คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : หนูน้อยยาใจ
“ันบอว่าให้นายลับไปที่ไร่ับันแล้วะไปไหน”
เาไม่หยุหิสาวึเ้าไปวาหน้าเาไว้แล้วพยายามทัุ้ทั้ลาทั้ึเาให้ามลับไปที่ไร่
“อึ๊บ! นายะืนัวทำไมเนี่ยมันหนัรู้ไหม”
สายาว่าเปล่าเหลือบมอนพูแล้วสะบัมือที่ับ้นแนเาออ
เรียมเิน่อ อิฟ้ายิ่โมโหัเ้าไปผลัเาหวัให้ล้มแ่เธอิผิ
ร่าสูไม่สะเทือนแม้แ่น้อยลับเป็นเธอที่ล้มระแทพื้นเ็มแรผลัอัวเอที่สะท้อนลับมา
“โอ๊ย! นายะวันบ้า” ไม่ิว่าัวผอม ๆ
ะมีแรเยอะะมั อิฟ้าพยายามยันัวเอลุึ้น
แ่้าว่าร่าสูที่้มมาึแนเธอออแรไม่มาหิสาว็แทบะปลิวามมือเามา
เธอแอบิว่าหาเาแ็แรไมู่ผอมเพรียวแบบนี้เาะมีแรมานาไหนผลัเธอล้มไ้้วยนิ้วเพียนิ้วเียว
“อบใ!” หิสาวระแทเสียอบ
“ะไปไหน็ไปเลย ันหมปัาะูแลนายแล้ว นอย่านายมันเริ่ม้นใหม่ไม่ไ้หรอเป็นะวันินไปลอีวิ เลย็แล้วันเอะ!” อิฟ้าสะบัหน้าพรืเินระย่อระแย่ลับไร่ นายะวันมอามร่าบอบบานั้น้วยสายาเ็บปว แล้วสอเท้าอเา็้าวเิน่อไป
อิฟ้าลับมาที่บ้าน็พบหนูน้อยนั่าปริบ ๆ
เหมือนะร้อไห้อาสาวรีบเ้าไปอ
“เป็นอะไรหนูาวทำไมทำหน้าเหมือนะร้อไห้”
“น้านนั้นไปไหนแล้วะ”
“น้าเาไปแล้ว้ะ
ไปไหน็ไม่รู้”
“หนูาวเสียใ”
ริมฝีปาน้อยเบะร้อไห้ึ้นมาริ ๆ
“หนูาวเป็นอะไระ
เสียใเรื่ออะไร”
“หนูาวทำให้น้าเาเ็บ”
“โถ!”
อิฟ้าใ้หลัมือเ็น้ำาให้หลานสาว
“ไม่้อร้อไห้นะะ
น้าเาไม่โรธหนูาวหรอ้ะ”
ะที่อาสาวำลัปลอบใหลาน
หนูน้อย็หยุร้อไห้ะทันหันและมีท่าทาื่นเ้น
“นั่นน้านนั้นนี่ะ”
หนูน้อยพราวี้นิ้วป้อม ๆ ไปที่ผู้ายัวสูผอมที่เินัทาผ่านไปยับ้านพัท้ายไร่
“ใ่ริ้วย”
อิฟ้าเอ็พลอยีใที่เห็นเาลับมา
“หนูาวอยาไปอโทษน้าเา”หนูน้อยปาน้ำา
“น้าเาื่อะวัน้ะ”
“หนูาวอยาไปอโทษน้าะวัน”
“ั้นไปับอานะ”
อาสาวูมือพาหลานเินไปที่บ้านพัท้ายไร่ เาำลันั่เหม่ออยู่ับไร่ทานะวันรหน้า
สออาหลานหันไปมอหน้าัน่อนผู้เป็นอาะเอ่ยทำลายวามเียบ
“ันีในะที่นายลับมา...มีนอยาอโทษนาย”
เาหันมามอหนูน้อยที่แอบอยู่้านหลัผู้เป็นอา่อย
ๆ โผล่หน้าออมามอเาาปริบ ๆ สออาหลานพาันเินเ้าไปหาเาใล้ ๆ
หนูน้อยใ้มือเล็แะไปที่รอยแผลรมุมปา
“เ็บไหมะน้าะวัน
หนูาวอโทษ”
อิฟ้ารู้สึแปลใเล็น้อย
ปิหลานสาวะไม่่อยยอมให้นแปลหน้าถูัวแ่นี่ลับเป็นฝ่ายเ้าหาเาะเอ
“เพี้ย! หายเ็บไหม
หนูาวใ้มน์วิเศษเหมือนน้าเลย”
และถ้าาไม่ฝาอิฟ้าเห็นเายิ้ม
แววาอเาอ่อนโยนมอหนูน้อย้วยสายาเอ็นู
“มาเถอะทำแผลันีว่า
หนูาว่วยอาอินะะ”
“ไ้่ะ”
สออาหลาน่วยันใส่ยาทำแผลให้นเ็บทั้ใบหน้าและลำัวึ่เป็นแผลเ่า
ส่วนแผลใหม่บาส่วน็้อประบ
“ันอโทษแทนพี่เอีที็แล้วัน
พี่เเป็นห่วหนูาว็เลยใร้อนไปหน่อย”
“พ่อเบอว่าพ่อเเป็นห่วหนูาว
น้าะวันอย่าโรธพ่อเอหนูาวนะ๊า”
ายหนุ่มส่ยิ้มอ่อนแทนำอบ
“นายนี่็ยิ้มเป็นนะ
พู็ไ้ แ่ไม่อยาะพู เป็นอะไรอนาย ลัวอพิุละร่ว...เอ๊ะ! รึว่าฟันหรอ”
หิสาวหัวเราะิั
“อาอินิสัยไม่ีเลย่ะ
หัวเราะเยาะน้าะวันทำไม แ่ฟันหรอ หนูาวยัฟันหรอเลย”
ไม่พูเปล่ายัยิ้มยิฟันให้อี้วย
ความคิดเห็น