คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : 5.2 การเดินทางแสนพิเศษ รีไรท์
บรรยาาศรอบอไฟที่เ็มไป้วยเ็นท์ล้อมรอบับอไฟลุโนและบรราหนุ่มสาวที่สนเสเฮฮาล้อมวุยันอยู่โยรอบหลัร่วมทำิรรมันมาอย่าสนุสนาน
“รับ เพื่อน ๆ น้อ ๆ
อยาไ้ยินเสียอสาวสวยอเราับล่อมบทเพลแล้วใ่ไหมรับ” เสียรวิเอ่ยึ้นึูวามสนใอทุน
“ใ่่ะ พี่นาร้อเพลให้เราฟัหน่อยสิะ” สาวสวยหนึ่ในสมาิที่ร่วมเล่นบีบีันับทีมอรวิเอ่ยอย่าเห็น้วย
ท่านายทรทอเนรมอหิสาวที่อยู่ในเสื้อล้ามสีาวพอีัวับาเยีนสีีปล่อยผมสยายล้อมรอบใบหน้ารูปไ่อเธอไว้อย่าน่าู
วาลมอเธอพราวไป้วยรอยยิ้มร่าเริลอเวลา
และที่ไม่น่าเื่อือเธอมีวามสามารถมามายนน่าทึ่
“ไ้เลย ถ้าพี่ธันยอมเล่นีาร์ให้นา” ินานาลพลาหันไปเอ่ยับเพื่อนใหม่อเธอ
“นารู้ไ้ยัไว่าพี่เล่นีาร์เป็น” ท่านเลินพลาทอเนรหิสาวอย่าแปลพระทัย
“เา่ะ เรื่อนรีพื้นานอย่าีาร์ไม่เินวามสามารถพี่ธันแน่
ๆ” ินานาอบยิ้ม ๆ
“เื่อเลยริ ๆ” ท่านทรสรวล
“ว่าไะ พี่ธันเล่นีาร์ให้นาไ้ไหม” ินานาเอียอมอเายิ้ม ๆ
“เล่น่ะุธันพวเราอยาฟั” สาวในทีมนเิมส่เสียเียร์
รวิหยิบีาร์โปร่ัวโปรอเาส่ให้พลายิ้มน้อย
ๆ ท่ามลาเสียเร่เร้าอบรราหนุ่มสาวหลายนที่นั่ล้อมเป็นวรอบอไฟลาบรรยาาศมืรึ้มไร้แสไฟฟ้า
ึ่มีเพียแสสว่าาอไฟและวันทร์บนท้อฟ้า
ทำให้เห็นวาวพร่าพราวระายทั่วแผ่นฟ้าสีำาม
ท่านายนเรศทรเอื้อมพระหัถ์หยิบีาร์ารวิมาไล่เสียอยู่พัหนึ่่อนะเยพระพัร์ึ้นสบาับหิสาวที่ะเป็นผู้ับล่อมบทเพล
ทรรับสั่ถามเธอพร้อมแย้มพระโอษ์บา ๆ
“นาะร้อเพลอะไรล่ะรับ”
ทรรับสั่ถามและำอบอินานาเรียเสียเฮและเสียเียร์อทุน
ท่านายทรยพระนเล็น้อยเพราะท่านไม่ทรุ้นเยับเพลไทยนั
รวิส่อร์ีาร์เพลารเินทาที่แสนพิเศษยื่นให้ท่านายนั
ทรเอื้อมพระหัถ์รับพร้อมเริ่มเาสายีาร์นเิเป็นเสียนรีบรรเลึ้นเบา ๆ
่อนที่เสียนุ่ม ๆ อหิสาวะเริ่มับร้อเพลามนบและไ้รับเสียปรบมือับรอยยิ้มื่นมาทุน
ินานาับท่านายนัลุึ้นโ้ายให้ับทุน
“พี่นาเสียเพราะนฝนเลิ้มามไปับบทเพลเลย่ะ” หิสาวนเิมเอ่ย้วยสีหน้าเลิ้มฝัน
“ฝนหาเอหรือยั๊ะ
หัวใอีรึ่วอฝนน่ะ พี่วิเ็บไว้ให้นานแล้วนะรับ รอแ่น้อฝนมารับลับไปรวมันเป็นหัวใวเียวันเท่านั้นเอ” รวิหยอำหวาน
“แหวะ” เสียประสานันอเพื่อน
ๆ ัึ้นเมื่อรวิล่าวบ
“เลี่ยนอ่ะวิ
ีบฝนมานานแล้วนะแน่ะ นน้อมันเ็แล้ว” ินานาวัสายาใส่เพื่อนรั
“แหมแนี่ัันไ้ลอริ
ๆ” รวิบ่นพึมพำเบา
ๆ
“พี่ธันหาหัวใอีรึ่วเอแล้ว
ป่านนี้ำลัิถึเธออยู่ใ่ไหมะ”
“หึ ๆ
แล้วนาล่ะเอหรือยัรับ”
“ไม่อยาเออนนี้เลย่ะพี่ธัน
นายัไม่ว่าะเลียร์” ินานาอบพร้อมหัวเราะเสียใส
“ไอ้นามันยุ่อยู่แ่ับารทำานแล้ว็แ่เอทีวี
เล่นบีบีัน ยิปืน ปีนผา ามประสาลิ่าบ่าะนีแหละรับุธัน เพื่อนผมนนี้เาไม่มีเวลาามหาไอ้หัวใรึ่ที่เหลือหรอรับ” รวิระเ้าเพื่อนสาวเรียเสียหัวเราะาทุนับารวัาส่้อนาินานา
านั้น่า็ับลุ่มสนทนาันอย่าสนุสนานนึว่าะแยย้ายันไปพัผ่อนามเ็นท์ที่เรียรายอยู่ระทั่เหลือแ่ินานาับท่านายอยู่ลำพั
วามน่ารัสใสอหิสาว้าายทำให้ทรสรวลไ้บ่อยรั้นอ์เอยัอแปลพระทัยับวามสนิทสนมที่ประทานให้หิสาวเพียแ่พบันวันแร
“นาอยาพบู่แฝอพี่ธันั่ะ
ไม่ทราบว่าพี่ธันเป็นแฝพี่หรือแฝน้อ่ะ” ินานาเอียอถาม้วยวามสสัย
“พี่ธันเป็นน้อส่วนพี่นัเป็นพี่” ท่านายทรรัสอบอย่าอ่อนโยน
“ถ้านาะถามร ๆ
ไม่ทราบว่าพี่ธันะโรธหรือเปล่า” ินานาัสินใที่ะถามเรื่อที่เธอสสัย
“รับ” ท่านายทรเลิพระนมอหิสาว
“นาเยไ้ยินื่อท่านายนเรศและท่านายธเนศวรอวัพนาลี
สออ์เป็นฝาแฝ ทรมีื่อเล่นว่าท่านายนัับท่านายธัน นาไม่เยพบพระพัร์อท่านายทั้สออ์
แ่พี่ธันับท่านายธเนศวรอาเป็นน ๆ
เียวันหรือว่าพี่ธันับท่านายธเนศวรบัเอิมีีวิที่ล้ายันและื่อล้ายันเท่านั้นไม่ใ่นๆ
เียวันอย่าที่นาิ” ินานาเม้มริมฝีปาพร้อมสบเนรมวาวอย่าสสัย
“เ่ั น้อนาทั้เ่และลาริ
ๆ”
“ท่านายธเนศวร
พี่ธันือท่านายธเนศวรริ ๆ” ินานาอใับวามริที่ิไว้ไม่ไ้
“รับ” ท่านายทรสรวลเสียัวานับสีหน้าื่นอหิสาวรหน้า
“โอ๊ย!
ถ้าอย่านั้นนา้ออประทานอภัยเพะที่ล่วเินฝ่าบาท้วยำพูไม่สมวร”
“ไม่เห็นะมีอะไรไม่สมวรเลย
เรียพี่เหมือนเิมีว่า ไม่้อใ้ราาศัพท์นานั้น็ไ้” ท่านายประทานอนุา
“เพะ นาเอ็ไม่ถนัเรื่อราาศัพท์เลย
นาอเรียพี่ธันเหมือนเิมไ้ใ่ไหมะ” ินานาถามอย่าไม่แน่ใ
“รับ
ไม่้อบอนอื่นหรอรับ เี๋ยวเาะวุ่นวายันเปล่า ๆ”
“เพะ”
ินานาอวิัวลนทำหน้าเร่เรียึ้นมาไม่ไ้เมื่อิว่าหาท่านายธเนศวรทรทราบว่าเธอือินานา อัรเุ
ที่พระเษา้อทรเ้าพิธีอภิเษสมรส้วย แ่เธอลับหนีมาเ่นนี้ท่านายธัน
ะทริเ่นไร และยัะทรเอ็นูเธอในานะพระสหายใหม่อีหรือไม่ ินานาอลอบมอท่านายหนุ่มพร้อมถอนหายใหนั
ๆ ไม่ไ้ หิสาวล่าวอัวเมื่อเห็นว่าึพอสมวร เธอเลี่ยเ้าไปภายในเ็นท์อนเอที่เพื่อนหนุ่มัไว้ให้
 |
|
ความคิดเห็น