คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ยัยแม่มดของบีทูบี ปรากฏตัวแล้ววว 100%%%%%%
เมื่อ 3 วันก่อน ณ CHICAGO.
“ไม่นะ Dad หนูไม่ไปหรอก ให้ไปเฝ้าคนใช้ชินแบบนั้น ไม่เอาหรอก”
สาวน้อยวัย 18 ปี กำลังทำความตกลงกับผู้เป็นพ่อ เพราะผู่เป็นพ่อกำลังจะส่งเธอไปดูแลพี่ชายที่กรุงโซล ประเทศเกาหลีใต้
“ชิน ดาจอง ทำไมถึงเรียกพี่เค้าแบบนั้นหล่ะลูก และอีกอย่าง อัปป้าบอกกี่ครั้งแล้วว่า ต่อให้เราอยู่ที่นี่แต่ยังไงลูกก็ห้ามพูดอังกฤษคำเกาหลีคำ อีกอย่างที่พ่อให้หนูไปเกาหลีเพื่อจะฝึกภาษาเกาหลีให้เก่งๆ ไงลูก”
ผู้เป็นพ่อเอ่ยด้วยน้ำเสียงอบอุ่น พลางเอาน้ำเย็นเข้าลูบลูกสาวคนสุดท้องเพื่อที่จะไปได้ทำตามข้อตกลงของตน
“OH MY GOD !! DADDDDDD !!!! WHAT !!!! หนูชื่อเพนนี !!!! หนูไม่ชอบที่ DAD เรียกหนู อย่างนั้นให้ตายสิ ส่วนเรื่องไปเกาหลีอ่ะ DAD ลองบอกเหตุผลที่หนูจะต้องไปเกาหลีสิ นอกจากเรื่องเรียนภาษาอะไรนั่น DAD มีเหตุผลอื่นป่ะ ??”
เด็กสาวถามผู้เป็นพ่อด้วยสีหน้าที่เจ้าเล่ห์ จนผู้เป็นพ่อเริ่มระอา
“อยากได้อะไร ??”
ผู้เป็นพ่อถามลูกสาวคนเล็กอย่างสงสัย
“ก็ไม่ได้อยากได้อะไรมากหรอก แต่พ่อต้องอนุญาตให้หนูลงสนามแข่งรถ ของปีหน้านะ -_-”
ร่างบางยื่นข้อเสนอให้ผู้เป็นพ่อไป
“ดาจองอา ~~~~ ขอเป็นอย่างอื่นเถอะนะลูก อีกอย่างลูกเป็นผู้หญิงนะ จะไปแข่งรถแบบนั้นเหมือนพวกผู้ชาย มันไม่ได้ เข้าใจไหม ??”
ชายหนุ่มสูงวัยผู้เป็นพ่อเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อ่อนใจกับลูกสาวตัวเองเต็มทน ทั้งๆ ที่เค้าเคยห้ามนักห้ามหนา สุดท้ายเต้าต้องยอมใช่มั้ย ??
“ไม่เข้าใจ !!??!! ผู้หญิงกับผู้ชายต่างกันตรงไหน เดี๋ยวนี้เค้าสิทธิเท่าเทียมกันหมดแล้ว …”
สาวน้อยทำท่าเหมือนจะลุกเดินหนีผู้เป็นพ่อไป แต่ถูกห้ามไว้ก่อน
“ดาจองอา ~~~~~ ก็ได้ๆ แกอยากแข่งรถบ้าๆนั้นก็แข่งไป แต่ต้องหลังจากที่แกไปเกาหลีก่อน แล้วฉันจะจัดการทุกอย่างให้”
“ข้อเสนอนี้ค่อยน่าชื่นใจหน่อย ฮ้า~~~~~ เพนนี คนนี้จะกลายเป็นนักแข่งรถหญิงของยุคนี้ > <”
สาวน้อยทำสีหน้าและท่าทางอย่างมุ่งมั่น เพราะ การแข่งรถเป็นกีฬาที่เธอถนัดและโปรดปรานที่สุด
“เลิกเพ้อฝันได้แล้วไอลูกบ้า กลับสู่โลกแห่งความจริง แล้วไปเก็บข้าวของได้ละ”
“MOM !! ดู DAD สิ ทำไมต้องบังคับจิตใจกันด้วย มันไม่เร็วไปหน่อยหรอ”
เพนนิส จึงหันไปอ้อนผู้เป็นแม่ซึ่งกำลังดูละครทีวีอยู่
“ยาโบ ~~~~~~ ทำไมถึงต้องเร็วขนาดนี้หล่ะ ฉันคิดถึงลูกนะ”
“คุณควรจะปล่อย ยัยดาจองไปเผชิญโลกแห่งความจริงสักที เลิกให้ท้ายลูกได้แล้วที่ลูกเป็นแบบนี้เพราะคุณไม่ใช่หรอ???”
“ย่าห์ !!!!!!!!!!! คุณว่าฉันตามใจลูกหรอห๊ะ !!!!!!!!!!!!!!!! ที่ฉันทำไป เพราะฉันรักลูกของฉันต่างหากหล่ะ แล้วคุณหล่ะทำไรให้ลูกบ้างหล่ะ ดูดงกึนสิ ต้องห่างไกลจากอ้อมอกแม่ ป่านนี้กินข้าวรึยังก็ไม่รู้ ซ่อมเหนื่อยจะตาย ฉันสงสารลูก”
ผู้เป็นแม่เริ่มขึ้นเสียงใส่ ทำให้พ่อของเพนนิสต้องเงียบเสียงลง เพราะความเกรงใจในภรรยา
“ผมไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อยน้า ที่รัก ~~ อย่าทำหน้าบึ้งตึงสิ เดี๋ยวไม่สวยนะ”
“ฉันไม่สวยหรอ ย่าห์ !!!!!!!!! คุณว่าฉันไม่สวยหรอ ไม่ต้องมานอนในห้องเลยนะ ไปเลยๆๆ =[]=”
และแล้วผู้เป็นแม่ก็เดินปึงปังเข้าห้องไป ทิ้งผู้เป็นพ่อให้งงเป็นไก่ตาแตกอยู่อย่างนั้น
“เห้อ ~~~~~ ฉันกำลังจะตาย”
...............
“ใหนๆ จะไปเกาหลีแระ ยังไงก็ต้องโทรบอกคนใช่ชินก่อนดีกว่า”
สาวน้อยรีบหยิบโทรศัพท์มือถือสีชมพูสดใส โทรทางไกลไปหาผู้เป็นพี่ทันที
~~CHICAGO 13.00 p.m.
~~SEOUL 04.00 a.m.
ตรู๊ด
ตรู๊ด
ตรู๊ด
[ยอ โบ เซ โย] พีเนียลรับโทรศัพท์ด้วยน้ำเสียงงัวเงีย เหมือนคนเพิ่งตื่นนอน
“นายจะนอนไปถึงใหนห๊ะ !! นี่มันกี่โมงแล้ว !!” เพนนีเอ่ยด้วยน้ำเสียงแปดหลอด
[เธอนั่นแหละ บ้ารึป่าว โทรมาทำไมตอนตีสี่ ตีห้า ไม่มีใครเค้ารับโทรศัพท์กันหรอก ยัยโรคจิต]
“กริ๊ด กริ๊ด !! นายว่าฉันได้ไง นายกล้าว่าฉันหรอห๊ะ !! คนใช้ชิน”
[คนใช้ชินหรอ ??] พีเนียลสะดุ้งตัว และพยายามทบทวนว่ามีใครที่เรียกเขาอย่างนี้บ้าง
[ยัย แม่ มด !!!!!!!!] พีเนียลตะโกนเสียงดังลั่น ก่อนจะเด้งตัวขึ้นจากเตียงด้วยความเร็วสูง จนทำให้เมมเบอร์คนอื่นๆของวง แตกตื่นกันหมด
-เป็นไรของนายอ่ะ พีเนียล- ลีดอึนกวัง งัวเงียขึ้นมาถามพีเนียลด้วยความเป็นห่วงแล้วก็หลับต่อ
“เหอะๆ รู้ไว้แล้วก็ดี อีกสามวันเจอกันนะ นายต้องมารับใช้ที่ สนามบิน ห้ามให้รอ ห้ามเลท ไม่งั้น ฉันจะตามไปฆ่านายถึงที่แน่ หึหึ -_-”
[ได้ไงอ่ะ!! เห้ย เดี๋ยว อย่า เห้ย.. ตรู๊ด ตรู๊ด] ฉิบหายละ -_- พีเนียลยังไม่ทันปฏิเสธ ยัยน้องสาวตัวแสบก็ชิ่งวางสายไปสะงั้นทำให้เขาเครียดเอามากๆ
หลังจากวางโทรศัพท์ (ฝ่ายเพนนี)
“ไม่ต้องดีใจขนาดนั้น ได้เจอกันแน่ คนใช้ชิน หึหึ =_=” เพนนีพูดแล้วเดินขึ้นห้องไปอย่างอารมณ์ดี ต่อไปนี้คงจะมีเรื่องสนุกๆ เกิดขึ้นแน่นอน
END PENNIPART…
“ฮ้า~~~ ในที่สุดก็ถึงวันแถลงข่าวสักทีเนอะซังมี คิคิ > <”
“ใช่ๆ ฉันละตื่นเต้นเป็นบ้าเลยหล่ะแก ยิ่งกว่าไปดูคอนฯ บัตรหน้าสุดอีกนะเนี๊ยะ”
ฉันกับซังมีคุยกันขณะที่ช่างแต่งหน้ากำลังละเลง อะไรก็ไม่รู้บนหน้าฉัน ไหนจะหัวฉันอีก อะไรเนี๊ยะ ?? ฉันรู้สึกเหมือนอยู่ในสงครามครูเวท ที่มียัยเจ๊สาวประเภทสอง ทั้งสามคน เป็นผู้ทำศึก
“ว้าวววว !!~~~ วันนี้นูน่าทั้งสองสวยเป็นบ้าเลย ถ้าไม่ติดว่าแก่นี่ ผมจีบไปนานละ นายว่ามั้ยซองแจ??”
อิลฮุนพูดขณะที่เดินเข้ามาทักทายฉัน ในตอนเช้าพร้อมกับซองแจ ว่าแต่ทำไมมักเน่ของเราทำหน้าเหมือนคนอกหัก กำลังจะตาย นายมีปัญหาอะไรรึป่าวนะซองแจ ??
‘หรอ !~ สวยมั้ง’
ซองแจพูดด้วยสีหน้านิ่งเฉยแล้วเดินออกไป สงสัยกินยาคงลืมเขย่าขวดรึป่าว เมื่อวานยังดีๆอยู่ เอ๋ ~~~~
“อิลฮุนนี่ ! เมื่อกี้นายว่าอะไรแก่ๆ นะ”
ซังมีถามขึ้น เมื่อนึกขึ้นได้
“อ๋อ !! ผมหมายถึง ทรงผมของนูน่า สวยเก๋มากเลยนะครับแหม่ๆๆ 55555 >[]<”
อิลฮุนรีบแก้ตัวแล้ววิ่งออกไปทันที
“ไอเด็กบ้านี่ ฉันรู้นะว่าแกด่าฉันว่าแก่ ชิ!!”
ซังมีบ่นอุบอิบ แต่น้ำเสียงนี่อาฆาตซะเหลือเกิน ไม่ได้นะซังมีเพื่อนรัก อิลฮุนยังต้องมีอนาคตกับฉัน ถ้าแกทำไรอิลฮุน ฉันต้องหัวใจสลายแน่ๆ T T
.
.
“ฮยองว่าผมหล่อยัง”
ชางซอบถามมินฮยอก ในขณะที่จัดระเบียบชุดตัวเองอยู่
“อืม..นายหล่อสุดๆไปเลย ชางซอบอา ++++ ”
มินฮยอกตอบด้วยท่าทีที่ดูเหมือนจะประชดประชัน แต่ก็ทำให้ชางซอบดีใจเอามากๆ
“ย่าห์ !!! นายจะหล่อเกินหน้าเกินตาฉันได้ไง ฉันเป็นฮยองนะ ฉันหล่อสุด แหะแหะๆ -_-”
ลีดอึนกวังรีบกันท่าทันทีเมื่อรู้ว่า น้องๆจะแย่งซีน โธ่พี่ลีดนี่กะจะไม่ให้น้องเกิดกันเลยสินะ
“ใช่ครับฮยอง ฮยองหล่อที่สุดไปเล๊ยยยยย !!~ ”
ฮยอกชิกเดินเข้ามา แล้วตะโกนตอบผู้เป็นพี่อย่างแสดงอาการแบบเกินหน้าเกินตา
“ย่าห์ !! อิม ฮยอนชิก นายประชดฉันเรอะ” อึ
นกวังทำท่าจะตีฮยอนชิก แต่ฮยอนชิกก็หลบไปกระโดดเกาะหลังมินฮยอกอย่างรวดเร็ว เยี่ยมไปเลยฮยอนชิกนายหมดจะไปเล่น ยูโดนะ
“ยาโบ !! นายหล่อมากที่สุดเลยรู้มั้ย เหมาะแล้วหล่ะ ที่เป็นสามีของฉัน”
มินฮยอกเดินไปหาผู้เป็นพี่ใหญ่ก่อนจะจุ๊บแก้มไปหนึ่งที กรี๊ดดดเลยย กวังมินน คู่พี่ใหญ่
(-0-) CS
(O.O!)HS
(-_-) SJ
“ผมหล่ะเบื่อ ! กวังมินจิงๆ -_-”
ซองแจมักเน่น้อยกำลังเดินเข้ามาขัดขวางบรรยากาศอันแสนสุขของความรักระหว่าง อัปป้า และ ออมม่าของวงทันที
“ว่าแต่แกเป็นไรรึป่าว ทำหน้าเหมือนโลกจะแตกตั้งแต่เมื่อวาน”
อึนกวังถามน้องเล็กอย่างเป็นห่วง นายเป็นไรของนายห่ะ ซองแจ??
“ถ้าโลกแตกไปได้ก็ดี จะได้ไม่ต้องทนเห็นอะไรแบบนี้”
ซองแจพูดจบก่อนหันไปมองหน้ามินฮยอกด้วยสีหน้านิ่งเฉย ก่อนจะเดินออกไป
“นี่มันงอนอะไรฉันว่ะเนี๊ยะ แล้วไอพือมันไปมุดหัสอยู่ใหนว่ะ”
มินฮยอกถามหาสมาชิกที่หายหน้าไป นั่นก็คือ พีเนียลน้อยนี่เอง !!
“ผมอยู่นี่ครับฮยอง”
พีเนียลพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง มินฮยอกพยายามค้นหาต้นเสียง พบว่าดงกึนน้อยแอบหลบใต้ราวผ้า
“ย่าห์ !!! แกไปทำอะไรตรงนั้น แอบกินขนมอีกแล้วใช่มั้ยย ฉันบอกนายไปกี่ครั้งแล้วว่าให้ลดน้ำหนัก”
อึนกวังบ่นพีเนียลเบาๆ ไม่ได้จิงจังอะไร
“ผมเครียดครับ ฮยอง ยัยแม่มดกำลังมาวันนี้ ผมจะทำยังไงดี ผมต้องตายแน่ๆ T T”
พีเนียล ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ขณะที่พูดถึงน้องสาวของตัวเอง TT
“ห๊ะ !!!!!!!!!!!!!!! “ ทุกคนตะโกนออกมาพร้อมกัน
(-o-) CS
(O.O) HS
(-[]-). EK
(T__T) PN
(-_-) MH
“ยัยนั่นมาจิงๆสินะ คราวนั่นผมไม่ยอมให้ยัยนั่นมาข่มเหงอีกเป็นครั้งที่สองแน่ ”
อิลฮุนเดินเข้ามาพอดี ก่อนจะรีบคิดแผนการเอาคืน ชินดาจอง หรือ เพนนิส พร้อมทำสีหน้าอย่างมุ่งมั่น
“ฉันจะไม่ยอมเธอแล้วนะ ยัยเด็กดาวซินโดม หึหึ ”
อิลฮุนยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์
.
.
.
.
.
“อินฮยอน ซังมี เธอพร้อมแล้วใช่มั้ย ?? เธอต้องทำให้ดีที่สุดนะ สู้ๆ > <”
คุณลุงจางพูดให้กำลังใจฉันและซังมี แต่มันก็ไม่ได้ช่วยให้ความตื่นเต้นนั้นหายไปเลย ยัยซังมึเอาแต่กุมมือฉันไว้แน่น ฉันจะไม่ยอมพาดแน่นอน อินฮยอนไฟท์ทิ้ง > <//
1 2 3 ACTION…
ทันทีที่เสียงผู้กำกับสั่ง ม่านสีแดงก็ได้เปิดอก ตอนนี้สิ่งที่ฉันเห็นคืน ผู้คนมากมาย ไม่ว่าจะเป็น สื่อมวลชน และ แฟนคลับ ฉันยังคิดอยู่เลย ว่าถ้าฉันและยัยซังมีไม่ได้โอกาสนี้จากคุณลุงจาง ฉันก็คงได้เป็นแค่แฟนคลับ ที่ยืนอยู่ ณ จุดๆนั้น
แสงเฟลช นับไม่ถ้วน สาดส่องมายังเวที ทำให้ฉันรู้สึกประหม่าเล็กน้อย แต่คงไม่ เท่ายัยซังมีหรอก ต่อให้อากาศที่นี่จะอบอุ่นแค่ไหน แต่ตัวยัยซังมี ก็เย็นเฉียบยิ่งกว่าท่ามกลางหิมะซะอีก -_-
“สวัสดีค่ะ ดิฉัน ยูอินฮยอน”
“และ ดิฉัน ปาร์ค ซังมี พวกเราสองคนรับหน้าที่ในการดำเนินรายการ แถลงข่าวอัลบั้มใหม่ล่าสุดของ หนุ่มๆ BTOB ค่า”
ฉันและซังมีกล่าวทักทายแขกในงาน ทำให้ได้ยินเสียงตอบรับจากแฟนคลับมามากมาย
“ถ้างั้นเราไปพบกับ BTOB กันเลยค่า” ฉันให้สัญญาณแก หนุ่มๆ ที่สแตนบายอยู่แล้ว และสมาชิกบีทูบีก็ค่อยๆ ย่างก้าวขึ้นมาบนเวทีทีละคน เริ่มจาก ลีดเดอร์ของวง อึนกวังโอปป้า หล่อสุดๆไปเลยนะค่ะ โอปป้า ตามด้วย ชางซอบบี้หนุ่มน้อยน่ารักที่แสนจะเกรียนวันนี้นายมาในลุคเจ้าชายแสนโรแมนติก ตามมาติดๆกับฮยอนชิก ยิ้มนายมันช่างละลายใจนูน่าซะเหลือเกิน ว่าแต่พีเนียลทำไมหน้านายดูไม่สดใสเลยหล่ะ พีเนียลแอบมาสะกิดฉันเบาๆ พร้อมกับยื่นโทรศัพท์ยัดใส่มือฉัน
“นูน่า ผมฝากโทรศัพท์หน่อยนะ ไม่ต้องรับสายหล่ะ ยัยนั่นมันเป็นซาแซง”
ฉันฟังที่พีเนียลพูด ตกใจเล็กน้อยแต่ก็ไม่ถามอะไรมาก ตอนนี้ซองแจก็ขึ้นมาบนเวทีพร้อมกับอิลฮุนแล้วแต่หน้าของซองแจยอมทุกข์เหมือนคนอกหักจิงๆนะเนี๊ยะ วันนี้เป็นวันดีนะ หัดทำตัวให้ร่าเริงบ้างสิ -_-
และคนสุดท้าย ปีศาจคนที่ฉันไม่อยากจะเจอหน้าเลย ให้ตายสิ ให้หมอนั่นแอบมากระซิบข้างหูฉันเบาๆ ว่า..
“ฉัน ยังรอคำตอบเธออยู่นะ ยัยหื่น”
ก่อนจะรีบเดินไปยังที่นั่ง พร้อมกับยักคิ้วกวนประสาทฉันจิงๆ ต่อให้คนทั้งโลกเหลือแค่นายคนเดียว ฉันยอมเป็นโสดตายย่ะ
แล้วจู่ๆ ก็มีรถแท็กซี่จากใหนก็ไม่รู้ ขับเข้ามาในงาน แต่ฉันดูๆจากข้างนอก ฉันรู้สึกว่าคนขับหน้าจะเป็นผู้หญิงนะ รถแท็กซี่คันนั้นบีบแตรซะดังลั่น ทำให้ผู้คนในงานดูแตกตื่นกันไปหมด
ร่างบางของหญิงสาวค่อยก้าวลงจากรถ และเริ่มเปิดบทสนทนากับบุคคลที่อยู่ในรถทันที
“โอยย !! แม่หนู ลุงขับแท็กซี่มาจะ 20 ปี แล้ว วันนี้หนูทำลุงแทบหัวใจวายแหละ T T”
ชายชราคนขับรถซึ่งนั่งมากับเบาะข้างๆ พยายามควบคุมน้ำเสียงจากความกลัว
“SHUT UP !! มัวแต่ขับรถเต่าๆ อย่างลุงอ่ะ กว่าจะถึงก็ชาติหน้าพอดี”
ร่างบางของหญิงสาวเดินอ้อมไปเปิดกระโปรงรถข้างหลังแล้วยกกระเป๋าสีชมพูใบโตออกมา
“ลุงกลับไปได้ละ อ่ะค่าแท็กซ๋”
สาวน้อยควักเงินจากกระเป๋าราคาแพง เป็นธนาบัตรหนึ่งใบ แต่ทว่าธนาบัตรใบนั้นยังเป็นแบงค์ดอลล่าอยู่เลย
“โอยย แม่หนู นี่มันเกาหลีนะ จะมาจ่ายเงินต่างประเทศได้ไง”
ชายชราเอ่ยด้วยท่าทีไม่พอใจ
“โอยย ลุงนี่เรื่องมากจิงๆ งั้นรอแป๊บ !! ”
สาวน้อยร่างบางใช้เรดาห์ที่มีอยู่ในตัว สแกนหาผู้เคราะห์ร้ายคนนั้น ซึ่งก็คือยัยซังมีนี่เอง
“ย่าห์ !! เอาตังส์มาหน่อย” ร่
างบางพูดขึ้น พร้อมแบมือขอเงินจากซังมี ยัยซังมีทำหน้างงเหมือนไก่ตาแตก พร้อมหันซ้ายหันขวา
“ฉะ ฉัน หรอ ??”
ยัยซังมีชี้ตัวเองพร้อมถามหญิงสาวเพื่อความแน่ใจ
“เออ เธอนั่นแหละ เร็ว ๆๆ !!!”
ยัยซังมีตกใจหรืออะไรก็ไม่รู้ เลยรีบควักเงินในกระเป๋าให้ไป แต่ยัยซังมีก็ไม่ทันจะได้ควัก สาวน้อยคนนั้นก็กระชากกระเป๋าตังส์ไปจากมือ โถซังมีเพื่อนรัก ไม่น่าเลย T T
“อ่ะ ๆ พอใจรึยัง ได้เงินแล้วก็ไปซะ อ่อๆ แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกหล่ะ หึหึ”
ชายชราคนนั้นพอรับเงินก็เหยียบออกไปแบบไม่คิดชีวิต
หญิงสาวพอให้เงินแท็กซี่ไปแล้ว ก่อนจะเดินมายังเวทีอย่างช้าๆ พร้อมกระเป๋าตังส์คืนให้ทันที หลังจากนั้นก็กระชากไมค์ไปจากฉัน
“ฉันชื่อ เพนนี ชิน!!!!!!!”
ร่างบางแนะนำตัวอย่างมั่นใจ และค่อยๆถอดแว่นดำที่ปิดบังใบหน้าออก แต่เดี๋ยวนะเธอคนนี้คือ ยัย แม่ มด ที่เค้ากล่าวขวัญถึงความแสบ ทุกงานที่เธอไป เดี๋ยวนะ ฉันขอสแกนแป๊บ
เพนนีชิน หรือ ชินดาจอง
อายุ 18 ปี
น้องสาวคนสุดท้องของพีเนียล ชิน (คนใช้ชิน)
ความโหด 100%
การทำลายล้าง 100%
มนุษย์สัมพันธ์ ติดลบ
ความสามารถพิเศษ ด่าได้ทุกคนแม้กระทั่ง โปรดิวเซอร์จาง
คติประจำใจ ทำลายล้างทุกงาน ที่คนใช้ชินมันอยู่
ยัยนี่มันแม่มดชัดๆ
ทันทีที่เพนนีแนะนำตัวเสร็จ ทุกคนต่างตกใจไม่ว่าจะเป็นแฟนคลับที่รู้ถึงกิติศักดิ์ของยัยนี่ดี โปรดิวเซอร์และช่างกล้อง ถึงกับทำกล้องตกกันเลยทีเดียว รวมถึงสมาชิกของบีทูบีด้วย -_-
“คนใช้ชิน นายไปมุดหัวอยู่ที่หนายยยยยยยยยยยยยยยยย !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
อื้อหือ !! เสียงของเธอยิ่งกว่าเอายัยซังมีมายกกำลังห้าซะอีก พีเนียลซึ่งหลบอยู่หลังม่าน ค่อยๆโผล่หัวออกมา ร่างบางจึงตรงดิ่งไปยังเป้าหมายทันที
‘โอ๊ยยยยย !! ฉันเจ็บนะ ยัยน้องบ้า แกกำลังทำฉันขายหน้ารู้มั้ย !! T[]T ’
พีเนียลตะโกนลั่นหลังจากที่โดนร่างบางบิดหูอย่างแรง แล้วลากขึ้นมาบนเวที
“OH MY GOD !! OH MY GOD !! OH MY GOD !! กล้าดียังไงทิ้งฉันไว้สนามบินห๊ะ !!! ฉันไม่ได้บอกนายรึไงว่าฉันจะกลับเกาหลีวันนี้หน่ะ !!! นายเป็นพี่ที่ไม่ได้เรื่องเลย ให้ตายสิ วันนี้ฉันอัดนายตายแน่ ย่าห์ !!!!!!!!!!!!!! ”
เพนนีกำลังจะกระโดดเตะ 180 องศา แต่ทว่า กลับเป็นมินฮยอกที่คว้าเอวร่างบางเอาไว้ พร้อมลากกลับไปหลังเวที สมาชิกบีทูบีคนอื่นก็พยายามกันพีเนียลออกไป โปรดิวเซอร์จางส่งสัญญาณให้ฉันแก้สถานการณ์เฉพาะหน้าไปก่อน จะทำไงดีเนี๊ยะ เอาไงเอากัน -_-
“ทุกท่านอย่าเพิ่งตกใจนะค่ะ เมื่อสักครู่เป็นการโปรโมทภาพยนตร์เรื่องเมื่อของทางค่ายเราเองค่าๆ ส่วนรายละเอียดจะเป็นไงขออุบไว้ก่อนนะค่ะ”
ฉันพยายามไถไปอย่างน้ำขุ่นๆ ทำให้แขกต่างๆในงานก็คลายความวิตกลงบ้าง
สุดท้ายงานแถลงข่าวก็สิ้นสุดลงด้วยดี เพราะความฉลาดของฉันแท้ๆ แต่ก็ยังมียัยซังมีที่ยังทำหน้าเอ๋ออยู่
“โอปป้าๆ !!! ปล่อยยยน้าๆๆ !!! ฉันจะฆ่ามานนนนนน !!!”
เพนนิสดิ้นสุดแรงแต่ก็ยังไม่รอดพ้นเงื้อมือของปีศาจมินอยู่ดี เหมาะสมกันจิงจิ้งๆๆ แม่มดกับปีศาจ
“ย่าห์ !! ยัยเด็กดาว !! เลิกบ้าได้แล้ว”
อิลฮุนเข้ามากำราบเพนนิสทันที ยัยนั่นหยุดดิ้นสักพักแต่กลับมองอิลฮุนตาขวางและโกรธมากขึ้น
“SHUT UP !! ไออ้วน นายอย่าเพิ่งดีใจไป หลังจากที่ฉันฆ่าคนใช้ชินเสร็จ นายนั่นแหละคือศพต่อไป”
หลังจากที่พูดจบเธอขัดขืนอ้อมกอดของมินฮยอก ฉันว่ายัยเพนนิสนี่เปรียบเสมือนระเบิดนิวเครียส์ดีๆนี่เอง น่ากลัวชะมัดแหะ
“เออ..ดาจองอา ฟังโอปป้านะ เดี๋ยวโอปป้าเลี้ยงข้าวเธอเป็นการไถ่โทษแทนพีเนียลเอามั้ย เราไม่ได้กินข้าวด้วยกันมานานแล้วนะ”
เพนนีหยุดนิ่งทันทีเมื่อได้ยินปีศาจมินชวนไปกินข้าว
“ย่าห์ !! โอปป้าชอบเรื่องกินมาล่อตลอดเลยนะ ฉันไม่ใช่คนอย่างนั้นซะหน่อย แต่ก็นะ เราเราไม่ได้กินข้าวด้วยกันมานานแล้วนี่นา งั้นเราไปกินข้าวด้วยกันเถอะนะค่ะโอปป้า”
ยัยเพนนีเปลี่ยนอารมณ์ไว้ซะเหลือเกิน พอพูดจบยัยเพนนิชก็กระโดดเกาะแขนปัศาจมินอย่างกับปลิงทะเล ไม่ค่อยออกตัวแรงเลยนะค่ะคุณน้อง
////////////////////////////////////////////////////////////////////
“ยัยเด็กดาวมาแล้วว ชีวิตที่สงบสุข ของบีทูบีคงจะไม่สงบสุขอีกต่อไป อาเมน”
จอง อิลฮุน
:) Shalunla
ความคิดเห็น