คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : หลงป่า ภาคต่อ !! !! *แนะนำตัวละครเพิ่มเติม* 100%%%%
แนะนำตัวละครเพิ่มเติม ***
Kang Mi yong
( นางแบบและนักแสดงหน้าใหม่ไฟแรง )
Minhyuk part……
ผมเอาแต่มองบุคคลตรงหน้าที่กำลังตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ฮ่าๆๆยัยนั่นถึงกับหน้าเหว่อไปเลย ผมก็แค่ขโมยหอมแก้มเธอก็เท่านั้นเอง จริงๆเธอควรจะดีใจด้วยซ้ำที่มีคนหน้าตาดีดีอย่างผมหอมแก้ม
“ ย่าห์ !!!!!!! ไอคนฉวยโอกาส ถ้าคืนนี้ฉันไม่ได้ก้านคอนาย อย่ามาเรียกฉันว่าอินฮยอน !!! ”
หลังจากที่ยัยนั่นเรียกสติกลับมาได้ ก็ด่าผมสะฉาดใหญ่ ก่อนจะรีบโกยตัวเองขึ้นตั้งท่าเตรียมพร้อม
“ เธอคงไม่คิดจะก้านคอจริงๆ ใช่ไหมยัยหื่..... ”
ผมพยายามถามบุคคลด้านหน้าด้วยน้ำเสียงสั่นๆ แต่ยังไม่ทันจบประโยคยัยนั่นก็ฟาด บาทาของเธอโดนหลังของผมเต็มๆ โชคดีที่ขาของยัยนี่สั้น ไม่งั้นผมคงสลบไปแล้ว
“ โอ้ยยยยย เจ็บนะยัยบ้า นี่เธอกะจะฆ่าฉันให้ตายเลยหรือไง ??? ”
“ สำหรับนายมันยังน้อยไปย่ะ คราวก่อนนายขโมยจูบแรกของฉันไป คราวนี้นายยังมาฉวยโอกาสหอมแก้มฉันอีก !!! นายมินฮยอก คืนนี้นายตายแน่ !!!!! ”
ผมรีบกระโดดหนีทันทีที่ยัยหื่นกำลังอาละวาดหนักยิ่งกว่าช้างตกมันเสียอีก ใครก็ได้ช่วยผมที !!!!! เราสองคนวิ่งไล่กันอยู่สักพักนึง จู่ๆเธอก็นั่งลงพร้อมกหับเสียงหอบยิ่งกว่าไปแข่งขันกีฬาทีมชาติมา ฮ่าๆๆ ผมรอดแล้วสินะ
“ แฮ่กๆๆ นายนี่มัน จริงๆเลย !!! ฉันละอยากจะฆ่านายจริงๆ ”
ร่างบางพูดพร้อมทั้งที่ยังหอบอยู่ ถึงแม้ร่างกายของยัยนั่นจะไม่เอื้ออำนวยแต่ว่าคำพูดและสายตาเธอยังคงอาฆาตไม่ลดละ เฮี้ยนจริงๆนะยัยหื่น !!
“ วิ่งไล่ฉันให้ทันก่อนเถอะ ยัยบ๊อง !!! และค่อยคิดฆ่าฉัน ฮ่าๆ ”
ผมปล่อยเสียงระเบิดหัวเราะออกมาสะเสียงดังโดยไม่ทันสังเกต อัปกริยาของบุคคลตรงหน้า ที่กำลังก้มหน้าลงและสะอื้นออกมา
“ ยัยหื่น เธอ.. เธอเป็นอะไรหรือป่าว ?? ”
ผมชะงักทันที และถามด้วยความเป็นห่วง สีหน้ายัยนี่ไม่ค่อยดีเลยจริงๆ -_-
“ ฉัน..ฉัน หายใจไม่ออกนะ นายช่วยฉันหน่อยได้ไหม ???”
เธอตอบผมมาด้วยเสียงสั่นๆ พร้อมกับสีหน้าที่เจ็บปวด เธอเป็นอะไรกันแน่ เมื่อสักครู่ยังดีดีอยู่เลย ผมเดินเข้าไปหาเธออย่างช้าๆตรงที่เธอนั่งอยู่ ก่อนจะค่อยๆย่อลงพร้อมดูอาการทันที แต่ทว่าจู่ๆยัยนี่ก็แสยะยิ้มน่ากลัว พร้อมกับพุ่งหมัดมาใส่ท้องผมเข้าอย่างจัง !!!!
“ ฮ่าๆๆๆ เสร็จฉันละ ปีศาจมิน ”
เธอกลับกลายมาเป็นผู้ชนะสะแทน โดยที่มีผมที่กำลังนอนอวดครวญด้วยความจุกเสียด ยัยหื่นเธอร้ายกาจจริงๆ แสดงว่าน้ำตาที่เธอพรั่งพรูออกมานั้น สุดท้ายมันคือแผนการ !!!!
“ ย่าห์!!!! โอ้ยยย ฉันเจ็บนะ เธอไม่รู้หรือไง ว่าฉันเคยตัดไส้ติ่งมา ห่ะ ?? ”
“ TuT เห้ยยย จริงหรอ นายเคยผ่าตัดมที่ท้องหรอ “
“ โอ้ยยย ก็เออสิเว้ยย ผ่าตัดไส้ติ่งบ้านเธอ ผ่าตัดที่ปากกันหรือไง โถๆๆ ท้องน้อยของพ่อ มันชางเจ็บปวดเหลือเกิน ”
“ แล้วนายทำไมไม่บอกฉันละ !!! นายเจ็บมากไหม ??? ขอฉันดูหน่อยๆ”
ร่างบางตรงหน้าเปลี่ยนอารมณ์ทันทีเมื่อรู้ถึงการเจ็บป่วยของผม เธอเอาแต่ขอโทษพร้อมกับใบหน้าสำนึกผิดทันที ยัยนี่จะรู้บ้างไหมนะ ?? ว่าผมกำลังใช้แผนเดิมแก้เผ็ดเธอ ฮ่าๆๆๆ
“ โอ้ยยย ฉันว่าลำไส้ของฉันมันต้องเบี้ยวไปทางซ้ายแน่ๆเลย เธอช่วยมากดมันไว้หน่อยจะได้ไหม ??”
“ ฉันต้องกดมันใช่ไหม ได้ๆๆๆ ”
ยัยหื่นพูดพร้อมกับนำมือนุ่มๆของเธอ มากดตามตำแหน่งที่ผมบอกทันที เธอพร้อมกดมันอย่างเบามือ เพราะความเป็นห่วงผมอย่างมาก ซึ่งสื่อมาทางสายตาคู่นั่น
“ โอ้ยยๆๆ ฉันรู้สึกเหมือนมันจับเจ็บตรงหลังฉันด้วยอ่ะ เธอช่วยเอื้อมไปกดด้านหลังของฉันให้หน่อยได้ไหม ??? ”
“ อื้มม ฉันต้องเอื้อมไปกดอย่างนี้ ใช่ไหม!!! ”
ตอนนี้เธอกำลังติดกับผมเข้าอย่างจัง โดยมือของเธอทั้งสองโอบผมไปด้านหลังทั้งสอง ทำให้หน้าอกของเราทั้งสองแทบจะแนบติดกัน แต่ดูเหมือนว่าเธอกำลังจะคลายมือ ผมจึงได้ที รวบตัวเธอเอาไว้แนบอกทันที
“ ย่าห์ !!! นายปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ไอ้คนฉวยโอกาส !!!! นายกล้าดียังไงมาหลอกฉันห่ะ ??? ”
“ ก็เธอเริ่มใช้แผนนี้ก่อนเอง ดังนั้นฉันจะกอดเธออย่างนี้แหละ ”
“ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ไอ้คนบ้า !!! ”
“ ไม่ปล่อย ไม่ปล่อย ไม่ปล่อย !!!! ”
เธอพยายามจะขัดขีน เพื่อออกจากอ้อมกอดของผม แต่ทว่าผมก็ยิ่งรัดเธอแน่นขึ้น แรงของเธอสู้ผมไม่ได้หรอก ฮ่าๆๆๆๆ
“ ถ้านายไม่ปล่อย ฉันจะกัดคอนายให้ เลือดกระจายเลย !!!! ”
“ เอาเส่!!!! ถ้าเธอกัดฉัน ฉันจะจูบเธอให้ปากเลือดกระจายเหมือนกัน เอาไหม ??? ”
“ นายมันคนใจร้ายยย ชิส!!! ”
ร่างบางในอ้อมกอดของผม พูดขึ้นพร้อมกับเชิดหน้าหนีเล็กน้อย มันยิ่งทำให้เธอมีเสน่ห์เข้าไปใหญ่ ผมตกหลุมรักเธอเวลาหน้าบึ้งจริงๆสินะ เพราะเราสองคนไม่เคยได้ยิ้มทักทายกันเลย มีแต่แยกเขี้ยวใส่กันด้วยซ้ำ
เวลาผ่านพ้นไปสักพัก โดยที่ยัยหื่นเริ่มสงบลง ลมเย็นๆค่อยพัดผ่านเข้ามา แต่ทว่าในใจของผมกลับอบอุ่นกว่าที่เคย เพราะตอนนี้ เธอ.... ผู้หญิงที่ผมรัก กำลังอยู่ในอ้อมกอดของผม
“ อินฮยอนนา ตอนนี้ฉันมีความสุขเหลือเกิน ฉันอยากจะให้เราสองคน อยู่ด้วยกันอย่างนี้ตลอดไป “
“…….”
“ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ต้องการฉันก็ตาม แต่ฉันไม่สนใจหรอก ฉันไม่สนด้วยซ้ำว่าเธอจะรักใคร เพราะฉันจะแย่งเธอมา ให้ได้และฉันจะทำให้เธอรักฉันเอง ”
“………”
“ เธอเข้าใจใช่ไหม ???? อินฮยอน ”
“ คร่อกกกก -_- zZ ”
“ ย่าห์!!!!! ยัยบ๊อง นานๆทีฉันจะทำซึ้ง แต่เธอกลับมาหลับเนี่ยนะ บ้าๆจิง ”
ผมอดโมโหไม่ได้ เพราะผมได้แต่สารภาพความในใจ ทำซึ้งกับคนที่หลับอยู่ในอ้อมกอด เธอนี่ร้ายกาจจริงๆเลย หนีไปเฝ้าพระอินทร์ก่อนสะงั้น ผมค่อยๆอุ้มเธอไปนอนพิงต้นไม้และจัดท่านอนที่สบายที่สุดให้เธอ แต่ดูเหมือนร่างของเธอจะสั่นเล็กน้อยคงเป็นเพราะความหนาว ผมจึงถอดเสื้อแจ็คเก็ทของตัวเองออก พร้อมกับห่มให้เธอทันที ก่อนจะค่อยก้มลงบรรจงริมฝีปากของผมลงบนแก้มนุ่มๆของเธออีกครั้ง
ถึงแม้ผมจะหนาวสักแค่ไหน แต่ตอนนี้ หัวใจของผมตรงหน้าได้รับความอบอุ่นเรียบร้อยแล้ว
“ ฝันดีนะ ที่รักของ ฉัน ”
End Minhyuk part……
“ อินฮยอนนา ตอนนี้ฉันมีความสุขเหลือเกิน ฉันอยากจะให้เราสองคน อยู่ด้วยกันอย่างนี้ตลอดไป “
“ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ต้องการฉันก็ตาม แต่ฉันไม่สนใจหรอก ฉันไม่สนด้วยซ้ำว่าเธอจะรักใคร เพราะฉันจะแย่งเธอมา ให้ได้และฉันจะทำให้เธอรักฉันเอง ”
“ เธอเข้าใจใช่ไหม ???? อินฮยอน ”
“ ย่าห์!!!!! ยัยบ๊อง นานๆทีฉันจะทำซึ้ง แต่เธอกลับมาหลับเนี่ยนะ บ้าๆจิง ”
“ ฝันดีนะ ที่รักของ ฉัน ”
ทันทีที่ฉันลืมตาขึ้นมา เพราะแสงแดดที่กำลังแยงตาอยู่ตอนนี้ เหตุการณ์เมื่อคืนก็ผุดขึ้นมาในหัวฉันทันที แทบจะเป็นประสาทตาย ว้อยยยย ตาบ้านั่นทำฉันซึ้งจริงๆนะเนี่ย ดีนะที่เมื่อคืนฉันพยายามแกล้งทำเป็นหลับเพราะกลัวที่จะต้องรับฟังปีศาจมินพล่ามออกมา ฮ่าๆๆๆๆ แต่ดูเหมือนว่าฉันจะเปลืองตัวอีกครั้งนะเนี่ย ไอ้คนฉวยโอกาส โอ๊ะ ?? เมื่อคืนเขาถอดเสื้อมาห่มให้ฉันนี่น่า ถือว่ายกเป็นความดีความชอบไป อิอิ
“ ย่าห์ !!!!!! คุณมินอยอก ตื่นได้แล้ว !!!! ”
ฉันเดินเข้าไปปลุก ร่างสูงที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่ อีกด้านนึง แต่ทว่าทำไมตัวเขาถึงร้อนขนาดนี้นะ แถมยังหน้าซีดอีกด้วย
“ นะ นาย เป็นอะไรไป ??? ”
เขาไม่ได้พูดอะไร นอกจากลืมตาขึ้นมาแล้วยิ้มบางๆให้ฉัน แต่สีหน้าเขาดูแย่จริงๆ ต้องเป็นเพราะอากาศที่หนาวจัดเมื่อคืนแน่นอน แถมยังต้องมาถอดเสื้อให้ฉันอีก
“ รอแป๊ปนะ เดี๋ยวฉันไปเอายามาให้ !!!”
ดีนะที่ฉันเป็นโดเรม่อน มีทุกอย่างอยู่ในกระเป๋า ฉันหยิบยาพร้อมน้ำดื่มมาให้เขาทันที
“ นาย ลุกไหวไหมม ฉันจะพยุงนายเอง ”
เขากินยาที่ฉันป้อนอย่างว่าง่าย แล้วก็ล้มตัวนอนลงต่อ ฉันำเสื้อแจ็คเก็ทนั้นมาห่มให้เขาต่อ แต่ดูเหมือนอาการของเขาจะไม่ดีขึ้นเลย ฉันต้องรีบพาเขาออกจากป่าให้นี้ให้ไวสะแล้ว
“ มินฮยอกอ่า ฉันจะพยุงนายออกจากป่านี้เอง นายแข็งใจหน่อยนะ ”
ฉันพูดพร้อมกับพยุงร่างของเขาขึ้น พร้อมทั้งเก็บสัมภาระ และช่วยเขาเดินหาทางออกจากป่าทันที
“ อินฮยอนนา เธอ พยุงฉันเธอไม่หนักรึไง ยัยโง่ ??”
“ แล้วจะให้ฉันลากไปหรือไง ตาบ้า เงียบไปเหอะน่า เดี๋ยวจะพานายออกไปเอง ”
ร่างสูงอมยิ้มให้กับคำพูดของฉันพร้อมกับก้มหน้า เราสองคนเดินทางกันออกมาสักพัก แล้วจู่ๆฉันก็ได้ยินเสียงขึ้น
“ มินฮยอก โอปปร้า !!!!! ”
“ อินฮยอนนน !!!!! ”
“ คุณมินฮยอกก คุณอินฮยอน คร้าบบบบ !!!!! ”
นั่นเสียงของ ยัยแม่มดเพนนี ยัยซังมี และก็ทุกๆคนนี่น่า ฉันดีใจมากๆ ในที่สุดฉันและเขาก็รอดแล้ว
“ มินฮยอกอ่า เรารอดแล้วนะ ทุกคนมาตามหาเราแล้วว ”
ร่างสุงได้แต่อมยิ้มเล็กน้อยและ ก้มลงต่อ เพราะความเพลียจากพิษไข้ เราจึงรีบเดินออกไปหาเสียงนั่นทันที
“ โอปปร้า เป็นอะไรเนี่ยย ??? ย่าห์ !!!! เธอทำอะไรโอปปร้าฉันห่ะ ??? ”
ยัยแม่มดแผดเสียง ขนาดร้อยแปดสิบเดซิเบลใส่ฉันทันที ที่เห็นสภาพของปีศาจมินที่กำลังอ่อนแรง บุคคลอื่นรีบวิ่งเข้ามาช่วยพยุงฉันทันที
“ ช่วยเขาด้วยนะคะ เขาป่วย ช่วยเขาทีนะคะ !!! ”
ฉันอ้อนวอนต่อทุกคน ก่อนจะส่งตัวปีศาจมินไป น้ำตาทั้งสองข้างพรั่งพรูออกมา มันเป็นครั้งแรกที่ฉันเป็นห่วงเขาขนาดนี้ ฉันโกหกตัวเองต่อไปไม่ได้อีกแล้ว โกหกต่อไปไม่ได้จริงๆ เพราะตอนนี้ฉันรักเขาเต็มหัวใจ
ทันทีที่พูดจบ โลกทั้งใบก็เริ่มหยุดหมุนทันที ความมืดมิดค่อยๆเข้ามาปกคลุมอย่างช้าๆ ก่อนที่ร่างของฉันจะหมดสติลงไป ~~~~~~~
14.00 นาฬิกา ที่เดิมๆๆๆๆ ~~~~
“ ป้าๆๆๆ ป้าเป็นไงบ้างเนี่ยย ??”
ไอ้เด็กซองแจ ใช้เท้าเขี่ยฉันอีกครั้งเพื่อให้ได้สติ นี่ฉันอยู่ที่ไหนกันเนี่ย ??
เตียงขาวๆ กลิ่นยาเหม็นๆ โอ้!!! โรงพยาบาลชัดๆๆ
“ อินฮยอนนา แกฟื้นแล้วหรอ ฉันเป็นห่วงแกแทบแย่เลยรู้ไหม ??? ”
ยัยซังมี กระโดดเข้ามาแทบจะคร่อมฉันบนเตียง –o- พร้อมกับไล่ถามเหตุการณ์ทันที โดยมีไอ้เด็กแจ จ้องหน้าฉันจนแทบกิน
“ แล้วมินฮยอกละ เป็นไงบ้าง ???”
ฉันไม่ตอบ แต่กลับถามประโยคออกไปเพิ่ม ทำเอาบุคคลตรงหน้าถึงกับเบือนหน้าหนีทันที ไม่ได้ผิดหวังในสิ่งที่อยากรู้
“ เฮียปลอดภัยแล้วครับ !!!! ว่าแต่ป้าละ ยังป่วยตรงไหนหรือป่าว ??? ผมเป็น..... ”
“ ไม่หรอก ฉันโอเคแล้ว ฉันขอไปดูเขาสักหน่อยได้ไหม ?? ”
ไอ้เด็กยุกยังพูดไม่ทันจบ ฉันจึงรีบตัดบท ลุกขึ้นจากเตียง พร้อมกับดึงสายน้ำเกลือระโยงรยางค์ทันที นี่ฉันเป็นลมหรือ เป็นโรคกันแน่ ทำไมต้องให้น้ำเกลือด้วย หึหึ !!
“ แต่แกยังไม่หายดีนะ ยัยเพื่อนบ้า เดี๋ยวก็เป็นลมอีกหรอก ”
“ ฉันโอเคแล้ว ช่วยพาฉันไปหน่อยสิ !! ”
บุคคลตรงหน้าทั้งสองส่ายหัวพร้อมกัน พร้อมกับช่วยพยุงฉันไปยังห้องของปีศาจมินทันที เขายังหลับอยู่บนเตียง ใบหน้าของเขาตอนนี้ ดูขึ้นมากๆ สมาชิกคนอื่นๆทยอยออกมาจากห้องและทักทายฉัน
“ นูน่า หายดีแล้วหรอครับ เฮียมินเพิ่งหลับไปเอง ”
พีเนียล ทักทายฉันคนแรก พร้อมกับบอกอาการของเขาให้ฉันได้ฟัง พร้อมกับสมาชิกคนอื่นที่ส่งรอยยิ้มให้ รวมถึงฮุนนี่ที่รักของฉันที่เอามือมาอังที่หน้าฉันตรวจสอบอาการ แต่เด็กยุกก็เอามือมาปัดออกทันที
ย่าห์!!! นี่แกหึงฉันหรอย่ะะ ????
“ พักผ่อนเยอะๆน่ะ อินฮยอนนา !!! ”
จียงโอปป้า พูดพร้อมกับแตะบ่าฉันเบาๆ เพื่อให้กำลังใจ ก่อนที่ทุกคนจะเดินกลับไปยังโรงแรมทันที ฉันมองเข้าไปผ่านกระจกตรงประตู ตอนนี้ปีศาจมินกำลังอยู่กับยัยแม่มด เพนนิส ที่เอาแต่นั่งเฝ้าด้วยท่าทีเป็นห่วง ก่อนที่เธอจะเหลือบมาเห็ยฉัน และเดินออกมาอย่างเอาเรื่อง
“ ย่าห์ !!! เธอห้ามมาเด็ดขาดนะ ยัยตัวซวย เพราะเธอทำให้โอปปร้า ฉันต้องหลงป่า และไม่สบายขนาดนี้ ดังนั้นฉันไม่ให้เธอเข้าไปแน่นอน ”
“ แต่ฉัน.... ”
“ shut up !!!! ไม่เข้าใจที่ฉันพูดหรือไง ดังนั้น get out !!! ”
ยัยแม่มดพูดพร้อมกับปิดประตูอย่างดัง !! ทำเอาบุคคลที่อยู่ด้านหลังของฉันตกใจกันไปด้วย ฉันได้แต่แอบมองเขาผ่านทางกระจกด้านนอกเท่านั้น ทั้งที่ใจฉันอยากจะเข้าไปหา เข้าไปดูอาการของเขาอย่างใกล้ชิด แต่ก็ได้แค่เพียงแอบมองห่างๆเท่านั้น เพราะเขามีคนดูแลอยู่แล้ว
‘ มินฮยอกอ่า หายไวๆนะ ฉันเป็นห่วงนายเหลือเกิน ’
:) Shalunla
ความคิดเห็น