The Guardian of Vevella. เรื่องเล่าร้อยปีกับผู้พิทักษ์คนหนึ่ง

B
E
R
L
I
N
❀

 

The Guardian of Vevella.

เรื่องเล่าร้อยปีกับผู้พิทักษ์คนหนึ่ง

No.100 : LEZLANK Internet Cafe.

บันทึกหน้าที่ 100 : ร้านอินเทอร์เน็ตของเลสแลงค์

(06.05.60 - ???)

.

.

{ เรื่องย่อ } 

ลืมเลือนทั้งนามกรและความรัก

ลืมหมดสิ้นทั้งความชังและความแค้น

...ลืมความคิด แลปณิธาน ลืมทุกสิ่ง...

“คิดเสียว่าผมเป็นแค่คนแปลกหน้าที่เดินผ่านมาก็ได้ครับ”

‘ร้านอินเทอร์เน็ตของเลสแลงค์ เปิดให้บริการ 24 ชั่วโมง’

            ท่ามกลางบรรยากาศหม่นมัวด้วยไอหมอกและกลุ่มเมฆเทาครึ้มบนท้องฟ้า แสงนีออนสีม่วงและแดงที่ส่องสว่างจากด้านหน้าตึกหลังหนึ่งเปรียบเสมือนดอกไม้ซึ่งยืนหยัดชูคอโดยไม่สนใจเงาทะมึนรอบกาย

            ยินดีต้อนรับทุกท่านเข้าสู่ร้านอินเทอร์เน็ตเพียงแห่งเดียวในเมืองเวเวลล่า สถานที่ซึ่งรวมทุกความแปลกพิลึกพิลั่นไว้ใต้ภาพลักษณ์ตึกแถวสามชั้นสภาพโทรมไร้ที่ติ

            เริ่มจากเจ้าของร้านผู้มีดวงตาแสนพิเศษ บวกกับเพลงดาบไร้พ่ายและวิชาอาคม (หนำซ้ำยังหน้าตาดีพอจะไปเป็นดาราได้แบบสบายๆ) แต่น่าเสียดายที่ความจำเสื่อม แม้กระทั่งชื่อของตัวเองก็จำไม่ได้

            ตามมาด้วยลูกจ้างของร้านซึ่งก็มีตั้งแต่ผีติดที่ ผีพรายน้ำ แถมด้วยยมทูตชอบอู้งาน

            ถ้าคิดว่าแค่นี้ยังไม่พอ ลองชะเง้อหน้าลงไปที่ห้องใต้ดินแล้วจะได้พบกับจอมอสูรผู้ถูกปิดผนึกให้หลับใหลไปชั่วกาลนาน ว่ากันว่าวันใดที่เขาตื่นขึ้น วันนั้นก็คือเวลาที่โลกจะสิ้นสลาย

            สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น...หากอยากลองพิสูจน์ความวุ่นวายอลหม่านของร้านอินเทอร์เน็ตแห่งนี้คุณจะต้องลองเข้ามาเป็นใช้บริการด้วยตัวเอง เอาล่ะ ทำใจกล้าๆ แล้วเปิดประตูเข้าไปเลยสิ

            “ร้านอินเทอร์เน็ตของเลสแลงค์ยินดีต้อนรับครับ”

Special Thanks!

THEME FROM