คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 10 เริ่มหวั่นไหว Rewrite 100 %%%%%%%%
ขอบคุณทุกครั้งที่เข้ามาเปิดอ่าน ขอบผคุณทุกๆมิตรภาพ โปรดรักไรท์และฟิคเรื่องนี้ตลอดไปนะคะ
ตอนที่ 10 เริ่มหวั่นไหว
ริมฝีปากอุ่นๆนั้น ………
รสชาติแสนหวานของจูนนั้น……..
นี่ผมคงกำลังบ้าแน่ๆ ในหัวผมตอนนี้มีแต่หน้าไอ้บ้าจินมารบกวนตลอดเวลา ถึงแม้ว่ามันจะเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อวานแล้วก็เถอะ แต่ผมก็ยังไม่สามารถเอาเหตุการณ์เมื่อวานออกไปจากใจสักที
“ เอ้ากวนเข้าไป กวนมันเข้าไป ”
เสียงจีมินที่เดินถืออะไรสักอย่างมาในมือของเขา กล่าวทักทายขึ้น ในขณะที่ผมกำลังนั่งกวนลอดช่องในถ้วยอยู่
“ เฮ้อออ ”
ผมถอนหายใจออก พร้อมกับต้องใจกระดกของเหลวสีเขียวตรงหน้าเข้าไปเต็มปากถึงแม้ว่าสภาพตอนนี้ไม่จะไม่ต่างอะไรจากสิ่งปฎิกูลก็เถอะ
“ เฮ้ออ ”
ปาร์คจีมินที่เดินอ้อมไปนั่งอีกด้านนึงของโต๊ะวางขนมหวานในถ้วยลง และถอนหานใจออกมาเหมือนกัน
“ บ้าๆๆๆๆๆ ตั้งสติๆๆ ”
ผมยังคงพูดคุยกับตัวเอง โดยที่ไม่รู้ว่าคนตรงหน้ากำลังหัวเราะและพูดเลียนแบบอย่างสนุกสนาม
“ บ้าๆๆๆๆ ตั้งสติ ๆๆ ”
“ขนมยังไม่เต็มปากนายอีกหรือไงหะ ”
นั่นไง เวลาไม่ทันจะผ่านไป ไอ้หมอนั่นก็กวนเบื้องล่างผมอีกแล้ว
“ นี่ปาร์คจีมิน !!! จะเลิกกกวนตีนผมได้ยังหรอครับบบ ”
ผมพูดจีบปากจีบคอ ก่อนจะยื่นมือของตัวเองตรงไปบิดหู เขาทันที
“ โอ๊ะโอ๊ยยย d^ล้อเล่นๆๆๆ อย่าเครียดดิ เครียดแล้ววหน้าแก่ไวนะ ”
“ บอกตัวเองก่อนเหอะ ,7'อ่ะ หน้านี่ปาไปสามสิบละ ”
คำพูดของผมทำเอาคนตรงหน้าถึงกับหัวเราะออกมาเสียงดังอย่างควบคุมไม่ได้
“ เห้ยยยกูว่ามึงอยู่นะ หัวเราะทำไมกัน ”
“ เวลามึงทำหน้าบึ้งแล้วมันเหมือน ไก่เลย”
“ ไก่ ?? ”
“ ใช่ กุ๊กๆๆๆๆๆๆๆๆ ”
แค่พูดไม่พอไอ้หมอนั่นยังเอามือหนาๆมาจับแก้มผม และบีบมันเข้าออก จนปากของผมจู๋
“ ไก่จ๋า ~~~~~~~~~~ ”
ไก่ พร่องงงง !!!!!!!!
“ ปาร์คจีมิน กูจะไปห้องสมุดมึงจะไปด้วยไหม ??? ”
ผมพูดเปลี่ยนเรื่อง และจัดเก็บสัมภาระของตัวเองใส่กระเป๋า
“ ไม่เอาอ่ะ กูกับหนังสือ เจอกันเหมือนไหร่ เป็นหลับทุกทีเลย ฮ่าๆๆๆๆ ”
“ หึหึ สมควรแหละ คนแบบมึงอ่านหนังสือออกก็บุญโขแล้วว ”
ผมแขวะคนที่กำลังสะพายกระเป๋าขึ้นตามหลัง
“ ชิสส !! จอนจองกุก คนใจร้ายยยยยยย ”
ณ. ห้องสมุด
หลังจากที่ปะทะสงครามน้ำลายกับจีมินเสร็จ ผมก็ปลีกตัวมานั่งรับแอร์เย็นๆและหาความรู้ใส่ตัวคนเดียวเงียบๆ
ครื๊ดดๆๆๆ~~~~~~ โทรศัพท์ของผมที่ถูกตั้งสั่นไว้ ส่งสัญญานว่าสายเข้า โดยมีเบอร์ที่เขียนว่า ซูก้าโชว์หราขึ้นมา
“ ว่าไง ??? ”
[ อยู่ไหนวะ !! ]
“ ห้องสมุดไง ”
[ ไปทำไรห้องสมุดวะ ]
“ ซักผ้า ”
[ โด่ว์แม่งกวนวะ รอแปป เด๋วไปหานะ ]
“ ฮ่าๆๆ โอเคๆ”
เวลาผ่านไปห้านาทีเศษๆ ไอ้ซูก้าก็ปรากฏต่อ พร้อมกับ นายวี และ ซอกจิน
“ นึกว่าจะมาคนเดียวสะอีก ไม่คิดว่าจะพาบอดี้กาคร์ดมาด้วยนะเนี่ยย ”
ผมกล่าวทักทายคนทั้งสาม ก่อนจะก้มลงไปจดจ่อกับหนังสือในมือต่อ
“ ใครบอกละ ไอ้พวกนี้มันเป็นคนรับใช้กูต่างหาก ถึงได้ตามติดตูดต้อยๆแบบนี้ ”
.ซูก้ารับมุข พร้อมกับหย่อนก้นลงตรงเก้าอี้ข้างๆผม มีเพียงสองหนุ่มที่ยังคงทำหน้านิ่งราวกับไม่พอใจ
“ อื้มม ว่าไงนายวี เพื่อนฉันเขาเบื่อนายแล้วอ่ะ ทำไมยังมากวนใจเขาอีกห่ะ ?? ”
ผมได้ทีจึงทำการต่อว่า คิมแทฮยองที่กำลัง ซุกไซ้ใบหน้าไปอิงบนไหล่ของคนหน้าสวยอยู่
“ ไม่มีทางสะหรอกก วีจะอยู่กับกาก้า นะนะนะนะ ”
“ หยี ~~~~~ ไอ้วี ไซร้อ่ะไม่ว่า แต่ทำไมน้ำลายต้องย้อยลงหลัง กูด้วยเนี่ยยย ”
คู่รักแสนหวานที่ดูเหมือนจะกัดกันสะมากกว่า สาดความหงานใส่กันอีกครั้ง ผมจึงเก็บหนังสือทั้งหมดที่อ่านจบขึ้น แล้วนำมันกลับไปเก็บที่เดิม
“ ฮ่า ~~ มันไปอยู่ตรงไหนนะ ”
หนังสือภูมิศาสตร์ ที่ผมต้องทำการค้นคว้าเพื่อทำราบงานส่งอาจารย์นั้น มันดันไม่อยู่ที่ตั้งตามที่บรรณารักษ์จัดไว้
“ หาเล่มนี้อยู่ใช่ไหมครับ ??? ”
“ อ่าอ่อ ใช่ครับ ^______^”
หนุ่มหน้ามน คนรูปหล่อ ซึ่งไม่ทราบชั้นปี ยื่นหนังสือเล่มโตมาให้ผมพร้อมกับสายตาหวานๆมาให้
“ ชอบศึกษา ภูมิศาสตร์หรอครับ มีอะไรปรึกษาพี่ได้นะ พี่เรียนคณะวิทย์ ปีสามละ ”
วิทย์เกี่ยวอะไร กับ ภูมิศาสตร์วะ!!!! กูงง
“ แล้วอยากจะโดนไล่ออกตามปีสามไหม ???? ”
ในขณะที่ผมกำลังส่งตาหวานเยิ้มให้กับรุ่นหน้าหล่ออยู่นั่น เสียงมารผจญก็ดังขึ้นจากด้านหลังพอดี
“ งั้นพี่ไปก่อนนะครับ น้อง เอ่อ น้อง….??? “
“ อ่อ จองกุกครับ จอนจองกุก !! ”
ผมรีบตอบสัมพันธ์ ก่อนที่รุ่นพี่หน้าหล่อจะวิ่งหนีอย่างไม่คิดชีวิต
“ อะไร ไปบอกชื่อมันทำไม ??? ”
ซอกจินเริ่มหันกลับมาเล่นงานผมเป็นรายต่อไป แต่ผมก็ยังคงอ่านหนังสือในมือต่อ
“ หึ !! ทำไมไม่ตอบบบ ทำไมต้องบอกชื่อกับมันด้วยย ”
“ ก็ทำไมละ พี่เขาแค่ถามชื่อเท่านั้นเอง ”
ผมตอบคนเซ้าซี้ ทั้งที่ยังก้มหน้าก้มตากับหนังสือเล่มเดิม
“ ย่าห์ !!!!! ”
คิมซอกจินที่กำลังโมโห ปัดหนังสือในมือผมทิ้ง และจัดการใช้แขนยาวๆทั้งสองดันผมจนไปกระแทกกับล็อคเกอร์อย่างแรง
“ เจ็บนะเว้ยยย กระดูกหักหมดพอดี ปล่อยยยย ”
ผมพยายามขัดขืนคนตรงหน้าแต่ทว่า ก็เดิมแรงเยอะกว่ากดไว้อยู่ดี
“ หักก็ดี จะได้ไม่หนี ไปไหนอีก ”
“ คิมซอกจินน นายยนี่มันจริงๆเล้ยย “
ผมส่ายหัวไปมา พร้อมกับถอนหายใจ เพราะระอากับพฤติกรรมของเขาเสียเต็มประดา
“ จองกุกอา ~~~ -,.- ”
ร่างสูง พยายามยื่นใบหน้าของตัวเองเข้ามาใกล้ผมอีกครั้ง ไม่นะ !!! ผมจะยอมให้เขาจูบอีกครั้งไม่ได้
“ ทำไมต้องหลับตาด้วยยย ”
“ เอ๊ะ ??? ”
ตอนนี้ใบหน้าของซอกจิน ได้กลับไปอยู่ระยะเดิมแล้ว พร้อมกับหนังสือสีแดงในมือของเขา
“ แปลกใจอะไรหรอ ?? นายคิดว่าพี่จะจูบนายในห้องสมุดหรือไงกัน ??? ”
“ ป่ะป่าวววว ”
เฮ้ออออ เขากำลังจะทำให้ผมหัวใจวายตายนะเนี่ย แต่อย่างน้อย มาก็แค่ซอกจินเอื้อมมาหยิบหนังสือบนศีรษะของผมเท่านั้น
“ ติดใจรสจูบพี่หรอ ??? อีกสักรอบดีไหมละ เผื่อนายจะลืมม ”
“ หึหึ ตลกมากสินะ คิมซอกจิน ”
ฟุ่บบบ !!!!
“ อ้ากกกกกก TOT ”
“ ฮ่าๆๆๆ อย่าเสียงดังสิวะ ที่นี่ห้องสมุดนะเว้ยย คิกๆๆๆๆ ”
ผมเตือนคิมซฮกจินที่ตอนนี้กำลังไปนอนแดดิ้นอยู๋กลางพื้น เพราะว่าโดนผมเตะผ่าหมากไปสะเต็มๆ
“ โอ้ยยย ไอ้ลูกหมา แสบนักนะ ถ้าของพี่ใช้การไม่ได้ขึ้นมา นายจะทำไงห่ะ ??? ”
“ ฮ่าๆๆ ถ้าใช้ไม่ได้นะหรออ นายก็จะไม่มีเมียไง เป็นหมันน่าจะดีกับนายนะ ฮ่าๆๆๆๆ ”
ผมพูดอย่างสะใจ ก่อนจะตรงกลับไปยังโต๊ะเดิมที่ซูก้ากับนายวีนั่งอยู่
“ จองกุก อย่าให้จับได้นะ จะเล่นงานให้เข็ดเลย ”
SUGAR PART…
สวัสดีครับบ รีดเดอร์ทุกคนน ผม ชื่อว่ายุนกิ เรียกผมว่า ซูก้าก็ได้ รูปหล่อ แสนดี แต่มีแฟนแล้ว และแฟนผมก็นั่งอยู๋ข้างๆนี่เอง เพราะเขาเป็นขี้อ้อน ง้อเก่ง และที่สำคัญเกรงใจผมสุดๆ เพราะฉะนั้น ความรักของคู่เราจึงไม่ค่อยมีปัญหา
“ กาก้า สอนการบ้านวีหน่อยดิ ”
คิมแทฮยอง หรือ วี หนุ่มหล่อเข้ม ที่คบกับผมมาสามปีแล้ว เราทั้งสองรู้จักกันตั้งแต่สมัย มอปลาย ปี 1 หมอนั่นเอาแต่ตามจีบผมตลอดจนในที่สุด ผมก็ใจอ่อน และเป็นแฟนกัน
“ โหยยย ไม่เห็นจะยากเลยย ทำเองดิ ”
ใครก็มองว่าผมดูเป็นคนเอาแต่ใจ เหวี่ยงวีนใส่ วีสุด ๆ แต่นั่นคือการแสดง ลับหลังทุกๆคนเราสองคนก็มีมุมหวานกันเสมอแหละอิอิ
“ ไม่เอาอ่ะ วี อยากให้ก้าเขียนให้นิ อยากเห็นลายมือก้า อยู่ในสมุดของวี เหมือนความรักนี้ที่อยู่ในหัวใจดวงน้อยย ”
“ บ้า ~~~~~~ >/////////////////< ”
ผมบิดไปมาเพราะอาการเขิน เมื่อวีสัมผัสมืออุ่นๆของเขามาที่หน้าอกของผม
“ มินยุนกิ !!! ”
แต่ทว่า ทันใดนั้นเอง เสียงของไอ้จองกุก คนที่มาแบบไม่ให้ซุ่มให้เสียง ก็ดังขึ้น จนผมเผลอถีบ สุดที่รักที่นั่งอยู่ข้างๆ ตีลังกาลงไปนอนกับพื้นทันที
“ อะไรของมึงไอ้กุก”
“ ฮั่นแหน่ๆๆๆๆ อยากบอกนะ ว่าพวกมึง แอบสวีทกับลับหลังกู ”
ไอ้เด็กนี่มันฉลาดสมคำร่ำลือจริงๆ แต่ทว่ายังไงละ ไถต่อไปจนกว่าจะจนมุมละกัน
“ พูดบ้าอะไรวะ สวงสวีทอะไร ไร้สาระ ไอ้วีก็อีกคน กูบอกแล้วไง ว่าไม่ชอบให้มาสกินชิพ เป็นแค่แฟน ไม่ต้องมาถึงเนื้อถึงตัวก็ได้ อารมณ์เสียยเว้ยยย ”
ผมที่กำลังตีโพยตีพายเก็บสัมภาระ ของตัวเองแล้วเดินออกไป เพราะไม่อยากให้มีพิรุธ โดยมีไอ้จองกุกที่กำลังซักไซร้เดินตามมา ทิ้งให้สองคนเพื่อนยากได้เสวนากันต่อ
“ โอ้ยยย เห้ยยไอ้เชี่ยยวี ทำไม ไปนอนแน่นิ่งอยู่ตรงนั้นวะ !! ”
ซอกจินเอ่ยทักทายเพื่อนที่กำลังพยุงร่างของตัวเองขึ้นจากพื้น
“ไอจินน แม่งก็น้องกุกของมึงอะดิ เข้ามาตอนที่กูกำลังสวีทกับกาก้าพอดี กูเลยรับฝ่าตีนของท่านเมียยเต็มๆ ”
แทฮยองรีบฟ้องเพื่อนตัวเองทันที เมื่อเห็นหน้า
“ ฮ่าๆๆๆๆ กูละขำวะ มึงแม่งง อ่อนวะ ”
ซอกจินเกทับเพื่อนชายเล็กน้อย พร้อมกับ พยุงร่างบอบช้ำนั่งลงที่เก้าอี้
“ โถ่ๆๆ ไอ้จินเพื่อนยากกก สภาพมึงตอนนี้ก็ไม่ต่างจากกูหรอกน่า เดินกุมเป้ามาขนาดนั้น น้องกุกจัดให้กี่ดอกละ !! ”
แทฮยองแขวะกลับ ทำให้ซฮกจินรู้สึกหน้าเสียเล็กน้อย
“ จัดให้เชี่ยไรละ ล่อกูสะเกือบเป็นหมันนเลยยย ”
“ กูว่าเป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้ละ เราต้องรวบหัวรวบหางสะให้เข็ด”
“ กูเห็นด้วยย !!! ”
สองเพื่อนสนิทจึงเริ่มคิดแผนการพิชิตใจ คนที่เพิ่งออกไปทั้งสอง อย่างแนบเนียนทันที
“ ไอ้ก้า มึงกับไอ้วี ทำไมถึงคบกันได้วะ ”
จอนจองกุกเอ่ยถามผม ขณะที่เราสองคนกำลังหอบหนังสือต่างๆไปยังม้าหินอ่อน ริมสนามบาสเก็ตบอล
“ อ้าววไอ้นี่ ถามแปลกกๆ คนรักกันก็ต้องคบกันดิวะ ”
ผมตอบกลับกลับทันควัน และแอบประหลาดใจเล็กน้อยที่จู่ๆเพื่อนสนิทเอ่ยถามเรื่องนี้ขึ้นมา
“ คือกูหมายความว่า พวกมึงทั้งสองรักกันได้ไง”
ไอ้กุก เรียบเรียงประโยคอีกครั้ง พร้อมกับทำหน้าตาจริงจังรอคอยคำตอบ
“ ฮั่นแหน่ อย่าบอกนะ ว่ามึงกำลังแอบชอบใครอยู่ !! ”
“ ชอบเชี่ยไรละ ไม่มี๊ กูก็แค่อยากรู้เฉยๆเท่านั้น ”
ไอ้จองกุก ตอบเสียงสูงปรี๊ดด และแอบมีสีหน้าวิตกเล็กๆ
“ เอ้า !! มึงนี่มีพิรุธ นะ กูกับไอ้วีนะหรอ รักกันเพราะมันบ้าเซ็กส์ มั้ง ”
ผมพูดล้อมันเล่น จนตอนนี้ไอ้จองกุก มันเครียดยิ่งกว่าสอบปลายภาคสะอีก
“ เซ็กส์ !!! ?? ”
“ ใช่ !! เซ็กส์ ผู้ชายทุกคนมันก็คิดแค่นี้แหละ ”
“ เห้ยๆๆ อย่ามาเหมารวม กูไม่ใช่คนแบบนั้น ”
คนตรงหน้าปฎิเสธเสียงแข็ง ก่อนจะเปลี่ยนมาอ่านหนังสือแทน และแล้วการอำของผมก็ได้ผลจริงๆสินะ
ในระหว่างที่เรากำลังหมกหม่นอยู่กับเนื้อหารายงานอยู่นั่นเอง นักกีฬาสุดหล่อ ที่ผมโคตรจะคุ้นเคยยย ปาร์คจีมินนน แฟนเก่าของผมเอง
“อันนยองลูกเจี๊ยบบบ !!! ”
ปาร์คจีมินทักทายไอ้จองกุก โดยไม่ทันหันมามองผม
“ บอกแล้วไงว่าไม่ใช่ลูกเจี๊ยบ !! ”
ไอ้จองกุกเริ่มง้องแง้งใส่
“ เชี่ยยย จีมินนน มึงมาทำอะไรที่นี่วะ ”
ผมทักทายทันทีที่มันกำลังหย่อนก้นลงตรงเก้าอี้ข้างๆไอ้กุก
“ อ้าววว น้องก้าของพี่ พี่นึกว่าน้องงซิ่วววไปแล้ววสะอีก ”
คำพูดของมันยังคงกวนเบื้องล่างผมเช่นเคย ผมกับปาร์คจีมินเคยคบกันสมัยเรียนปีหนึ่ง ช่วงที่ผมกับไอ้วีเลิกกันตอนนั้น
“ คำนั้นมันเหมาะมึงต่างหาก ซิ่วๆไปสะ ”
“ ว้าววๆๆๆ ปากยังสวยเหมือนเดิมเลยนะเนี่ยย ว่าไปโลกมันก็กลมดีเหมือนกันเนอะ ไม่คิดว่าน้องก้าจะเป็นเพื่อนกับจองกุกได้ ”
ไอ้จีมินพูดไปพลางเอื้อมมือไปโอบไอ้จองกุกด้านหลัง
“ ไม่ได้เจอสักหน่อยเลยย และที่สำคัญเลิกม่อเพื่อนกูได้ละ ”
ผมเริ่มสาดสงครามน้ำลายใส่ทันที โดยมีไอ้จองกุกคอยหัวเราะช่วยอยู่
“ ฮ่าๆๆ เลิกทะเลาะกันได้แล้วว ทั้งมึงไอ้ซูก้า แล้วก็มึงจีมินนน ว่าแต่มึงสองคนเคยรู้จักกันหรอ ??? ”
จอนจองกุก เป็นกรรมการห้ามเราทั้งสองเอาไว้ ก่อนจะยิงคำถามที่ผมไม่อยากตอบเลยสักนิด
“กูกับซูก้า เป็นแฟนนนนนน ….”
“ เก่านะ มึงอย่าสนใจเหอะจองกุก ”
ผมรีบเสริมไอ้จีมินทันที ที่มันพูด เพราะกลัวว่าจองกุกจะเข้าใจผิด
“ รู้แล้วน่าๆ ว่า น้องก้า ติดใจไอ้กุ้งแห้งวี ”
“ ฮ่าๆๆๆ กุ้งแห้งหรอ ??? ทำไมสองคนนี้ถึงชอบทะเลาะกันจังนะ อย่าลืมสิ ทะเลาะกันเยอะเนี่ยย ลูกดกนะ ฮ่าๆๆ”
จอนจองกุก ได้พูดที จึงหัวเราะเป็นการใหญ่
“ ดกพร่องงงง ดิไอ้กุก มึงอย่าพูดเรื่องไร้สาระได้ป่ะ !!!! ”
“ โด่ว์ !!! กูแค่ล้อเล่นนะ มึงจริงจังไปป่ะ ไอ้ก้า หรือว่ามึงยัง……”
จอนจองกุกพูดปลอบผม ก่อนจะเว้นวรรคแปลกๆ
“ ~~ถ่านไฟเก่ายังร้อนรอวันที่ฟื้น ~~~~ ”
ผมว่าแล้วไง ไอ้จีมินนมันต้องเผือกร้องเพลงขึ้นมา ทั้งสองคนเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย จนผมแทบอยากจะเอาหนังสือทั้งหมดฟาดหน้าพวกมัน
“ ว่าแต่มึงมีอะไรหรอจีมิน ทั้งๆที่เวลานี้มึงควรจะซ้อมนะ ”
ไอ้จองกุก เริ่มเปลี่ยนเรื่องสนทนา
“ ป่าวหรอกวันนี้ กูว่างนะ เลยอยากจะชวนไปพิพิธภัณฑ์ช่วงบ่าย เพราะได้ข่าวว่า มึงไม่มีเรียนใช่ไหม ???”
“ อื้มม เอาไงดีละ กูกับไอ้ก้า เพิ่งเริ่มรายงานไม่ได้เท่าไหร่เลยย ”
จองกุกพูดพร้อมถถอนหายใจออกมา ก่อนจะส่งสายตาเศร้ามาทางผม ย่าห์!!! ไอ้เพื่อนบ้า แกอย่าบอกนะว่าแกจะหนีไปเที่ยวกับไอ้จีมิน และทิ้งฉันไว้กับหนังสือกองใหญ่เนี่ยนะ !!!!!!
“ แย่จังเลยนะจองกุก น้องก้า ใจดำด้วยสิ งั้นเราคงอดไปแล้วละ !! ”
ดูมันพูดๆๆๆๆๆๆๆๆ เข้าสิ ไอ้บ้า เหมือนหลอกด่าเลยนะเนี่ยยย
“ ซูก้า กูอยากไปอ่ะ วันนี้มันมีเปิดแสดงตำราเก่าแก่ด้วยนะ ๆๆๆๆๆ ”
“ เชี่ยยยย แล้วรายงานนี่ละ กูตายเลยดิ คนเดียวว ”
ผมพูดเสียงดัง ก่อนจะหันไปสบตากับไอ้จองกุกเข้า
บริ้งค์ๆๆๆๆๆ
.” เฮ้อ !!!!!!!! ก็ได้ๆๆๆ ให้วันนี้วันเดียวนะ ”
ในที่สุดผมก็แพ้สายตาของไอ้กุกจนได้ เอาไงละสุดท้ายยังไง งานก็ต้องตกมาที่ผมอยู่ดี งั้นก็เที่ยวให้สนุกละกันนะไอ้เพื่อนเลว !!! ชิส์!!!!!!
“ แต่กูไม่อนุญาต จองกุกต้องไปกับกูเท่านั้น ”
แต่ขณะนั้นเอง ไอ้จินกับไอ้วี ก็เดินผ่านมาพอดี
ชิบหายแล้ววว จะเกิดอะไรต่อจากนี้เนี่ยยย
จิน กับ จีมิน เคยเป็นอริกันด้วยยยย คาดคะเน ว่า อาจเกิดพายุ ทอร์นาโด ที่ไม่อาจบรรยายความเสียหายได้เลย
เรื่องราวจะเป็นอย่างไร เมื่อ คู๋อริ มาเจอกัน โปรดติดตามตอนต่อไป !!!!
ความคิดเห็น