ชะตาเทพ ข้าลิขิต

บทนำ

เรื่องนี้เป็นของเทพองค์หนึ่ง ซึ่งมีหน้าที่ดูแลดวงชะตา แต่ไม่ใช่ชะตาของมนุษย์หรอกนะ…เป็นดวงชะตาเทพ

ดวงชะตาเทพนี่จะดูแลยังไงกัน มันโอเวอร์ไปไหม 

ป่าวเลยแม้จะบอกว่ามีหน้าที่ดูแลดวงชะตาเทพแต่ ข้า จวินจิว หรือ ต๋าจวินจิว 

จวินที่แปลว่ากษัติรย์

จิวแปลว่าชะตา

และต๋าคือรู้ซึ้ง

กษัติรย์ที่รู้แจ้งในดวงชะตา เพราะใช่ไหมล่ะคะ ก็นะมันก็ฟังดูดีหรอกนะไอตำแหน่งและชื่อนี่น่ะ 

ถ้าไม่นับว่าหน้าที่จริงๆมันคือเฝ้ามองเทพองค์ต่างๆจู้จี้กันบ้างละ คอยดูแลพลังต่างๆให้ดูเทพเวอร์วังไว้ และคอยแก้ปัญหากับตอบคำถามนิดๆหน่อยของเหล่าเทพเซียนมารปีศาจ

และงานประจำที่ทำบ่อยสุดๆ คือคอยนั้งดูเทพทะเลาะกันในท้องพระโรงสวรรค์ยังไงล่ะ 

แล้วทำไมฉันถึงทำหน้าที่นี้น่ะหรอก็เพราะว่า

ย้อนไปเมื่อยุคสร้างภพ

ข้าเกิดจากหยดเลือดของเทพผู้สร้างสรรค์เกิดมาในยุคสร้างภพ เกิดหลังมหาเทพ หลังเทพบิดรและเทพมารดร เมื่อถือกำเนิดก็โตเลย ข้ามีเพศสภาพที่เปลี่ยนแปลงได้เป็นหญิงและชายในหนึ่งดวงจิต

โดยเทพผู้สร้างสรรค์ได้บอกตอนข้ากำเนิดไว้ว่า 

“นับแต่นี้ไป เจ้าคือเทพผู้ดูแลดวงชะตาของเหล่าเทพเซียนที่จะเกิดขึ้นในภายหน้า เจ้ามีชื่อว่า ต๋าจวินจิว”

จบ ใช่จบแล้ว ก็มีแค่นั้นแหละ บอกแค่นั้นแล้วก็ไปสร้างอะไรที่ไหนก็ไม่รู้

จนเมื่อสี่ทะเลแปดดินแดนหกบรรจบถูกสร้างเสร็จสมบูรณ์ กำเนิดเผ่าพันธุ์และเทพเซียนต่างๆ เทพมารดรหนี่วาและเทพบิดรฝูซีจึงกำเนิดโลกมนุษย์และมนุษย์ มหาเทพจึงคอยปกครองสวรรค์โดยมีข้า อยู่รองลงมา คอยประดับบารมีให้มหาเทพ ผู้ซึ่งปกครองอะไรไม่เป็นเลย และใช่วิธีเผด็จการในการปกครอง แต่ก็ไม่ได้มีสิ่งใดเสียหาย แม้จะเป็นการเผด็จการ แต่ก็ไม่ได้ย่ำแย่เลย จึงไม่มีผู้ใดคัดค้าน                                                                                                      แต่อยู่ๆมีมารตนหนึ่งเกิดไม่ยอมรับมหาเทพเป็นประมุขสูงสุดแห่งสี่ทะเลแปดดินแดน จึงเกิดเรื่องกันใหญ่โต มหาเทพจึงจัดการผนึกมารตนนั้น แล้วก็บ่นว่าไม่อยากคอยทำงานนี้อีกแล้วจึงพยายามผลักภาระมาให้ข้า

ตัวข้านั่นก็ขี้เกี— อะ แห่ม ไม่อยากจะได้ตำแหน่งนี้จึงเสนอความคิดจนมีเง็กเซียนฮ่องเต้อย่างทุกวันนี้

นี้ล่ะคือข้า เทพจวินจิว ผู้แสนยิ่งใหญ่