มากกว่าความรัก

ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 ส่ง

“กลับบ้านดีๆนะ”ชายหนุ่มเอ่ยพลางโบกมือให้หญิงสาว

“เช่นกันค่ะ”เธอตอบกลับมาด้วยรอยยิ้มและอากัปอาการโบกมือตอบ

เขายิ้มอยู่ไม่นานก็ทำหน้าเหมืองเพิ่งนึกอะไรได้

“เอ้อ…แก้ว!”เขาพูดออกไปค่อนข้างดัง

หญิงสาวหยุดแล้วหันกลับมา ไรผมนั้นสะบัดน้อยๆ คิ้วเลิกขึ้น ตาหลังกรอบเลนส์นั้นเบิ่งเล็กน้อยคล้ายจะถาม

“คือ ..อย่าลืมตั้งปลุกนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปโรงพยาบาลช้า เดี๋ยวเข้าเรียนสาย”เขาพูดออกไปพลางนึกขึ้นมาได้ว่า จริงๆแล้วไม่จำเป็นต้องพูดเลยนี่หว่า

หญิงสาวหันกลับมาเต็มตัวพร้อมรอยยิ้มแบบมีเลศนัย ก่อนจะเดินลิ่วกลับมาหา

ปึก! เสียงทุบอย่างแรงดังขึ้น ตามด้วยเสียงร้องของชายหนุ่ม

“โอ๊ย! ต่อยเราทำไมอ่ะ เจ็บนะ”เขาพูดพลางทำไม้ทำมือเหมือนจะลูบที่อก

“นิดเดียวเองจ๊ะ อิอิ …หนอย เรื่องแค่นี้เรียกซะดังเชียว”พูดพลางชายตา

รถวิ่งผ่านไปคันหนึ่ง ทว่าทั้งสองยังคงหยุดนิ่งอยู่ จนกระทั่งเธอยิ้มออกมาแล้วโบกมือ ซึ่งเขาก็โบกตอบ ก่อนที่เธอจะหมุนตัวไปทางเดิมแล้วเริ่มเดินอีก คราวนี้ชายหนุ่มดูเหมือนจะนึกอะไรขึ้นมาได้อีก จึงเรียกไว้

“แก้ว!”

เธอหันมามอง เลิกคิ้วอีกครั้ง ก้มหน้าน้อยๆ ตาหลังเลนส์แก้วนั้นเหลือบมอง

“ไม่ดีคราวนี้โดนมากกว่าเดิมอีก”พูดพลางยกหมัดขึ้น เขาจึงพูดออกไปยิ้มๆ

“วันนี้ขอบคุณมากนะ”

เธอไม่พูดอะไร ก่อนจะเดินจากไปอย่างรวดเร็ว ชายหนุ่มหุบยิ้มทำหน้าแปลกใจ แต่ก็กลับมายิ้มได้อีก เมื่อคำนึงลอยมาเข้าหู

“อีตาเมฆบ้า!”

ร่างนั้นเดินทับเงาของตัวเองไปเรื่อยๆ หน้าที่ก้มนั้นคล้ายจะยิ้มน้อยๆ ขณะที่ท้องฟ้ายามอัสดงเริ่มแสดงแสงสีของมัน ชั่วครู่เงานั้นพร้อมกับตัวเจ้าของก็หายไปจากสายตาของชายหนุ่ม

นกหากินเริ่มบินกันทั่วท้องฟ้า ขณะที่บางสิ่งบางอย่างเริ่มออกมาจากที่ของตน ชายหนุ่มยืนอีกสักพักหนึ่งก่อนจะมุ่งหน้าไปยังที่ๆหนึ่ง เปรียบตัวเองเป็นดั่งนก ที่บินกลับรังในยามเย็น…….