คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [SF : EXO] O Style vs AB Style :: KRIS x TAO 1/3
เคยได้ยินที่เค้าพูดกันไหมครับว่าเคะ – เมะ เค้าสามารถแบ่งได้ตามกรุ๊ปเลือด แต่จะเชื่อได้มากน้อยแค่ไหนมัน
อยู่ที่วิจารณญาณส่วนบุคคล ซึ่งผมก็เชื่อแบบนั้นมาโดยตลอดต่อให้คนรอบข้างจะเถียงกันให้ตายยังไง ของแบบนี้มันก็
ขึ้นอยู่กับความคิดส่วนบุคคลจริงๆ น่ะแหล่ะ
เค้าว่ากันว่าคนกรุ๊ป AB ใม่ชอบให้ใครมาบังคับหรือกดดันในเรื่องต่างๆ เพราะถึงเวลานั้นเค้าจะตัดสิน
ใจด้วยตัวเอง
ร่างสูงสง่าเส้นผมสีดำสนิทมาพร้อมกับนัยต์ตาคมเฉี่ยวเรียวเล็กผู้ชายกรุ๊ป AB Style คนนี้ดูจะเป็นที่ชอบพอของ
ใครหลายคนไม่ว่าจะในคณะหรือต่างคณะออกไป แต่ดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะไม่สนใจใครอื่นนอกจากเสียงปลายสายจาก
โทรศัพท์ที่กำลังขยับปากพูดกับคนปลายสายถึงใบหน้าจะดูหงุดหงิดแค่ไหนแต่มั่นใจได้เลยว่าเสียงที่พูดออกไปก็ยังคง
ความนุ่มนวลได้ไม่เปลี่ยนแปลง
" ไงมึง กว่าจะมากูรอจนรากงอกละ แล้วทำไมหน้ามึงบูดขนาดนั้นใครขัดใจมาเหรอไง ? "
เพื่อนตัวสูงรีบเอ่ยทักทายทันทีที่เห็นเค้าเดินเข้ามา ใบหน้าบึ้งตึงถูกส่งไปให้แบบไม่ปิดบังก่อนจะทิ้งตัวลงบน
เก้าอี้วางแขนนอนราบไปกับโต๊ะเล็คเชอร์ในห้อง
" พวกผู้หญิงนี่เอาแต่ใจกันทุกคนเลยเหรอไงวะ " เจ้าของใบหน้าบึ้งบ่นออกมาให้พอได้ยินกันแค่สองคน
" มึงได้เค้ารึยังล่ะ แต่ดูจากทรงแล้วคงจะฉิ่งฉับกันไปแล้วสินะก็ไม่แปลกนี่มึงที่เค้าจะเรียกร้องในสิ่งที่เค้าควรจะ
ได้ " ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมองแล้วคิ้วขมวดหันมองไปอีกทางแทน
" ไม่ต้องมาต่อต้านเลยฮวางจื่อเทา "
" กูคิดอยู่ว่าจะสลัดออกยังไง กูรำคาญ "
เซฮุนหลุดขำออกมาก็ในเมื่อคนที่กำลังบ่นอยู่นี่เพิ่งควบได้ไม่กี่วันเองเพื่อนเค้าก็รำคาญซะแล้ว ก็แบบนี้แหล่ะนะ
ถึงได้เคยเตือนพวกผู้หญิงแล้วว่าอย่าอะไรกับมันให้มากน่ะ
" ก็ทำเหมือนที่เคยทำ " เซฮุนยักคิ้วมาให้แล้วเหล่ตามองไปที่ประตูหน้าห้องที่มีใครบางคนยืนกอดอกมองยิ้มมา
ทางพวกเค้าสองคน
" สงสัยอยากจะลอง "
เซฮุนพูดขึ้นแล้วมองตามเพื่อนตัวสูงที่ลุกเดินออกไปหาหญิงสาวด้านหน้า เพราะถ้าเปรียบฮวางจื่อเทาเป็น AB
Style ตัวพ่อแล้วล่ะก็ อู๋อี้ฟาน นักบาสของมหาวิทยาลัยเพื่อนร่วมห้องเค้าคนนี้ก็คงจะเป็น O Style ตัวพ่อเหมือนกัน
เค้าว่ากันว่าคนกรุ๊ป O เป็นพวกเบื่อง่าย โมโหง่ายเป็นคนที่เดาอารมณ์ได้ยากแถมยังเปลี่ยนแปลงทุก
วินาที
เจ้าของร่างสูงเส้นผมสีทองสว่างที่บนใบหน้าไม่ปรากฏว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ในอารมณ์ไหน ข้างกันมีลู่หานที่เป็น
เพื่อนสนิทแถมยังเป็นนักบาสของมหาวิทยาลัยเหมือนกันนอนใส่หูฟังอยู่ข้างๆ เสื้อเชิ๊ตสีดำสนิทตัดกันดีกับผิวขาว
ละเอียดของคนที่เป็นเบอร์ 1 ของมหาวิทยาลัย ที่ใครๆ ต่างก็ให้ความสนใจกันมากมาย
" เอ่อพี่อี้ฟานคะ ? " เจ้าของชื่อเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวตรงหน้าสลับกับมองที่ประตูห้อง
" คือซูยองเอาขนมมาให้น่ะค่ะ " แล้วเจ้าตัวก็วางถุงขนมบนโต๊ะก่อนจะยิ้มเก้อเมื่อเจ้าของโต๊ะทำแค่มองแล้ว
พยักหน้ากลับมาให้แทนคำตอบแค่นั้น
" เอ่อ... งั้นซูยองไปก่อนนะคะ ใกล้จะเริ่มวิชาแรกแล้ว "
" โชคดีครับ "
สามคำสั้นๆ ที่หลุดออกมาจากปากที่คนทั้งมหาวิทยาลัยแอบลงความเห็นลับๆ กันว่าน่าจูบนั่นทำเอาหญิงสาว
แทบจะล้มลงไปกับพื้น เสียงทุ้มนุ่มที่ทำเอาใจสั่นจนคนฟังต้องรีบเดินแก้มแดงออกไป
" กูให้ "
พออีกคนพ้นประตูไปแล้วถุงขนมเจ้ากรรมก็ถูกเคลื่อนที่ไปวางบนโต๊ะเพื่อนข้างๆ ก่อนที่เค้าจะหยิบหูฟังขึ้นมาใส่
แล้วนอนราบกับโต๊ะหันหนีโลกภายนอกทันที
" เอ่ออี้ฟาน!? " เจ้าของชื่อขมวดคิ้วขึ้นมาอีกครั้งใบหน้าคมเงยขึ้นจากโต๊ะแล้วมองกลุ่มคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าโต๊ะ
เค้า
" คือว่าเร... "
" ขอเวลานอนก่อนได้ไหมครับ ผมง่วง "
คนที่กำลังจะอ้าปากพูดถึงกับรีบยกมือขึ้นปิดปากตัวเองแล้วโค้งขอโทษกันเป็นแถวก่อนจะพากันลากออกไปจาก
ห้องเรียน ลู่หานที่มองอยู่ก็ยิ้มขำออกมากับท่าทางหมาบ้านอนไม่พอของเพื่อนสนิทตัวเอง
" เมื่อกี๊ยังดีๆ อยู่เลยอารมณ์เปลี่ยนไวนะมึง "
" รำคาญ " ใบหน้าคมหงุดหงิดขึ้นจนเห็นได้ชัดก่อนที่เจ้าตัวจะก้มลงซ่อนความหงุดหงิดแล้วนอนหลับไปในตอน
เช้าอย่างน้อยก็ขอนอนพักสายตาสักพักก่อนจะเข้าโหมดเรียนเถอะ
เซฮุนส่ายหัวให้กับเพื่อนร่วมห้องตัวสูงที่นอนฟุบหน้าไปกับโต๊ะแล้วหันไปสนใจคนสองคนที่ยังยืนคุยอยู่ที่หน้า
ห้องแทน หญิงสาวตัวไม่สูงมากเส้นผมสีทองที่ยาวถึงกลางหลังปล่อยสยายกับบ่าเล็กชวนมอง ไหนจะริมฝีปากสีแดงสด
ที่กำลังฉีกยิ้มระบายความต้องการอะไรบางอย่างที่ส่งมาจนคนมองก็พอจะรู้ว่าเธอต้องการอะไรถึงมาอยู่ที่นี่
" เราอยากให้เทาติวให้เราหน่อยน่ะ "
" มีห้องไหนว่างให้ผมช่วยติวไหมล่ะครับ "
" ห้องเคมีก็ว่างอยู่นะ "
เจ้าของชื่อพยักหน้าว่าตามแล้วถึงออกเดินตามสาวสวยข้างหน้าไปถึงจะบอกว่าให้ช่วยติว แต่ไอ้คำว่าติวของเค้า
นี่มันหมายถึงเรื่องอย่างว่า ไม่รู้ว่าผู้หญิงตรงหน้านี่รู้ไหมว่ากำลังเล่นกับอะไรอยู่ ? หรือรู้แล้วแต่ก็อยากลองกันอันนี้คงต้อง
เก็บเอาไปคิดกันเอง
ห้องเคมีที่อยู่สุดทางเดินของชั้นสิบภายในตึกสูงของคณะวิทยาศาสตร์เป็นห้องที่ไม่จำเป็นก็ไม่มีใครอยากจะเข้า
มาใช้เท่าไหร่เพราะมันเต็มไปด้วยสิ่งทดลองต่างๆ รวมถึงโครงกระดูกจำลองด้วยที่ไม่รู้ว่ามาอยู่ในห้องนี้ทำไม ?
" อึก..อืม ม มม..เ ... เทาอ่า..า "
เสียงหอบกระเส่าหวานใสของร่างตรงหน้าที่กำลังเกาะยึดขอบหน้าต่างห้องเอาไว้ กระโปรงสั้นสีแดงถูกเลิ่กขึ้นสูง
เผยให้เห็นช่องบีบรัดภายในที่กำลังกลืนกินแท่งร้อนของเค้าเข้าไปจนมิด เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นสอดประสานกับเสียง
ครางหวานที่คลอประสานกันไม่หยุด
เสื้อยืดถูกถกขึ้นเผยหน้าอกหน้าใจที่มันล้นทะลักชวนให้อยากดูดนมขึ้นมาทันที ลิ้นหนากดจูบไปทั่วเนินอกขาว
สองมือขย้ำร่างบอบบางที่เชิ่ดหน้าครางหวานไม่หยุดซ้ำยังร้อนแรงเพราะเจ้าตัวถึงกับพลิกตัวร่างสูงให้นั่งชิดผนังแล้วลุก
ขึ้นคร่อมขยับตัวไปพร้อมกับแรงกระแทกของอีกคนจนถึงวินาทีสุดท้ายที่ปลดปล่อยทุกอย่างออกมาเต็มถุงยางสีใส
" ไม่คิดว่าจะร้อนแรงขนาดนี้นะคะเทา " โซยองก้มกระซิบข้างแก้มคนตัวสูงที่กำลังติดกระดุมเสื้อตัวเองอยู่ก่อน
จะลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย
" ผมก็ไม่คิดว่าโซยองจะเชี่ยวเรื่องอย่างว่าขนาดนี้ " เจ้าของชื่อหันมามองแล้วยิ้มใสซื่อกลับมาให้ นี่เค้าโดนแม่
เสือสาวหลอกฟันรึเปล่านะ
" ก็มาให้พิสูจน์ด้วยตัวเองแล้วไงคะ เอาไว้เรามาติวกันอีกนะคะ " เทายักคิ้วกลับไปให้แทนคำตอบแล้วดึงเสื้อสี
ขาวของตัวเองกลับให้เรียบร้อยแต่ก็ต้องชะงักเพราะดันไปเห็นใครบางคนที่ไม่น่าจะอยู่ที่นี่ได้..
เค้าว่ากันว่าคนกรุ๊ป O เป็นพวกที่ชอบพูดอะไรตรงๆ ไม่ชอบการทะเลาะแค่ชอบการโต้ตอบกันใน
ขณะที่กรุ๊ป AB จะเป็นพวกไม่ชอบพูดมากแต่จะชอบหาความถูกต้องให้ตัวเองเสมอ
ร่างสูงเส้นผมสีทองสว่างที่ยืนอยู่ห่างออกไปไม่ไกลมีเพียงชั้นวางและตู้วางโหลสัตว์ดองกั้นเอาไว้เท่านั้น ถ้าไม่มี
ใครสังเกตจะไม่มีใครเห็นเลยจริงๆ ว่ามีคนอยู่ที่นี่ด้วย
เจ้าของร่างสูงยืนหมุนคอไปมาแล้วหันมองคนตัวเล็กที่นั่งพิงกำแพงด้วยสายตานิ่งเรียบอ่านยากเหมือนเคย ทั้งที่
อยู่คณะเดียวกันแต่พวกเค้าทั้งสองคนกลับไม่เคยได้คุยกันเพราะเค้าไม่ชอบวุ่นวายกับใครและเจ้าตัวที่มักจะมีคนรุมล้อม
อยู่ตลอดเวลาแต่ก็ยังสามารถแผ่รังสีอำมหิตใส่คนที่เข้าใกล้ได้ตลอดนั่นอีกแต่ถึงแบบนั้นก็ยังฮอตในหมู่สาวๆ อยู่ดี
เรียกว่าถ้าจัดอันดับหนุ่มหล่อในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ฮวางจื่อเทาคงติดที่สองในขณะที่หมอนั่น อู๋อี้ฟาน คงจะคว้า
ที่หนึ่งไปได้แบบไม่มีข้อสงสัยและข้อครหาเลยก็ว่าได้
" นายมาตั้งแต่เมื่อไหร่ ? " คนถูกถามยังคงเงียบทำเพียงแค่ปรายสายตามามองแล้วหันไปสนใจหน้าจอโทรศัพท์
ของตัวเองต่อ
" ฉันถาม "
" ไม่จำเป็นต้องตอบ " เสียงทุ้มที่ฟังกี่ครั้งก็ไม่ชินสักทีนี่คนตรงหน้ากลัวว่าพูดแล้วดอกพิกุลจะร่วงจากปากเหรอ
ไง
" เอาเถอะ หวังว่าจะเก็บเรื่องนี้ไว้เป็นความลับแล้วกัน " เทาลุกขึ้นคว้าเสื้อสเว็ตเตอร์มาพาดบนไหล่ของตัวเอง
แต่ก็ต้องหยุดชะงักเพราะคำถามจากคนตรงข้ามที่ทำเอาคิ้วกระตุกแปลกๆ
" เรื่องไหนล่ะระหว่างแอบใช้ห้องทดลองหรือมีเซ็กส์ในที่ต้องห้าม " คนถูกถามกลับได้แต่ส่ายหัวแล้วจิ๊ปากด้วย
ความขัดใจ นัยต์ตาคมเหล่มองอีกคนนิ่งก่อนจะเดินอ้อมไปสะกิดไหล่คนตรงหน้าให้หันมาสนใจ
" คำพูดนายนี่มันชวนให้โมโหจริงๆ เลยนะอู๋อี้ฟาน "
" ประโยคไหนล่ะฮวางจื่อเทา "
ยิ่งพูดยิ่งน่าหงุดหงิด! เจ้าของร่างสูงหันมองตาขวางอีกรอบลิ้นในปากเดาะไปมาเหมือนคนกำลังใช้ความคิด
เพราะต่อให้เค้าสะกดจิตคุกคามไอ้บ้านี่แค่ไหนก็คงไม่เป็นผลเพราะดูแล้วเจ้าตัวไม่เดือดร้อนอะไรกับเค้าสักนิด
" เอาเถอะ จะมาตอนไหนหรือจะเห็นอะไรก็ขอให้นายเก็บไว้เป็นความลับแล้วกันฉันไม่อยากให้อาจารย์รู้ ขี้เกียจ
ต้องมานั่งฟังเสียงบ่น "
เจ้าของร่างสูงผมทองพยักหน้ากลับมาให้ มุมปากระบายยิ้มออกมาก่อนจะเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋าตัวเองมือหนา
วางลงบนไหล่คนตรงหน้าตบเบาๆ พร้อมกับเสียงกระซิบที่ทำเอาคนฟังอารมณ์โกรธพุ่งกระจาย
" ถ้าอยากเห็นลีลาของตัวเองว่ามันแย่แค่ไหนบอกฉันนะ ถ่ายซูมแบบ HD ไว้ตั้งแต่ต้นจนจบเลยล่ะ "
" ไอ้บ้าเอ๊ยย!!!! "
-------------------------------------------------------------------------------------
เอาเรื่องสั้นมาฝากกันอีกแล้ว ติชมกันได้นะครับ.. แอบเขินเรื่องนี้ นานๆ ทีจะโชว์ฝีมือกากๆ ในบทเรทน้อยๆ นั่น
ความคิดเห็น