[Fic KrisYeol] Craze Me! สนใจฉันบ้าง!!

ลำดับตอนที่ #2 : วางแผน 100% (เปลี่ยนชื่อตอนใหม่ค่ะ)

ตอนนี้ผมกำลังนั่งคิด คิด คิด แล้วก็คิด ว่าทำยังไงดี ให้ไอพี่คริสเดือนวิศวะ ปี2 ที่ผมพึ่งไปสืบประวัติมา ผมไม่รู้ว่าจะทำยังไงให้ ไอพี่คริสบ้านั้นหัน

มามองผม เห็นทีผมคงต้อง......นั่งคิดต่อไปแล้วหละ
.
.
.
.

ตอนนี้ผมกำลังนั่งฟังเพลงจากไอพอดเครื่องหรูของผมอยู่หลังมหาลัย พอดีผมมีเรียนเช้าหนะ ผมไม่รู้ว่าจะไปไหนเลยมาที่สวนหลังมหาลัยซะเลย

แล้วผมก็นั่งคิดต่อไปเรื่อยๆ คิดเท่าไหร่ก็คิดไม่ออก

-กรุก กรัก กรุก กรัก-

เสียงอะไรหนะ อยู่ดีๆหูของผมมันก็ดันไปได้ยินเสียงอะไรก็ไม่รู้ เสียงมันดังมาจากพุ่มไม้นั่น ผมจึงค่อยๆย่องเข้าไปจนมัน ใกล้มากขึ้นไปเรื่อยๆ

"จ๊ะเอ๋!"

"อุ้ย! เตี้ย" ผมแถบจะเอาเท้าเสยหน้ามันแหนะ ที่แท้มันก็คือไอ้เพื่อนตัวดำของผมนั่นเอง ทำเอากูตกใจหมดเลยนะ อิกะปิ

"โหยยยย กูก็ไม่ได้เตี้ยเท่าอิพี่ซูโม่ซูโฮ พี่รหัสมึงก็แล้วกัน" อ่าวอยู่ดีไม่ว่าดี วอนโดนตรีนกูแล้วนะมึง

"อิกะปิ ด่าใครอะด่าได้ แต่อย่ามาด่าพี่รหัสกูว" มันขึ้นครับมันขึ้น!

"อ้าวว! ก็พี่รหัสมึงเตี้ยจริงๆอะ" ไอ้กะปิกัมจงมันเอ่ยขึ้น

"โหยยย ถึงพี่รหัสกูจะเตี้ย แต่พี่รหัสกูก็ไม่ดำเหมือนหมาดำ อย่างมึงหรอกไอ้กัมจง 555" ว่าแล้วก็ซัดมันคืนสักหน่อยขอหาด่าพี่รหัสกู

"อิหยอย เดี๋ยวเถอะมึง สีผิวกูเค้าเรียกกันว่าผิวสีแทนเว้ย" ไอกะปิเอ่ยขึ้น

"แทนที่จะขาวนะสิมึงหนะ เออนี่! ช่วยไรกูอย่างดิ" ด่ามันไปด่ามันมา ก็พลันคิดถึงเรื่องของอิพี่คริสครับ เลยว่าจะขอให้มันช่วยสักหน่อย สงสัยน่า

จะดี

"อะไรของมึงวะ ถ้าไม่ให้ค่าตอบแทนกูไม่ช่วยนะเว้ย" ไคจึงเอ่ยขึ้น

"ครับคุณชายเดี๋ยวกูเลี้ยงไก่ทอดวันนึงเลยก็ได้ แต่งานนี้กูรับรอง มึงช่วยกูได้แน่" ผมจึงเอ่ยขึ้นและจินตนาการไปถึงอนาคต ที่อิพี่คริส จะหลงผม

หัวปรักหัวปรำ

"อะไรวะ ไหนว่ามาดิ๊" ไคจึงเอ่ยขึ้น แหมรีบร้อนจังนะมึง พอบอกจะเลี้ยงไก่ทอดเนี่ย

"ไม่ยาก มึงก็แค่ ช่วยทำให้พี่คริสชอบกูแค่นี้เอง" ผมจึงเอ่ยขึ้นด้วยความมั่นใจ

"ห๊ะ! มึงเนี่ยนะ จะให้พี่คริสหันมาชอบ ทำไมวะ" ไอ้ไคจึงเอ่ยขึ้น สอดรู้สอดเห็นจังนะมึง

"เออน่าาา เดี๋ยวกูค่อยเล่าให้มึงฟังทีหลัง แต่ตอนเนี่ยมึงช่วยกูคิดก่อนว่าจะทำยังไงให้อิพี่คริสมันหันมาชอบกู" ผมจึงเอ่ยขึ้น

"วางแผนก่อนดิ" ไคมันจึงเสนอขึ้น เออใช่! ต้องวางแผนก่อนสิเนอะแล้วค่อยลงมือทำ ฉลาดจริงเพื่อนผม แต่ก็ยังฉลาดน้อยกว่าผมหละนะ

"แล้วจะวางแผนกันยังไงอะมึง" ผมจึงถามมันให้รู้เรื่อง ตอนนี้ผมคิดไรไม่ออกจริงๆ ต้องปรึกษามันแค่คนเดียว มึงคนเดียวเท่านั้นนะไค ทีจะช่วยกู

ได้

"ก่อนอื่น มึงต้องหาทางใกล้ชิดกับรุ่นพี่เค้าก่อน โดยผ่านไอ้เทา" เออหวะ แล้วทำไมกูคิดไม่ได้วะ ผมก็ได้แต่รำพึงอยู่ในใจหละนะ ไอ้เทานะ มัน

เป็นคนจีน แล้วผมก็พึ่งจะรู้มาจากไอ้ไคเมื่อกี้ ว่ามันหนะเป็นลูกพี่ลูกน้องกับไอพี่คริส พ่อแม่มันกับพ่อแม่พี่คริสรู้จักกัน แถมยังพ่วงด้วยการเป็นหุ้น

ส่วนบริษัทกันอีก มันเลยสนิทกับพี่คริสสุดๆ

"ว่าแต่ จะขอให้มันช่วยยังไงอะมึง" ก็ใช่สิ มันกับพวกผมก็ไม่ค่อยถูกกันอยู่แล้วแล้วจะไปขอให้มันช่วยได้ยังไงหละ เกิดมันไม่ช่วยแล้วมันทิ้ง

ความหวังให้ผมมโนเองกลางทางก็แย่เลยสิ

"มึงโง่ปะ เราก็แค่ส่งทูต (?) ไปเจริญสัมพันธไมตรีกับมันก็จบเรื่อง ซึ่งทูตคนนั้นก็คือ...." อ่าวหยุดพูดเฉย

"ใครอะ" ผมจึงเอ่ยถามมัน ก็ดูมันสิจะต่อให้จบประโยคเลยก็ไม่ต่อ ยังหยุดไว้ให้กูตื่นเต้นอีกนะสาดดดดด

"คนคนนั้นก็คือ....พี่ซูโฮโอโม่กลูต้า พี่รหัสสุดสวยของมึงยังไงหละ" ไอ้ใครมันพูดจบแล้วก็ยิ้มกริ่ม พี่ซูโฮพี่รหัสผมจะไปเป็นทูตเจริญปัญญาชี้ทาง

สว่างให้ผมงั้นหรอ ไม่มีทางอะ พี่แกได้แว้ดผมตายกันพอดี

"มึงบ้าปะ พี่ซูโฮเนี่ยนะจะยอม ขนาดเดินสวนกับไอ้เทาพี่แกยังไม่คิดที่จะเดินเลย" ผมจึงเอ่ยขึ้น ก็มันจริงอะพี่ซูโฮแกเกลียดไอ้เทาจะตาย พอถาม

ว่าทำไมก็บอกว่า "ไม่รู้ ก็แค่ไม่ชอบ"  แมร่งบ้าป่ะว่ะ ไม่มีเหตุผลแต่เสือ.ก เกลียดครับพี่น้อง คนอย่างพี่แกก็มีด้วยเนอะ

"มึงก็ลองคิดดู มึงได้พี่คริสเป็นผัว แต่ไม่แน่อิพี่ซูโฮ่ง เอ้ย! ซูโฮของมึงอาจจะได้ผัวเด็กด้วย ก็ได้นะมึง รอไปนานๆ กูกลัวพี่แกขึ้นคานหวะ ทุกวันนี้

ก็แมร่งเดินอยู่บนคานอยู่แล้วหนะ" จริงด้วยหวะ ลืมคิด พอดีผมเป็นคนหวังดีต่อพี่รหัสตัวเองอะนะ เดี๋ยวพี่แกจะขึ้นคานขั้นสูงสุด ไม่ได้ๆ

"โอเค เดี๋ยวกูจะลองหว่านล้อมพี่ซูโฮแกดีๆ ไม่แน่พี่แกอาจจะยอมใจอ่อนช่วยก็ได้" ผมเสนอขึ้นบ้าง

"เออๆ มึงก็พยายามหว่านล้อมพี่เค้าก็แล้วกัน เพื่อความสุขของมึง และเพื่อผัวของพี่ซูโฮ" โอเค ผมต้องหว่านล้อมพี่แกให้ได้

.
.
.
.
.
.

-ติ้ง-

อยู่ดีๆ เสียงข้อความจากไอโฟนของผมจึงดังขึ้น ผมจึงยกไอโฟนขึ้นมากดดู

-018xxxxxxx-

เบอร์ใครวะ ผมไม่เคยเห็นเบอร์นี้นะ มันไม่คุ้นอะ ผมเลยลองเปิดดูข้อความบ้าง

-ขอปรึกษาปัญหากฏหมายหน่อยได้มั้ย-

ใครวะ ผมจึงลองกดตอบมันไปสักหน่อย

-ข้อหาอะไรอะ เราไม่ได้เรียนกฏหมายนะ-

ผมจึงพิมพ์ตอบมันไป และอีกสักพัก

-ติ้ง-

มาอีกแล้ว ผมจึงกดเปิดดูข้อความ

-ข้อหาลักลอบแอบชอบคนอื่นโดยไม่ได้รับอณุญาติมันผิดกฏหมายข้อไหนหละจ๊ะ-

อ๋อ ผิดที่ส้นตรีนกูนี่แหละ ไอ้สลัด!

-มึงเป็นใครวะ-

ว่าแล้วผมก็ลองพิมพ์ตอบมันไปอีกที

-อุ้ย! พูดไม่เพราะเลย พี่ก็คือคนที่รักน้องสุดหัวใจยังไงหละจ๊ะ-

อ๋อจ๊ะ เดี๋ยวพี่จะโดนความรักของส้นตรีนกูนะจ๊ะ ไอสลัด บ้าป่าววะมึง แล้วผมจึงลองเชิงมันดูหน่อยโดยการไม่ตอบกลับไป

-ติ้ง-

นั้นไงกูว่าแล้วไม่ทันขาดคำ ผมจึงลองเปิดอ่านดู

-เธอน่าขึงจังเลย-

มุขอะไรของมันอีกวะเนี่ย แล้วผมจึงกดตอบมันกลับไป

-มุขไหนอีกเหนี่ยมึง-

-ติ้ง-

นั่นไงมาอีกแล้ว

-อุ้ย! รู้ทันด้วยแสดงว่าน้องรู้ใจพีนะเนี่ยยยย ขึงถิด คิดถึงน้องอะจ๊ะน้องจ๋าาา-

อ๋อจ๊ะพี่จ๋า มึงประสาทป่าววะ

-มึงชื่อไร-

ผมจึงถามมันกลับบ้าง

-ติ้ง-

-พี่ชื่อออออ-

ชื่ออะไรของมันวะ เหมือนอิกะปิอีกและ

-ชื่อไร-

ผมจึงถามมันไปอีก

-พี่ชื่อ ยุนโฮจ๊ะน้องจ๋า-

อ๋อไอ้พียุนโฮ ปี3 คณะวิศวะนี่เอง มันอีกแล้วเรอะ! อีตานี่มันจีบเค้าตั้งแต่เข้าพึ่งเข้ามาในมหาลัยวันแรกแล้วแหละ แล้วมันก็ตามตื้อเค้าทุกวัน แล้ว

อิพี่ยุนโฮแกก็บอกอีกว่า "น้องชานยอลไม่สนใจพี่ตอนนีก็ไม่เป็นไร พี่เชื่อว่าเมื่อใดที่ยังยึดคติที่ว่า ตื้อเท่านั้นที่ครองโลกอยู่ สักวันน้องชานยอ

ลต้องหันมารักพี่อย่างแน่นอน"  เอิ่มพี่ครับผมคาดว่ามันคงจะไม่มีวันนั้นเกิดขึ้นอย่างแน่นอน ชานยอลขอสาบาน! แต่ผมจำได้ว่าผมไม่เคยให้เบอร์

ผมกับไอพี่ยุนโฮนะ แล้วมันรู้เบอร์ผมได้ไงอะ มันต้องมีคนบอกแน่เลย แล้วคนๆนั้นก็คงจะไม่พ้น.....

.
.
.
.
. 

ไอ้กะปิ! ไอ้เพื่อนเลว!! ไอ้เพื่อนชั่ววว!!!!!!!!!!!!!!!

พี่เค้าต้องรู้ว่ามันชอบกินไก่ทอดแน่เลย เลยเลี้ยงไก่ทอดมันเมื่อมันบอกเบอร์ผม ไอ้เพื่อนเลว!!!!! ไอ้เพื่อนเห็นแก่กิน!!!! ไอ้กะปิ!!!!! ไอ้ดำ!!!!!!!

พรุ่งนี้ผมต้องไปจัดการมันให้ได้เลยคอยดู!

พร้อมทั้งพรุ่งนี้ ผมก็จะต้องได้ใกล้ชิดกับไอพี่คริสมากขึ้นด้วย! คอยดู!



---------<3----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------<3--------------------------

Writer: ต่อใหม่อีกตอนแล้วววว จะมีคนอ่านมั้ยนะ ช่วยเม้นด้วยนะค่ะ แล้วก็ฟอลทวิตพร้อมติดแท็กค่ะ

 @Pikachu!_KrisYeolติดแท็ก #สนใจบ้างจิ  จงเม้น! จงเม้น! จงเม้น!

 
:) Shalunla