Fic [ Boku No Hero ] ผมมาเอาคืนครับ

ลำดับตอนที่ #57 : เริ่มแผน

เสียงกรีดร้อง ดังระงมไปทั่วบริเวณจัดงานในที

โนมุ 2 ตัว กระโดดลงมาจากรูบนเพดาน มายืนอยู่บนพื้นด้วยความสงบ ส่วนอีกตัว บินร่อนอยู่ติดเพดาน

(ห้างเป็นตึก 3 ชั้น ชั้นจัดงานคือชั้น 3 ชั้นบนสุด)

เพื่อรอคำสั่งจากนายของมัน

ทำให้ในเวลานั้นผู้คนพากันวิ่งหนีตายออกจากงาน ตำรวจบางส่วนที่อยู่ภายในงาน ก็ประทับปืนขึ้นมา เล็งไปที่โนมุสองตัวที่อยู่บนพื้น

ส่วนฮีโร่ที่ประจำอยู่ในงาน ก็มาล้อมอิซุคุ

“วิลเลิน มิโดริยะ อิซุคุ ยอมให้จับแต่โดยดี จะได้ไม่เจ็บตัว”ฮีโร่ที่ล้อมอยู่ประกาศ

ส่วนคนฟังก็แค่ยิ้มเล็กน้อย แล้วมองไปรอบๆด้วยสายตาว่างเปล่า

“3 คนเหรอ(+ คัตจังอีก1) ดูถูกกันจังน้า ไม่ใช่คนมีชื่อเสียงซะด้วย”

“เดกุ อย่าขัดขืน ยอมให้จับซะ มีกำลังมากมายอยู่ที่นี่ แกหนีไม่พ้นหรอก”บาคุโกหรี่ตามองอย่างไม่ไว้ใจ ความรู้สึกในตอนนี้ ไม่ต่างอะไรกับตอนที่หมอนี่ไปบุกที่โรงเรียนเลย

....น่ากลัวว่า...หมอนี่จะต้องก่อเรื่องร้ายแรงอีกแน่.....

“ผมไม่กลัวหรอกนะคัตจัง ผมแอบเข้ามาจนถึงที่นี่ ฝ่าตำรวจกับฮีโร่มาเป็นสิบๆคน คิดเหรอว่าแค่นี้จะเอาผมอยู่”

“จับเขาซะ”ฮีโร่ที่ได้ยินดังนั้นก็พุ่งมา เพื่อที่จะจับ พร้อมกับการใช้อัตลักษณ์ แต่ก็โดนอิซุคุเข้าประชิดตัวก่อน มือข้างขวา มีสายลมหมุนวนอยู่

ก่อนจะชกไปที่ฮีโร่คนที่อยู่หน้าสุด

ด้วยผลจากอัตลักษณ์ลมที่ใช้พร้อมกัน ทำให้ฮีโร่คนนั้น ลอยกระเด็นไปหลายสิบเมตรและสลบเหมือดทันที

“นี่ แกจะทำบ้าอะไร”เมื่อเห็นดังนั้น คนที่พุ่งมาเป็นคนต่อไปคือ คัตสึกิ ระเบิดในมือถูกจุดแล้วพุ่งตรงมา

แต่มันก็ถูกเบรกไว้ด้วย กระแสไฟฟ้าเช่นเดิม

“โนมุ”อิซุคุเรียก ทำให้โนมุที่ยืนนิ่งอยู่ ร้องรับคำสั่งในทันที

กระแสไฟฟ้า หลายสาย พุ่งออกมาจากโนมุตัวนึง ก่อนจะกระจายไปโดยรอบ สร้างร้อยไหม้ และความเสียหายไปตามเส้นที่ลากผ่าน

ส่วนอีกตัวก็ใช้ลม หอบสิ่งของที่อยู่ในงานขึ้นมา แล้วเหวี่ยงไปคนธรรมดาที่ยังหนีไปได้ไม่หมด และกระจุกตัวอยู่ที่ประตูทางออก

คัตสึกิ และฮีโร่ที่เหลืออีก 2 คน ก็เปลี่ยนเป้าหมายไปช่วยคนธรรมดาแทน ซึ่งมันก็คงไม่มีปัญหาในการทำลายหรอก ถ้าของที่ถูกเหวี่ยงขึ้นมา มันไม่ใช่ตู้กระจก ขืนทำลาย เศษกระจกคงตกลงไปโดนคนด้านล่างแน่

แต่ดูเหมือนจะสามารถแก้ปัญหาได้ เมื่อ 1 ในฮีโร่ที่เหลือ ใช้อัตลักษณ์ สร้างตาข่ายขนาดใหญ่ขึ้นมา รับตู้กระจกไว้ทำให้ไม่มีผู้ได้รับบาดเจ็บ

แต่ยังไม่ทันโล่งใจ เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดก็ดังตามมาอีก

คัตสึกิหันไปมองทางต้นเสียง ก่อนจะเห็นเหล่าตำรวจที่ล้อมวงโนมุอยู่เมื่อครู่ ลงไปนอนกองกันหมด พร้อมกับรอยของมีคมบาดและกลิ่นคาวเลือดที่คลุ้งไปทั่ว

ยิ่งสร้างความตื่นตกใจและเสียงกรีดร้องให้กับผู้คนโดยรอบ

“ยังไม่ต้องกลัวขนาดนั้นก็ได้ครับ พวกเขายังไม่ตายหรอกครับ พอดีผมค่อนข้างเห็นใจเหล่าตำรวจมากกว่าฮีโร่น่ะครับ เพราะงั้น ผมรับรองชีวิตพวกเขาให้ได้ แต่สำหรับคนอื่นน่ะ คงไม่หรอกนะครับ”อิซุคุยิ้มหวาน พลางนั่งตรงขอบเวที

“เธอต้องการอะไร ถึงได้ทำเรื่องแบบนี้”ฮีโร่หนึ่งในนั้นอดถามออกไปไม่ได้

“ผมแค่มาเก็บกวาดขยะ ตามแผนการณ์เท่านั้นเองครับ”อิซุคุตอบไปตามตรง

“นี่แกยังไม่เลิกอีกเรอะ!!”บาคุโกตะคอกกลับไป เมื่อคำตอบมันเดจาวูยังไงชอบกล

แต่คำตอบที่ได้รับ กลับเป็นสายฟ้าที่พุ่งเข้ามา ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นกรงสายฟ้าที่กักตัวเขาไว้แบบคราวที่แล้ว ซึ่งบาคุโก คุตสึกิ ก็ไม่ยอมโดนโจมตีแบบเดิมซ้ำสอง รีบถอยฉากจากบริเวณนั้น ก่อนจะสัมผัสได้ถึงลมวูบนึง เฉียดใบหน้าไป ก่อนจะรีบหันไปมอง

แต่ก็ไม่ทันแล้ว โนมุตัวที่บินได้ โฉบเอาคนธรรมดามาคนนึง บินขึ้นไปบนเพดาน

“หืม..”อิซุคุร้องเบาๆ เมื่อปราตามองเหยื่อที่โนมุจับมาได้ ก่อนจะยิ้มหวานให้คนที่เหลือ

“โชคดีจัง หมอนี่มันหัวโจกที่รังแกคนไร้อัตลักษณ์เมื่อกี้นี่นา ขยะชิ้นเบ้อเริ่มเลยน้า”พูดด้วยรอยยิ้ม พลางยกมือขึ้นมา หันไปทางประตูทางออก ที่ยังเหลือคนอออีกเล็กน้อย โดยมีฮีโร่เฝ้าระวังหลังอยู่

“Mario nette” (หุ่นชักใย)

คนนั่งอยู่พูดขึ้น พลางขยับนิ้วมือไปมา

คัตสึกิมองไปรอบๆ อย่างไม่ไว้วางใจ แม้จะไม่เห็นความเปลี่ยนแปลงอะไรเลย แต่เขาก็ไม่คิดว่า เจ้าคนช่างคิด แผนเยอะอย่างคนตรงหน้าจะยอมแพ้ ทำท่าทางขู่พวกเขาเฉยๆคงไม่มีทาง

“พวกโนมุก็ไม่ขยับแล้ว บลัฟกันรึเปล่าเนี่ย”ฮีโร่ 2 คน ที่เตรียมพร้อมรับมืออยู่ด้านหลังคัตสึกิพูดกัน

โนมุตัวที่บินก็บินอยู่ด้านบน ไม่มีทีท่าจะทำมากกว่านั้น  โนมุตัวที่ใช้ไฟฟ้า ก็หยุดเคลื่อนไหวตรงฮีโร่ที่กระเด็นไปเพราะหมัดของวิลเลินตรงหน้า ส่วนอีกตัวยืนอยู่ด้านหลังของเจ้านายมัน

“เวรแล้ว!!!”บาคุโกสบถขึ้นมาดื้อๆจน อีก 2 คน ที่กำลังยินดี เพราะกำลังเสริมมาช่วยแล้ว สะดุ้งเฮือก หันมามอง และก่อนจะได้ถาม เด็กหนุมก็ถีบตัวพุ่งออกไปจากจุดที่ยืนอยู่

จนกำลังเสริมที่เพิ่งมาถึง อยากบ่นเจ้าเด็กเลือดร้อนคนนี้

.....เตี้ยมแผนก่อนสิโว้ย...ไม่ใช่ไปดื้อๆ....

อิซุคุมองตามการเคลื่อนไหวของเพื่อนสมัยเด็ก มือข้างเดิมเบี่ยงเป้าหมายมาเป็นคัตสึกิ ก่อนจะกำมือไว้

การเคลื่อนไหวถูกสกัดในทันที พร้อมกับร่างของบาคุโกที่ลอยอยู่ในอากาศ ทำเอาฮีโร่คนอื่นที่มองอยู่ถึงกับค้าง

...เดี๋ยวนั่นมัน..อัตลักษณ์อะไรฟะ....”

“รู้สึกตัวช้าไปนะครับ คัตจัง พวกคุณทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะ”คนผมเขียวว่า พลางยกมือขึ้นมาอีกข้าง หันมือไปทางกลุ่มฮีโร่ที่ยืนกันอยู่

แต่เมื่อคนเด็กหนุ่มโดนจับไปแล้ว ฮีโร่ที่เหลือ ก็รีบกระจายตัวไปในทันที

“Mario nette”เด็กหนุ่มวิลเลินกล่าวซ้ำ แค่เพียงไม่นาน ฮีโร่ทั้งหมด ก็ชะงักอยู่กับที่ ไม่มีใครขยับตัวได้แม้แต่คนเดียว

“อืมมม....รวมทั้งหมด 9 คนพอดี เลยสวยนะเนี่ย”อิซุคุมองผลงานตัวเองอย่างพอใจ

“อัตลักษณ์นั่นมันอะไรฟะ ปล่อยนะโว้ย”คัตสึกิพยายามดิ้นให้หลุด

“อย่าดิ้นเลยนะคัตจัง เดี๋ยวจะโดนด้ายบาดเอานะ”ไม่ทันขาดคำ ตามตัวบาคุโกก็เริ่มมีรอยเลือดซิบขึ้นมา แม้จะลองระเบิดไป แต่ก็ไม่สามารถดิ้นหลุด ราวกับโดนเชือกล่องหนที่ทำลายไม่ได้ ตรึงอยู่กลางอากาศ

เด็กหนุ่มลุกขึ้นยืน มองเหล่าฮีโร่ที่พยายามดิ้นรน แต่ก็ไม่สามารถหลุดจากพลังของเขาได้

…..Mario nette หุ่นชักใยของเขา เป็นการบีบอัดลมเข้าไว้ด้วยกัน ความหนาแน่นเท่ากับเส้นด้าย แต่ความแข็งแกร่งและยืดหยุ่นน่าจะเหมือนเส้นเอ็นมากกว่า เพราะถูกสร้างจากลมจึงไม่มีใครมองเห็น ไม่ว่าจะระเบิด มีด ของแข็ง ไฟ ก็ไม่สามารถตัดทำลาย เส้นด้ายของเขาได้ เว้นเสียแต่จะเป็นอัตลักษณ์ลมเหมือนกัน ถึงจะทำให้สมดุลของเชือกนี่หายไป จนหลุดออกมาได้....

อิซุคุขึงด้ายไว้พอสมควรตรงประตูในตอนแรก พอเหล่าฮีโร่วิ่งผ่านด้ายเหล่านั้น จึงโดนจับอย่างง่ายดาย

“เพราะพวกคุณถ่วงเวลาผมซะเยอะ ผมเลยไม่ได้จัดการขยะเท่าที่ควรเลย มีอยู่ชิ้นเดียวเอง”อิซุคุว่า พลางมองไปที่โนมุตัวที่บินอยู่

“โนมุปิดทางเข้าซะ”เมื่อสิ้นคำสั่ง สายฟ้าก็วิ่งผ่านไปที่ประตู วิ่งไปตามช่องว่างในอากาศ รวมตัวเป็นซี่ลูกกรงปิดทางเข้าสถานที่จัดงานไว้

“พอซะที เลิกบ้าได้แล้ว นี่แกกู่ไม่กลับแล้วเรอะ”คัตสึกิโวยวายขึ้นมา เมื่อเห็นอีกคนปรายตามองไปโนมุตัวที่บินอยู่ เขาพอจะเดาความคิดต่อไปได้ บ้าชะมัด ทำอะไรไม่ได้เลย เมื่อไรอ.ไอซาวะจะมา เรื่องจะได้ง่ายขึ้น

“ผมไม่เลิกหรอกคัตจัง เพราะด้วยเหตุผลนั้น ผมถึงมาเป็นวิลเลิน”อิซุคุเดินมาหยุดตรงหน้าคัตสึกิ

“ผู้คนที่รังแกพวกเรา ไม่เห็นหัวพวกเรา ฮีโร่ที่ไร้ความสามารถ ชูคอในฝีมืออันน้อยนิดของตัวเอง ไล่ต้อนคนอ่อนแอให้จมลงไปในความมืด จะต้องหายไป”

“นี่แก....”คัตสึกิกัดฟันกรอด

แววตาว่างเปล่า สีหน้าที่ไร้ความรู้สึก จ้องมองคนตรงหน้า

“ตอนนี้ไม่มีฮีโร่ที่แท้จริงอย่างออลไมท์อีกต่อไปแล้ว ไม่มีใครช่วยได้หรอก  พวกคุณก็เตรียมรับผลที่เป็นฮีโร่แต่ช่วยอะไรใครไม่ได้ ไว้ได้เลยทั้งขยะ และตัวประกัน”ประโยคสุดท้ายหันไปพูดกับเหล่าฮีโร่

ก่อนจะส่งสัญญาณให้โนมุปล่อยเหยื่อในมือลงพื้น

- - - - - - - - - - - - -

ส่งท้ายปี 2018

ขออภัยในความล่าช้า

ติดเกม I Dentity V อยู่