คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #36 : เขียวหวานน่ารัก ~ 36 ~ [Preview]
[Fic] เขียวหวานน่ารัก~♡
ตอนที่ 36
Fiction by 2nd Admin
.
.
.
สัปดาห์แห่งการสอบนั้นเปลี่ยนบรรยากาศในมหาวิทยาลัยไปอย่างสิ้นเชิง
พลังสดใสของวัยหนุ่มสาวราวกับถูกพัดหายไปพร้อมกับลมฤดูร้อน
เหลือไว้เพียงความเคร่งเครียดและเกียจคร้าน ทั้งสนามฟุตบอลและโรงยิมฯต่างก็เงียบเหงา
นักศึกษาส่วนใหญ่หากไม่หมกตัวกันอยู่ในห้องสมุด
ก็ก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือกันอยู่ตามซุ้มโต๊ะของแต่ละคณะ จางอี้ชิงก็เช่นกัน
แต่ลู่หานตัวแสบไม่ใช่แบบนั้น แทนที่จะติวสอบอยู่กับเพื่อนในห้อง
กลับมานั่งเฝ้าเพื่อนต่างคณะอ่านหนังสือเสียอย่างนั้น
“น่านะ ชิงชิง~ เล่าให้ฟังหน่อย”
“ไม่”
“ทำไมอ่า
ไหนว่ามีอะไรต้องบอกกันทุกเรื่องไง” ลู่หานงอแงแล้วบึนปาก แต่ที่อี้ชิงทำก็คือละสายตาจากหนังสือแค่แว่บเดียวขึ้นมาช้อนมอง
ก่อนจะทำเมินใส่ ทีขอไปนอนด้วยเมื่อคืนไม่ให้ อี้ชิงก็จะไม่ยอมเล่าอะไรให้ฟังทั้งนั้น
“อยากรู้ก็ไปถามเขาเอาเองสิ”
“ถามใคร? รุ่นพี่น่ะนะ?
เราจะกล้าไปถามได้ยังไง ตัวนั่นแหละเล่ามาเลย ตกลงเมื่อคืนง้อรุ่นพี่ยังไง
แล้วเขาหายงอนรึเปล่า?”
“ไม่เล่า”
“ชิงอ่า...”
อี้ชิงพลิกหน้าหนังสือแล้วตั้งใจอ่านต่อ
ทำเป็นไม่ได้ยินเสียงงอแงที่กวนใจอยู่อย่างนั้น
กระทั่งเสียงฮือฮาของคนกลุ่มหนึ่งซึ่งดังมาจากอีกทางทำให้ลู่หานต้องหันไปมอง
และมันดึงความสนใจของอี้ชิงเช่นกัน
“มุงอะไรกันน่ะ” ลู่หานยืนเข่าบนม้านั่งแล้วยืดตัวขึ้นมองดูกลุ่มคนซึ่งกำลังเคลื่อนตัวผ่านหน้าตึกคณะมาอย่างช้าๆ
น่าแปลกที่คนพวกนั้นหันหน้าเข้าหากันเหมือนให้ความสนใจกับอะไรซักอย่างที่อยู่กลางวงนั่น
“มองไม่เห็นเลยแฮะ”
“อยากรู้ก็เข้าไปมุงกับเขาสิ”
พออี้ชิงบอกอย่างนั้น ลู่หานก็หันมายิ้มเจ้าเล่ห์ใส่
“แหงอยู่แล้ว แต่ตัวต้องไปด้วยกัน”
“อะไรนะ?”
“ไปเร็วๆ วางหนังสือก่อน ทางนั้นน่าสนใจกว่าอีก”
เจ้ากี้เจ้าการปิดหนังสือแล้วดึงมืออี้ชิงให้ลุกขึ้น แต่เพื่อนตัวเล็กยังขืนไว้
“ไม่เอาอ่ะ เราจะอ่านหนังสือ”
“เดี๋ยวค่อยมาอ่านก็ได้
เราต้องใส่ใจเรื่องรอบตัวบ้างนะ มาเร็วๆ” ยื้อยุดกันไปมาจนสุดท้ายอี้ชิงก็อ่อนใจ
ยอมเก็บหนังสือแล้วลุกขึ้นให้เพื่อนลากไปรวมกลุ่มกับพวกที่มุงกันอยู่นั้น
ท่ามกลางกลุ่มนักศึกษาชายกว่าสิบคนที่กำลังรายล้อมอยู่นั้น
คือเด็กสาวที่ดูแล้วน่าจะอยู่ในวัยเดียวกัน คนเอเซียเหมือนกัน เพียงแต่มีรูปร่างหน้าตาเหมือนตุ๊กตาฝรั่ง
สูงพอประมาณ ผิวขาวสว่าง ตากลมโต ปากเล็กจมูกโด่ง ผมสีน้ำตาลเข้มหยิกเป็นลอนถูกมัดรวบเป็นหางม้า
น่าเอ็นดูไม่หยอก ท่าทางไม่ใช่นักศึกษาที่นี่แน่ๆ หนุ่มๆ หลายคนพยายามชวนเธอคุยทั้งภาษาเกาหลีและอังกฤษว่ามีอะไรให้ช่วยไหม
จนสุดท้ายตุ๊กตาคนสวยซึ่งก่อนหน้านี้เอาแต่ก้มมองหน้าจอโทรศัพท์มือถือสลับกับเงยหน้าขึ้นมองอาคารเรียนต่างๆ
ก็ถอนใจแล้วกระทืบเท้าปัง เธอหยุดเดินแล้วส่งสายตาขอความช่วยเหลือให้หนุ่มๆ
รอบตัวก่อนจะส่งเสียงถาม
“Hey guys, do you know Kris?”
“คริสเหรอ?
รุ่นพี่คริสแฟนตัวหรือเปล่า?” อี้ชิงก็ไม่รู้ แต่เพราะไม่อยากให้คนสวยหันมาสนใจ
ถึงได้เอาศอกกระทุ้งพุงให้ลู่หานเงียบปาก หนุ่มๆ ที่รายล้อมต่างกระซิบกระซาบปรึกษากันแล้วก็คิดเหมือนลู่หานว่าทั้งมหาวิทยาลัยคงจะมีคนชื่อนี้อยู่แค่คนเดียว
“I know! I know! I know him”
สาวสวยคลี่ยิ้มหวาน ส่งสายตาออดอ้อนพลางเดินเข้าหาหนุ่มคนหนึ่งซึ่งเขย่งตัวสุดปลายเท้าเพื่อจะยืดแขนขึ้นให้สูงที่สุด
“Wow~ cute boy, can you please bring me to
him?” ผู้โชคดีคนนั้นพยักหน้าระรัว และเมื่อเด็กสาวเกี่ยวแขนคล้องเข้ากับแขนอีกฝ่ายไว้
คนอื่นๆ ที่เหลือก็พากันส่งเสียงโห่ฮาด้วยความผิดหวัง แต่กระนั้นหลายคนก็ยังเลือกที่จะเดินตามคนทั้งคู่ไปด้วยความอยากรู้
จู่ๆ ก็มีคนสวยมาถามหาหนุ่มหล่อซึ่งเป็นคนดังของมหาวิทยาลัยแบบนี้ ใครบ้างจะไม่อยากสอดรู้ความสัมพันธ์ของทั้งคู่กัน
“เราก็ตามไปดูกันเถอะ”
“ไม่เอาแล้ว พอแล้ว
เราจะกลับไปอ่านหนังสือ” อี้ชิงเลือกที่จะหันหลังแต่ลู่หานก็คว้าแขนหมับในทันที
“ตัวไม่อยากรู้หรือไง
ว่าแม่ตุ๊กตาฝรั่งนั่นเป็นใคร แล้วมาถามหาแฟนตัวทำไมน่ะ”
“อาจจะคนละคนกันก็ได้”
“จะรู้ได้ยังไงถ้าไม่ตามไปดู” ไม่ใช่ว่าไม่อยากรู้ แต่อี้ชิงสังหรณ์ใจ เหมือนตัวเองไม่ควรอยากรู้เรื่องคุณคนสวยให้มากนัก คนตัวเล็กยังลังเลใจจนสุดท้ายลู่หานก็จิ๊ปาก “เหอะน่า ถ้าไม่ใช่ก็แล้วไป แต่ถ้าใช่ ตัวไม่อยากรู้เหรอว่าสองคนนั้นเขาเป็นอะไรกันน่ะ”
.
.
.
[.....Full version is coming.....]
ความคิดเห็น