คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #43 : กลางคืน ห้องนภา
สุดท้ายแล้ว จนแล้วจนรอด คาสึกิก็ดิ้นไม่หลุดจากสึนะ เลยได้แต่ทำใจ ให้เขาอุ้มกลับมาทั้งอย่างนั้น
“ไง มาถึงคนสุดท้ายอีกแล้วนะ เจ้าห่วย”รีบอร์นทัก เมื่อสึนะเดินมาถึงหน้าประตู
“นะ หนวกหูน่า กลับมาครบ 32 ก็บุญแล้ว ถ้านายเป็นคนจัดเกมน่ะ”สึนะว่ากลับอย่างรวดเร็ว แต่รีบอร์นก็แค่ยักคิ้วขึ้น แล้วเดินกลับเข้าไปในคฤหาสน์ ซึ่งสึนะก็เดินตามเข้ามาเงียบๆ ไม่งั้นอาจมีอย่างอื่นเป็นของแถมได้
“สึนะคุง คนอื่นๆ”คาสึกิถาม
“เอ้อ รีบอร์น แล้วคนอื่นๆกลับมายัง”สึนะถารีบอร์นให้
“กลับมาแล้วสิ ก็บอกแล้วไงว่า แกเป็นคู่สุดท้าย ห่วยจริงๆ เป็นบอสประสาอะไร”รีบอร์นยังไม่วายทิ้งท้ายด่าได้อีก
“หนวกหูน่า ก็บอกแล้วไงว่าชั้นไม่ใช่บอส”สึนะเผลอขึ้นเสียงตามนิสัยเดิม ทำเอารีบอร์น ชักปืนออกมา เล็งทางสึนะอย่างรวดเร็ว
“เดี๋ยว !!! ขอเวลานอกก่อน!!!”สึนะรีบหลบหลังเสาทันที
“หึ แต่ก็เอาเถอะ จะยกโทษให้ เพราะยังไง แผนที่ของก็อยู่ไกลสุด”
“เฮ้ย”
“คนที่กลับเข้าห้องมาเป็นคู่แรกคือ ฮิบาริกับฮิคารุ ถ้าไม่นับมุคุโร่กับโทโมกิน่ะนะ”
“พวกเขาปลอดภัยกลับมาใช่มั้ย”คาสึกิถาม
“อา ครบ 32 ทุกคนแหละ คู่ต่อไปคือ เรียวเฮกับเรียว แรมโบ้กับยูกิ แล้วก็เป็นโกคุเทระกับนาโอยะ ยามาโมโตะกับยูคิ สุดท้ายจึงเป็นแก”รีบอร์นว่าให้ครบเสร็จสรรพ
“อืม รอดกลับมาได้ทุกคนก็ดีแล้วล่ะ”สึนะพูด
“เออ แค่นี้แหละ พวกนายขึ้นไปพักผ่อนได้แล้ว ชั้นเตรียมอาหารไว้ให้นิดหน่อย ถ้าหิวก็กินกันซะ แล้วเจอกันพรุ่งนี้”
แล้วรีบอร์นก็เดินหายไป ในบรรยากาศบ้านผีสิงของคฤหาสน์แห่งนี้ ทำให้สึนะไม่มีทางเลือก นอกจากกลับห้องตัวเองไป
เมื่อสึนะเข้าห้อง ก็วางคาสึกิลงที่โซฟา ก่อนจะเดินไปดูบนโต๊ะข้างหน้าต่างที่มีอาหารวางไว้ตามที่รีบอร์นบอก
เอ่อ รีบอร์ นี่นิดหน่อยของแกเหรอ นี่คือสิ่งที่สึนะคิด เมื่อบนโต๊ะมี.......มีอาหาร เรียกว่าอาหารฟูลคอร์ส เรียงเต็มโต๊ะเลยถ้าจะเหมาะกว่า อาจารย์สอนพิเศษของเขานี่ เคยมีความคิดเหมือนคนปกติกะเขามั้ย
“มีอะไรเหรอ สึนะคุง”คาสึกิถาม เมื่อเจอสึนะนิ่งไป
“ก็นะ ตกใจอาหารที่รีบอร์นเตรียมไว้นิดหน่อย ไม่มีอะไรหรอก ว่าแต่คาสึกิ อาบน้ำมั้ย เดี๋ยวชั้นอุ้มให้”
“มะ ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวไปเอง”คาสึกิหน้าขึ้นสี พร้อมหลบตาสึนะ ก่อนจะลุกจากโซฟา
แต่สึนะ ก็แค่ยิ้ม วางแผนแกล้งคน แล้วเดินเข้าไปใกล้ กอดคาสึกิไว้ แล้วพูดที่ข้างหูว่า
“ถ้าไม่ทำตามที่ผมบอก ผมไม่รับประกันความปลอดภัยนะ”
คาสึกิที่ได้ยิน ถึงกับสะดุ้ง พลางบ่นในใจว่า นี่ใช่คนเดียวกับที่เขาเจอวันแรกรึเปล่าเนี่ย
“งะ งั้นก็ตามใจสิ”คาสึกิบอกไป เมื่อดูท่าทางแล้ว คงไม่มีทางเลือกที่ดีกว่านั้น
สึนะยิ้ม เมื่อคนตรงหน้ายอมรับอย่างว่าง่าย แล้วอุ้มอีกฝ่ายขึ้นอีกรอบ เดินไปทางห้องน้ำในห้อง
วางคาสึกิลงที่ขอบอ่างน้ำ แล้วดึงเสื้อนอกที่คาสึกิสวมอยู่ออก เหลือแค่เสื้อเชิ้ตสีน้ำตาลตัวในเท่านั้น
“สึ..สึ.สึนะคุง จะทำอะไร”คาสึกิถามทันทีและรีบจับมือสึนะไว้ เมื่อสึนะถอดเสื้อเขาออก แถมยังแกะกระดุมเสื้อตัวในเขาอีกด้วย
“ทำอะไรน่ะเหรอ อาบน้ำไง”สึนะยิ้มให้พร้อมตอบคำถาม
“แล้วจะอาบในอ่างหรือจะอาบฝักบัวล่ะ”สึนะถาม แต่ปากน่ะกำลังซุกไซร้อยู่ที่ข้างคอขาว
คาสึกิกำเสื้อสึนะแน่นอย่างหวาดเสียว แต่ในความรู้สึกของคาสึกิ กลับมีอีกความรู้สึกหนึ่งเกิดขึ้นมา จึงถามออกไป
“สึนะคุง แกล้งกันอยู่ใช่มั้ย หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ”
แล้วสึนะก็หยุดจริงๆ ถอยออกมาถาม
“ทำไมถึงรู้ว่าฉันไม่ได้เอาจริง จับผิดเก่งไปหน่อยมั้ง น่าจะเก่งพอๆกับลางสังหรณ์ชั้นเลยนะเนี่ย ” (- -) >>สึนะ
“มะ ไม่ต้องสนใจหรอกน่า ออกไปนะ จะอาบน้ำแล้ว”
“ฮะๆๆ โอเค ผมรอข้างนอกนะ”แล้วสึนะก็เดินออกไป
คาสึกิถอนหายใจอย่างโล่งอก เฮ้อ นึกว่าจะไม่รอดซะแล้ว ดีนะที่จับผิดทัน
สึนะเดินออกจากห้องน้ำมา เตรียมอาหารไว้ให้คนในห้องน้ำ ก่อนจะไปเตรียมเสื้อผ้าของตัวเองมารออาบน้ำต่อ
รอไม่นานเท่าไร คาสึกิก็เดินออกมาในชุดคลุม
“อ้อ ลืมเอาชุดเข้าไปเปลี่ยนสินะ”
“อือ”
“นี่อาหารทานซะหน่อยนะ”สึนะบอก ก่อนที่ตัวเองจะเดินเข้าห้องน้ำไป
คาสึกิมองตามไป ก่อนจะเดินไปเปลี่ยนชุด แล้วเดินออกมาดูอาหาร
เอ่อ อาหารฟูลคอร์สเหรอ (0.0) >>> คาสึกิ
คาสึกินั่งลงไปที่โต๊ะ แล้วลงมือกินซุปที่สึนะตักไว้ให้กินรอ
สักพัก สึนะก็ออกมา
“อ้าว ยังกินไม่เสร็จเหรอ”สึนะถาม
“ก็เอ่อ..”
“รอผมเหรอ”
คาสึกิพยักหน้า แล้วรีบหลบตา เมื่อสึนะยิ้มให้
แล้วทั้งสองคนก็นั่งกินด้วยกัน คุยกันไปมา จนกระทั่ง จะเข้านอน
สึนะมองเตียง แล้วก็คิดว่า จะแกล้งคนดีมั้ย..................................ไม่ดีกว่า เหนื่อยแล้ว
“นอนเถอะน่า ไม่ทำอะไรหรอก วันนี้เหนื่อยแล้ว”สึนะบอก พลางล้มตัวลงนอน
คาสึกิมองมา ที่สึนะ เมื่อตรวจสอบเรียบร้อย ว่าคงไม่ได้โกหก ก็เดินลงไปนอนข้างสึนะ
แล้วหลับไปอย่างรวดเร็ว สึนะหันมามองคนหลับไปแล้ว ยิ้มน้อยๆให้คนตรงหน้า แล้วเอ่ย
“ราตรีสวัสดิ์”
ความคิดเห็น