ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Lover Diary ปิ๊งรักนายซุปตาร์ [ BTOB X YOU ]

    ลำดับตอนที่ #37 : หญิงผู้เป็นแม่ 100%%%%%%%

    • อัปเดตล่าสุด 9 มี.ค. 58


    มาต่อแล้วจ้าาาาาา~~~~~~~ จวนจะจบแล้วน้าาาาา ฝากติดตามและให้กำลังใจกันด้วยนะจ้ะ !!!!

    ประกาศ จะมีสเปเชียล [ไรท์ไม่ได้ลงเว็ป] บทสรุปแต่ละคู่อยู่ภายในเล่มนะจ้ะ 


    คนที่ขอ NC ส่งให้ครบแล้วนะคะ





    มุมระบาย

    อย่าว่าไรท์เลยนะ ที่หายหัวไปหลายวัน เพราะบางทีคิดพล๊อตไม่ออกจริงๆ ก็เลยไม่อยากฝืนกลัวนิยายไม่สนุก อาจจะทำให้ใครไม่พอใจ  ยังไงก็ต้องขอโทษไรท์ทุกคนจริงๆนะคะ :(










    Inhyun part.........................





    พวกแกคิดจะหักหลังคนที่มีบุญคุณกับแกหรือไง? ”

    ผม ไม่ได้คิดเช่นนั้นครับ ผมมาที่นี่เพื่อจะขอร้องให้ท่านประธาน ให้อภัย ซออึนกวัง และมองเห็นความรักของพวกเรา

    อีมินฮยอก พูดเสียงเรียบ ก่อนจะยื่นข้อต่อรองกับผู้ที่เป็นผู้บริหาร

    ความรักไร้สาระพวกนั้น มันกำลังจะนำให้พวกแกดิ่งลงนรก พวกแกรู้ไหม ? ”

     

     

    เพราะนายไม่เคยรู้จัก ความรักมากกว่า ยองฮวายา

    ในขณะที่พวกเราทุกคนกำลังอยู่ในสภาวะตึงเครียดอยู่นั้น หญิงสาววัยกลางคนในชุดสูทสีดำสนิทก็เดินเข้ามา พร้อมกับเอ่ยถ้อยคำแปลกๆกับท่านประธาน

    กายุนนา เธอมาที่นี่ได้ไงกัน ? ”

    ท่านประธานเสียงแผ่วลง พร้อมสีหน้าแปลกใจ เพราะไม่เคยคิดว่า หญิงสาวคนรักเก่า ที่ทิ้งเขาไปนานหลายสิบปี จะกลับมาพบเขาอีกครั้ง

    หญิงสาวเพียงแต่ยิ้มรับ พร้อมกับส่งสายตาคู่เก่าไปหาชายตรงหน้า ก่อนจะหันมาโค้งคำนับทุกๆคนเป็นการทักทาย

    หากฉันมาขัดขวางการทำงานของพวกเธอ ฉันต้องขอโทษด้วยจริงๆ แต่ที่ฉันมาวันนี้ฉันในฐานะของแม่ที่ออกตามหาลูกสาว และฉันก็ต้องการพบท่านประธานของพวกเธอ

     

    ก็ได้ บีทูบี ฉันจะให้โอกาสพวกแกอีกครั้ง แต่ฉันจะไล่โปรดิวเซอร์จางออก เพราะไม่มีความสามารถดูแลพวกแกได้  ”

    ได้ไงกัน ? นี่มันจงใจเล่นงานกันชัดๆ ท่านประธานให้โอกาสบีทูบี แต่กลับทำร้ายโปรดิวเซอร์ของพวกเขา ตอนนี้ สมาชิกบีทูบีทุกคนต่างพากันไม่พอใจ แต่ก็ได้เพียงแต่เก็บมันไว้ภายในใจเพราะ พี่จียงและโปรดิวเซอร์จางห้ามไว้

     

    หลังจากการประชุมอันไร้ความยุติธรรมจบลง พวกเราทุกคนก็มารวมตัวกันที่ห้องซ้อมด้วยอารมณ์หงุดหงิด มีเพียงโปรดิวเซอร์จางและยัยตัวดีคังมิยองที่ขอตัวกลับไปก่อน

     

    ซออึนกวัง แกทำอะไรลงไปแกรู้ตัวบ้างไหมวะ ? ”

    ผลั๊วะ!!

    อีมินฮยอกที่ควบคุมอารมณ์มานานแล้ว พลันปล่อยหมัดเข้าใส่ ลีดเดอร์ของวงทันที

    ผลั๊วะ!!!!

    ก็ฉันบอกแกแล้วไง ว่าฉันไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้

    คนโดนต่อย โต้ตอบทันทีอีกหนึ่งหมัด พร้อมกับยืนยันคำพูดเดิม คนอื่นๆเห็นท่าว่าไม่ดีจึงรีบเข้าไปแยกทั้งสองออกจากกัน

    พวกโอปป้าพอกันได้แล้วนะ

    ฮยองครับใจเย็นๆ ก่อนนะครับ

    เพนนิส ปราม พร้อมกับอิลฮุนที่พูดเสริม แต่ดูเหมือนว่าทั้งสองจะไม่ทีท่าจะหยุดสักที

     

    คนที่เอาแต่เงียบขรึมมานาน คว้าเหยือกน้ำเย็นก่อนจะสาดมันไปยังทั้งสองคนทันที

    พวกแกเลิกบ้ากันได้หรือยังห่ะ? จะต้องให้วุ่นวายกันอีกแค่ไหน ลุงฉันโดนไล่ออกคนเดียวไม่พออีกหรือไง

    พี่จียงตวาดเสียงดัง ก่อนที่สถานการณ์ทุกอย่างจะเข้าสู่ปกติอีกครั้ง

     

    แกจำไว้นะ ซออึนกวัง ว่าแก กำลังทำให้พวกเราเดือดร้อน เรื่องราวทั้งหมดเป็นเพราะแฟนของแก

    อีมินฮยอกชี้หน้าต่อว่า ลีดเดอร์ของวง ด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว ก่อนที่จะเดินออกไป

     

     

     

     

     

     

    มาหาฉันถึงที่นี่ได้ เธอมีอะไร ? ”

    ยุกยองฮวาเอ่ยขึ้น พร้อมกับ หย่อนตัวลงบนโซฟาในห้องรับรอง

    ยองฮวายา นายรู้ดี ว่าฉันอะไรที่ฉันต้องการจากนายมาตลอด ได้โปรดบอกที่อยู่ของ[ชื่อพ่อของนางเอก]กับฉันเถอะ ฉันต้องการลูกสาวฉันคืนเท่านั้น และฉันจะไม่เอาเรื่องนาย

    มือเรียวลูบไปยังมือหนากร้าน เชิงขอร้อง แต่กลับถูกเขาสะบัดมันออกอย่างไร้ความปราณี !!

    ผู้หญิงสารเลวอย่างเธอ!! มีสิทธิ์มาขอร้องฉันด้วยหรอ ? แต่ก็เอาเถอะไหนๆ ภริยาหม้ายของเอกอัครราชทูต มาโปรดฉันถึงที่ ฉันคงไม่ใจร้ายเกินไปหรอก

    ยุกยองฮวารั้งร่างบางตรงหน้าเข้ามาใกล้ตัว ก่อนจะพยายามล่วงเกินเธอ

     

    เพี๊ยะ!!!

    นายมันยังหยาบคาย และเลว เหมือนเดิม ยุกยองฮวา นี่คือเหตุผล ที่ฉันถึงเลือกที่จะรัก ยูซึงฮอนเขาแทนที่จะเป็นนาย

    หญิงสาวตบหน้าเขาฉาดใหญ่ ก่อนจะพูดตัดพ้อทั้งน้ำตา

    ฮ่าๆ ๆ ใช่ฉันเลว ถ้าไม่เลวจะฆ่าสามีเธอ และขโมยลูกเธอมาได้ยังไง ฮ่าๆๆๆ

    ความเจ็บปวดทั้งหลายจากการสูญเสีย ยังตราตรึงอยู่ภายในใจของเธอโดยตลอด เพราะชายตรงหน้าผู้นี้ ผู้ที่ไม่ยอมรับความจริง ว่าเธอไม่เคยรักเขาเลย

    ฉันจะตามหา[ชื่อพ่อของนางเอก] ให้เจอด้วยตัวเอง เขาจะเป็นพยานในการเอาคนเลวอย่างนายเข้าคุก ยุกยองฮวา !! ”

    โถๆๆๆกายุนนา รีบๆหน่อยละกันนะ ถ้าเกิด[ชื่อพ่อของนางเอก] มันดันตายไปสะก่อน เธอเองจะลำบาก

    ชายร่างหนา กระตุกยิ้มอย่างมีเลศนัย พร้อมกับความคิดอกุศลภายในใจของเขา

     

     

     

     

    บีทูบี เลื่อนคัมแบ็ค!!

     

    ใจเย็นก่อนนะมินฮยอกอา ฉันรู้ว่านายรู้สึกยังไง

    ฉันเอ่ยขึ้น พร้อมกับยื่นมือไปสัมผัสใบหน้าเพื่อปลอบคนตรงหน้าที่เอาแต่นั่งเครียดก่อนที่ใบหน้านั้นจะคลายวิตกกังวลลง และผุดรอยยิ้มบางๆขึ้นที่มุมปาก

    เธอน่ารักจัง

    จู่ๆร่างสูงก็ดึงร่างของฉันเข้านั่งบนตักเขาทันที โดยไม่ทันสังเกตุว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องมาที่เรา

    ปกติแล้วสินาย หายบ้าแล้วแน่นะ ? ”

    ฉันถามผู้ชายร่างสูง ที่เอาแต่สวมกอดฉันจากด้านหลัง พลางพยักรับ หงึกๆ

    อินฮยอนนา ฉันถามอะไรหน่อยได้ไหม ? ”

    หือ? ”

    อีมินฮยอกคลายกอดอย่างช้าๆ เพื่อให้ฉันได้หันกลับไปคุยกับเขาได้

    ฉันพาตัวเธอมาแบบนี้ พ่อของเธอคงเกลียดฉันมากเลยสินะ ? ”

    แค่พ่อฉันรู้ว่าฉันปลอดภัยดี ท่านก็โล่งใจแล้วละ นายไม่ต้องห่วงฉันโทรบอกท่านเรียบร้อยแล้ว

    ฉันยิ้มกว้างให้คนตรงหน้า ก่อนจะกุมมือทั้งสองข้างของเขาไว้

    เราสองคนนี่มีอะไรเหมือนกันจริงๆนะ ฉันอยู่กับแม่มาตลอดเพราะพ่อฉัน ต้องไปอยู่ต่างประเทศ นานๆทีจะกลับมา ส่วนเธอก็อยู่กับพ่อที่แสนดี

    มันไม่เหมือนกันหรอกมินฮยอกอา นายโชคดีกว่าฉัน ที่อย่างน้อยนายก็รู้ว่าพ่อของนายอยู่ที่ไหน แต่ฉันนะสิ ………ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแม่ของตัวเองหน้าตาเป็นยังไง และชื่ออะไร

    ฉันพูดด้วยเสียงสะอื้น ก่อนที่น้ำตาเจ้ากรรม จะไหลอาบสองแก้มให้เขาเห็น อีมินฮยอก ยื่นมือของเขามาปาดมันออกไปอย่างนุ่มนวล

    ไม่เป็นไรนะ แต่จากนี้ เธอจะมีฉันคนนี้ ดูแลเธอ ด้วยความรัก หมดหัวใจดวงนี้

    มือเรียวเล็ก ถูกกุมไปสัมผัสกับหน้าอกอุ่นๆของเขา เป็นการสัญญาว่าเขาจะรักฉันตลอดไป

    ฉันรักนายมินฮยอก

     

    ไม่มีทาง!!!!!! ”

    ในขณะที่เราสองคนกำลังพลอดรักกันอยู่นั้น เพนนิสที่แอบฟังมานานแล้วก็ตรงเข้ามาหาฉันทันที

    เพี๊ยะ!!

    ยูอินฮยอนวันนี้ฉันไม่ปล่อยแกไว้แน่ จำไว้นะว่ามินฮยอกโอปป้าเป็นของฉัน

    เพี๊ยะ!!!

    มือเล็ก ตบฉันไปมาด้วยความโมโห ฉันเองก็ได้แต่ปัดป้องตัวเองและอธิบายให้คนที่กำลังคลั่งเข้าใจ

    เดี๋ยว!! ฟังฉันก่อนนะ เพนนี

    ฉันไม่ฟัง ฉันจะตบให้แกตายคามือเลยคอยดู

    เพี๊ยะ!!!! เพี๊ยะ!!!!

     

    หยุดเดี๋ยวนี้นะ ชินดาจอง !!! ”

    อีมินฮยอกตะคอกหญิงสาวเสียงดัง ก่อนจะผลักเธอไปอีกด้านหนึ่งเพื่อไม่ให้ทำร้ายฉัน จนร่างเล็กล้มลงกับพื้น

    ฮึก….โอปป้า ฉันรักโอปป้า โอปป้ามาปกป้องมันทำไม ? ฮือ T_T ”

    ฟังโอปป้านะ ดาจองงา โอปป้ารักเธอ แต่รักในฐานะน้องสาว และจะไม่มีวันเปลี่ยนแปลงไปแน่นอน ส่วนอินฮยอน คือคนที่โอปป้าอยากจะใช้ชีวิตร่วมด้วย เธอได้โปรดเข้าใจโอปป้าเถอะ

    ม้ายยยยยยยยยยกรี๊ดดดดดดดด ฮือๆๆๆ ฉันเกลียดแก ยูอินฮยอน ฉันจะทำลายชีวิตแก คอยดูนะ

    ร่างเล็กที่ควบคุมสติไม่ได้ กรีดร้องเสียงดัง ทั้งน้ำตา ก่อนจะวิ่งหนีไปอย่างรวดเร็ว ฉันถูกมินฮยอกประคองอย่างเบามือ ให้นั่งบนเก้าอี้

    เธอเป็นอะไรมากมั้ย? ”

    นายตามไปดูเพนนีเถอะ เธอยังเด็ก ฉันว่าเธอรักนายมากนะ

    ไม่หรอก ฉันรู้จักเธอดี เพนนี จะต้องยอมรับเสียทีว่า ฉันคิดกับเธอแค่น้องสาวจริงๆ

    ชายร่างสูงพยายามพูดให้ฉันวางใจ แต่อย่างไรได้ละ จิตใจของผู้หญิงทุกคนเมื่อต้องสูญเสียคนที่รักเจ็บปวดมากแค่ไหน ใจฉันรู้ดี



     

    Eunkwang part….

     

    พอได้แล้วนะคะโอปป้า ดื่มมากเกินไปแล้ว

    หญิงสาวคนสวยที่นั่งอยู่ข้างๆผม ดึงแก้วเหล้าที่ผมตั้งใจจะกระดกของเหลวสีเหลืองนั้นลงคอ ก่อนที่เธอจะจัดการดื่มมันแทน

    ย่าห์!!! อย่ามายุ่งงกับช้านนนน ช้านนจะมาวววว  

    ฉันจะปล่อยโอปป้านั่งเครียดคนเดียวได้ไงกัน ไปเถอะเดี๋ยวฉันจะไปส่งโอปป้าที่หอพักเอง  

    ร่างบางเอ่ยก่อนจะช่วยพยุงร่างของผมกลับไปยังรถคันหรูที่จอดไว้ด้านนอกทันที ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอลที่กระจายในร่างกายผมไปทั่ว ทำให้ผมหมดสติโดยไม่รู้ตัว

     

    รถคันงามไม่ได้แล่นไปตามทางกลับของหอพัก แต่กลับมุ่งตรงไปยังชานเมืองที่มืดสนิท

    อึนกวังยา นายนี่มันโชคดีกว่าที่ฉันคิดจริงๆ ที่ไอ้แก่นั่นมันยังให้โอกาส แต่จะเป็นอย่างไรละ ถ้านายเลือกที่จะไม่รับโอกาสนั้นสะเอง หึหึ

    หญิงร่างบางพูดพลางหัวเราะออกมาอย่างสะใจ

     

    ไม่นานนัก รถของเธอก็มาจอดสนิทอยู่ที่หน้าคอนโดมิเนียมแห่งหนึ่ง ก่อนที่คังมิยองจะพยายามทำการลากร่างของผมขึ้นไป รปภ ที่รักษาการเห็นทีจึงรีบวิ่งเข้ามาช่วยพยุง

    มีอะไรให้ผมช่วยหรือป่าวครับคุณผู้หญิง

    ไม่เป็นไรคะ พอดีแฟนฉันดื่มเยอะไปหน่อย

    คังมิยองโกหกอย่างชำนาญก่อนที่จะพาผมขึ้นไปชั้นบน

     

    ห้องพักขนาดใหญ่ที่ถูกจัดแต่งอย่างหรูด้วยเฟอร์นิเจอร์ทันสมัย ผมถูกวางลงบนเตียงนุ่มๆ ก่อนที่หญิงสาวจะล็อคแขนและขาของผมเอาไว้กับมัน

    ฝันดีนะคะ โอปป้า

    หญิงสาวกระซิบเบาๆที่ข้างหู พร้อมกับบรรจงริมฝีปากอุ่นๆประทับบนหน้าผากของผมเบาๆ

     

     

    รุ่งเช้า….

    ผมรู้สึกปวดหัวแทบจะระเบิด ทันทีที่รู้สึกตัว พลางบิดตัวไปมา แต่ก็พบว่าร่างกายที่เปลือยท่อนบนของตัวเองถูกล็อคเอาไว้

    ตื่นแล้วหรอคะ โอปป้า

    มิยองอา ทำไมฉันถึงถูกล็อคไว้กับเตียงละ แล้วที่นี่ที่ไหน ? ”

    ผมเอ่ยถามหญิงสาวที่เอาแต่ยิ้มกรุ่มกริ่ม กับชามอาหารในมือ

    ที่นี่คือ ที่ของเราไงคะ ที่ที่จะมีแค่โอปป้ากับฉัน ตลอดไป

    เลิกเล่นตลกเสียทีมิยองอา  ฉันจะรีบกลับไปบริษัท

    ผมพูดกับยื่นข้อมือและเท้าที่ถูกล็อคไว้เป็นการขอร้องคนตรงหน้า

    ไม่ได้ !! โอปป้าต้องอยู่กับฉัน

    คังมิยองหลุดตวาดเสียงดัง ก่อนจะเปลี่ยนน้ำเสียงให้กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว พร้อมกับถือสำรับอาหารมาให้ผม

    ทานข้าวเช้าเถอะนะคะ ฉันอุส่าห์ตั้งใจทำมันมา

    มิยองอา เธอทำแบบนี้ทำไมกัน เธอก็รู้ว่าฉันต้องเข้าบริษัทวันนี้

    ผมเอ่ยถามคนตรงหน้า ก่อนที่เธอจะยัดอาหารเข้าปากผม

    แน่ใจหรอคะ โอปป้า ? ว่าอยากรู้เหตุผลจริงๆ

    หญิงร่างบางวางสำหรับลงข้างตัว ก่อนที่เจ้าหล่อนจะกระโดดขึ้นคร่อมร่างของผม พร้อมกับส่งสายตาเจ้าเล่ห์ ผมพยักหน้ารับ ก่อนจะตั้งใจฟังในสิ่งที่เธอกำลังจะพูด

     

    เพราะฉันเกลียดแกไง ชัดหรือยัง ? ”

     

    เกลียด ? ทำไมเธอต้องเกลียดผมด้วย ตอนนี้หัวของผมมันกำลังสับสน เธอเพิ่งจะประกาศว่าเราสองคนเป็นแฟนกัน แต่ทำไมเธอถึงมาบอกผมเช่นนี้

     

    มิยองอา โอปป้า ว่าเธอคงเครียดเรื่องข่าวมากเกินไป เอาเป็นว่าเดี๋ยวโอปป้าพาเธอไปเที่ยวดีกว่าเอาไหม ? ”

     

    เลิกแกล้งโง่เสียที ซออึนกวัง ฉันไม่เคยรักคนอย่างแก ไม่เคยสักครั้ง

    คังมิยองยังคงย้ำชัดถ้อยชัดคำ มีเพียงผมที่สะอึกอยู่ในใจ

    ถ้าเธอไม่รักฉัน แล้วเธอมายุ่งกับฉันทำไม

     

    เพราะว่า…….. ”

     

    ติ๊ดดดๆๆๆๆๆ………

    ในขณะที่คังมิยองกำลังจะพูดความจริง เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นเสียก่อน

    ก็ได้ ฉันตกลง

    หยิบสอดเสียงผ่านโทรศัพท์ ก่อนจะกดตัดมันอย่างพอใจ และหันมาสนใจกับผมต่อ

     

    เอาเป็นว่า แกต้องอยู่ที่นี่ ระหว่างที่ฉันไม่อยู่ และสิ่งนี่ มันจะทำให้แกหนีฉันไปไหนไม่ได้

    หญิงสาวหยิบเข็มฉีดยาขึ้นมา พร้อมกับสารอะไรบางอย่าง เพื่อที่จะฉีดให้ผม

     

    เธอจะทำอะไร ยาอะไรฉันไม่ฉีด

    ผมพยายามปัดป้องตัวเอง แต่ก็ทำอะไรได้ไม่มาก เนื่องจาก มือทั้งสองถูกล็อคเอาไว้

    อย่ากลัวไปหน่อยเลยคะโอปป้า ยานี่มันไม่ทำให้ถึงตายหรอกน่า มันแค่จะทำให้โอปป้า ไม่มีแรงจะหนีฉันไปไหนเท่านั้นเอง ฮ่าๆๆๆ

    คังมิยอง บรรจงฉีดยาบางอย่างให้ผม ฤทธิ์ของมันเริ่มทำให้ร่างกายหมดแรงที่จะต่อกรกับเธอ ดวงตาทั้งสองได้เพียงแต่มองหญิงสาวตรงหน้าที่กำลังหัวเราะอย่างสะใจทั้งน้ำตา โทรศัพท์ของผมถูกเธอรวบเอาไปจนหมดสิ้น ก่อนที่จะรีบวิ่งออกไปและทำกระเป๋าเงินของตัวเองตกไว้

     

     

     

     

     


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×