ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1 : ข่าวดี
CHAPTER 1 : ่าวี
เ้าวันที่แสนสใส ภายในฤหาสน์หลัให่ที่แ่สไรส์ยุโรปหรูหรา หิวัยลานนหนึ่ำลัวิ่ไปมารอบบ้านพลาะโนร้อ้วยวามสุใ ในมืออเธอถือระาษสีาวแผ่นนึที่อนนี้ยับยู่ยี่ไป้วยแรบีบำอฝ่ามือหนาอ้วน
"แบฮยอนำลัะลับมาแล้ว! ลูายอันะลับมาาอัฤษแล้ว!!" เสียะโน้วยวามีใอหล่อนั้อไปทั่วบ้าน ทำให้ใรหลายๆน่า็วิ่ออมาู้วยวามสนอสนใ
"อะไรนะ? แบฮยอนะลับมาแล้วเหรอ?? แม่พูริเหรอ?" ลูายนโอเธอวิ่เ้ามาหาพร้อมับนอื่นๆ ใบหน้าเ็มไป้วยวามีใปนื่นเ้น
"ริสิแบบอม น้อแำลัะลับมาแล้ว นี่ไ หมายอเาที่ส่มาาประเทศอัฤษ เาะลับมาในวันพรุ่นี้" เ้าหล่อนพูไป็โบหมายในมือไป้วย แบบอมทำท่าะว้าไปอ่าน แ่แม่อเาลับูึ้นหลบและเ้นรำไปมา
"ริเหรอเนี่ย ไม่อยาเื่อเลย ไ้ยินไหมยูรา น้อายันะลับมาแล้ว" แบบอมหันไปพูับภรรยาอเา ที่ะนี้พวเาำลัเินามแม่ไปที่ห้อนอนที่เยเป็นอแบฮยอน เฟอร์นิเอร์ทุอย่าถูลุมไว้้วยผ้า ป้อันฝุ่นับ
"ในที่สุ น้อเยัวแสบอัน็ลับมาให้ันปวหัวอีนไ้~" ยูราร้อออมา ทำเอาแม่และแบบอมถึับหัวเราะ ไม่นานนัแม่อพวเา็เินไปึผ้าที่ลุมเปียโนออ
"เราะ้อให้แม่บ้านมาทำวามสะอาห้อนี้ยให่ เพื่อเป็นาร้อนรับลูายอัน โอย พรุ่นี้ะ้อเป็นวันที่ันมีวามสุที่สุ" นิ้วอ้วนๆอแม่เล่นเปียโนเป็นทำนอมั่วๆ้วยวามีอีใ ่อนะยมือึ้นมาุมอ
"อา หัวใแม่เ้นรัวนแทบระเบิออมาแล้ว แม่รอให้ถึพรุ่นี้ไม่ไหวแล้ว"
"มีอะไรันเหรอ ส่เสียเอะอะโวยวายไปถึ้าล่าเลย" เสียสสัยอหิ้าบ้านที่เินถือถานมเ้ามาเอ่ยถาม แม่อแบฮยอนเินุ่มๆไปหาเพื่อนบ้านอหล่อน
"ไม่ให้โวยวายไ้ไล่ะ๊ะอยอล วันนี้ันเพิ่ไ้รับ่าวีที่ทำให้ันหัวใพอโ" หล่อนผายมือไปบนอาาศ ใบหน้าแสออมาถึวามีใ
"มี่าวีอะไรเหรอ๊ะนาอึน" อยอลถาม
"พรุ่นี้แบฮยอนะลับมาาอัฤษแล้วนะ๊ะ ันีใมาๆเลย้ะอยอล ันมีวามสุที่สุเลย"
"ริเหรอ? เป็น่าวีมาๆเลยนะนาอึน ันว่าถ้าแทยอนไ้ยิน่าวนี้็ะ้อีใมาๆเหมือนัน" อยอลเอ่ย้วยวามื่นเ้นไม่แพ้นรหน้าเลย
"ริ้วย ถ้าหนูแทยอนลูอเธอไ้ยิน่าว ็ีใไม่แพ้ันแน่ๆ ็หนูแทยอนับแบฮยอนน่ะ เป็นเพื่อนันมาั้แ่เ็นี่นา ใ่มั้ย?" นาอึนพู
"ันยัำไ้เลยนะ แบฮยอนน่ะอบแอบมา้อมๆมอๆที่หน้าบ้านัน านั้น็เาะประูและบอว่า...."
"ป้ารับ แทยอนอยู่ไหม~" ทั้อยอลและนาอึนพูพร้อมัน้วยน้ำเสียเลียนแบบแบฮยอนอนเ็ๆและหัวเราะออมา้วยวามนึเอ็นู
"แล้วสอนนี้็อบแอบไปเล่น้วยันบ่อยๆ้วย วันๆเอาแ่ลุอยู่ในสวนหลับ้านไม่ยอมไปไหน นยอูนับรถที่บ้านัน้อไปามึหูแบฮยอนลับมา นึแล้ว็ำริๆ" นาอึนพูไปหัวเราะิัไปเมื่อระลึถึวามหลัเมื่อหลายสิบปี่อน
"แทยอนเอ็เหมือนัน ันยัำวันที่แบฮยอน้อไปเรียน่าประเทศไ้เลย วันนั้นเป็นวันที่ฝนหนั เธอวิ่ามรถอแบฮยอนไปทั้ๆที่ไม่ใส่รอเท้า ปา็ะโนว่า ไ้โปรอย่าเพิ่ไป!!" อยอลพู้วยน้ำเสียที่สั่นเล็น้อย ใบหน้าายแววเศร้า นาอึนเอามือโอบไหล่อหล่อนเอาไว้เบาๆ
"เธอวิ่ออไปเพียเพราะ้อารนำเิน 1000 วอนไปืนเา...่าบ้าเสียริๆลูนนี้...ทำอะไรโ่ๆ..." อยอลบอ ใบหน้าอเธอเ็มไป้วยวามเศร้าหมอ นาอึนยื่นมือมาบีบไหล่หล่อนเบาๆ หล่อนเ้าใหัวออผู้เป็นแม่เหมือนนเป็นอย่าี
"ันะลับบ้านไปบอแทยอน เธอะ้อีใมาๆแน่เลย้ะนาอึน เธอว่าไหม" อยอลหันมาถาม
"ใ่้ะ เธอะ้อีใมาๆ รีบลับไปบอหนูแทยอนเถอะ" นาอึนบอ พยัหน้า้วยวามปลื้มปิิ
"้ะ อให้มีวามสุนะ๊ะนาอึน ีใ้วยสำหรับ่าวีอย่านี้" หล่อนพูเพียแ่นั้น็ยื่นถานมไปให้สะใภ้อบ้าน านั้น็รีบวิ่ออไป้วยวามีอีใอย่าล้นเหลือ ทิ้ให้นาอึนยืนยิ้มอยู่เบื้อหลั
ยูราเินอ้อมมาทา้านหลัอแม่ย่าอเธอ ยื่นมือเรียวไปแะที่บ่าอหล่อนและเอ่ย้วยน้ำเสียเหยียหยัน
"ป้าอยอลีใออหน้าออาเหลือเินนะะุแม่ ยิ่ถ้าแทยอนรู้เรื่อนี้เ้า มีหวัไ้ีในแทบเนื้อเ้น" พูพร้อมับรอยยิ้มเหยีย วาลมหรี่ล้วยวามหมั่นไส้
"มัน็แน่อยู่แล้ว ็แบฮยอนับแทยอนเป็นเพื่อนเล่นันมาั้แ่เ็ๆนี่นา" นาอึนพู พลายิ้มนแ้มปริ
"แ่อนนี้ทัู้่็ไม่ใ่เ็ๆแล้วนี่ะ ถูไหม?"
"......." นาอึนเียบไป สีหน้าทีู่มีวามสุเริ่มเปลี่ยนแปล
"อืม...แม่รู้แล้ว"
บ้านอแทยอน
"แทยอน แทยอน! ลูแม่! อยู่ไหนน่ะ!? แทยอน!" อยอลที่วิุ่รีุอมาถึบ้านเรียหาลูสาวแสนสวยอน ทำเอาบรราลูสาวอีหลาย่อหลายนอเธอพาันเินออมาู
"แบฮยอนำลัะลับมาแล้ว! ลูายอันะลับมาาอัฤษแล้ว!!" เสียะโน้วยวามีใอหล่อนั้อไปทั่วบ้าน ทำให้ใรหลายๆน่า็วิ่ออมาู้วยวามสนอสนใ
"อะไรนะ? แบฮยอนะลับมาแล้วเหรอ?? แม่พูริเหรอ?" ลูายนโอเธอวิ่เ้ามาหาพร้อมับนอื่นๆ ใบหน้าเ็มไป้วยวามีใปนื่นเ้น
"ริสิแบบอม น้อแำลัะลับมาแล้ว นี่ไ หมายอเาที่ส่มาาประเทศอัฤษ เาะลับมาในวันพรุ่นี้" เ้าหล่อนพูไป็โบหมายในมือไป้วย แบบอมทำท่าะว้าไปอ่าน แ่แม่อเาลับูึ้นหลบและเ้นรำไปมา
"ริเหรอเนี่ย ไม่อยาเื่อเลย ไ้ยินไหมยูรา น้อายันะลับมาแล้ว" แบบอมหันไปพูับภรรยาอเา ที่ะนี้พวเาำลัเินามแม่ไปที่ห้อนอนที่เยเป็นอแบฮยอน เฟอร์นิเอร์ทุอย่าถูลุมไว้้วยผ้า ป้อันฝุ่นับ
"ในที่สุ น้อเยัวแสบอัน็ลับมาให้ันปวหัวอีนไ้~" ยูราร้อออมา ทำเอาแม่และแบบอมถึับหัวเราะ ไม่นานนัแม่อพวเา็เินไปึผ้าที่ลุมเปียโนออ
"เราะ้อให้แม่บ้านมาทำวามสะอาห้อนี้ยให่ เพื่อเป็นาร้อนรับลูายอัน โอย พรุ่นี้ะ้อเป็นวันที่ันมีวามสุที่สุ" นิ้วอ้วนๆอแม่เล่นเปียโนเป็นทำนอมั่วๆ้วยวามีอีใ ่อนะยมือึ้นมาุมอ
"อา หัวใแม่เ้นรัวนแทบระเบิออมาแล้ว แม่รอให้ถึพรุ่นี้ไม่ไหวแล้ว"
"มีอะไรันเหรอ ส่เสียเอะอะโวยวายไปถึ้าล่าเลย" เสียสสัยอหิ้าบ้านที่เินถือถานมเ้ามาเอ่ยถาม แม่อแบฮยอนเินุ่มๆไปหาเพื่อนบ้านอหล่อน
"ไม่ให้โวยวายไ้ไล่ะ๊ะอยอล วันนี้ันเพิ่ไ้รับ่าวีที่ทำให้ันหัวใพอโ" หล่อนผายมือไปบนอาาศ ใบหน้าแสออมาถึวามีใ
"มี่าวีอะไรเหรอ๊ะนาอึน" อยอลถาม
"พรุ่นี้แบฮยอนะลับมาาอัฤษแล้วนะ๊ะ ันีใมาๆเลย้ะอยอล ันมีวามสุที่สุเลย"
"ริเหรอ? เป็น่าวีมาๆเลยนะนาอึน ันว่าถ้าแทยอนไ้ยิน่าวนี้็ะ้อีใมาๆเหมือนัน" อยอลเอ่ย้วยวามื่นเ้นไม่แพ้นรหน้าเลย
"ริ้วย ถ้าหนูแทยอนลูอเธอไ้ยิน่าว ็ีใไม่แพ้ันแน่ๆ ็หนูแทยอนับแบฮยอนน่ะ เป็นเพื่อนันมาั้แ่เ็นี่นา ใ่มั้ย?" นาอึนพู
"ันยัำไ้เลยนะ แบฮยอนน่ะอบแอบมา้อมๆมอๆที่หน้าบ้านัน านั้น็เาะประูและบอว่า...."
"ป้ารับ แทยอนอยู่ไหม~" ทั้อยอลและนาอึนพูพร้อมัน้วยน้ำเสียเลียนแบบแบฮยอนอนเ็ๆและหัวเราะออมา้วยวามนึเอ็นู
"แล้วสอนนี้็อบแอบไปเล่น้วยันบ่อยๆ้วย วันๆเอาแ่ลุอยู่ในสวนหลับ้านไม่ยอมไปไหน นยอูนับรถที่บ้านัน้อไปามึหูแบฮยอนลับมา นึแล้ว็ำริๆ" นาอึนพูไปหัวเราะิัไปเมื่อระลึถึวามหลัเมื่อหลายสิบปี่อน
"แทยอนเอ็เหมือนัน ันยัำวันที่แบฮยอน้อไปเรียน่าประเทศไ้เลย วันนั้นเป็นวันที่ฝนหนั เธอวิ่ามรถอแบฮยอนไปทั้ๆที่ไม่ใส่รอเท้า ปา็ะโนว่า ไ้โปรอย่าเพิ่ไป!!" อยอลพู้วยน้ำเสียที่สั่นเล็น้อย ใบหน้าายแววเศร้า นาอึนเอามือโอบไหล่อหล่อนเอาไว้เบาๆ
"เธอวิ่ออไปเพียเพราะ้อารนำเิน 1000 วอนไปืนเา...่าบ้าเสียริๆลูนนี้...ทำอะไรโ่ๆ..." อยอลบอ ใบหน้าอเธอเ็มไป้วยวามเศร้าหมอ นาอึนยื่นมือมาบีบไหล่หล่อนเบาๆ หล่อนเ้าใหัวออผู้เป็นแม่เหมือนนเป็นอย่าี
"ันะลับบ้านไปบอแทยอน เธอะ้อีใมาๆแน่เลย้ะนาอึน เธอว่าไหม" อยอลหันมาถาม
"ใ่้ะ เธอะ้อีใมาๆ รีบลับไปบอหนูแทยอนเถอะ" นาอึนบอ พยัหน้า้วยวามปลื้มปิิ
"้ะ อให้มีวามสุนะ๊ะนาอึน ีใ้วยสำหรับ่าวีอย่านี้" หล่อนพูเพียแ่นั้น็ยื่นถานมไปให้สะใภ้อบ้าน านั้น็รีบวิ่ออไป้วยวามีอีใอย่าล้นเหลือ ทิ้ให้นาอึนยืนยิ้มอยู่เบื้อหลั
ยูราเินอ้อมมาทา้านหลัอแม่ย่าอเธอ ยื่นมือเรียวไปแะที่บ่าอหล่อนและเอ่ย้วยน้ำเสียเหยียหยัน
"ป้าอยอลีใออหน้าออาเหลือเินนะะุแม่ ยิ่ถ้าแทยอนรู้เรื่อนี้เ้า มีหวัไ้ีในแทบเนื้อเ้น" พูพร้อมับรอยยิ้มเหยีย วาลมหรี่ล้วยวามหมั่นไส้
"มัน็แน่อยู่แล้ว ็แบฮยอนับแทยอนเป็นเพื่อนเล่นันมาั้แ่เ็ๆนี่นา" นาอึนพู พลายิ้มนแ้มปริ
"แ่อนนี้ทัู้่็ไม่ใ่เ็ๆแล้วนี่ะ ถูไหม?"
"......." นาอึนเียบไป สีหน้าทีู่มีวามสุเริ่มเปลี่ยนแปล
"อืม...แม่รู้แล้ว"
บ้านอแทยอน
"แทยอน แทยอน! ลูแม่! อยู่ไหนน่ะ!? แทยอน!" อยอลที่วิุ่รีุอมาถึบ้านเรียหาลูสาวแสนสวยอน ทำเอาบรราลูสาวอีหลาย่อหลายนอเธอพาันเินออมาู
"มีอะไรันะุแม่ เรียแทยอนะเสียัลั่นบ้านเลย" ลูสาวนโว่า
"แ่เอานมไปให้ที่บ้านุน้านาอึน ทำไมทำหน้าีในานั้นล่ะะ มีเรื่ออะไรน่าีใบอหนูหน่อยสิะ"
"ไม่มีเวลานานั้นหรอลู แทยอนอยู่ไหนล่ะ? พวลูๆเห็นแทยอนบ้าไหม" อยอลรีบเย่าไหล่ลูสาวเรียน้วยท่าทาเร่รีบ
"อ๋อ แทยอนเหรอ ะอยู่ที่ไหนะอีล่ะ นั่อยู่ที่ห้อโถ ุยับเทียนทั้วันทั้ืน" พี่สาวอีนบอพลาหัวเราะิั และนอื่นๆ็หัวเราะามพร้อมับีหล่อนเบาๆ
"เทียนะที่ไหน แบฮยอน่าหา ิๆๆๆๆ"
"โถ้ เ้าลูพวนี้หยุแวแทยอนไ้แล้ว แม่้อรีบไปหาแทยอนเี๋ยวนี้เลย แม่มีเรื่อะ้อบอแทยอน"
"เี๋ยวสิะุแม่ มีอะไรบอหนูหน่อยสิ~~"
"แม่มี่าวีที่ะทำให้แทยอนีใสุๆไปเลย" อยอลพูเพียแ่นั้น็รีบวิ่ไปที่ห้อโถอบ้านหลัให่อนทันที
"่าวีอะไร บอพวหนูหน่อยสิ๊าาาาาา"
อยอลวิ่มานถึห้อโถภายในบ้าน าอหล่อนทอไปเห็นหิสาวผมยาวสลวยสีน้ำาลทอในุสีรีมยืนรับลมอยู่ที่ระเบีย มืออเธอถือะเียเล็ๆทีุ่เทียนไว้ พร้อมับใ้มืออี้าที่ว่าป้อันเปลวเทียนาสายลมที่พัโบมา
"แทยอน ลูรั อยู่นี่เอ" อยอลเินไปโอบอลูสาวาทา้านหลั หิสาวยิ้มนิๆ่อนะหันไปหาแม่อเธอ
"แม่มี่าวีะมาบอับลู แบฮยอนะลับมาแล้วนะ" สิ้นเสียออยอล แทยอนถึับะั วาลมสวยเบิ้วยวามีใ รอยยิ้ม็เผยว้าึ้นอย่าที่ไม่เยเป็นมา่อนในรอบหลายสิบปี
"ริเหรอะแม่?" เสียหวานเอ่ยถาม มือสั่นไหวไปมาสู้ับเปลวไฟในะเียที่เธอถืออยู่
"ไปับเทียนไ้แล้วเ็น้อย พรุ่นี้ลูะไ้รอ้อนรับแบฮยอนไ" อยอลบอ่อนะยื่นมือไปสัมผัสแ้มอลูสาว แทยอนส่ายหน้าเบาๆและเอามือป้อเปลวเทียนาลม
"ไม่่ะแม่... เทียนนี้ะไม่มีวันับล ะไม่ับนว่าเาะลับมา"
"ริเหรอ" พี่สาวนโอแทยอนโผล่พลวพลาเ้ามาเาะไหล่หิสาว้วยท่าทาื่นเ้น แทยอนยิ้มอย่าเอะเิน ยะเียหลบพี่สาวอนที่พยายามะเ้ามาับเทียนอเธอ
"ริสิพี่ ันุเทียนนี่ไว้ลอเวลาั้แ่วันที่เาไป มันเหมือนเป็นัวแทนอเา โบราล่าวว่าถ้าุเทียนให้ใรสัน นนนั้นะลับมาเร็ว" เธอล่าวพลายิ้มเล็น้อย
"ั้นไหนมาูิว่าเทียนอเธอมีอำนามาแ่ไหน" พี่สาวอเธอยิ้มแล้วแย่ะเียสีทออร่ามมาามืออแทยอน หิสาวยอมให้หล่อนแย่ไปแ่โยี แถมยัยิ้มร่าเริอี้วย
"ฟู่ววว~" พี่สาวนโเริ่มใ้ปาเป่าเทียน เปลวไฟไหววูบไปเล็น้อยแ่มัน็ไม่ับล สร้าวามประหลาใให้ับบรราพี่สาวอเธอ
"นี่แน่ะ" พี่สาวอีนใ้ผ้าเ็หน้าสะบั ็ไม่มีทีท่าว่าะับลเลยสัน้อย แทยอนยิ้มให้ับบรราพี่สาวอเธอพลาประอะเียใบนั้นออมาามือพี่สาว
"ยอมแพ้แล้วๆ เทียนอเธอนี่มันสุยอริๆเลยแทยอน" พี่สาวนรอหัวเราะออมา้วยวามใ ่อนะิ่เ้ามาใ้มือประอใบหน้าอน้อสาว
"พรุ่นี้แบฮยอนะลับมาแล้ว เธอเอ็เลิเศร้าไ้แล้วนะ เลิ้อเทียนในเวลาลาืน เลิพึมพัมับเทียนนเียวไ้แล้ว ฝันที่เธอรออยำลัะมาเาะประูบ้านพรุ่นี้ รออยให้เธอมาเปิ เ้าในะ น้อสาวพี่"
"...พี่ะ..."
"แทอึนพูถูแล้วล่ะลูสาวแม่ แม่รู้ว่าลูรออย่าวนี้มานานแ่ไหน แบฮยอน็เป็นนี เป็นเพื่อนเล่นับลูมาั้แ่เ็ๆ และแม่็ยินีถ้าหาว่า...แบฮยอนไ้เป็นนในรอบรัวอเรา" บำพูอุแม่ แทยอน็เบิา้วยวามใ นี่แม่หมายวามว่า...
"ุแม่...ือหนู...แม่หมายถึ..."
"ใ่้ะ แม่ิไว้นานแล้วล่ะว่าอยาไ้นอย่าแบฮยอนมาเป็นลูเย"
สวัสีรับ แวะมาเปิเรื่อใหม่ (อีแล้ว) ใหม่แะล่อริๆรับ สืบเนื่อาอนที่ไรท์นัู่หนัอินเียที่บ้าน เป็นหนัที่ีริๆ ให้แ่ิอะไรหลายๆอย่า เลยิว่า เอ๊ะ ถ้าเราเอาหนัเรื่อนี้มารีเมเป็นัวละรแบฮยอนับแทยอนะเป็นยัไนะ
โอ้ ้ออพูไว้รนี้เลยนะรับ ว่าไม่ไ้็อปปี้ ัลอ หรืออะไร เพียแ่อัแปลาหนัเรื่อนี้ ถ่ายทอออมาเป็นัวหนัสือและาแร็เอร์ที่ไรท์อยาะให้ลอเป็น (รๆ็แ่สนอวามี้ิปอัวเอ้วย 5555555555)
หวัว่าะอบันนะรับ :)
ปล.นิยายเรื่อนี้เ็มไป้วยภาษาที่่อนไปทาศัพท์ทาารและอาะเ้าใยานินึ ้อออภัย้วยนะรับ สำหรับวามเป็นทาารนี้ ะพยายามปรับำพูให้อ่านเ้าใ่ายๆสำหรับน้อๆที่ไม่อินับนิยายแนวเป็นทาาร 5555555555555555
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น