บันทึกใน"กรง"ขัง

เนื้อเรื่อง

12 Neptune 123

                ข้าเขียนบันทึกนี้ขึ้นมา ในห้องมืดๆแห่งหนึ่ง …. นี่คงจะเป็นบันทึกสุดท้าย ก่อนที่พวกเขาจะตามหาข้าและเพื่อนๆอีกหลายคนเจอ และข้าคงไม่ได้มีโอกาสเขียนบันทึกนี้อีก จริงๆ นี่มันก็หน้าสุดท้ายพอดี

ข้าเสียเวลาเขียน ซึ่งอาจจะเปล่าประโยชน์ก็ได้ แต่ถ้ามีใครอ่าน ..

วันนี้ … ข้าและพลเมือง Solars ได้หลบหนี จากนักรบ ไม่สิ! มันต้องเรียกว่า พวกทรยศต่างหาก!

พวกทรยศ ที่ Sasar สั่ง ให้กำจัดพวกเรา มันเรียกเราว่า “คนทรยศ”

ข้าจะมาตายแบบนี้เนี่ยนะ!!!

11 Neptune 123

                วันนี้ ข้าผิดหวัง ผิดหวังในตัวเขาจริงๆ

                ใช่ ทุกคนก็ด้วย เรานึกว่าเขาจะเป็นคนดี เปล่าเลย..

                แต่มันก็ถูกของเขา “อำนาจอยู่กับเขาแล้ว พวกเรามอบให้เขาเอง”

แต่ข้าไมได้เต็มใจ!!

7 Neptune 123

                เหตุการณ์มันยังไม่ดีขึ้นเลย ไม่สิ! ต้องบอกว่าแย่กว่าเดิมด้วยซ้ำ

                ผู้คนยังทะเลาะกัน ดาวข้างๆเริ่มจะพยายามเข้ามาในช่วงโอกาสนี้ คนส่วนใหญ่พูดเรื่องนี้กันมาสักพักแล้ว ข้าเองก็คิดแบบนั้น

                ต้องให้ซาร์ซา! ต้องเป็นเขา! ผู้ที่ทุกคนเกรงใจ และเขาจะไม่ทำร้ายเรา

                เขาจะต้องเป็นผู้นำที่ดี ก็อย่างที่อนิคัสพูดแหละ

.

.

.

.

.

18 Saturn 123

                ให้ตายเหอะ! ข้าจำได้ว่าเราเพิ่งย้ายจาก “ดาวสีน้ำเงิน” มาร้อยกว่าปีแค่นั้นเอง! เราถึงกับทิ้งประวัติศาสตร์ไว้ที่นั่นเลยเหรอ

กรกฎาคม 2551

                “แต่เราเป็นประชาธิปไตยนะฮาร์วี่”

                “เมื่อข้าศึกรุกรานประชิดเมือง ชาวโรมันหยุดประชาธิปไตยชั่วคราว และตั้งชายคนนึงปกป้องเมือง … มันไมได้ถูกมองว่าเป็นเกียรติ แต่เป็นการรับใช้มวลชน” เดนท์กล่าว

                “ฮาร์วี่ ชายคนสุดท้ายที่ได้รับแต่งตั้งให้ปกป้องโรมชื่อ ซีซาร์ และเขาไม่เคยคืนอำนาจให้ปวงชน”

…..

10 Neptune 123

เขากำลังเดินไปข้างหน้า ไม่สิ! พวกเขากำลังเดินไปข้างหน้า พวกเขาเดินไปรวมกันตรงนั้น บ้างก็เคลื่อนไปด้วยรถบรรทุกอาวุธขนาดใหญ่ ท่ามกลางสายตาของคนนับหมื่นนับแสน

“เขา” ผู้นั้น กำลังเดินไปข้างหน้า และบอกกับพวกเราว่า “เขา” จะนำพาเราไปข้างหน้า …. ผมชักไม่มั่นใจเสียแล้ว ว่าเขาจะพาเราเดินไปข้างหน้า แบบที่เขากำลังก้าวเข้าหาอำนาจไหม

                นักรบในชุดเครื่องแบบยืนสงบนิ่ง หน้าตาพวกเค้าผมเองก็ไม่รู้ว่าเค้าคิดอะไรกันอยู่ พวกเราเหรอ ก็ยืนสงบนิ่งสิ โดนมีดทิ่มคอหอยแบบนั้น ขยับตัวได้ที่ไหน แต่ทุกคนต่างก็มองไปที่ศูนย์กลางนั้น รอดูว่าเค้าจะสั่งให้นักรบพวกนี้ยึดมีดเราไหม

                นี่เราทุกคนต้องการแบบนี้จริงๆเหรอ?

                “พี่น้อง … โปรดฟังข้า!”