[SF]{KrisYeol} เลิกรัก...

ข้อมูลเบื้องต้น

For Get....
.
.
.
ผมมันก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่'เคย'รักเขา
.
.

(จุดเริ่มต้น)

"ชานยอลคบกับเฮียได้มั้ย..." 'คริส' หรือ 'เควิน' ที่ทุกคนรู้จักดีว่าเขาเป็นใคร เพราะ เขาเป็นถึง เดือนของคณะบริหาร และ ลูกชายคนโตของตระกลู อู๋ ซึ่งมีเครือข่ายสาขาอยู่ทั่วโลก ในฐานะ WU.GRUOP บริษัทยักษ์ใหญ่ ที่มีรายได้ต่อเดือน หลายหมื่นล้านๆวอน กำลังขอคบกับ หนุ่มหน้าหวาน อย่าง 'ปาร์ค ชานยอล' เฟรชชี่หน้าใหม่ของคณะนิเทศศาสตร์ และยังเป็นลูกของเจ้าของมหาลัย PARK

"ห๊ะะ??"



 

เรื่องนี้เป็นชายxชาย

เนื้อเรื่อง

For Get....
.
.
.
ผมมันก็แค่ผู้ชายคนหนึ่งที่'เคย'รักเขา
.
.

(จุดเริ่มต้น)

"ชาน ยอลคบกับเฮียได้มั้ย..." 'คริส' หรือ 'เควิน' ที่ทุกคนรู้จักดีว่าเขาเป็นใคร เพราะ เขาเป็นถึง เดือนของคณะบริหาร และ ลูกชายคนโตของตระกลู อู๋ ซึ่งมีเครือข่ายสาขาอยู่ทั่วโลก ในฐานะ WU.GRUOP บริษัทยักษ์ใหญ่ ที่มีรายได้ต่อเดือน หลายหมื่นล้านๆวอน กำลังขอคบกับ หนุ่มหน้าหวาน อย่าง 'ปาร์ค ชานยอล' เฟรชชี่หน้าใหม่ของคณะนิเทศศาสตร์ และยังเป็นลูกของเจ้าของมหาลัย

"ห๊ะะ?????????"
"คบกับเฮียนะครับ ชานยอล"
"คะ...ครับ!" ร่างโปร่งด้วยสีหน้าแดงก่ำ
"อะไรน่ะครับชานยอล" ร่างสูงถามแกล้งถามร่างโปร่ง
"ครับบ ตกลงครับ!>//<"ร่างโปร่งตอบอย่างเขินๆ
"ฮยอง รัก เราน่ะชานยอล" ร่างสูงกระซิบข้างๆหูร่างโปร่ง

.
.
.
.
.
.
.
.
.

(2ปีผ่านมา)

"ชานยอล เราเลิกกันเถอะ เฮียมีคนใหม่แล้ว" ร่างสูงพูดแล้วเดินออกจากคอนโดที่เคยอยู่กับร่างโปร่งสองคนแต่ตอนนี้เหลือเพียงแค่ร่างโปร่งที่นั่งร้องไห้คร่ำครวญถึงร่างสูงอยู่เพีบงคนเดียว

"ฮึกก..ฮืออ เฮียย อย่าทิ้งผมไป ได้โปรดด...ดด ฮึก...ฮือออ" ร่างโปร่งร่ำไห้ถึงร่าสูงไม่หยุดแม้ว่าร่างสูงจะไม่ได้ยินก็ตาม ร่างโปร่งก็ยังร่ำไห้อยู่ตรงนั้น เพื่อรอให้ร่างสูงกลับมาหาเขาอีกครั้ง

.
.
.
.
.
เขากลัว กลัวว่า
ร่างสูงจะไม่กลับมาหาเขาอีก
ตลอดไป
.
.
.
.

 

(1ปีผ่านไป)
แม้มีหลายครั้งที่ชานยอลจะฆ่าตัวตายแต่ก็ถูก เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่ออย่าง 'ไค'หรือ'คิม จงอิน'  เป็นคนขัดขวางและช่วยเหลือไว้ตลอด และยังดูแลชานยอลเป็นอย่างดี ไม่ทิ้งให้ชานยอลอยู่คนเดียวหรือตามลำพังเด็ดขาด เขาน่ะพยายามทำให้ชานยอลกลับมาเป็นเหมือนเดิมอีกครั้ง

ชานยอลคนที่ค่อยมอบรอยยิ้มให้เขา
ชานยอลคนที่มีรอยยิ้มที่สดใสที่สุด
ชานยอลคนที่มีความมั่นใจในตัวเอง
ชานยอลคนที่มีรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลา
.
.
.
.
แต่ตอนนี้ไม่มีอีกแล้ว
.
.
.
.
ไม่มีชานยอลคนที่มีรอยยิ้มที่สดใสที่สุด
ไม่มีชานยอลคนที่มีความมั่นใจในตัวเอง
ไม่มีชานยอลคนที่มีรอยยิ้มอยู่ตลอดเวลา
อีกแล้ว
.
.
.

 

"ชานยอลกินข้าวได้แล้ว ฉันทำเสร็จแล้ว " ไคตะโกนเรียกชานยอลที่นั่งอยู่หน้าทีวีมาทานข้าวเช้า
"อื้ม"ชานยอลลุกไปปิดทีวีแล้วเดินไปที่โต๊ะ
"วันนี้มี แซนวิชกับแฮม ไส้กรอก แล้วก็นมจืด"
"อื้ม"ชานยอลหยิบแซนวิชเข้าปาก
"อร่อยไหม"
"อร่อยดี"ชานยอลพูดแล้วก็จิ้มแฮมใส่ปาก
"อื้มม "
"อิ่มแล้ว ขอบคุณสำหรับอาหาร"ชานยอลลุกขึ้นจะเอาจานไปเก็บ
"เดี๋ยว..."
"มีอะไรหรอจงอิน"
"ชานยอล... ฉัน...."
"ฉัน??"
"ฉัน...ฉันรักนายน่ะ"ไคพูดจบก็เดินไปหาชานยอล
"ห๊ะ!?"
"ฉันไม่ได้หวังให้นายมารักฉันเหมือนที่ฉันรักนาย แต่ขอแค่ให้ฉันได้ดูแลนายก็พอชานยอล..."
"ฉัน...ฉันไปเก็บจานก่อนน่ะ"ชานยอลรีบเอาจานไปที่ครัว
.
.
.
"ให้ตายสิ...พูดไปจนได้ เฮ้อออ" ไคเดินออกมาที่ระเบียง แล้วยืนสูบบุหรี่ แม้ไม่ดีต่อสุขภาพแต่มันช่วยให้เขาคลายเครียดได้ไม่น้อย


ชานยอลเห็นว่าไคไม่อยู่จึงรีบเดินเข้าห้อง

"ถ้าผมจะลองรักไค มันจะทำให้มีความสุขหรือเปล่าครับ แม่...."ชานยอลหยิบรูปบนหัวเตียงมากอดแล้วร้องไห้

"ไคเขาจะทำให้ผมเสียใจแบบเฮียหรือเปล่าครับ แม่ ฮึก...ฮืออออ"
ชานยอลนอนร้องไห้กอดรูปอยู่นาน จนเผลอหลับไป
โดยมีสายตาคู่หนึ่งมองเขาตลอดเวลา และสายตาในของเขาก็มีแต่ชานยอลเพียงผู้เดียว
เมื่อเขาเห็นว่าชานยอลหลับจึงเดินเข้ามาในห้องแล้วเดินไปที่เตียงแล้วเอาผ้าห่มมาห่มให้ชานยอลพร้อมกับลูบหัวของชานยอลเบาๆ

"ฉันจะทำให้นายเลิกรักคริสฮยองให้ได้ ชานยอล ฉันสาบาน เด็กน้อย....." ไคกระซิบบอกชานยอลเบาๆ และ เดินออกจากห้องไป

.
.
.
.
.
'ฉันสาบาน'
.
.
.
.

ปล.เรื่องเป็นแรกของไรท์ถ้าผิดพลาดหรือไม่สนุกก็ขอโทษด้วยน่ะ:)