ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Fic Exo] ยอม I agree [Krisbaek Ft. Krisyoel]

    ลำดับตอนที่ #18 : CHAPTER-16 100% (แนะนำให้ปิดเพลงบนฟิค)

    • อัปเดตล่าสุด 25 ธ.ค. 56


    :)  Shalunla


     

    Chapter16

     


                    สายลมเอื่อยๆที่พัดเข้ามาทางหน้าต่างมันอาจจะทำให้หลายคนเย็นสบาย....แต่ร่างโปร่งที่นอนอยู่บนเตียงหาได้สบายไม่  เขาร้อนรน กระวนกระวาย หวาดระแวง และหวาดกลัวทุกอย่างที่อยู่รอบตัว เสียงนกร้อง เสียงถุงพลาสติก ทุกอย่างทำให้จิตใจของเขาสั่นไหว กลัวไปหมด ชานยอลหันซ้ายขวามองรอบข้างอย่างหวาดระแวง ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน เมื่อนึกถึงภาพในตอนนั้น ภาพในอดีต ที่มันคอยหวนมาทำร้ายชานยอลทุกครั้งที่หลับตาลง....ซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร จนกระทั่งเมื่อไม่กี่วันก่อน....เขาก็จำเรื่องราวทั้งหมดได้แม่นยำ .....

     

    เรื่องมีอยู่ว่า.....................

     

    เย็นวันปัจฉิมของนักเรียนเกรด12 เป็นวันอำลากันเพื่อแยกย้ายกันไปเรียนต่อมหาวิทยาลัย ชานยอลยืนรอคนรักของเขาหรือแบคฮยอนถ่ายรูปกับเพื่อนๆจนเสร็จ  เขาก็เดินเข้าไปหาแบคฮยอนพร้อมกับช่อดอกไม้ช่อโต.....

     

    อ่ะ เราให้ เขาพูดพร้อมกับยื่นช่อดอกกุหลาบสีแดงออกไป.... แบคฮยอนมองชานยอลก่อนจะแสดงแววตาที่หลายคนอ่านไม่ออกใส่ชานยอล  เขาปัดช่อดอกไม้ทิ้ง.....อย่างไร้เยื่อใย

     

    ชานยอล...นายมัน...ฮึก.....นายมันไม่เหมาะสมกับฉันหรอก.... ฉันทั้งรวยกว่า....ทั้งมีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบกว่า ฮึก..... เราเลิกกันเถอะ เหมือนมีอะไรปักอกของชานยอล....คำพูดและน้ำตาของแบคฮยอน ไม่เคยทำให้ชานยอลมีความสุขเลย.....ยิ่งในตอนนี้ ตอนที่กำลังบอกเลิกกัน....

     

    นายรู้ใช่มั๊ย....ว่าพ่อของฉันไม่สนับสนุนเราสองคน....ฉันรู้ว่านายรักฉัน.....แต่รักของเรามันเป็นไปไม่ได้หรอก....ฉันต้องไปเรียนต่ออเมริกา....เราอาจจะไม่ได้เจอกันอีก....นายเข้าใจฉันใช่ไหม แบคฮยอนพูดและโผลเข้ากอดชานยอลเป็นครั้งสุดท้าย......

     

    เรายังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้....ทำอย่างนี้แล้วนายจะปลอดภัย....ช่วยเข้าใจฉันด้วยนะ แบคฮยอนคลายอ้อมกอด....ก่อนจะค่อยๆถอยห่างชานยอลไปเรื่อยๆ 

    มือหนาคว้าหมับเข้าที่เข้ามือเล็กของแบคฮยอน....

     

    ชานยอลอย่าทำแบบนี้....ไม่เอา....มันไม่ดีต่อนาย แบคฮยอนสะบัดแขนหนีอีกครั้ง ชานยอลวิ่งเข้าไปคุกเข่ากอดขาแบคฮยอนอย่างไร้ศักดิ์ศรี

    แบคฮยอน....ฉันรักนาย....ไม่เลิกกันไม่ได้เหรอ

     

    อย่า! อย่า ทำอะไรชานยอลนะ!!!” แบคฮยอนโวยวายขึ้นเมื่อเห็นชายชุดดำ2คนที่น่าจะเป็นคนของพ่อของเขาพุ่งเข้ามาหิ้วปีกของชานยอลไป

     

    แบคฮยอน....ฉันรักนาย....ไม่ว่ายังไงฉันก็จะรักนาย...!”

     

    ฮื่อ............ชานยอล....ฮื่อ......ฉันขอโทษ....  และนั่นก็เป็นเสียงสุดท้ายที่ชานยอลได้ยิน....จากแบคฮยอน.....

     

    ชานยอลถูกพาเข้าไปในบริษัทของตระกูลบยอน.....เขาพยายามดิ้นแต่ก็ไม่หลุดพ้นจากการจับกุมของการ์ดตัวใหญ่สองคนที่จับเขามา....

    ครับคุณอา....ได้ครับคุณอา....เดี๋ยวผมจะจัดการให้ครับ ชานยอลเหลือบไปเจอกับผู้ชายผมสีทอง...ที่ดูดีเกินหน้าเกินตาจนเขาต้องอิจฉา... ผู้ชายคนนั้นเดินผ่านเขาไป....

     

    เดี๋ยวครับคุณ...ช่วยผมด้วยครับ...ผมถูกจับตัวมา ชานยอลพยายามตะโกนบอกคริส.....ร่างสูงหันมามองนิดๆ ก่อนจะยกยิ้มมุมปาก และก้าวเดินต่อไป....โดยไม่สนใจชานยอลแม้แต่นิดเดียว....

     

    ไง....ปาร์ค ชานยอล ผู้ชายคนเมื่อกี๊น่ะ คู่หมั้นแบคฮยอนเองแหละ.... ดูยังไงนายก็สู้ไม่ได้เลยใช่ไหมล่ะ....ดังนั้นหยุดซะเถอะนะ....อย่าดึงลูกชายฉันลงมาเลย พ่อของแบคฮยอนพูดออกมาอย่างเหยียดหยาม 

    ไม่ครับ...ผมพอจะมีเงินเก็บอยู่บ้าง....ผมจะตามแบคฮยอนไปที่อเมริกา.... คุณพ่อของแบคฮยอนกำมือแน่น...ก่อนจะยกมือถือขึ้นมาคุย

     

    เตรียมไว้ล่ะ....เด็กบ้านี่มันดื้อชะมัด.... ชานยอลเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย....

     

    เธอเลือกเองนะ ปาร์คชานยอล ..... คนอย่างฉัน....มันใจร้ายด้วยน่ะสิ แบคฮโยพ่อของแบคฮยอนยกยิ้ม ก่อนจะหันหลังกลับไป....

     

    ปล่อยนะ!....จะพาฉันไปไหน!”  ชานยอลทำได้เพียงเอ่ยแค่เท่านั้น.....และเขาก็ต้องหมดสติไป....

     

    ชานยอลลืมตาขึ้นมาในสภาพที่ร่างกายเปลือยเปล่า....รอบข้างเต็มไปด้วยกองขยะและกล่องกระดาษที่แสนจะสกปรก..... เนื้อตัวของเขาเต็มไปด้วยรอยแดง....มีเลือดไหลออกมาจากมุมปากของเขา...

    ไงหนุ่มน้อย....พวกพี่ชายอยากต่อแล้วล่ะ ยังไม่ทันที่ชานยอลจะได้พักหายใจ  ผู้ชายหน้าตาน่ากลัวนับ10ก็เข้ามารุมข่มขืนเขา..... พวกเขาทั้งถีบ  ทั้งตบ  ทั้งกัด ทำเหมือนกับว่าชานยอลไม่ใช่คน.... ชานยอลกรีดร้องและพยายามดิ้นหนี.....แต่ก็หนีไม่พ้น จนกระทั่งเขาหมดแรงที่จะดิ้นหนี จึงได้แต่นอนนิ่งให้คนพวกนั้นกระทำต่อไป...... ไม่เหลือแล้ว ความเป็นคน ไม่เหลือแล้ว.....ไม่เหลือจริงๆ

     

    ปัง!! 

    ทันทีที่เสียงปืนดังขึ้น....นักเลงกระจอกพวกนั้น ก็รีบวิ่งหนีหางจุกตูดทันที.....ผู้ชายร่างสูงผมสีทอง วิ่งเข้าไปและถอดสูทคลุมร่างของปาร์คชานยอลไว้.....คริสบังเอิญขับรถผ่านมาทางนี้และเห็นชานยอลถูกอุ้มลงมาจากรถ..... เขาจึงหยิบปืนและรีบตามมา.....

     

    ฮื่อ.....ช่วยผมด้วย.....ฮื่อ.......  ร่างโปร่งสั่นสะท้านไปด้วยความกลัว....น้ำตาไหลเปรอะรดใบหน้าสวย น้ำราคะ น้ำกามอะไรต่างๆปนเปกันไปหมด..... แต่คริสกลับไม่รังเกียจ....เขารีบอุ้มชานยอลพาดบ่าและพาขึ้นรถไปส่งโรงพยาบาล.....

     

    30%
     

    ฮือ.....อย่าทำอะไรผมนะ.....อย่าทำ....อย่าทำอะไรผม....ได้โปรด.... ชานยอลละเมอพูดออกมา....เขาร้องไห้ทั้งๆที่ยังสลบ....น่าสงสารเสียจริงๆ

    คริส...มึงจะเอาไงวะ....กูว่าถึงหายก็อาจจะเป็นบ้าว่ะ...มันร้ายแรงมากเลยนะเว่ย...เป็นกูกูก็รับไม่ไหว หมอจงแดพูดกับคริส..... เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะกดรับโทรศัพท์ที่โทรเข้ามา

     

    เป็นไงบ้าง ฮะ! ไม่มีญาติเลย อืม เขากดตัดสายและมองชานยอลอย่างนึกสงสาร....แบคฮโยว่าที่พ่อตาเขาโหดร้ายเกินไป.....พ่อก็ไม่ดีแล้ว แล้วลูกชายเขาล่ะ หึหึ.....

    มีอะไรวะ?” จงแดถามเพื่อนสนิทของเขา

    เด็กคนนี้เขาไม่มีญาติว่ะ....พ่อแม่เสียหมดแล้ว.....วันนี้เพิ่งเรียนจบเกรด12 คริสมองอย่างนึกสงสาร

    แล้วมึงจะเอายังไงวะ? มึงจะปล่อยเขาไปอย่างงี้เหรอ?” หมอจงแดถามคริส.....คริสถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะส่ายหน้า

     

    กูว่า กูคงต้องดูแลเขาสักพักล่ะมึง....กูไม่ได้ใจร้ายขนาดนั้น....แล้วมึงพอจะมีวิธีที่ทำให้เขาลืมเรื่องชั่วๆนี่ไปรึเปล่า?” คริสถามอย่างคาดหวัง..... หมอจงแดมองคริสยิ้มๆ

     

    มีอยู่ว่ะ.....เสี่ยงนะ....น้องเขาจะเป็นเคสแรกของกู และอาจจะเป็นเคสสุดท้าย....555+เพราะกูอาจจะติดคุก จงแดพูดขำๆ คริสเอื้อมมือไปตบศีรษะเพื่อนรักของตัวเองเบาๆ

     

    ไรวะ....กูซีเรียสนะ แต่มันต้องทำไงวะ??” คริสเริ่มเข้าสู่โหมดจริงจัง

    ล้างสมอง เคยได้ยินป่ะ เอาเครื่องฉายเลเซอร์เข้าไป....เลเซอร์จะไปฆ่าส่วนที่ไม่อยากจำ คริสถึงกับตะลึงกับสิ่งที่หมอจงแดพูด มันมีแบบนั้นจริงๆเหรอวะ(ไรท์สมมติเอานะ55+)

     

    มันก็คงต้องลองเสี่ยงว่ะ....เดี๋ยวกูลองถามเด็กนี่ตอนฟื้นละกัน หมอจงแดพยักหน้าและเดินออกไปตรวจคนไข้คนอื่นต่อ

     

    เปลือกตาบวมช้ำค่อยๆลืมมองรอบข้าง.....ทันทีที่ลืมตา น้ำตาก็ไหลออกมาเป็นสาย....ชานยอลรีบลุกขึ้นนั่งและกวาดสายตาไปรอบๆอย่าหวาดระแวง  ขายาวค่อยๆพับเข้ามาใกล้ตัวเรื่อยๆ มือยาวยกขึ้นอุดหูตัวเอง เมื่อเสียงของผู้ชายพวกนั้นลอยเข้ามาในหู

    ออกไป!! ออกไป!! ออกไป!ฮือ....อย่าทำผม ชานยอลตะโกนเสียงดัง....     คริสที่เพิ่งจะเข้ามาภายในห้องพัก รีบวิ่งเข้าไปหาชานยอล......

     

    เธอเป็นอะไร!...เธอ ไม่ต้องกลัวนะ ไม่มีใครทำอะไรเธอแล้ว คริสเดินเข้าไปกอดปลอบชานยอล....   ชานยอลดิ้นหนีคริส และทำท่าทางจะวิ่งหนี ...

     

    อย่ามาแตะผมนะ....อย่าทำอะไรผมเลยนะ....อย่าทำแบบนี้เลยนะแบคฮยอน!” คริสเงยหน้าสบตาชานยอลทันที แบคฮยอนงั้นเหรอ.....แบคฮยอนเป็นคนทำงั้นเหรอ.....   

     

    จงแด....มาเอาเด็กนี่ไปทำอย่างที่มึงว่าเลย....กูไม่สนใครละ....เออ...โวยวายอยู่ใกล้ๆกูนี่แหละ น่าสงสารชะมัด 

    เวลาผ่านไปไม่กี่นาที คุณหมอจงแดก็เข้ามาพร้อมกับเข็มยาสลบ...ที่จะทำให้ชานยอลหยุดบ้าคลั่งได้......  ชานยอลถูกทำให้สลบไป โดยใบหน้าสุดท้ายที่เขามองเห็นในโสตสมองคือ ใบหน้าของแบคฮยอน คนรักที่ทอดทิ้งเขาไปแสนไกล........

     

    ผ้าม่านถูกเปิดออกโดยร่างสูง....แสงแดดจากข้างนอกสาดกระทบกลับกลุ่มผมสีทองสวยของคริส....เขายืนมองชานยอลอย่างนึกสงสาร นี่ก็ผ่านไป2วันแล้ว ยังไม่ฟื้นอีกเหรอ

    อืม.... เสียงหวานดังขึ้น....คริสรีบพุ่งเข้าไปใกล้ชานยอลทันที.....

     

    ฟื้นแล้วเหรอ....เป็นไงบ้าง.....ดื่มน้ำหน่อยไหม คริสถามชานยอล ชานยอลพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆลุกขึ้น วันนี้สีหน้าของชานยอลดูดีขึ้นมาก คริสยิ่งได้มองใกล้ๆยิ่งรู้ว่าชานยอลสวยเหมือนผู้หญิงไม่มีผิดเพี้ยน....

    ผมเป็นอะไรเหรอครับ....ทำไมผมถึงมาอยู่ที่โรงพยาบาลได้ล่ะครับ ชานยอลถามคริสตาแป๋ว....

    เธอประสบอุบัติเหตุน่ะ ฉันเป็นคนช่วยเธอไว้..... คริสพูดออกมา  ชานยอลดื่มน้ำไปอึกใหญ่ๆ ก่อนจะยิ้มให้คริส

    ผมชื่อชานยอลน่ะ....คุณล่ะชื่ออะไร?” ชานยอลมองคริสตาแป๋ว พร้อมกับฉีกยิ้มกว้าง ที่อาจทำให้ใครละลายตายลงไปได้.....

     

    คริส....ฉันชื่อคริส...... ชานยอลพยักหน้า

     

    พี่คริส... ชานยอลพูดออกมาพร้อมกับยิ้มตาแป๋ว......

     

    อะไรครับชานยอล….” คริสพูดพร้อมกับวางมือใหญ่ๆของเขาลงบนศีรษะของชานยอล....

     

    ผมไปอยู่กับพี่คริสได้ไหม.....ผมไม่เหลือใครแล้ว.....ไม่เหลือใครแล้วจริงๆ

     

    และนั่นก็เป็นจุดเริ่มต้นของความรักระหว่างคริสกับชานยอล.......

     

    50%
     

    เวลาผ่านไป 4 ปี

     

    วันนั้นชานยอลนั่งทานข้าวกับคริสอยู่ที่ภัตตาคารชื่อดังแห่งหนึ่งในกรุงโซล ยังไม่ทันที่เขาจะได้ทานอาหารสมใจเขาก็ต้องหยุด

     

    สวัสดีครับคุณอา คริสลุกขึ้นทักทายผู้ชายสูงอายุคนหนึ่ง  ใบหน้าของผู้ชายคนนั้นมันคุ้นตาชานยอลมาก..... ชานยอลได้แต่ลุกขึ้นทักทายตามมารยาท.....แต่ทว่าสายตาที่ถูกส่งผ่านมาจากดวงตาของชายสูงอายุคนนั้น....มันกลับเหมือนมีอะไรบางอย่างที่ไม่ชอบมาพากล

     

    เป็นไงบ้างคริส...ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ..แล้วนี่ใครเหรอ?” ผู้ชายคนนั้นหันมามองชานยอล...

     

    ปาร์ค ชานยอลครับ....เลขาของผมเองชานยอลรู้สึกชินและชาแล้วกับการที่คริสให้สถานะเค้าได้เป็นแค่เลขเท่านั้น.....

    อ่อ...หน้าคุ้นๆนะ....เหมือนอาจะเคยรู้จัก ชายสูงอายุทำท่าครุ่นคิด

    เขาเพิ่งมาจากต่างประเทศครับ....คุณอาไม่รู้จักหรอกครับ นี่คุณบยอน แบคฮโย ประธานบริษัทในเครือบยอนกรุ๊ป คริสแนะนำให้ชานยอลได้รู้จักกับแบคฮโย ชายหนุ่มโค้งแสดงความเคารพอีกครั้ง แต่ชายสูงอายุหาได้วนใจไม่ เขาหันหนีอย่างรังเกียจ...

     

    อืม...แบคฮยอนใกล้จะกลับมาแล้วนะ....หวังว่าเรื่องที่เราตกลงกันไว้จะเกิดขึ้นทันทีที่เขากลับมาถึงนะ....อาไม่ชอบคนผิดคำพูดด้วยสิ พูดจบแล้วแบคฮโยก็เดินหนีไปทันที....

     

    ผมขอถามอะไรพี่คริสได้ไหมครับ.....

     

    ทำไมพูดอะไรแบบนั้นล่ะชานยอล.....ปกติเราก็คุยกันทุกเรื่อง....แล้วมีอะไรครับ?” คริสเอื้อมมือมากุมมือของชานยอลไว้และลูบมันไปมาเบาๆ....

     

    พี่สัญญาอะไรกับคุณพ่อของแบคฮยอนไว้เหรอครับ?” คริสปล่อยมือจากชานยอลทันทีที่ได้ยินคำถามนั้น.....ทำไมชานยอลถึงยังจำทุกอย่างได้ล่ะ หรือการรักษาของไอ้จงแดไม่ได้ผล....

     

    หืม....แบคฮยอนไหนเหรอครับ...?” คริสแสร้งถามออกไป...

     

    แบคฮยอนเพื่อนสนิทผมน่ะครับ....พี่คริสอย่าโกหกผมเลยครับ ผมรู้ว่าพี่กับแบคฮยอนเป็นคู่หมั้นกัน....ผมจำได้คริสถึงกับนิ่งไป....อย่าบอกนะว่าการรักษาของไอ้หมอจงแดไม่ได้ผล

     

    พี่ไปเข้าห้องน้ำแป๊บนะ เดี๋ยวพี่มาเล่าให้ฟัง คริสพูดและรีบลุกพรวดพราดไปทันที

     

    ฮัลโหลจงแด มึงบอกกูว่าถ้าล้างสมองแล้วชานยอลเมียกูจะจำอะไรไม่ได้ไม่ใช่เหรอวะ....แต่นี่เขาจำได้ว่าเคยเป็นเพื่อนกับแบคฮยอน มึงนี่ ตกลงมันยังไงกันแน่วะ กูไม่อยากให้เขาต้องกลับไปทุกข์แบบเดิมอีกแล้วนะมึง...ชานยอลเป็นคนดีมาก เป็นคนน่ารัก และที่สำคัญเป็นคนที่กูรัก คริสพูดรัวยาวใส่มือถือของเขา

    ช้าๆก็ได้มึง....การล้างสมองที่กูทำให้เขา คือล้างเฉพาะส่วนที่เขาไม่อยากจำ เช่นเรื่องโดนข่มขืน เขาก็จำเรื่องนั้นไม่ได้ มึงก็เห็นแล้วนี่.....แต่เรื่องของแบคฮยอน เขาอาจจะไม่อยากลืมเองก็ได้ หมอจงแดพยายามอธิบาย

    ตลกป่ะมึง..แบคฮยอนเคยทำร้ายจิตใจและร่างกายของเขาขนาดนั้น....ใครจะไม่อยากลืม

     

    มึงเคยได้ยินคำนี้ป่ะวะ ....เพื่อนกันตัดกันไม่ขาด มึงเคยได้ยินไหม บางทีต่อให้แบคฮยอนจะเลวต่อชานยอลแค่ไหน....ความเป็นเพื่อนมันก็ไม่ห่างหายไปจากหัวใจเขาง่ายๆหรอกมึง คริสค่อยๆเอามือถือที่แนบหูอยู่ออกห่างจากตัว ก่อนจะกดปิดและเก็บมันไว้ในกระเป๋าดังเดิม....เขาถอนหายใจและหมุนตัวเดินกลับเข้าไปหาชานยอล....

     

    พ่อของพี่สัญญากับตระกูลนั้นไว้ว่า....พี่จะต้องแต่งงานกับแบคฮยอนทันทีที่แบคฮยอนเรียนจบจากอเมริกา  ชานยอลปล่อยส้อมลงปะทะกับจานเซรามิคเสียงดัง....

     

    แต่เพราะตอนนี้พี่มีชานยอลแล้ว....พี่คงจะไม่แต่งงานกับแบคฮยอนหรอก คริสพูดและยิ้มกว้างให้ชานยอล....

     

    พี่คริสทำอย่างงั้นไม่ได้นะครับ....แบคฮยอนอาจจะเสียใจ แบคฮยอนจะต้องขายหน้า....พี่คริสต้องแต่งงานกับแบคฮยอนนะครับ ชานยอลเอื้อมมือไปจับมือหนาของคริสมากุมไว้.....

     

    ทำไมล่ะชานยอล.....แล้วชานยอลที่เป็นคนรักของพี่ล่ะ?ชานยอลไม่สงสารตัวเองบ้างเลยเหรอ คริสถามชานยอล

     

    ผมก็ไม่ได้จะทิ้งพี่คริสไปไหนนี่ครับ....ผมก็ยังอยู่เป็นคนรักของพี่ ยังอยู่กับพี่คริส เพียงแค่มีแบคฮยอนมาเพิ่ม....ขอร้องล่ะครับพี่คริส....แบคฮยอนเป็นคนยังไงผมรู้ดี....เขาจะต้องเข้าใจทุกอย่าง ชานยอลพูดและค่อยๆลุกขึ้นไปสวมกอดคริสจากด้านหลัง.....

     

    ชานยอลจะเอาแบบนี้จริงๆเหรอครับ....ชานยอลไม่กลัวพี่หลงรักแบคฮยอนเข้าเหรอ....

    ผมรู้ว่าพี่คริสไม่มีทางรักเขาเท่าผมหรอกใช่ไหมล่ะ.....แต่งๆไปก่อนก็ได้นี่นา....เขาทนไม่ไหวก็ค่อยให้เขาเลิกไป...แบคฮยอนเป็นคนดี....เขาจะต้องเข้าใจเราครับพี่คริส.... ชานยอลกอดคริสที่นั่งอยู่ไม่ปล่อย

    ครับ...แต่งก็แต่ง พี่จะคิดซะว่าเพื่อผลประโยขน์ทางธุรกิจละกันนะ แบคฮยอนน่ะ ทำเงินให้พี่ได้เยอะเลยล่ะ คริสพูดและหมุนคอไปหอมแก้มชานยอล  

     

    .........................................

     

    กลับมาสู่ปัจจุบัน.....

     

    ชานยอลที่นั่งกอดเข่าตัวสั่นอยู่บนเตียง ถูกคริสสวมกอดจากด้านหลังอย่างอ่อนโยน.... ชานยอลเหลียวมองไปรอบห้องและทำตัวหวาดระแวงทุกอย่าง.... คริสได้แต่กอดปลอบชานยอลอย่างงี้ไว้ เพราะเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาควรจะต้องทำยังไง....

     

    ปาร์คชานยอล....ทำไมเธอต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยนะ.... คริสพูดและลูบกลุ่มผมสีน้ำตาลของชานยอล ชานยอลหันมามองคริสและยิ้มกว้างให้ เขายิ้มทั้งๆที่น้ำตายังไหลเปรอะทั่วใบหน้า.....

     

    พี่คริส....พี่คริส....พี่คริส .....คริส....คริสชานยอลเอาแต่เรียกชื่อคริสและยิ้มออกมาตลอดเวลา คริสทราบอาการจากหมอที่ดูแลชานยอลมาว่า ชานยอลเขามีอาการทางจิตอ่อนๆ  อาจจะคุ้มคลั่งบ้างในบางที.....

    ครับชานยอล....เรียกพี่ทำไมหื๊มมม คริสพูดและเอาจมูกโด่งของเขาไปคลอเคลียกับพวงแก้มสีแดงระเรื่อของชานยอล

    พี่คริส....พี่คริส....อู๋อี้ฟาน...กับ ปาร์คชานยอล....ชานยอลเอาแต่พูดชื่อของตัวเองและคริสสลับไปมา และมองไปรอบห้อง.....

     

    ใช่ครับ อู๋อี้ฟาน คู่กับปาร์คชานยอล....ได้เวลานอนแล้วนะครับชานยอล....นอนซะนะ คริสพูดพร้อมดันร่างของชานยอลให้นอนลงบนเตียง..... เขาโน้มตัวลงไปจูบขมับของชานยอลหนึ่งครั้ง....ก่อนจะนั่งลงข้างๆเตียงที่ชานยอลนอนอยู่

     

    ปาร์คชานยอลรักแบคฮยอน แต่แบคฮยอนไม่รักปาร์คชานยอล แบคฮยอน แบคฮยอนของปาร์คชานยอลชานยอลพูดออกมาในขณะที่ยังนอนไม่หลับ  สิ่งที่ชานยอลพูดออกมาทำให้คริสนึกสงสัย แต่เมื่อคริสนึกได้ว่าเขาทิ้งแบคฮยอนไว้นานเกินไปแล้ว....จิตใจของเขาก็ร้อนรนทันที   คริสหันไปมองชานยอลอีกครั้งก็พบว่าร่างโปร่งได้หลับไปแล้ว เขาค่อยๆลุกขึ้นและเดินออกมาจากห้องเงียบๆ.....

     

     

    คริสเหยียบคันเร่งจนสุดเพื่อมุ่งตรงมาหาแบคฮยอน  ทันทีที่เขาถึงบ้านพัก เขาก็รีบวิ่งเข้าไปภายในตัวบ้านทันที

     

    พี่คริส กลับมาแล้วเหรอครับแบคฮยอนหันมามองคริสตาแป๋ว...ร่างเล็กรีบวิ่งเข้าโผลกอดร่างสูงทันที....

     

    ผมนึกว่าพี่จะไม่กลับมาหาผมซะแล้ว.....พี่จะกลับมาอยู่กับผมแล้วใช่ไหมครับ แบคฮยอนถามขณะที่ยังกอดคริสอยู่

     

    แบคฮยอนพี่ขอโทษ....พี่เป็นห่วงเราพี่เลยรีบกลับมา แต่พี่มีธุระสำคัญจริงๆ อาจจะไม่ได้กลับมาหาเราบ่อยๆ หวังว่าเราจะอยู่ได้นะ..... คริสพูดและดันตัวแบคฮยอนออก 

     

    แบคฮยอนตัวสั่นสะท้านไปหมดเมือ่ได้ยินคำนั้น....พี่คริสจะทิ้งเขาไปอีกแล้วเหรอ.....

     

    พี่คริส ฮึก......ช่วยอยู่กับผมต่ออีกสักนิดได้ไหมครับ....ฮึก...ผมขอร้อง แบคฮยอนสะอื้นและพูดออกมา  คริสมองแบคฮยอนอย่างนึกสงสาร แต่ชานยอลก็สำคัญเหมือนกัน

     

    นี่มันก็ดึกแล้วไปนอนได้แล้วนะ.....แล้วก็พี่จะกลับมาหาบ่อยๆนะครับคนดีของพี่ คริสพูดและรั้งตัวแบคฮยอนเข้ามาจูบที่หน้าผากอย่างแผ่วเบา  ก่อนที่เขาจะเดินหายออกจากบ้านไปพร้อมกับเสียงลมทะเลยามดึก.....

     

    ฮื่อ.........ฮื่อ.....ฮึก.....ฮื่อ..... ทันทีที่ประตูบ้านปิดลง แบคฮยอนก็ล้มลงไปคุกเข่าอยู่ที่พื้นและปล่อยโฮออกมาเสียงดังลั่นบ้าน....

     

     

    โปรดติดตามตอนต่อไป.................

     

     

     

     

     

     

     

     

     



     



    talk
    สวัสดีค่ามาอัพให้ละนะ100%  เป็นไงล่ะ55+แบคช่างน่าสงสาร พี่คริสก็ยังเป็นพี่คริสวันยังค่ำ
    ปาร์คชานยอลคือน่าสงสารมากกก T^T 
    เดี๋ยวมีโอกาสจะทำสเปเชี่ยลตอนของคริสยอลให้นะคะ
    ฟิคยอมใกล้จะถึงตอนจบแล้วนะ55+ อาจจะไม่สวยหรูอย่างที่หลายคนคิดแต่ก็ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
    อีกประมาณ4-5 ตอนน่าจะจบ แต่ใกล้ๆจบอาจจะมีเซอร์ไพรส์นะคะ^^


    ฝากฟิคเรื่องใหม่ไว้ในซอกหัวใจด้วยนะคะ เรื่องนี้พี่คริสบ้าๆบ๊องๆ 
    http://writer.dek-d.com/kotchakorndokbua/story/view.php?id=1071911

     

    ฝากแสดงความคิดเห็น(มีผลต่อการอัพ)
    Twittter/@buabuafunfun #ฟิคยอมแบคฮยอน

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×