คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : LET ME BE : 01
LET ME BE : 01
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ดอกไม้สีขาวถูกจัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อยสวยงาม กลิ่นหอมของเหล่าดอกไม้บวกกับสถานที่เงียบสงบกับบรรยากาศที่ลมพัดผ่านกำลังดี ทำให้เด็กหนุ่มที่ยืนนิ่งอยู่รู้สึกถึงสัมผัสที่อบอุ่นและสัมผัสที่ใจหายไม่แพ้กัน ปรายตาของเขามองไปยังบริเวณรอบๆ ณ สถานที่แห่งนี้ ...
ภาพเหตุการณ์ในชีวิตต่างๆที่เกิดขึ้นในอดีตวนเวียนเข้ามาในหัวของเด็กหนุ่มก่อนทุกอย่างจะมาจบลงที่หญิงสาวผิวขาวเนียนที่มีใบหน้าสวยได้รูป เธอส่งยิ้มมาให้เขาอย่างอ่อนโยน
“ ผมคิดถึง... ”
แววตาอ่อนโยนของเธอที่มองตรงมายังเด็กหนุ่มทำให้เขาถึงกับกลั้นน้ำตาเอาไว้ไม่อยู่ น้ำใสๆในตาเอ่อขึ้นด้วยความรู้สึกมากมาย เขากลั้นน้ำตาเอาไว้ก่อนที่ริมฝีปากเล็กจะปริออกจนเผยให้เห็นรอยยิ้มจางๆ เด็กหนุ่มจรดจูบลงบนช่อดอกกุหลาบสีขาวบริสุทธิ์ ก่อนจะวางมันลงบนหน้าหลุมศพ
“ ผมรักแม่นะครับ ”
.
.
.
“ โปรดทราบ เครื่องบินของสายการบิน โคเรียนแอร์ เที่ยวบินที่ KE 907 BOING 777 พร้อมแล้วที่จะออกเดินทางไปลอนดอน ขอเชิญผู้โดยสารขึ้นเครื่องได้ที่ประตูทางออกหมายเลข 4 โปรดขึ้นเครื่องได้ที่ประตูทางออกหมายเลข 4 ขอบคุณค่ะ ”
ครืดดด..
Message :
‘ เดินทางปลอดภัยนะ ผมจะรอนาย – Chen ’
ผมอ่านเมสเสจจากเฉิน แฟนเก่าในโลกออนไลน์ของผมคนที่แสนจะกระล่อน ที่ผมแอบไปรู้มาว่าเค้ามีใครอยู่แล้ว ให้ตายเหอะสิ่งที่สำคัญที่สุดคือในชีวิตจริงมันเป็นกะเทยนี่ละซิ ผมค่อนข้างรู้สึกตกหลุมรักเขาไปแล้ว แต่พอมารู้ว่าตัวตนจริงๆของเขาเป็นยังไง ผมก็เอือมระอาแล้วพอกับคนนี้ นี่มันเรียกว่าความรักตรงไหนกัน ขนาดตัวตนจริงๆยังรับเขาไม่ได้
ครืดดด..
Message :
‘ เครื่องออกรึยัง ดูแลตัวเองดีๆ ห้ามมีใครใหม่นะรู้เปล่า – Yunho’s ’
ผมหลุดยิ้มกับคำพูดอีกคน คนนี้ตัวจริงของผมเลยนะจะบอกให้ ผมหยิบปากกาเมจิกที่พกติดตัวไว้ตลอดเวลาขึ้นมาเขียนบนฝ่ามือตัวเอง ผมบรรจงเขียนคำว่า ‘ กอด ’ ลงไปตัวโตๆ ก่อนจะถ่ายรูปแล้วส่งมันกลับไปให้ยุนโฮแฟนในโลกออนไลน์ตัวจริงของผม สำหรับผมเขาเป็นคนที่อบอุ่นมากเลยครับ
ครืดดด..
Message :
‘ กอด... อย่าลืมคิดถึงผมนะ – Yunho’s ’
“ รีบตอบกลับมาไวจริงๆ ” ผมยิ้มให้หน้าจอสี่เหลี่ยมเล็กอย่างอุ่นใจ นิ้วเรียวสไลด์โทรศัพท์เข้าตั้งค่าปิดโหมดแอร์เพลน มือหนาควานหาเอียร์พอดขึ้นมาต่อเข้ากับไอโฟนเครื่องสีดำสนิท ผมจัดการสัมภาระทั้งหมดให้เข้าที่ พลางก้มมองดูพาสปอรตในมือที่ชุ่มเหงื่อไปหมดก่อนมองไปยังเกทเวย์ ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะลากกระเป๋าเดินทางออกจากที่พักวีไอพีของผู้โดยสารขาออก
‘ พร้อมแล้วที่จะทิ้งทุกอย่างไว้ที่นี่ ’
“ สวัสดีค่ะท่านผู้โดยสาร สายการบินโคเรียนแอร์ ยินดีต้อนรับท่านสู่บริการ เที่ยวบินที่ KE 907 BOING 777 ซึ่งจะนำท่านเดินทางไปยังลอนดอนค่ะ โดยเราจะใช้เวลาบิน 14 ชั่วโมง 45 นาทีค่ะ อีกสักครู่เชิญชมภาพยนตร์สาธิตเกี่ยวกับความปลอดภัยบนเครื่องบินค่ะ กัปตัน..... และลูกเรือทุกคนหวังเป็นอย่างยิ่งว่าทุกท่านคงได้รับความสะดวกสบายตลอดเที่ยวบินนี้ค่ะ ขอบคุณค่ะ ”
ผมก้มมองนาฬิกานี่มันก็สองทุ่มกว่าแล้ว ทำไมเข็มนาฬิกาช่างดูผ่านไปช้า ปรายตาผมมองออกไปนอกหน้าต่าง ก้อนเมฆสีดำสนิทในบรรยากาศยามค่ำคืนฉุดความคิดผมหลายอย่างขึ้น จุดที่ผมมองตรงนี้มันช่างเงียบเหงาจริงๆ
- สองปีก่อน -
“ รักนายนะชานยอล ” เสียงกระซิบแผ่วเบาส่งมาจากปลายสาย
ผมอมยิ้มก่อนรับคำอีกคน “ อืมม.. ”
“ เจอกันพรุ่งนี้ ” ปลายสายตัดไปพร้อมด้วยวันพรุ่งนี้ที่กำลังจะมาถึง
พรุ่งนี้จะเป็นครั้งแรกในรอบหกเดือนที่ผมรู้จักกับคนนึงๆผ่านโลกออนไลน์ที่เรียกว่ายูโฟ่ว มันแค่ความบังเอิญที่เขาเล่นยูเหมือนกัน แต่จริงๆแล้วเรารู้จักกันผ่านทางโซเชี่ยลมีเดียส่วนตัว เขาสนใจผม ชอบผมและตกหลุมรักผม ก่อนจะมารู้ว่าผมเองก็เล่นยูและเคยคุยกับเค้ามาก่อนเหมือนกัน ในโลกยูเขาไม่ชอบหน้าผมเท่าไหร่ แต่พอเขารู้ว่าตัวจริงของผมคือคนที่เขาชอบ เรื่องที่ว่าไม่ชอบก็ดูเหมือนจะเป็นเรื่องเล็กไปทันที แน่นอนว่าเราคุยกันผ่านโซเชี่ยลมีเดียส่วนตัว ใบหน้าคร่าตาเป็นยังไงเราเห็นกันแล้ว
ติ้ด..ติ้ด..
ติ้ดติ้ด..ติ้ด...
เสียงนาฬิกาปลุกผมในลุกตื่นขึ้นเจอวันใหม่ ผมลืมตามองเพดานก่อนลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว มือหนาหยิบเสื้อยืดกับกางเกงขาสั้นธรรมดาๆ ตามสไตล์ผู้ชายมาดเซอร์ก่อนจะเดินไปยังสระว่ายน้ำภายในคอนโดที่ผมอยู่
Rrrrrrrr Rrrr
“ ไง ”
[ ฉันมาถึงแล้วอยู่หน้าลิฟต์ นายอยู่ชั้นไหนนะ ? ]
“ ชั้น 11 ตรงสระว่ายน้ำ ”
ผมก้มมองนาฬิกาบนหน้าจอโทรศัพท์ ให้ตายเหอะตรงเวลาชะมัด สำหรับเขาคนนี้ผมแค่คุยด้วยแต่ไม่ได้คิดอะไรเลยครับ รู้สึกหวั่นๆ แต่ก็ไม่อะไรมากนั่นเพราะว่าผมไม่ได้ชอบผู้ชายด้วยกัน มันเลยทำให้ผมเฉยๆและไม่มีทีท่าจะพิศวาสเขาสักนิด แต่บางเวลานิสัยน่ารักๆวุ่นวายๆของเขามันทำให้ผมสบายใจอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกัน
ผมเดินไปนั่งอยู่ตรงมุมสระว่ายน้ำที่อยู่ตรงข้ามกับประตูที่เขาจะต้องเดินเข้ามาจากทางนั้น แน่นอนว่าผมตั้งหลักดูท่าทีของเขาจากมุมไกลๆ
ร่างเล็กที่ยืนอยู่ตรงนั้น ใบหน้าเรียวสวยได้รูปที่ดูเหมือนจะสวยและน่ารักกว่าผู้หญิงทั่วไปตัดกับผิวขาวเนียนละเอียด รอยยิ้มที่ค่อยๆชัดข้ามาใกล้ผมเรื่อยๆ
ตึก..ตึก...
หัวใจผมเต้นแรงขึ้นก่อนจะหลุดยิ้มออกไปทักทายร่างเล็กที่อยู่ตรงหน้า
“ สวัสดี ”
ร่างเล็กยิ้มกลับให้ผมก่อนจะนั่งลงบนเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับที่ผมนั่ง ตอนนี้ผมแทบไม่รู้ด้วยซ้ำว่าระหว่างผมหรือเขากันแน่ที่มีสีหน้าขึ้นสีมากกว่ากัน
‘ นายน่ารักชะมัดเลยวะ... แบคฮยอน ’ สิ่งที่อยู่ในใจของผมดูเหมือนจะคิดดังเกินไปแล้ว...
ร่างเล็กหยิบกล้องโพรารอยขึ้นมาก่อนจะขยับเก้าอี้มานั่งข้างผม แบคฮยอนบอกให้ผมมองกล้องแล้วยิ้มกว้างๆ หัวเล็กเอนลงมาพิงไหล่กว้างของผม กลิ่นแชมพูหอมอ่อนๆของเขาทำให้ผมถึงกับรู้สึกหลงอย่างไม่ทันตั้งตัว ทั้งที่ใจผมไม่ได้คิดอะไรกับเขาสักนิด แต่กลับรู้สึกเหมือนหัวใจมันต้นแรงขึ้นไม่หยุด
ลมเย็นๆที่พัดผ่านไป กลิ่นไอบรรยากาศสระว่ายน้ำกว้างที่ดูสบายตา เสียงหัวเราะร่าเริงของเขาทำให้ผมรู้สึกสดชื่น ผมพาเขากลับเข้าคอนโดก่อนคุยกันต่อหลายๆเรื่อง
‘ ผมชอบฟังเวลาแบคฮยอนพูดจัง ’
เรานอนเล่นคุยกันสารพัดบนเตียงนิ่ม ผมเท้าคางมองร่างเล็กที่ดูเหมือนพยายามพูดมากเพื่อกลบเกลื่อนอาการเขินของตัวเอง
“ หิวข้าวแล้วอะ ”
“ ไปเลือกดูว่าจะกินไรในตู้เย็นไป ”
แบคฮยอนเดินตูดบิดออกจากห้องไป ผมยอมรับว่าผมเป็นผู้ชายที่แย่ตรงที่ไม่มีความสุภาพบุรษและแน่นอนว่าคงหาความโรแมนติกไม่เจอกับท่าทีที่แสดงออกไป
‘ กลิ่นไรวะ ’ ผมเดินตามกลิ่นออกไปก่อนจะเจอแบคฮยอนยืนทำอะไรบ้างอย่างอยู่หน้าเตาแก๊ซ
ผมยืนกอดอกพิงประตูมองร่างเล็กที่ตัวเล็กและบางมากๆจนผมคิดว่าถ้าผมอดใจไม่ไหวแล้วอุ้มเขาลงเตียงนี่จะทำไง น่ารักไม่พอแถมยังทำกับข้าวได้ด้วยด้วย คุณสมบัติเพียบพร้อมเหมาะกับชายโสดอย่างผมเลยแหะ
แบคฮยอนในชุดผ้ากันเปื้อนก้มหน้าก้มตาประณีตกับเมนูอาหารที่เขาทำอย่างไม่รู้ตัวเลยว่ามีใครอีกคนจ้องมองการกระทำน่าๆรักของเขาอยู่
“ หะ..เห้ย! นายมายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ ตกใจหมด ”
“ ทำเป็นขวัญอ่อนไปได้หน่า ” ผมยีหัวเล็กก่อนชะโงกดูเมนูในกระทะที่ดูหน้าตาน่ากิน แต่ด้วยความชอบแกล้งของผมทำให้ผมมองมันแล้วเบะปากคืนให้แบคฮยอน
“ ฉันทำอาหารอร่อยนะจะบอกให้ ” คนตัวเล็กรีบตอบทันควัน
“ ผัดถั่วลันเตา ? ”
ร่างเล็กจัดการตักมันลงใส่จานก่อนจะยื่นจานมาทางผม “ ใช่.. น่ากินมั้ยละ ”
“ ไม่กินถั่ว ”
“ ได้ไง! ฉันอุส่าทำ ” แขนเล็กเท้าเอวตัวเองไว้ก่อนเพ่งมาที่ผม หน้าบูดๆบึ้งๆบวกแก้มป่องๆของแบคฮยอนมันช่างน่า...
หลังจากที่แบคฮยอนกลับไป ผมรู้สึกเหมือนใจหาย รู้สึกว่าอยากต่อเวลาให้มากกว่านี้ นั่นหมายความว่าผมต้องการเขาใช่มั้ย
“ คบกับผมนะ ”
“ ฉันรอนายพูดคำนี้มานานแล้ว ”
.
.
.
- มกราคม 2010 -
ขณะที่ผมกำลังเดินเลือกซื้อของขวัญวันเกิดให้แบคฮยอนจอมวุ่นที่ดันมีวันเกิดไล่กับผมห่างกันแค่วันเดียว ปรายตาผมสะดุดเข้ากับแสงวิ้งเล็กๆที่สะท้อนเข้ากับตาผม ผมหยิบสร้อยข้อมือเล็กนั่นขึ้นมาก่อนอมยิ้มเมื่อเจอของขวัญที่ต้องการ
ซึ่งวันนี้แบคฮยอนจะมาค้างที่ห้องของผมในวันเกิดของเขา ผมรู้สึกตื่นเต้นเป็นบ้า
“ เลิกเรียนแล้วกำลังจะไปรับ ”
[ คิดถึงจะแย่แล้ว เร็วๆหน่อยเซ้ไอ่หูกาง ] น้ำเสียงจากปลายสายดูตื่นเต้นไม่น้อย
ร่างเล็กยืนโบกมือให้ผมก่อนที่ผมจะข้ามถนนวิ่งตรงดิ่งไปยังเขา
“ ช้าชะมัดเลย นี่นายแบกเต่าไว้บนหัวรึไงห๊าาาาาาาาาา! ” คนตัวเล็กยืนบ่นไม่จบพลางกอดอกจ้องหน้าผมอยู่แบบนั้น
“ อย่าบ่น ” น้ำเสียงนิ่งตอบกลับไปกับท่าทีน่ารักของคนตรงหน้า ในใจผมหลงแบคฮยอนเอามากๆแต่ไม่อยากแสดงออกให้เขารู้เท่าไหร่
‘ ผมเหมือนคนโง่ตอนที่คุณยิ้ม คุณเหมือนตุ๊กตาน่ารักตอนที่ผมมองที่คุณ
หัวใจผมเต้นเร็วมาก ทุกๆ วันของผมกลายเป็นความสุขนั่นก็เพราะคุณ ’
“ ไม่กล้าอาบน้ำคนเดียว มันไม่คุ้นอะ นายมานั่งเฝ้าหน่อยสิ..นะ ”
“ เห้ยจะบ้าไง! ไม่กลัวผมหื่นแล้วปล้ำนายรึไง ”
ร่างเล็กส่ายหน้า
‘ ชิบหายละกู =_= ’ ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะโยนผ้าขนหนูใส่หัวไอ้จอมยุ่ง
“ นั่งอยู่ตรงนั้นแหละ ห้ามหันมามองนะโว้ย ” แบคฮยอนยืนโวยวายอยู่ข้างหลังผม ในขณะที่ใช้ให้ผมมานั่งเฝ้าในท่าที่ทรมานร่างกายมาก สภาพผมตอนนี้คือนั่งอยู่ใต้อ่างล้างมือ เข้าใจตัวสูงๆของผมที่ต้องมานั่งคุ้ดคู้มั้ยครับ
พรึ่บ!
แบคฮยอนโยนเสื้อกล้ามออกมาทางผม ผมเหล่ไปมองข้างตัวเองแล้วถอนหายใจหนึ่งครั้ง
พรึ่บ!!
กางเกงนักเรียนขาสั้นลอยเข้ามาทางผมซ้ำรอยเสื้อกล้าม ผมถอนหายใจครั้งที่สองก่อนจะข่มอารมณ์ตัวเองไม่ให้คิดภาพตามชิ้นส่วนที่หลุดออกมา
พรึ่บบ!!!
กางเกงในสีขาว!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ตัวจิ๋วนั่น......มัน!!!! กล้าโยนมาด้วยหรอเนี่ยไอ้เจ้าบ้า
เหมือนตอนนี้อุณหภูมิในร่างกายของผมมันเริ่มร้อนขึ้นมาแล้ว
‘ หมดแล้วสินะ.... ’
ซ่าาาา ... เสียงฝักบัวเปิดขึ้น ร่างเล็กอาบน้ำผ่านไปหลายนาที
“ เสร็จรึยัง ”
ร่างเล็กพันผ้าขนหนูรอบอก ก่อนจะเดินเข้ามาสะกิดผม “ แบร่! ”
“ พันซะมิดชิด ไม่มีใครเค้าอยากดูของนายหรอก ” ผมส่ายหัวก่อนจะเดินเข้าห้องไป
ผมนอนมองร่างเล็กที่ยืนแต่งตัวอยู่ปลายเตียงอยู่อย่างเพลินๆ ไฟสลัวๆจากโคมไฟมันทำให้รู้สึกดีชะมัด
“ ไหนของขวัญ ” ร่างเล็กยื่นมือมาก่อนจะหนุนหมอนข้างๆผม
ผมหยิบกล่องสีขาวลายจุดก่อนจะวางลงบนฝ่ามือเล็ก “ เปิดดูสิ ”
ร่างเล็กหยิบสร้อยข้อมือขึ้นมาดู ก่อนจะพุ่งเข้ากอดคอผม
“ หืมม ”
“ ฉันชอบสร้อยข้อมือที่สุดเลยละ ” แบคฮยอนผละออกก่อนจะมองสร้อยข้อมืออย่างสนใจแล้วยื่นมันกลับให้ผมใส่ให้เขา
ผมจัดการใส่สร้อยข้อมือเล็กเข้ากับที่แขนขวาของเขา มันเข้ากับแบคฮยอนจริงๆ ผมเงยหน้ามองคนตัวเล็กที่อมยิ้มให้ผมก่อนจะยื่นหน้าเขาไปใกล้ร่างเล็ก..
ใกล้ทีละนิด...
ใกล้ขึ้น..
“ อื้ม.... ”
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
แชร์ประสบการณ์โลกยูของพวกคุณได้ที่คอมเม้นข้างล่างและที่นี่ #letmebe
ความคิดเห็น