she's only girl you've ever seen
why are you not notice
you're slowly killing me
เหมือนเมื่อวานนี้เองที่เเม่ของเค้าจากไปโดยโรคร้าย โดยที่เค้าอายุเเค่7ขวบ ซอนโฮกลายเป็นเด็กกำพร้าที่คุณตำรวจส่งมาที่บ้านเลี้ยงเด็กกำพร้า จนเมื่ออายุได้10ขวบ ก็มีครอบครัวใจดีมารับเลี้ยงเค้าไว้ เเต่นั่นมันก็ไม่ได้ทำให้ ความทุกข์ในใจเค้าหายไป เหมือนตอนนี้
เหตการณ์นั้นผ่านมา8ปี ภาพต่างๆค่อยๆเลือนลาง เหลือเพียงความอ้างว้าง เด็กหนุ่มตอนนี้ได้เติบโตจนอายุ18 5ถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี ถึงเเม้การที่ซอนโฮมาอยู่ในบ้านหลังนี้จะได้ชื่อว่าเป็นคนใช้ เเต่เค้าก็ยอมรับเเละทำตามหน้าที่ดีเสมอมา
มือบางวางดอกไม้หน้าหลุมศพของเเม่ตนเอง ก่อนจะพูดคุยกันเหมือนนกับเเม่ยังอยู่ข้างๆ
"เเม่วันนี้หนูอายุ18เเล้วน่ะ อีกไม่กี่เดือนก็จะจบมัธยมปลายเเล้ว"
"หนูสบายดีมากๆเลยน่ะเเม่ คนที่นั่นเค้าดูเเลหนูอย่างดี"
"เเต่หลังจากเรียนจบหนูคงไม่กลับไปที่ันั่นเเล้ว เพราะสิ่งที่หนูทำไป...มันผิด เเต่เเม่ไม่ต้องกลัวน่ะ ว่าหนูจะไปอยู่คนเดียว
หนูจะเอายัยหนูไปด้วย อ่อ ใช่ วันนี้หนูไปหาคุณหมอซองอูมา ตอนนี้ยัยหนูอายุได้2เดือนเเล้วน่ะ ถ้าคลอดเมื่อไหร่หนูจะให้ยัยหนูมาเยี่ยมคุณยายน่ะ"
.
.
.
i can't hate you
but
i hate myself
_________________________________________
talk
สวัสดีค่า กำเนิดฟิคเรื่องเเรกในชีวิตเเล้วววว กร๊ดดดดดดดดดด ฟิคเรืื่องนี้เเต่งโดยอารมร์ชั่ววูบของไรท์เองค่ะ5555
ยังไงไปพูดคุยกันได้ที่ ทวิตเตอร์ @itisakwamsom น้าา
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น