ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 : ดวงจันทร์เผยโฉม
CHAPTER 3 : วันทร์เผยโม
เ้าวัน่อมา
แทยอนเินถือถาใส่นมลุม้วยผ้าลูไม้สีาวเินเ้ามาที่บ้านอแบฮยอน ในอนนั้นทั้พี่แบบอม พี่แบยอ พี่ยูรา และนาอึน ำลัเล่นเมส์ระานแบบเิมพันเินันอยู่ เสียนที่ำลัเล่นเมส์ัน็พูันอย่าสนุสนาน
"โอ้โห เฮเป็นบ้า นะอีแล้ว" แบบอมร้อะโนเมื่อัวเอเป็นฝ่ายนะเมส์รอบที่สาม นรอบัวราอย่าเสียาย
"โธ่เอ้ย เียิวทุทีสิน่า" ยูราบ่นพลาทำหน้าเรีย
"ถ้าหลุออมาันนะแน่ๆ" แบยอบ่นบ้า
"อย่าทำุยีว่า นายน่ะแพ้ลอ" ยูราหันไป่อว่าแบยอ
"่าเาเถอะน่ายูรา นานๆเาถึะนะสัรั้ะเป็นไร" นาอึนพูำหนิๆแ่ใบหน้า็ยัเผยรอยยิ้มออมา
"แหมๆ ไม่ใ่แ่ฝีมืออย่าเียวนะ นี่เป็นวันอัน อ๊ะ แทยอนมาพอีเลย" แบบอมที่หันไปเห็นแทยอนเินเ้ามาพร้อมถานม็ทัทายและเริ่มแว
"แทยอนน่ะเล่นเมส์ระานเ่นะ แ่ถ้า่อให้มาเล่นับพี่็ไม่นะหรอ" แบบอมพู แทยอนถึับหัวเราะเบาๆ
"ะลอพนันับหนููไหมล่ะะ?" เธอพูท้าทาย ทำเอาทุนหัวเราะ ส่วนยูรา็ทำเป็นเินเ้าไปโอบไหล่แทยอน
"ทำเป็นท้าีไปนะ ระวัเถอะแทยอนะปล้นุหมัวน่ะิ" หล่อนหัวเราะำๆ แทยอนับทุน็พลอยหัวเราะไป้วย
"ว่าไ๊ะแทยอน เอาอะไรมา๊ะ?" ยูราทำท่าะเปิผ้าลุมถาออ แทยอนเอี้ยวัวหลบทันที
"อ๋อ..นมเ้้าวใส้น้ำผึ้่ะ เอามาให้แบฮยอน แม่ฝามาให้่ะ เอ่อ...แบฮยอนอยู่ไหนเหรอะพี่?" แทยอนถามลับ ยูราร้ออ๋อเสียแหลมเล็
"อ๋ออออ แบฮยอนอเราน่ะเหรอ ะทำอะไร วันๆอยู่แ่ในห้อ ส่อล้อูโน่นูนี่~" หล่อนทำมือเป็นท่าทาเลียนแบบแบฮยอนส่อล้อ แทยอนยิ้ม่อนะล่าวอบุ
"่ะ อบุนะะ ั้น..ันอึ้นไปพบเานะะ" พูบ แทยอน็อัวึ้นไปพบแบฮยอนบนั้นสอทันที เมื่อเธอเินไปพ้นทาแล้ว ยูรา็ริ่ไปนั่้าๆนาอึนและระิบระาบ
"เห็นรึยัะแม่ ทำมาเป็นทัเรา่อน เผลอแปบเียวเท่านั้นแหละ สาวามอเรา็รีบพุ่ึ้นไปหาแบฮยอน"
"แม่ว่า...เี๋ยวนี้อยอลัส่นมหวานมาถี่แล้วล่ะ ้อมีอะไรแน่ๆ" นาอึนระุยิ้มมุมปา ่อนะหยิบนมอัวเอเ้าปาเี้ยวหยับๆ ยูราเอ็ว่ำปาใส่ทันที
แทยอนเ้าไปในห้อนาให่อแบฮยอน ึ่เป็นทั้ห้อทำาน และห้อนอนอเา เธอสัเเห็นแบฮยอนำลันั่สูบบุหรี่และอ่านหนัสือพิมพ์บับเ้าวันนี้อยู่บนโ๊ะ
หิสาวยิมรุ้มริ่ม่อนะรเ้าไปหาเา และวาถานมไว้บนไหล่ว้าอเา ายหนุ่มหันมามอและยิ้มบ้า
"หืม? วันนี้วันทร์โผล่มาไ้ยัไล่ะเนี่ย?" เาถามพร้อมับอมยิ้ม
"มาให้แปลใเล่นไ" แทยอนอบ
"รู้ไ้ยัไว่าันอบเอร์ไพรส์" แบฮยอนถาม่อ แทยอนหัวเราะิ่อนะเินไปนั่ที่โฟาัวยาวพร้อมับถือถานมลุมผ้าสีาวมา้วย
"็ันรู้ันายมาั้แ่เ็นี่นา"
"อ่า ใ่ๆๆ หืม? ละนี่อะไรน่ะ?" แบฮยอนนั่ล้าๆเธอ และหันไปมอถาที่แทยอนวาไว้้วย
"ถาไ" เธออบ
"รู้แล้วว่าถา แ่อยารู้ว่าใส่อะไรมาล่ะ?" เาพู่อพร้อมับยบุหรี่มาาบไว้ แทยอนเอามืออเธอึบุหรี่ออมาาปาิแบฮยอนและยี้มันับที่เี่ยบุหรี่ที่วาใล้ๆ
"ใส่้ออ้าไ"
"นมหวานสำหรับันรึเปล่านะ??"
"ูเอาเอสิ" แทยอนบอ แบฮยอนึเปิผ้าลุมออาถา เา็พบว่ามันือถาเปล่าๆ
"ถาเปล่าๆเนี่ยนะ?" เาถามเสียุน
"็้ออ้าที่ะึ้นมาหานายไล่ะาทึ่ม" แทยอนหัวเราะเสียัเมื่อแบฮยอนหลลเาแล้ว ายหนุ่มหัวเราะหึแล้วโยนถาลพื้น เสียัโรมราม แทยอนถึับสะุ้
"ทำไมเ้าอารม์แบบนี้ล่ะ!"
"เรื่ออัน" เาทำหน้าหยอล้อ ่อนะเินไปที่โ๊ะทำาน
"นายนี่ยัเหมือนเิมเปี๊ยบเลยนะ"
"ว่าแ่ัน เธอเอ็เหมือนันแหละน่า" เาหันมาพู
"ยัไล่ะ?"
"ระ้า"
"อ๋อ~ ใ่สิเี๋ยวนี้ทุนูระ้าหม ็นายเป็นถึนัเรียนนอ" แทยอนอบอย่าเ้าอน เธอทำเป็นเสายาไปทาอื่น
"ถามหน่อยสิแบฮยอน ลอนอนเป็นมหานรให่มาใ่ไหม?" แทยอนถาม แบฮยอน็พยัหน้า
"ลอนอน่าาที่นี่ลิบลับเลย ผู้นัวสูให่ ุยันเสียั ถนนเส้นให่ ึสูระฟ้าับัุรัสราฟัลาร์ พีเี้ยน..อ่ะ..เอ่อ นพิราบน่ะ เยอะไปหมเลย" แบฮยอนอธิบายไปแล้ว็เินไปรอบห้อ แทยอนฟัอย่าสนใ เธอเพิ่สัเว่าแบฮยอนพูไม่่อยะล่อสัเท่าไรนั เาพูภาษาเาหลีำ ภาษาอัฤษำ เป็นเพราะไปอยู่ที่นั่นมานาน
"แล้ว็ปราสาทอพระราินีที่ให่มาๆ แล้วเธอรู้มั้ยแทยอน าวลอนอนน่ะ มีโลส่วนัวอพวเาเอ้วยนะ~" แบฮยอนบอ
"แล้วนายล่ะ?" เธอถาม
"แน่นอนอยู่แล้ว" เาบอพลายัิ้ว แทยอนยิ้มเล็น้อย
"ไหนบอหน่อยสิ นายเยิถึหมู่บ้านอเราบ้ามั้ย?" แทยอนเริ่มำถาม่อ แบฮยอนทำท่าิ
"ไม่เยนะ ไม่เยเลยนอา...อืม...เวลาเบื่ออาหารที่หอพั ัน็ะนึถึอาหารที่แม่ทำให้ิน เวลาใรมาะโนใส่หน้า ัน็ะนึถึแ่หน้าพ่อัน ไม่มีใรอื่นอีเลย เวลาออไปไหนอนลาืน ็นึถึรถอยอู ืนไหนที่นอนไม่่อยหลับ ็นึถึอนย่าลูบหลัให้ แ่นั้น..." แบฮยอนพูบ็หันหน้าไปทาอื่น แทยอนมอเาอย่าสับสน เธอิในใว่าทำไมในประโยนั้นถึไม่มีเธอเลยที่เาะิถึ...
แทยอนเินถือถาใส่นมลุม้วยผ้าลูไม้สีาวเินเ้ามาที่บ้านอแบฮยอน ในอนนั้นทั้พี่แบบอม พี่แบยอ พี่ยูรา และนาอึน ำลัเล่นเมส์ระานแบบเิมพันเินันอยู่ เสียนที่ำลัเล่นเมส์ัน็พูันอย่าสนุสนาน
"โอ้โห เฮเป็นบ้า นะอีแล้ว" แบบอมร้อะโนเมื่อัวเอเป็นฝ่ายนะเมส์รอบที่สาม นรอบัวราอย่าเสียาย
"โธ่เอ้ย เียิวทุทีสิน่า" ยูราบ่นพลาทำหน้าเรีย
"ถ้าหลุออมาันนะแน่ๆ" แบยอบ่นบ้า
"อย่าทำุยีว่า นายน่ะแพ้ลอ" ยูราหันไป่อว่าแบยอ
"่าเาเถอะน่ายูรา นานๆเาถึะนะสัรั้ะเป็นไร" นาอึนพูำหนิๆแ่ใบหน้า็ยัเผยรอยยิ้มออมา
"แหมๆ ไม่ใ่แ่ฝีมืออย่าเียวนะ นี่เป็นวันอัน อ๊ะ แทยอนมาพอีเลย" แบบอมที่หันไปเห็นแทยอนเินเ้ามาพร้อมถานม็ทัทายและเริ่มแว
"แทยอนน่ะเล่นเมส์ระานเ่นะ แ่ถ้า่อให้มาเล่นับพี่็ไม่นะหรอ" แบบอมพู แทยอนถึับหัวเราะเบาๆ
"ะลอพนันับหนููไหมล่ะะ?" เธอพูท้าทาย ทำเอาทุนหัวเราะ ส่วนยูรา็ทำเป็นเินเ้าไปโอบไหล่แทยอน
"ทำเป็นท้าีไปนะ ระวัเถอะแทยอนะปล้นุหมัวน่ะิ" หล่อนหัวเราะำๆ แทยอนับทุน็พลอยหัวเราะไป้วย
"ว่าไ๊ะแทยอน เอาอะไรมา๊ะ?" ยูราทำท่าะเปิผ้าลุมถาออ แทยอนเอี้ยวัวหลบทันที
"อ๋อ..นมเ้้าวใส้น้ำผึ้่ะ เอามาให้แบฮยอน แม่ฝามาให้่ะ เอ่อ...แบฮยอนอยู่ไหนเหรอะพี่?" แทยอนถามลับ ยูราร้ออ๋อเสียแหลมเล็
"อ๋ออออ แบฮยอนอเราน่ะเหรอ ะทำอะไร วันๆอยู่แ่ในห้อ ส่อล้อูโน่นูนี่~" หล่อนทำมือเป็นท่าทาเลียนแบบแบฮยอนส่อล้อ แทยอนยิ้ม่อนะล่าวอบุ
"่ะ อบุนะะ ั้น..ันอึ้นไปพบเานะะ" พูบ แทยอน็อัวึ้นไปพบแบฮยอนบนั้นสอทันที เมื่อเธอเินไปพ้นทาแล้ว ยูรา็ริ่ไปนั่้าๆนาอึนและระิบระาบ
"เห็นรึยัะแม่ ทำมาเป็นทัเรา่อน เผลอแปบเียวเท่านั้นแหละ สาวามอเรา็รีบพุ่ึ้นไปหาแบฮยอน"
"แม่ว่า...เี๋ยวนี้อยอลัส่นมหวานมาถี่แล้วล่ะ ้อมีอะไรแน่ๆ" นาอึนระุยิ้มมุมปา ่อนะหยิบนมอัวเอเ้าปาเี้ยวหยับๆ ยูราเอ็ว่ำปาใส่ทันที
แทยอนเ้าไปในห้อนาให่อแบฮยอน ึ่เป็นทั้ห้อทำาน และห้อนอนอเา เธอสัเเห็นแบฮยอนำลันั่สูบบุหรี่และอ่านหนัสือพิมพ์บับเ้าวันนี้อยู่บนโ๊ะ
หิสาวยิมรุ้มริ่ม่อนะรเ้าไปหาเา และวาถานมไว้บนไหล่ว้าอเา ายหนุ่มหันมามอและยิ้มบ้า
"หืม? วันนี้วันทร์โผล่มาไ้ยัไล่ะเนี่ย?" เาถามพร้อมับอมยิ้ม
"มาให้แปลใเล่นไ" แทยอนอบ
"รู้ไ้ยัไว่าันอบเอร์ไพรส์" แบฮยอนถาม่อ แทยอนหัวเราะิ่อนะเินไปนั่ที่โฟาัวยาวพร้อมับถือถานมลุมผ้าสีาวมา้วย
"็ันรู้ันายมาั้แ่เ็นี่นา"
"อ่า ใ่ๆๆ หืม? ละนี่อะไรน่ะ?" แบฮยอนนั่ล้าๆเธอ และหันไปมอถาที่แทยอนวาไว้้วย
"ถาไ" เธออบ
"รู้แล้วว่าถา แ่อยารู้ว่าใส่อะไรมาล่ะ?" เาพู่อพร้อมับยบุหรี่มาาบไว้ แทยอนเอามืออเธอึบุหรี่ออมาาปาิแบฮยอนและยี้มันับที่เี่ยบุหรี่ที่วาใล้ๆ
"ใส่้ออ้าไ"
"นมหวานสำหรับันรึเปล่านะ??"
"ูเอาเอสิ" แทยอนบอ แบฮยอนึเปิผ้าลุมออาถา เา็พบว่ามันือถาเปล่าๆ
"ถาเปล่าๆเนี่ยนะ?" เาถามเสียุน
"็้ออ้าที่ะึ้นมาหานายไล่ะาทึ่ม" แทยอนหัวเราะเสียัเมื่อแบฮยอนหลลเาแล้ว ายหนุ่มหัวเราะหึแล้วโยนถาลพื้น เสียัโรมราม แทยอนถึับสะุ้
"ทำไมเ้าอารม์แบบนี้ล่ะ!"
"เรื่ออัน" เาทำหน้าหยอล้อ ่อนะเินไปที่โ๊ะทำาน
"นายนี่ยัเหมือนเิมเปี๊ยบเลยนะ"
"ว่าแ่ัน เธอเอ็เหมือนันแหละน่า" เาหันมาพู
"ยัไล่ะ?"
"ระ้า"
"อ๋อ~ ใ่สิเี๋ยวนี้ทุนูระ้าหม ็นายเป็นถึนัเรียนนอ" แทยอนอบอย่าเ้าอน เธอทำเป็นเสายาไปทาอื่น
"ถามหน่อยสิแบฮยอน ลอนอนเป็นมหานรให่มาใ่ไหม?" แทยอนถาม แบฮยอน็พยัหน้า
"ลอนอน่าาที่นี่ลิบลับเลย ผู้นัวสูให่ ุยันเสียั ถนนเส้นให่ ึสูระฟ้าับัุรัสราฟัลาร์ พีเี้ยน..อ่ะ..เอ่อ นพิราบน่ะ เยอะไปหมเลย" แบฮยอนอธิบายไปแล้ว็เินไปรอบห้อ แทยอนฟัอย่าสนใ เธอเพิ่สัเว่าแบฮยอนพูไม่่อยะล่อสัเท่าไรนั เาพูภาษาเาหลีำ ภาษาอัฤษำ เป็นเพราะไปอยู่ที่นั่นมานาน
"แล้ว็ปราสาทอพระราินีที่ให่มาๆ แล้วเธอรู้มั้ยแทยอน าวลอนอนน่ะ มีโลส่วนัวอพวเาเอ้วยนะ~" แบฮยอนบอ
"แล้วนายล่ะ?" เธอถาม
"แน่นอนอยู่แล้ว" เาบอพลายัิ้ว แทยอนยิ้มเล็น้อย
"ไหนบอหน่อยสิ นายเยิถึหมู่บ้านอเราบ้ามั้ย?" แทยอนเริ่มำถาม่อ แบฮยอนทำท่าิ
"ไม่เยนะ ไม่เยเลยนอา...อืม...เวลาเบื่ออาหารที่หอพั ัน็ะนึถึอาหารที่แม่ทำให้ิน เวลาใรมาะโนใส่หน้า ัน็ะนึถึแ่หน้าพ่อัน ไม่มีใรอื่นอีเลย เวลาออไปไหนอนลาืน ็นึถึรถอยอู ืนไหนที่นอนไม่่อยหลับ ็นึถึอนย่าลูบหลัให้ แ่นั้น..." แบฮยอนพูบ็หันหน้าไปทาอื่น แทยอนมอเาอย่าสับสน เธอิในใว่าทำไมในประโยนั้นถึไม่มีเธอเลยที่เาะิถึ...
"แบฮยอน..แล้ว..?"
"หืม? อะไรเหรอ?"
"ันล่ะ?"
"ไม่เยมั้ อ้อ! เยเหมือนันหนนึ เอ๊ะ หรือไม่เยนะ ริๆแล้วไม่เลยนะแทยอน" แบฮยอนอบอย่ามั่นใ แทยอนถึับนิ่อึ้
"ไม่เยนึถึันเลยหรอ?" แทยอนถาม่อ
"้อเรื่อที่มันสำัสิ ถึะน่าิ แ่ว่า เธอไม่ใ่เรื่อสำัเลยนี่ ใ่ไหม??" แบฮยอนพูลั้วหัวเราะ แทยอนเอ็เริ่มมีใบหน้าที่เศร้าล ่อนะพยัหน้าเบาๆ
"นายพูถูแล้วแบฮยอน นายมีเรื่อ้อิเยอะ"
"ใ่"
"เพราะอย่านั้นันถึไ้อ่านหมายอนาย 5 บับนั้นวันละ 5 หน ำนวสิว่าันอ่านทั้หมี่เที่ยว" แทยอนพูอย่าริั เธอ้อไปที่สายาอเา
"อ่ะ..เอ่อ..็น่าะ..."
"แล้วถ้า 10 ปีล่ะ?"
"เอ่อ ั้น็้อู้วย.."
"18,250 เที่ยว"
"........" แบฮยอนเียบไปในทันที เา้อหน้าเธอลับ
"นั่นเรื่อสำัสำหรับัน... แล้วัน็ุเทียนเพื่อนายั้แ่เมื่อ 10 ปี่อน โยไม่เยปล่อยให้มันับ อบไ้ไหมว่าเทียนนั่นลุไหม้มาี่ั่วโม" แทยอนถาม่อ
" ็ราวๆ...เอ่อ...อำนว่อนแป๊บนึนะ" แบฮยอนทำท่าเป็นนับนิ้ว
"87,600 ั่วโม..." แทยอนิอบให้่อน
"นั่นแหละเรื่อสำัสำหรับัน แล้วัน็ยัเยิถึนายทุๆนาที นายรู้ไหมว่าวันหนึ่มันมีี่นาที?"
"เอ่อ...อันนี้ันรู้ๆๆ ันรู้สิ โอ้ยยย นึไม่ออ!" แบฮยอนเอามือยี้ผมัวเอ
"นายนี่อ่อนำนวนเหมือนเิมเลยนะ" แทยอนถอนหายใ หิสาวลั้นน้ำาไม่ให้ไหล ทำไมเธอ้อมาบอทุอย่าให้เาฟั เา..นที่ไม่เยิถึเธอเลย แม้แ่วินาทีเียว... ทำไมนะ...
แทยอนลุึ้นยืน หันหลัให้ับเา แบฮยอนเห็นท่าไม่ี เารีบเินเ้าไปหาเธอ่อนะระิบ้าๆหู
"แทยอน ลอ 10 ปีที่ผ่านมา ันิถึเธออยู่แ่เวลาเียวเท่านั้น" เาพู
"อนไหน..?" แทยอนถาม อย่าน้อย็ยัีนะ ถึะแ่เวลาเียวในลอสิบปี็เถอะ
"เวลาที่ันสูลมหายใ..."
"......." แทยอนยิ้มทั้น้ำา เธอและเาหัวเราะเบาๆ แบฮยอนรีบใ้นิ้วเลี่ยน้ำาหยใสบนแ้มเนียนออ ่อนะุมพิเบาๆที่แ้มาวนั่น แทยอนหลับาล ปล่อยวามรู้สึผ่านหยน้ำาที่ไหลริน
"นเราะำแ่นที่สามารถลืมไ้ เธอนี่หลอ่ายะาย ันเลยรู้ว่าเธอิถึันมาแ่ไหน... แ่เธอไม่เยิ...ว่าลอเวลาที่ผ่านมา ลาเปลวเทียนที่เธอุ ือัวันที่มอไหม้...เป็นุล..."
"ฮึ...." แทยอนปาน้ำาเบาๆ เธอเยหน้าึ้นสบาายหนุ่ม เธอโนเาหลออีแล้ว ั้แ่เ็นโ...ไม่เปลี่ยนเลยริๆ
"เ็โ่" เายี้ผมเธอเบาๆ ่อนะูบลบนหน้าผาลม แทยอนยิ้มออมา้วยวามสุ ใบหน้าแ่แ้ม้วยสีแ
"นายมันี้แล้!" เธอว่าเ้าให้ ่อนะผละออมา หิสาวุรีุอวิ่ออไปนอห้อนอนอแบฮยอน้วยวามเิน แบฮยอนหัวเราะ่อนที่น้ำาอเาะไหลออมาาวาสีนิลบ้า
แบฮยอนมอแทยอนที่วิ่ออไป เายมือึ้นมาปาน้ำาัวเอ่อนะพึมพัมเบาๆ
"87,600 ั่วโม...."
ืนนั้น
ห้อนอนออยอลและสามีอหล่อน อยอลำลััผ้าปูที่นอนให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ส่วนนายิม สามีอเธอ็ำลันั่อ่านหนัสือและสูบไปป์อยู่บนเ้าอี้โย
"รู้ไหมว่าันิเรื่ออะไรมาพัให่แล้ว ันะพูีไหมน๊าาา" อยอลที่ัผ้าปูที่นอนไปถามึ้นมา สามีเธอหันมามอ
"ในสมอเธอมีอยู่ 2 ื่อ แบฮยอนับแทยอน" นายิมพูลั้วหัวเราะ
"๊ายยยย ทำไมุลาอย่านี้ ุรู้ไ้ยัไน่ะ" อยอลถาม
"ทำไมันะไม่รู้ว่าเธอิอะไรอยู่ แล้วทำไมไม่ไปทาบทามอแบฮยอนะล่ะ? ลัวำอบือ ไม่ ล่ะสิ" นายิมถาม่อ
"ทำไมิอย่านั้น ทำไมถึะไม่ ไหนพูสิ"
"็เามันเศรษีให่ ส่วนเรามันทาบไม่ิ ฮ่ะๆๆ หลัาบ้านเรามันยัรั่วเลย" นายิมบอพลาหัวเราะำ
"รไหน?" อยอลเยหน้าึ้นไปมอบนเพาน
"ันประน่ะอยอล ฟันะ แม้แ่ในที่อยู่ไปรษีย์ เรา็ยัเปลี่ยนไปเรื่อย แถมบ้านเรา็โทรมๆ ันเอ็ไม่มียศาบรราศัิ์อะไร นับประสาอะไรับลูสาวเรา.."
" แทยอนลูเราาบพร่อรไหน วามรู้็ใ่ะน้อย หน้าา็สะสวย ถ้าันป่าวประาศออไปล่ะ็ พวเศรษีมีหวัมาเ้าแถวรอสมัรเพียบ" อยอลพู
"ริเหรอ?"
"ริสิ~ ุน่ะัวลแบบไม่มีเหุผล อยูเถอะ พวเา้อทาบทามเราแน่"
ทา้านนาอึนและนายบยอน
ทัู้่เอ็ำลัุยันในเรื่ออแบฮยอนและแทยอนอยู่เ่นเียวันับอยอลและนายิม แ่เป็นในทาลับันอย่าสิ้นเิ
"ยูราพูลอเวลาเลยว่า แบฮยอนับแทยอนเริ่มมีท่าทาแปลๆ" นาอึนเริ่มบทสนทนาับสามี
"ส่อล้อมอันทีละหลายั่วโม เี๋ยว็เอานมมาให้ เป็น้ออ้ามาหาลูเรา บอรๆันไม่อบใเลย แล้วอยอลอี วันๆนั่ฝันถึานแ่านอแทยอนับแบฮยอนอยู่ไ้" หล่อนพู่ออย่าไม่สบายใ
"ฝันมันไม่เป็นริลอหรอนาอึน" นายบยอนพูนิ่ๆ ไม่ไ้สบานาอึนแ่อย่าใ ใบหน้าุันำลันั่อ่านหนัสืออยู่ที่อี้านหนึ่อเีย
"หึ!" นาอึนพ่นลมหายใแรๆ
"แทอึนพ่ออนัแทยอน็ลเียริัวเอ ไปว้าเอานัแสอย่าอยอลมาเป็นเมีย ทุเรศ เรื่อเี่ยวอับะูลไร้เียริน่ะ เธอิหรอว่าันะยอมายี้หน้า" นายบยอนพูอย่ารัเีย เาปิหนัสือและหันมามอหน้านาอึนอย่าโมโห
"ทีุ่พูน่ะถูแล้ว แ่อยอลน่ะปาไม่มีหูรูนะ เิสัวันโผล่พลวมาที่นี่ เอ่ยปาทาบทามอลูเราไปเป็นเยแล้วล่ะ็ ันอแายแน่!! นาอึนพูบ็หันไปปิไฟ ่อนะเ้านอน
ูเหมือนว่าวามรัอหนุ่มสาวทัู้่ ะเริ่มมีอุปสรรเสียแล้วสิ....
อัพ้วยวามไวแส ะไม่ทิ้่วให้น่าเบื่อเหมือนเรื่อที่แล้วละนะรับ 5555555555555 ยัไ็่วยอมเม้นเป็นำลัใและิมให้ับไรท์เอร์าๆนนี้้วยนะรับ อบุทุนที่ิามเสมอมา อบุมาๆเลยรับผม รีเอร์ที่น่ารัทุนอไรท์เอร์ มีอะไรไม่พอใ หรือไม่สนุอย่าไร็บอันไ้นะรับผมมมมมมมม ุ๊บๆๆๆๆๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น