Chapter 1
อาการะคุง ตื่นได้แล้ว วันนี้มีซ้อมดนตรีไม่ใช่หรอ?? จะมานอนขี้เซาอย่างนี้ไม่ได้นะ ทั้ง โยชิ มาซาเกะ แล้วก็ มากิ มารอนานแล้วนะ เมื่อไหร่จะเลิกเป็นคนแบบนี้ซักที (ชักจะทนไม่ไหวแล้วนะเนี่ย ปลุกมาเป็นชั่วโมงๆแล้ว
[เห้อออ(><)เมื่อไหร่ชั้นจะมีพี่ ชายที่perfect กับเค้าซักทีนะ . ..]
เฮ้อววว !! . . ..( เสียงอาการะเริ่มหาวและ บิดขี้เกียจ แต่ก้ยังคงไม่ลืมตาเหมือนเดิม - -)
ฮึๆ คอยดูซิ ว่าอย่างนี้ยังจะหลับด้ายไม๊ >< ต้องใช้วิธีเดิมอีกแล้ว ไม้ขนไก่พิฆาต
อาการะคุง เป็นโรคอย่างหนึ่งที่กลัวไม้ขนไก่มาก กลัวมากกว่าอะไรทั้งสิ้น แล้วยูริ ก็ใช้วิธีนี้ทุกครั้งที่หมดความอดทนกับพี่ชายจอมขี้เกียจ ( แต่ไม่รู้ว่าครั้งนี้จะได้ผลรึเปล่า ?? ต้องลอง !!)
ย๊ากกกก !!!!??!!!
เสียงอาการะคุง ร้องดังขึ้นมา ถึงขนาดที่ข้างบ้าน ออกมาดูกัน แล้วต่างพากันคิดไปไกล ว่า เกิดอะไรขึ้นกับลูกชายบ้านนี้ เพราะอย่างน้อยๆ ทุกคนในซอยจะต้องได้ยินเสียงร้องดังออกมา อาทิตย์ละไม่เกิน7วัน - -
ก้คือทุกวันนั่นแหละ แต่ทุกคนในบ้านต่างก็รู้ดีว่า เสียงแบบนี้มันเกิดจากอะไร ^^
ยูริ พอเถอะน่า ชั้นรำคาญมันเต็มทนแล้วว นี่ก็สายมากแล้ว เดี๋ยวจะยิ่งสายไปกันใหญ่ เลิกเล่นได้แล้ว
โยชิๆๆ ช่วยด้วย อ๊ากกกกก เอามันออกไปไกลๆชั้นนน!!! (อาการะ ยังร้องไม่หยุด แถมยังวิ่งหนี ยูริ รอบบ้านอีก ทำเอาเพื่อนๆปวดหัวอีกตามเคย - -)
ฮ่าๆๆๆ ก็ได้ๆ เชอะ ก็พี่ไม่ยอมตื่นเองดีๆนี่นา ชอบให้ปลุกแบบนี้ทุกที สมมม น้ามมม หน้า >< (อิอิ ได้แกล้ง พี่ทุกวัน ชั้นก็มีความสุข กินอิ่ม นอนหลับ ละ )
ฝากไว้ก่อนนะ ยัยยูริ เด๋วกลับมาตอนเย็น เธอต้องโดนลงโทษแน่ๆ !!
ย่ะ. .. . (เชอะ นึกว่าจะอยู่ให้ลงโทษ รึไง ฝันเถอะย่ะ กว่าพี่จะกลับ ชั้นก้ไปถึงไหนต่อไหนแล้วว >< )
ถึงแม้ว่ายูริ จะไม่ใช่น้องสาวแท้ๆ ของอาการะ ซึ่งเป็นเรื่องที่ทุกรู้ดีกันอยู่แล้ว ยกเว้น ยูริ คนเดียว แต่ อาการะคุงก็รักและดูแล ยูริ อย่างดีมาโดยตลอด ตั้งแต่ที่พ่อและแม่ของยูริ ยกเธอให้เค้า. .. แต่ความน่ารัก สดใสของยูริ ก็ทำให้ให้ใครหลายคน ในโรงเรียน ซาซึกิ แห่งนี้ต้องละลายให้กับเธอ รวมไปถึงทั้ง อาการะ ด้วย.. (รึเปล่านะ?? ) เพราะความใกล้ชิดสนิทสนมของทั้งคู่ จนทำให้ใครหลาย คน สงสัย ในความรู้สึกที่แท้จริงของ อาการะ ที่มีต่อยูริ ถึงแม้ว่า อาการะ จะปฎิเสษมาโดยตลอดก็ตาม .. (ก็ยังคงสงสัยอยู่ดีนั่นแหละ - -)
กรี๊ดดดดดด !!!!! เสียงพวกนักเรียนสาวๆ ที่กำลังแอบดู อาการะและเพื่อนๆ ซ้อมดนตรี หลังเลิกเรียน
และก็จะเป็นแบบนี้ทุกวัน..
นี่ อาการะ พวกสาวๆ เอาขนม กับ ตุ๊กตา มาวางเต็มหน้าห้องแล้วว นายเดินออกไปทักทายพวกเธอหน่อยก็ดีนะ ก่อนที่ห้องซ้อมจะแตกซะก่อน ฮ่าๆๆ โยชิ พูดขึ้นมา ท่ามกลางความเห็นด้วยของเพื่อนๆ
ไม่อ่ะ นายก็รู้นิ ว่าชั้นไม่ชอบของพวกนี้ ที่ชั้นเล่นดนตรี ก็เพาะว่าชั้นชอบ ชั้นอยากร้อง
ไม่ใช่เพราะอยากให้ใครเอาของมาหั้ย หรืออยากได้ของใคร
อาการะ ตอบอย่างเมินเฉย
นายนี่มันบ้าจิงๆ เป็นชั้นนะไม่ได้เลย อย่างน้อย สาวๆพวกนี้พามาควงซักวันสองวัน
เฮ้อออออ ก็มีความสุขละ ถ้าไม่ติดที่ว่า คะแนนความฮอทของชั้น มันแพ้นายแค่ไม่เท่าไหร่นะ ชั้นไม่มานั่งเสียดายให้เสียเวลาหรอก . มาซาเกะ หนุ่มฮอทเบอร์ 2 รองจาก อาการะ พูดขึ้น ..
อ่าว. ละ มากิ อ่ะ ไม่ว่าชั้นหน่อยหรอ จะได้ครบทุกคนเลยเป็นไง หึๆ อาการะพูดน้ำเสียงประชด - -
ชั้นจะว่าอะไรนายได้ เรื่องของนาย ไม่เกี่ยวกับชั้น ตอนนี้ที่เราทุกคนควรทำคือ แกะเพลง ซ้อมดนตรี สำหรับงานประกวด ปีหน้าที่จะมีขึ้นไม่ใช่หรอ เสียเวลาจริงๆ
มากิ พูดขึ้นมาแบบนี้ เลยทำให้ทุกคนพูดไม่ออก เพราะเหลือเวลาซ้อมอีกไม่มากแล้ว เพราะอีกไม่กี่เดือนข้างหน้า ก็จะมีการแข่งขัน ที่เป็นเหมือนความฝันของทุกคน
ที่บ้าน อาการะ
เห้ออออออ ไมพี่ชายยังไม่กลับอีกนะ ดึกป่านนี้แล้ว ถ้ากลับนึกก็น่าจะโทรบอกกันซักหน่อยสิ ไม่ใช่ ปล่อยให้รออย่างนี้( แล้วเรื่องที่คิดไว้ตอนเช้าว่าจะหนีไม่ยอมหั้ยอาการะลงโทษ ก็ลืมซะหมด - - )
ติ๊ด ตีด !! เอ๊ะ ครัยส่งเมสเสสมา
วันนี้อาการะกลับดึกไม่ต้องรอทานข้าวนะ รีบนอนล่ะ ยัยอ้วน
อ๊ายยยยยย มาว่าชั้นอ้วน ตาพี่บ้า ตัวเองอ่ะผอมแย่หละ กลับมานะ ต้องเคลียให้รู้เรื่อง ชิๆ
เอ๊ะ แต่นี่ไม่ใช่เบอร์พี่ชายนี่นา
แต่สงสัยคงจะแบทหมดละมั้ง เลยเอาเบอเพื่อนส่งมา
เอ๊ะหรือ ว่าจะเกิดเรื่องร้ายกับ พี่ชายยย หรือว่าพี่ชาย
ไม่นะๆๆๆๆๆๆๆ>< สงสัยชั้นจะฟุ้งซ่านไปจิงๆอย่างที่ พี่มากิ บอกจริงๆ
เห้อออออออออออออออออออ
แต่ว่าป่านนี้ไมพี่ชายยังไม่กลับนะ
ทำอะไรอยู่
รู้ไม๊ว่าเราเป็นห่วงมากแค่ไหน
ทำไมชอบทำตัวไม่ได้เรื่อง ชอบทำให้เป็นห่วงอยู่เรื่อย
ไม่รู้ว่าจะทานข้าวรึยัง
ไม่รู้ว่าโดนสาวๆแฟนคลับรุมทึ้งไปถึงไหนแล้ว ><
โอ๊ยๆๆๆๆๆ
ถ้าอาการะ ยังไม่กลับ มีหวังยูริ ต้องเป็นบ้า เพราะความเป็นห่วงแน่ๆเลย
ความคิดเห็น