คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : CHAPTER-7
Chapter7
“แล้วถ้าน้องชายของนายหลงรักฉัน นายจะยังต้องการฉันอยู่ไหมคริส” ลู่หานยืดตัวกระซิบคริสเบาๆ หลังจากที่ถอนจูบออกแล้ว คริสมองลู่หานอย่างสงสัย
“เธอจะบ้ารึไง น้องชายของฉันนี่เหรอ จะไปหลงรักเธอ ฉันไม่เคยเห็นน้องชายฉันมันสนใจใครเลยนะ”
“หึหึ! ...... เดี๋ยวนายจะได้เห็นเร็วๆนี้แหละคริส” พูดจบลู่หานก็เขย่งตัวขึ้นแล้วจูบลงบนริมฝีปากของคริสอีกครั้ง แต่รอบนี้มันไม่เหมือนรอบก่อน เพราะเซฮุน ที่ออกมายืนอยู่ระเบียงห้องพักมองเห็นพวกเข้าสองคนเต็มสองตา!
“ไปล่ะ แล้วเจอกัน” ลู่หานยกยิ้มก่อนจะเดินหนีคริสออกมา อย่าคิดจะเล่นกับคนอย่างเขาเลยคริส
“พี่คริสไปไหนมาฮะ??” ชานยอลเอ่ยถามคริสเมื่อคริสเดินเข้าห้องมา คริสเดินเข้ามาหาชานยอลแล้วมอบจูบอันเร่าร้อนให้ชานยอล ชานยอลผลักคริสออกเบาๆ
“วันนี้ผมไม่ไหวจริงๆฮะ ปวดหัว ไม่ต้องทำหรอกนะครับ” คริสมองหน้าชานยอลอย่างสงสาร ก่อนจะยิ้มให้แล้วจูบหน้าผากมนๆของชานยอลเบาๆ
“พี่ขอโทษค่ะ กินยาแล้วนอนพักซะนะคนดีของพี่^^” คริสพูดแล้วห่มผ้าห่มให้ชานยอล ก่อนที่จะลุกขึ้นออกจากห้องไป
“เซฮุน ออกไปก่อนได้ไหม ไปอยู่กับชานยอลก็ได้” คริสพูดขึ้นทันทีที่เข้ามาภายในห้องของแบคฮยอนและเซฮุน เซฮุนหันไปมองหน้าแบคฮยอน แบคฮยอนส่ายหัวไม่ให้เซฮุนไป
“อย่าไปนะเซฮุน อยู่นี่แหละ อยู่กับพี่” แบคฮยอนพูดออกมาด้วยน้ำเสียงวิตกกังวล
“ออกไปซะเซฮุน อย่าให้พี่ได้พูดอีกรอบ” เซฮุนถอนหายใจออกมาเบาๆ เขาจำเป็นต้องออกไป ถ้าไม่ออกไปไม่ใช่เขาคนเดียวที่จะเดือดร้อน พี่แบคฮยอนก็ต้องเดือดร้อนด้วยเหมือนกัน
“ขอโทษนะครับพี่แบค” เซฮุนพูดก่อนจะลุกเดินออกไปจากห้อง แบคอยอนรีบหาเสื้อแขนยาวมาสวมทับเสื้อยืดบางๆของเขาทันที
“หืมม..... เธอไม่อยากอยู่กับพี่ขนาดนั้นเลยเหรอ เธอรังเกียจพี่ขนาดนั้นเลยเหรอ?” คริสกระชากตัวแบคฮยอนให้ล้มไปนอนอยู่บนเตียง ก่อนที่ร่างสูงจะขึ้นคร่อมแบคฮยอน
“อย่าทำแบคเลยครับ ฮือๆ T_T แบคไม่อยาก” แบคฮยอนเริ่มร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว คริสไม่ได้สนใจแบคฮยอนที่ร้องไห้ แต่กลับก้มลงโลมเลียแบคฮยอนไปทั่วใบหน้า
“ฮึก..... แบคปวดหัว.....แบคปวดท้อง ฮึก...... อย่าทำแบคเลยครับ .......ฮึก ........อย่า” ยังไม่ทันที่แบคฮยอนจะพูดจบ คริสก็ยัดเยียดลิ้นร้อนเข้าไปในโพรงปากเล็กของแบคฮยอน แล้วกัดมันจนเลือดซิบ
“ฮึก.....แบคเจ็บครับ .....ฮึก อย่าทำแบคเลย” คริสบีบแก้มใสของแบคฮยอนอย่างแรง
“เธอสมควรจะเจ็บกว่านี้แบคฮยอน” คริสพูดจบก็ปลดเสื้อผ้าของตัวเองออก
“ทำไม....ฮึก......ทำไมพี่ไม่ไปทำชานยอล .......ฮึก” แบคฮยอนพูดทั้งๆที่ยังร้องไห้ คริสสบตาแบคฮยอน ก่อนที่จะบีบข้อมือของแบคฮยอนอย่างแรง
“โอ๊ยยยยย!!!” แบคฮยอนหน้าเหยเกด้วยความเจ็บปวด แรงของคริสไม่ใช่น้อยๆเลย
“ก็เพราะชานยอลป่วยอยู่น่ะสิ ! พี่เลยต้องมาหาเธอ อย่าถามมาก!! รำคาญ!” คริสพูดออกมาอย่างไม่นึกถึงจิตใจของแบคฮยอน แถมยังครางออกมาเป็นชื่อชานยอลอีกต่างหาก!
ก๊อกๆ!! เสียงเคาะประตูห้องของลู่หานดังขึ้น ลู่หานลุกจากเตียงไปส่องช่องตาแมวดู เมื่อเห็นว่าคนที่อยู่หน้าห้องเป็นใคร ริมฝีปากสวยก็ยกยิ้มออกมาอย่างพอใจ ลู่หานรีบเปิดประตูให้เซฮุนที่อยู่หน้าห้องเข้ามา
“มีอะไรหรือครับ??” ลู่หานถามเซฮุน เซฮุนผลักลู่หานเข้าไปในห้องก่อนจะล็อกประตูห้อง
“นายเป็นอะไรกับพี่คริส??” เซฮุนถามลู่หาน ลู่หานฉีกยิ้มบางๆ เมื่อเห็นว่าแผนการของเขาสำเร็จแล้ว ทำไมเขาถึงเรียกคริสออกไปหาที่โจ่งแจ้งอย่างงั้นแทนที่จะเป็นในห้องแบบนี้น่ะเหรอ ก็เพราะอยากให้เซฮุนเห็นยังไงล่ะ!
“เป็นอะไรล่ะครับ ก็เป็นลูกค้าของคุณคริสไง” ลู่หานตอบเซฮุนด้วยน้ำเสียงยียวนกวนประสาท
“อย่าคิดนะว่าไม่มีใครเห็นว่านายทำอะไรชั่วๆไว้ พี่คริสแต่งงานแล้วนายไม่สงสารพี่แบคฮยอนบ้างหรือยังไง??” เซฮุนพูดออกมาและจ้องลู่หานตาเขม็ง ลู่หานขยับตัวไปใกล้เซฮุนเรื่อยๆ ก่อนที่นิ้วเรียวสวยจากลากจากต้นคอของเซฮุนลงมายังไหปาร้าสวย
“ฉันไม่สนใจใครทั้งนั้น ตอนนี้ฉันสนใจเพียงนายคนเดียว” ลู่หานส่งสายตายั่วยวนเซฮุน ก่อนที่จะยืดตัวแล้วเป็นฝ่ายรุกจูบเซฮุนก่อน เซฮุนรีบดันตัวลู่หานออกอย่างแรง
“นายต้องการอะไร ไอ้คนสกปรก!” เซฮุนพูดออกมาเสียงดัง
“ต้องการนายไง เซฮุน^^” ลู่หานยิ้มออกมาอีกครั้ง
“ ฉันให้นายได้ทุกอย่างขอแค่นายเลิกยุ่งกับพี่คริสซะ” เซฮุนเบาเสียงลงมาบ้างแล้ว ลู่หานปรบมือเสียงดังเมื่อเห็นว่าเซฮุนเป็นคนดีขนาดนี้
“ต่อหน้าพี่ชายนาย นายต้องแกล้งเป็นแฟนของฉัน แล้วฉันจะเลิกยุ่งกับพี่ชายของนายและแบคฮยอน” เซฮุนถลึงตาใส่ลู่หาน มือหนากำแน่น เขาอยากจะซัดหมัดนั้นใส่ใบหน้าสวยๆของลู่หานยิ่งนัก แต่ทำไม่ได้ เพราะตอนนี้ลู่หานเป็นคนคุมเกม
“ฉันขอถามเหตุผลได้ไหม??” เซฮุนตัดสินใจถามออกไป
“อย่ารู้เลย แค่นายตกลงก็พอที่รัก” ลู่หานเอื้อมมือสวยไปลูกไล้กับต้นแขนของเซฮุน เซฮุนขยับหนีลู่หานก่อนที่จะโพล่งออกมา
“ได้ตกลง !! ขอแค่นายเลิกยุ่งกับพี่แบคฮยอนก็พอ พี่แบคฮยอนอยู่สูงเกินไปกว่าที่จะมาเกือกกลั้วกับคนอย่างนายลู่หาน!”
แบคฮยอนพยายามดันร่างกายที่บอบช้ำของเขาลุกจากเตียง น้ำตายังไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยของแบคฮยอนไม่ขาดสาย พี่คริสทำกับแบคฮยอนเหมือนไม่ใช่คน แบคฮยอนรู้สึกเกลียดตัวเองที่ไร้ค่าอย่างนี้ แบคฮยอนหันไปมองคริสที่นอนหลับอยู่ข้างๆเขา ร่างเล็กลุกขึ้นแต่งตัว แล้วค่อยๆเปิดประตูออกจากห้องเบาๆ
แบคฮยอนลากร่างกายที่บอบช้ำของตัวเองมายังริมชายหาด มองดูทะเลอย่างไร้จุดหมาย ร้องไห้จนน้ำตาไหลเป็นทางคริสก็ไม่สนใจ มือเล็ดปาดน้ำตาของตัวเองออก ก่อนจะถอนหายใจออกมา
“ฮึก.....ในเมื่อไม่มีใครต้องการผม ผมไม่อยู่ก็ได้.....ฮึก.....” แบคฮยอนค่อยๆก้าวช้าๆตรงไปที่ทะเล ตอนนี้น้ำสูงแค่เข่าของเขา แบคฮยอนค่อยๆเดินลงไปเรื่อยๆ น้ำทะเลที่สาดโดนหน้าของเขา ยังไม่มากเท่าน้ำตาที่ไหลออกมาในตอนนี้ แบคฮยอนเดินไปไกลเรื่อยๆ จนสุดท้ายร่างเล็กก็จมหายไปกับน้ำทะเล........
โปรดติดตามตอนต่อไป..........
Talk
ว้า!เศร้าจังT^T
คุยกับดอกบัวได้ที่ twitter/@buabuafunfun นะคะ #ฟิคยอมแบคฮยอน
ฝากแสดงความคิดเห็นด้วยนะคะ^^
ฝากฟิคเรื่องใหม่ของเค้าด้วยน้า เรื่องนั้นคนละขั้วกับเรื่องนี้เลย ^^
http://writer.dek-d.com/dekdee/writer/view.php?id=1046005
ความคิดเห็น