยะเบือนหน้าหนี
“งั้นเหรอ งั้นถามอีกอย่าง”
“อะ อะไรอีกล่ะ”
“กินยานอนหลับ กินเข้าไปได้ยังไง อย่างนายไม่น่าจะไม่ยอมกินเองแน่”โกคุเทระหรี่ตามองอีกฝ่าย
“เอ่อ..”คราวนี้เงียบไม่ตอบ พร้อมทั้งเบือหน้าหนี
“................”ร่างสูง เงียบรอคำตอบ แต่ดูเหมือนว่า อีกฝ่ายจะไม่ยอมตอบแหง
คนด้านบนจัดการรวบมือ 2 ข้าง ไว้บนหัวด้วยมือเดียว
มืออีกข้าง สอดเข้าใต้เสื้อนอนตัวบางที่อีกฝ่ายสวมอยู่
“นาย เอามือออกไปนะ”
“ชั้นจะไม่หยุด จนกว่านายจะบอกความจริงมา”
เสื้อถูกเลิกขึ้นสูง พร้อมกับ มือแกร่ง ที่ไล้สัมผัสขึ้นไปเรื่อยๆ
“ถ้านายไม่ตอบ นายคงได้เป็นของชั้นคืนนี้แน่ๆ”โกคุเทระกดเสียงต่ำ ขู่อีกฝ่ายไป แต่ถึงจะบอกว่าขู่ แต่มันก็อยู่ในช่วงตัดสินใจ ว่าจะกดจริงรึเปล่า
“ก็แค่โดน..”
“โดนอะไร”
“โดนจูบเอง”นาโอยะพูดเบาๆ แต่อีกคนก็ยังหูดีได้ยินอีก
“หะ จูบเหรอ”คนได้ยินถึงกับแทบช็อก
“ชั้นบอกหมดแล้วนะ ปล่อยซะที”
โกคุเทระมองหน้าอีกคนอย่างพิจารณา ยิ้มออกมา ก่อนจะกดจูบเบาๆลงไปทีหนึ่ง แล้วเอนตัวนอนลงข้างๆ พร้อมกับกอดไว้แน่น
“นาย ปล่อยนะ”นาโอยะดิ้น เพื่อให้หลุดจากมือปลาหมึก
“นอนอย่างนี้แหละ ไม่งั้นคืนนี้จบไม่สวยแน่”แล้วนาโอยะก็นอนนิ่งอยู่อย่างนั้น ปล่อยเลยตามเลย
ความคิดเห็น