[Fic HxH] Miss kurapika

เนื้อเรื่อง

Miss kurapika

วันที่ 19 มกราคม ???
ในเช้าวันที่สดใส แต่แฝงไปด้วยความไม่ธรรมดา ก็แหงล่ะสิก็จู่ๆดันมีการ์ดใบหนึ่งส่งมาถึงแก๊งนอสทราด เมื่อ"ไรส์ นอสทราด"ผู้เป็นบิดาของเนออน และเป็นศักดิ์ถึงบอสใหญ่ของพวกคุราปิก้า เป็นผู้เปิดการ์ดใบนั้นมาอ่านดู ก็ถึงกับตกตะลึงไปเลย ตาแทบทะลักออกมาจากเป้า ก็ในเมื่อการ์ดใบนั้นได้ระบุข้อความเอาไว้ว่า “เงินรางวัลแก่ผู้ชนะการประกวด จะได้รับเงินมูลค่าถึง50,000ล้านเจนี่” เงินรางวัลก็ยั่วใจอยู่หรอก แต่มปัญหามันอยู่ที่ว่าหัวข้อที่ให้นั้นระบุเอาไว้ว่า"สาวงาม"นั้นก็หมายถึงต้องเป็นผู้หญิงน่ะสิ แล้วเรามีผู้หญิงซะที่ไหนล่ะ เนออนลูกสาวหัวแก้วหัวแหวนก็ดันขอไปเที่ยวทะเลกับพวกสาวใช้ซะนี่ แต่เพื่อหน้าตาของแก๊งมีหรือจะปล่อยให้งานนี่หลุดมือไปได้ ท่านนอสทราดถึงกับสั่งคำประกาศิตแก่บุรุษทั้งหลายที่เหลืออยู่ ณ ที่นี้ แม้พระเจ้ายังเกรงกลัวออกมาว่า…

“นี่ชั้นมีข่าวดีจะบอกกับทุนคนนะ…” นอสทราดกล่าวขึ้น พรางรอยยิ้มที่ดูเจ้าเล่ห์จนเห็นรอยตีนกาาาา...

ทันใดพรางเปลี่ยนจากรอยยิ้มมาเป็นหน้ามารร้าย แล้วพูดต่อไปว่า”พวกนายทุกคนถ้าไม่อยากโดนไล่ออก ก็จงทำตามที่ชั้นบอก!!ไปแต่งตัวให้งามเลิศจ งามขนาดยั่วเสือป่าให้น้ำลายไหลมาเดียวนี่ “

“…???!!!..”ทุกคนในแก๊งถึงกับยื่นอึ้งกับคำพูดที่ไม่ขาดคิด

“เออ...มีอะไรหรือครับท่าน(เหงื่อตก) “ซึคุวาร่ากล่าวด้วยความสงสัย

“ก็มีการ์ดถึงชั้นน่ะสิมีเขียนเอาไว้ว่า…”ประกวดสาวงาม”นั้นก็หมายความว่าต้องเป็นผู้หญิงเท่านั้นที่จะลงประกวดได้” นอสทราดพูดให้ทุกคนได้กระจ่าง แต่ก็ไม่ชัดเจนเท่าไรนัก

“แล้วมันเกี่ยวกะพวกเรายังไงหรือครับ?” ซึคุวาร่าถามต่อเพราะยังสงสัยในคำพูดนั้น

“ก็ในแก๊งของเราตอนนี้มีผู้หญิงซะที่ไหนล่ะ ชั้นก็เลยคิดว่าจะให้พวกนายแต่งเป็นผู้หญิงเข้าประกวดน่ะสิ ถ้าชนะการประกวดชั้นจะแบ่งเงินให้ครึ่งนึง แน่นอนคนที่แต่งได้สวยเข้าตาชั้นด้วยน่ะนะ “ตอนนี้ก็คงเป็นที่กระจ่างกันไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว…

ว่าแล้วด้วยคำพูดที่ขาดไม่ถึงเล่นเอาทุกคนถึงกับช็อกกลายเป็นหินไปเลย แต่คุณเซ๊นริทสึจะดีหน่อยก็แม่คุณโดนคัดตัวออกก่อนที่จะลองแต่งตัวซะอีก แหงล่ะดูตัวคุณเธอรูปร่างอัปลักษณ์ขนานนี่ ขืนขึ้นไปประกวดมีหวังโดนถีบตกเวทีแน่ …
การแต่งตัวก็ยังดำเนินไปแต่เสียงร้องที่โหยหวนราวกับว่าเป็นการทรมานมากกว่าการแต่งตัวซะอีก

คนแรกที่ออกมาก็คือซุคุวาร่า ชั่งเป็นภาพที่น่าอับอายสุดคำบรรยายถ้าเอริซ่ามาเห็นเข้าคงต้องบอกเลิกกันทันที(ซุคุวาร่าคบกะเอริซ่าคบอยู่นะจ๊ะบอกเพื่อลืม)

คนที่สองที่เดินออกมาก็คือตาหนวด ร่างบึก ถึก กล้ามเป็นมัดๆ ที่บอกไว้คำเดียวว่า”เม็งโคตรทุเรศ”เกินสุดคำจะบรรยาย(ถ้าเทียบแล้วซูคูวาร่ายังสวยกว่าอีก)…>>รบหลู่อย่างแรง

คนสุดท้ายที่เดินออกมาใช่ใครที่ไหนอื่นใด หนึ่งเดียว(ในหัวใจของเดี๊ยน)ผู้นั้นคือ…..แต๊น แต๊น แต๊นนนนนน คุราปิก้า(คนอื่นที่ไม่ได้พูดถึงไปเป็นบอร์ดี้การ์ดให้ยัยเนออนที่ไปเที่ยวทะเล )ชั่งเป็นภาพที่งดงามเกินคำบรรยาย ใบหน้าสวยจิ้มลิ้มราวสตรีเพศ นัยน์ตาคมโตถูกตกแต่งจนน่าหลง ดวงหน้ามนที่ขาวเนียนที่ไม่ตกแต่งยังดูดีหากเพียงแค่ปัดแก้มนวลให้ขึ้นสีเล็กน้อย เรือนผมทองสลวยถูกรวบขึ้นเหนือศรีษะต่อด้วยวิกผมทองยาวปล่อยลู่หลัง กลีบริมฝีปากบางทาบทาด้วยลิปสติกสีฉาดเข้าคู่กับชุดราตรีสีแดงสด ชุดแดงเกาะอก(ที่เติมแต่งด้วยซิลิโคน)ยาวคลุมเข่า โชว์ความเซ็กซี่ด้วยการแหวกกระโปรงจนถึงโคนขาโชว์เนื้ออ่อน พร้อมด้วยรองเท้าส้นสูงรัดส้นสีโทนเดียวกัน และเครื่องประดับเพียงชิ้นเดียวที่พึ่งจะมีก็คือสร้อยคอทับทิมที่ประดับอยู่บนคอระหงนั้น

เมื่อทุกคนเห็นคุราปิก้าที่แสนเย็นชา ถูกเนรมิตให้กลายเป็นสาวงามในชุดสีแดงสดราวกับเพทธิดาแห่งงามอย่างแท้จริง
งามสง่า... กระทั่งทำให้ผู้ที่พบเห็นแทบจะลืมหายใจทั้งๆที่รู้ว่าเบื้องหน้านั้นเป็นเพียงแค่บุรุษเพศ

ไม่มีเสียงใดๆดังขึ้นทามกลางความตะลึง บรรยากาศที่อยู่ในห้องสร้างความอึดอัดให้แก่คุราปิก้ายิ่งนัก แล้วผู้ที่ทำลายความอึดอัดให้แก่คุราปิก้าก็คือ....

“สวยมาก..ยอดไปเลยคุราปิก้า!!!ยั้งงี้เรามีสิทธิชนะการประกวดนี่แน่เลย“นั้นคือเสียงของเซ็นริทสึนี่เอง>>(กระซิบ)..’ถ้าเกิดชนะก็แบ่งเงินให้ชั้นบ้างนะ’

น้ำเสียงไพเราะนั้น สามารถเรียกสติของทุกคนให้กลับคืนมาได้

“นะ...นั้น.สิเนอะ ยั่งนายน่ะ ชนะการประกวดครั้งนี้อยู่แล้ว“ ซุคุวาร่า เอยอย่างลืมตัว

“นายพูดอย่างงี้หมายความว่าไง?”คุราปิก้าพูดพลางส่งจิตอาฆาตออกมา

“...………….”

ในขณะที่บาโชกำลังจะพูด”แซว”นั้น ก็ต้องเงียบลงเมื่อสัมผัสได้ถึงรังสีอัมหิตที่รุนแรงจนน่ากลัว

“อะแฮ่ม! เอาล่ะ ในเมื่อทุกคนรู้เห็นเป็นใจที่จะส่งคุราปิก้าเป็นตัวแทนของแก๊งเรา ก็ขอสิ้นสุดการประชุมแต่เพียงเท่านี้นะ ขอให้

ทุกคนแยกย้ายกันออกไปได้แล้ว ส่วนคุราปิก้า เซ็นริทสึพวกเธออยู่กันก่อน” นอสทราดกล่าวจบพิธี ทุกคนจึงทำตามคำสั่งแยกย้ายกันออกไป

“ครับ/ค่ะ?“ คุราและเซ็นริทขานรับพร้อมกัน

“คุราปิก้า.. “

“ครับท่าน?”

“เรายังมีเวลาเหลืออยู่อีกหลายชั่วโมงก่อนการประกวดจะเริ่มต้นขึ้น เพราะฉะนั้นชั้นอยากจะใช้เวลาที่เหลืออยู่ ให้นายฝึกความเป็นกุลสตรีซะหน่อย..เซ็นริทสึ “

“คะ”น้ำเสียงหวานดังขึ้น

“ชั้นจะยกหน้าที่นี้ให้เธอ ฝากดูแลด้วยล่ะ.. “

“อ่ะ..ได้ค่ะ “

เมื่อคุราปิก้าได้ยินคำว่า”ฝึกความเป็นกุลสตรี"เท่านั้นแหละ ก็ส่งผลทำให้เข่าอ่อนจนไม่มีแรงที่จะยืน ถึงกับนั่งลงไปนอนกับพื้น รอบๆตัวของคุรานั้นชั่งมืดมนเสียจริง จะมีก็เพียงก็แต่แสงสว่างเล็กๆที่ส่องมาทางตัวของเค้า(ในความรู้สึกของคุรานะ)

“ฝะ.ฝึกความ..เป็นกุลสตรี..งะ.งั่นเหรอ?” คุราปิก้าพึมพำเบาๆ คนเดียวกลางแสงไฟ..(ในหัวใจ)
-----------------------------------------------
เพิ่มเติม(ขอย่อๆนะ)
เนื่องจากขี้เกลียดพิมพ์ ก็เลยอยากจะบอกว่า ในการฝึกนั้นก็ไม่มีอะไรมากหรอก ก็แค่ฝึกเดิน และก็การพูดให้มีห่างเสียงเท่านั้นแหละ ส่วนความสามารถพิเศษในการแสดงนั้นแล้วแต่คุราปิก้าจะศรัทธา(ยัยเซ็นริทมันปัดความรับผิดชอบ)

………….

……………………

…และแล้วการประกวดที่รอค่อยก็มาถึง ….

บรรยากาศในงานดูหรูหรายิ่งใหญ่ ที่ถึงขณะเชิญเหล่าฮันเตอร์และมาเฟียทั้งหลายจากทั่วโลกมาในงานครั้งนี้ และแน่นอนว่าเพื่อนสหายของคุราปิก้าก็มางานในครั้งนี้ด้วย

“ว้าว!~~งานนี้เจ๋งชะมัด มีสาวๆสวยๆเพียบเลยแหะ “หนึ่งในกลุ่มฮันเตอร์ที่มากัน3คนเอยขึ้น

“นี่นายจะมาหลีสาวหรือไงห๊ะ!!!”ลี-โอ-เล-โอ””เด็กหนุ่มหน้าคมผมสีเงินพูดขึ้นอย่างกวนประสาทผู้ฟัง

“เลโอลีโอเฟ้ย เจ้าเด็กบ้านิ เดี๋ยวก้อดับเบิ้ลเหนี่ยวซะนี่!!”ผู้ที่ถูกว่า ตอนนี้ซักมีน้ำโหซะแล้วสิ

“เถอะน้า...พวกนายเลิกทะเลาะกันเถอะนะ อายคนอื่นเค้าออก” เด็กหนุ่มที่ร่างเด็กที่สุดในกลุ่ม พูดขึ้นหมายห้ามทั้ง2คน

“นั้นสิ อย่างกอร์นว่าน่ะแหละ”เด็กหนุ่มผมเงินพูดอย่างเห็นด้วยกับเพื่อนซี้ร่างเล็ก

“หน็อย!!เจ้าเด็กพวกนี่ ….ชิ!”เลโอลีโอพูดอย่างตัดใจ เพราะไม่อยากมีเรื่องกับเด็กอมมือซะเท่าไรหร๊อก!

ไม่นานภายในงานก็พุ่งความสนใจไปรถลีมูซีนคันใหญ่ยาวที่มาจอดหน้างานบริเวณพรมแดง ประตูรถถูกเปิดออกเผยให้เห็นเรียวขางามคู่สวยที่ย่อนลงมาก่อนพอยั่วน้ำลาย เจ้าของขางามนั้นเริ่มเผยโฉมหน้าให้เห็น เธอชั่งงดงามราวเทพธิดาเสียจริง ชุดสีแดงเกาะอกขัดกับสีผิวขาวเนียน(น่าไซ้ส์)เป็นอย่างดี ดวงหน้าแฉล้มงามไร้ที่ติ ริมฝีปากอวบอิ่มทาลิปสติกสีแดงสด เรือนผมสีทองเป็นประกายยามต้องแสงไฟนีออน สามารถสะกดผู้คนภายในงานให้ลืมหายใจจนกลืนน้ำลายแทบไม่ทัน

“อ๊ะ!!!!”

รู้สึกว่าเจ้าตัวจะประหม่าในสายตาของผู้คนที่มองมายังเธอ จึงส่งผลให้เธอสะดุดกับรองเท้าส้นสูงที่พึ่งเคยใส่เป็นครั้งแรก แต่โชคดีที่มีชายหนุ่มผู้หนึ่งมาช่วยไว้ทันท้วงที

“ขอบคุณ..ค่ะ อ๊ะ!!!!!!!!!”

“มีไรหรือครับ หืม?อืมมมมม…”

ชายหนุ่มพูดขึ้นอย่างสงสัยกับท่าทางของเธอ และทำท่าเหมือนครุ่นคิดอะไรซักอย่าง …พลางสังเกตทั่วใบหน้าของหญิงสาว (เคร-ถ้าทำยังงี้กับเรานะเราคงว่ามันโรคจิตอ่ะ) มันเป็นใบหน้าที่เค้าคุ้นเคยเป็นอย่างดี ใช้แล้ว หญิงที่อยู่ตรงหน้าของเค้า คือ.....

“นะ..นายคุระ.. อุ๊บ”จู่ๆเค้าก็ถูกปิดปากหนาด้วยฝ่ามือนุ่มนั้น

“มานี่หน่อย(ยิ้ม)ได้ไหมค่ะ”เธอกล่าวอย่างเชิญชวน

หญิงสาวคนนั้นได้พาชายหนุ่มร่างสูงมาที่ลับหูลับตาคน (เคร-จะทำไรกันน่ะ จุ๊ จุ๊)

“นายรู้แล้วใช่ไหมว่าชั้นเป็นใคร…เลโอลีโอ”

“อะ…อืม”ชายร่างสูงนามเลโอลีโอตอบกลับ

************************************************

อีกด้านหนึ่งของหนูน้อยคิรัวร์กะกอร์น

“แม้ เลโอลีโอนี่มันก็ไม่เบานะ ไปคว้าสาวสวยๆไปได้นี่ ไม่เบานะเนี่ย แหม..ต้องดูใหม่ซะแล้วสิ”เด็กผมเงินนามคิรัวร์พูดขึ้นมา

“นี่…นายไม่รู้จริงๆหรอ ว่าคนที่เดินไปกับเลโอลีโอน่ะคือใคร”กอร์นพูดขึ้นเชิงเป็นคำถามส่งให้หนุ่มน้อยหน้าแมว

“หือ แล้วนายรู้จักหรอ?”ถามด้วยน้ำเสียงสงสัย

“ก็คนคนนั้นน่ะ คุราปิก้าไม่ใช่หรอ…”กอร์นตอบอย่างตรงประเด็นจนคนฟังไม่ทันตั้งตัว

“ห๊ะ ห๊าาา!!!?” ตกใจไม่ใช่น้อย จึงถามให้แน่ใจอีกที ”จริงน่ะ!?”

“อืม”…………

**********************************

กลับมาที่เดิมระหว่างคุราปิก้ากับเลโอลีโอ

“งั้นนายช่วยเงียบหน่อยนะ ตอนนี้ชั้นทำงานอยู่ “เค้าพูดอย่างเชิงขมขู่

“ได้ แต่...น่าตกใจชะมัดเลยนะเนี่ยที่นายแต่งตัวอย่างนี้น่ะ คุราปิก้า”เลโอลีโอแปลกใจที่เห็นเพื่อนหนุ่มผู้เย็นชา มาอยู่ในคราบของผู้หญิง ใช่! ในคราบของสาวงามที่เพื่อนอย่างเค้ายังจำไม่ได้(แกน่ะตาถั่วเฟร้ย!!)

“งานน่ะ เจ้านายเค้าให้มาลงประกวด”

“ได้ ชั้นจะเอาใจช่วยนะ “

“(ยิ้ม)ขอบใจนะ ไปล่ะ”

*********************************************

งานประกวดได้เริ่มขึ้น และแน่นอนว่าผู้ชนะในงานครั่งนี้คือคุราปิก้านั้นเองด้วยคะแนนเสียที่ท้วมท้น เพราะหน้าที่สวยเกินหญิงสาวทั่วไป ทำให้คุราปิก้าคว้ารางวัลชนะเลิศไปได้

 แต่ชัยชนะครั้งนี้ได้สร้างความหนักใจให้แก่คุราเป็นอย่างยิ่งเพราะ...

“นะ..นี่ เราชนะหรือนี่ ทั้งๆที่เราเป็นผู้ชาย ขอแค่รองชนะเลิศก็พอใจแล้วแท้ๆ แต่คะแนนจากที่ให้นี่ แสดงว่าเรา…สวยกว่าผู้หญิงน่ะสิ เป็นไปไม่ได้ ก็เราเป็นผู้ชาย จะเป็นงี้…ไปได้ยังไง!!?” ความคิดทั้งหลายต่างไหลเข้ามาในหัวสมอง สร้างความสับสนให้แก่เจ้าตัวเป็นอย่างยิ่ง………

แต่ไม่มีเวลาที่จะให้คุราปิก้าได้คิดอะไรมากเท่าไร ร่างเล็กๆก็รู้สึกว่ามีใครบางคนพาตัวของเค้าไป โดยบุรุษแห่งรัตติกาล แต่ไม่มีใครได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ว่าผู้ชนะนั้นหายไปไหนกันแน่ มันเกิดขึ้นเพียงชั่วพริบตา นอกจาก…

“นั้นคุโรโร่นิ?(มาทำไม) “เด็กชายผมดำพูดขึ้นเป็นคนแรก

“อืม..ใช่ “ตามด้วยเสียงของเพื่อนซี้ที่ยื่นยันกับสิ่งที่เห็นด้วย

“เอาล่ะกลับบ้านไปนอนได้แล้ว เด็กดีไม่ควรนอนดึกน่ะ “คุณหมอผู้แสนดีรีบพาเพื่อนตัวน้อยกลับบ้านไปโดยไม่ห่วงเพื่อนร่างบางเอาเสียเลย(เครเซียน่า>>นี่แกจะไม่ไปช่วยคุราปิก้าหน่อยรึไงฟ่ะ)

ทางด้านของคุโรโร่

“หึ.หึ ที่นี่ชั้นก็ได้เจ้าสาวที่คู่ควรจะเป็นของชั้นแล้ว ชั้นรอเวลานี่มานานแสนนานกว่างานนี้จะเริ่มขึ้น และรอคอยผู้ชนะอย่างเธอนี่ล่ะ”

คุโรโร่โยนคุราขึ้นเตียงอย่างแรงส่งผลให้วิกผมที่ใส่อยู่นั้นหลุดออก

“หะ หืม?...ผู้ใช้โซ่? “ตกใจเป็นอย่างมากที่ผลออกมา ไม่เป็นไปอย่างที่คิด

“เออ..ก็ใช่สิ แกคิดว่าใครกันล่ะ เสียใจด้วยนะที่ชั้นไม่ใช่เจ้าสาวของแก่ ไอ้แก่หัวกลม วิปริต โรคจิต ว้ากๆ ฉอดๆๆๆ”

“หึ ไม่เป็นไรหรอก สวยๆอย่างนี่ ชั้นก็เอา....”

โชคชะตาของคุราจะเป็นอย่างไรนั้นก็ขอจบแต่เพียงเท่านี้(เพราะขี้เกียจละ)...อาเมน..

The end

---------------------------------------------------------

นี่แก่!! จะมักง่ายไปแล้วนะคุโรโร่ ชั่งแหะ ทุกคนค่ะขอบคุณที่กรุณาอ่านเรื่องที่งี่เง่าของนู๋ได้จนจบไปอีกเรื่อง แต่นี่คือความพยายามของนู๋ ขอบคุณมั่กมายสำหรับผู้อ่าน อ่านแล้วช่วยเม้นส์กันเยอะๆให้ด้วยนะค่ะ

เฮ้อ........แก้ไม่กี่หน้าก็สลบซะละ ไฟอ่อนจริงๆเลยเรา เหอๆ และนี้คือผลงานภูมิใจนำเสนอของเครอีกเรื่องค่ะ เป็นฟิคที่แก้แล้วแก้อีก แก้แล้วก็กลับมาแก้อีกจนไปรู้จะแก้ยังไงแล้ว ถ้ามีตัวที่พิมพ์ผิดที่ขออภัยด้วยนะค่ะ แม้...ตกใจจังพิมพ์ผิดเยอะมาก!!! เรื่องนี้เครแต่งตั้งแต่สมัยม.1(โคลงเรื่องไม่เป็นสับปะรดเลย) ต่อมาเอามาแก้คำผิดนิดหน่อยตอนม.2(แน่ะ ก็ยังมีคำผิดเล็ดมาอีก) ต่อมาเปลี่ยนโคลงเรื่องใหม่แล้วแก้คำผิดนิดหน่อยตอนม.3เทอมหนึ่ง(มันก็ยังมีคำผิดอีกแน่ะ) แล้วนี้ก็ที่ฉบับปรับปรุงครั้งล่าสุดคร้า~ ใช้คำใหม่ เปลี่ยนโคลงนิดหน่อย แล้วแก้คำผิดซึ่งไม่น่าจะมีแล้วนะ(มั้ง)

*จะมีคนรู้จักเรื่องฮันเตอร์มั้ยเนี่ย คุราปิก้าก็ตรงรูปที่เราขึ้นเลยนะค่ะ
 

ฝากไว้ปวดหัวเล่นอีกเรื่องบ๊ายบาย~ค่ะ ^ ^