คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : CHAPTER-12 100% แนะนำให้ปิดเพลงด้านบนก่อนอ่าน
Chapter12
“ไม่ได้ยินรึไง..... ออกไปซะสิ!.........ไม่มีใครต้องการแก....ไม่เห็นรึไง” จื่อเทาตะโกนใส่คริส...ร่างสูงยังไม่ลดละความพยายาม เขายังพยายามเดินเข้าไปหาแบคฮยอนอีกครั้ง....แต่ครั้งนี้เขากลับต้องหยุดชะงัก เพราะแบคฮยอนตัวสั่นระริกไปทั้งตัว แถมสายตาที่มองเขามันยังเต็มไปด้วยความหวาดกลัวและรังเกียจ....ถึงแม้แต่ก่อนแบคฮยอนจะหวาดกลัวเขา แต่แววตาของแบคฮยอน.....มันยังเต็มไปด้วยความรักความภักดีที่มีให้เขาเสมอ......
“ฮึก....ฮือ.....ออกไปนะ.....ผมไม่อยากเจอคุณ....ผมไม่รู้จักคุณ.....ผมไม่มีวันแต่งงานกับคุณ!” แบคฮยอนพ่นคำพูดสารพัดออกมา คริสกำมือแน่น...นัยต์ตาคมเข้มจดจ้องไปที่ร่างบางที่นั่งชันเข่ากอดแขนผู้ชายอีกคนที่ไม่ใช่เขาไว้แน่น.....
“เธอเป็นของฉันแบคฮยอน!....... เธอเป็นของฉัน!!!!” คริสตะโกนใส่แบคฮยอน ตอนนี้อารมณ์ของเขามันปะทุยิ่งกว่าครั้งไหนๆ ……. เขาไม่รู้ว่าตอนนี้เขารู้สึกยังไงกับแบคฮยอน.....เขารู้แค่ว่า.......เขาเสียแบคฮยอนไปไม่ได้.....
“อย่าตะโกนใส่แบคฮยอน....สภาพจิตใจเขายังไม่ค่อยดี....” ลู่หานพูดขึ้นและเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับตะกร้าผลไม้ใบใหญ่.....
“คุณลู่หาน....” แบคฮยอนเอ่ยเรียกลู่หานเสียงสั่น......ลู่หานยิ้มให้แบคฮยอนเล็กน้อยก่อนจะรีบไปหั่นผลไม้มาให้แบคฮยอน
“อ่ะนี่.....เซฮุนเขายังลุกมาหาคุณไม่ได้....เขาฝากให้ผมเอามาให้คุณ” ลู่หานพูดพร้อมกับคลี่ยิ้ม....แต่แววตาของลู่หานกลับสั่นระริกแปลกๆ....แบคฮยอนสัมผัสได้...
“เซฮุนเป็นอะไร?? เซฮุนเป็นอะไรลู่หาน??” แบคฮยอนรีบคาดคั้นเอาคำตอบจากลู่หาน เขารู้แค่ว่าเขาสนิทกับเซฮุน....และรู้จักกับลู่หานก็เท่านั้น....แต่เพราะอะไรแบคฮยอนก็ยังจำไม่ได้
“เซฮุนเป็นคนไปช่วยคุณ....ตอนคุณจะโดนรถชน” ไม่ใช่ลู่หานที่ตอบ....แต่กลับเป็นจื่อเทาแทน.....
“............................” แบคฮยอนนิ่ง...ทำอะไรไม่ถูก...น้ำตาค่อยไหลอาบแก้มใสของเขาเพราะความสำนึกผิด....
“คุณคือ..ฮวังจื่อเทา...แฟนเก่าแบคฮยอนสินะ” เสียงหวานเอ่ยขึ้น....ชานยอลเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับถุงโจ้กและอาหารสารพัดอย่าง คริสจ้องจื่อเทาตาเขม็ง....นี่เขาเป็นคนเดียวที่ไม่รู้เรื่องพวกนี้เหรอ....
“ไม่ใช่แฟนเก่า....เพราะความจริงแล้วเราไม่เคยเลิกกันเลยต่างหาก.” จื่อเทาพูดออกมาเสียงเรียบ คริสเหมือนโลกหยุดหมุน....นี่สินะ.....ตอนนั้นแบคฮยอนถึงบอกว่า....แบคฮยอนที่รักคริสคนเดียวจะไม่มีอีกแล้ว..........หึหึ...ที่แท้เขาก็เป็นแค่ไอ้โง่ที่โดนแบคฮยอนหลอกไปวันๆสินะ....เลวจริงๆ
30%
“.......................” มีเพียงความเงียบออกมาจากคริส..... ไม่ใช่แค่คริสที่เงียบ....แต่ทุกคนต่างพากันเงียบ...บรรยากาศแบบนี้มันน่าอึดอัดสิ้นดี...
“แบคฮยอนเขาไม่เคยพูดถึงคุณ....ผมเองก็เพิ่งจะรู้...เพราะคนของคุณคริสมาบอก” ชานยอลพูดเสียงเย็นชา....เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าแบคฮยอนมีคนอื่นที่คบอีก...นอกเสียจากคริส...
“ผมคบกับคุณแบคตอนไปเรียนบริหารด้วยกันที่อเมริกา....แล้วก็แยกกันตอนที่แบคกลับมาเกาหลี.....จนกระทั่ง.....ผมรู้สึกตัวว่าแบคหายไปนานเกินไป....ผมจึงกลับมา....”
“แล้วคุณก็รู้ว่า.....แบคแต่งงานกับพี่คริสสินะ” ชานยอลพูดออกมาเสียงเรียบเหมือนเก่า.....แววตาสวยสั่นระริกคล้ายกับคนกำลังจะร้องไห้....
“ชานยอล....ชานยอลเป็นอะไร?” แบคฮยอนมองตาชานยอลแล้วก็พบกับความผิดปกติ เขาจึงเอ่ยถามเพื่อนรักของเขา...... ชานยอลไม่ตอบอะไรเขายิ้มให้แบคฮยอนแล้วเดินไปลูบกลุ่มผมนุ่มสีสวยของแบคฮยอนอย่างเพลินมือ....
“เปล่า....ฉันไม่ได้เป็นอะไร....นายเหนื่อยรึเปล่า....นอนพักมั๊ย? เดี๋ยวพวกเราจะออกไปเอง” ชานยอลเอ่ยถามแบคฮยอนด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วง.....
คริสได้แต่ยืนมองคนทุกคนที่ได้คุยกับแบคฮยอนอย่างสบายๆด้วยความอิจฉา.....เขาก็อยากจะทำแบบนั้นกับภรรยาของเขาบ้าง.....แต่แบคฮยอนไม่ได้อยากคุยกับเขาเหมือนที่เขาอยากคุยกับคนตัวเล็กนี่หน่า.....ร่างสูงหยิบแหวนหมั้นของเขาที่เหมือนกับของแบคฮยอนเพียงแค่มันวงใหญ่กว่าขึ้นมาดู.....คริสมองแหวนสีเงินราคาแพงของเขา....พร้อมกับยัดมันเข้าที่นิ้วนางข้างซ้ายของเขา...คริสมองแหวนที่อยู่ในมือของเขาก่อนจะคลี่ยิ้มที่มุมปากออกมาคนเดียว
“ผมว่าเราออกไปกันเถอะ....ให้แบคฮยอนได้พักผ่อน...” ชานยอลเป็นคนพูดออกมา ทุกคนพยักหน้าเห็นด้วยกับชานยอล เว้นเสียแต่คริส.....เขาไม่ได้สนใจคำพูดของชานยอลเลย.....เขาเอาแต่มองไปที่แบคฮยอนที่กำลังนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงคนไข้.....
“ผมจะไปเฝ้าเซฮุน....มีใครจะไปกับผมไหม??” ลู่หานเอ่ยถามทุกคน ..... ชานยอลก้มลงหยิบถุงอาหารจากถุงใหญ่ออกมาวางไว้ให้แบคฮยอนสองสามอย่าง....
“ผมไปด้วย....แบคฮยอน เดี๋ยวฉันกลับมานะ....พี่คริสจะไปกับผมไหมฮะ??” ชานยอลถามคริส คริสส่ายหน้าแทนคำตอบ....
“พี่ขออยู่กับแบคสักพักละกัน....” ชานยอลพยักหน้าเป็นเชิงเข้าใจ.....ก่อนจะเดินตามจื่อเทาและลู่หานที่เดินออกไปล่วงหน้าเขา.....
ร่างสูงค่อยๆนั่งลงตรงเก้าอี้ข้างๆเตียงที่แบคฮยอนนอนอยู่ ร่างเล็กหลับตาพริ้ม.....บาดแผลบอบช้ำยังมีอยู่ประปรายทั่วลำตัวของแบคฮยอน คริสถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเอื้อมมือใหญ่ของเขาไปกุมมือเล็กข้างซ้ายของแบคฮยอนไว้....ที่นิ้วนางข้างซ้ายของแบคฮยอน....มันมีแหวนสีเงิน...แบบที่เหมือนของเขา...สวมอยู่ คริสก้มลงไปจุมพิตที่แหวนที่อยู่บนนิ้วของแบคฮยอนอย่างอ่อนโยน....
“พี่ดีใจนะ....ที่เธอยังสวมมันไว้ตลอด....พี่เองก็ไม่เคยเอามันไว้ห่างตัวเลยนะ....ถึงแม้พี่จะไม่ได้สวมมันก็เถอะ....” คริสพูดออกมาเสียงสั่น....และมองไปยังใบหน้าใสของภรรยา....
“พี่อยากให้เธอรู้นะ....ว่าเธอไม่เคยห่างจากใจพี่ไปไหน.....ต่อให้เธอจะเป็นแฟนใคร....คบกับใคร....พี่ก็จะไม่ให้เธอไปหรอก....ยังไงซะ....เธอก็คือ อู๋ แบคฮยอน ของพี่” คริสพูดจบเขาก็รีบลุกขึ้นแล้วเช็ดน้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาข้างซ้ายของเขา.....เขาไม่เคยเสียน้ำตาให้ใคร.....พยอน แบคฮยอน เป็นคนแรกที่ทำให้อู๋ อี้ฟาน.....น้ำตาไหลได้...
ปึ้ก...... ทันทีที่แบคฮยอนได้ยินเสียงประตูปิดลง....เขาก็ลืมตาขึ้นมาทันที...สิ่งที่คริสพูดไว้เมื่อกี๊นี้....มันได้ถูกส่งไปอยู่ในสมองของแบคฮยอนทุกประโยคแล้ว......
50%
ลมเบาๆที่พัดเข้ามาทางหน้าต่างกับแสงแดดที่สาดส่องผ่านเข้ามากระทบกับร่างเล็กที่นั่งชันเข่าอยู่บนเตียงพักผู้ป่วย นัยต์ตาสวยเศร้าหมองและสั่นระริก....แบคฮยอนก้มมองแหวนที่ถูกสวมอยู่นิ้วนางข้างซ้าย....ก่อนที่ภาพในอดีตจะหวนกลับมาทำร้ายเขาอีกครั้ง.......
ปวดหัว....... คริส! คนชื่อคริส คนชื่อคริสเป็นใคร??
พี่รักเธอ......กูเกลียดมึง!........มึงไม่มีสิทธิ์เท่าชานยอล..!!
คำพวกนั้นมันวนเวียนอยู่ในหัวของแบคฮยอน ร่างเล็กรู้สึกเหมือนสมองตัวเองกำลังจะระเบิดออกมา! คนชื่อคริสเคยเป็นอะไรกับเขากันนะ! มือเล็กยกขึ้นมากุมศีรษะของตัวเองแล้วบิดตัวไปมา!! ปวดหัว! เหมือนหัวมันจะระเบิดออกมา มือเล็กค่อยๆเลื่อนแหวนที่อยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของเขาออกมา มองมันอีกครั้งก่อนจะปามันลงพื้นอย่างไม่ใยดี.....
“ออกไปจากหัวของฉันซะ!...คริส!!”
ถึงแม้ว่าแหวนจะกระเด็นกระดอนไปไหนไม่รู้.....แต่ในสมองและหัวใจของแบคฮยอนก็ยังมีหน้าผู้ชายที่ชื่อคริสวนเวียนอยู่ไม่ไปไหน....... อยากเจอหน้าเขาอีกครั้งเหลือเกิน..... อยากกอดเขาอีกสักครั้ง..... เสียงหัวใจส่วนที่ลึกที่สุดของแบคฮยอนมันเรียกร้องอย่างนั้น..... มันเรียกหาแต่คริส.....เรียกหาคริสตลอดทั้งคืน....
…………………
“เซฮุนนา.....นายเจ็บมากรึเปล่า” ลู่หานนั่งมองเซฮุนที่นอนหลับอยู่โดยมีเครื่องหายใจช่วยเขาอยู่ตลอดเวลา.....เซฮุนยังไม่ฟื้น....เขานอนหลับไปหลายวันแล้ว...
“นายคงเจ็บมากสินะ..... แต่นายรู้อะไรรึเปล่า.....
ทั้งๆที่ฉันอยากจะเกลียดนาย.....ทำไมฉันถึงเกลียดนายไม่ได้เลยนะ”
ลู่หานพูดออกมาคนเดียวเบาๆ ....... เซฮุนไม่เคยรู้อะไรเลย..... ว่าลู่หานรู้สึกยังไงกับเขา......
“ในหัวใจของนาย.....คงจะไม่มีที่ว่างเผื่อฉันเลยสินะ.....” คงจะมีแต่แบคฮยอนสินะ.... ประโยคหลังลู่หานทำได้เพียงแค่คิดในใจ....เท่านั้น....
“แค่กๆ!!” เสียงสำลักของเซฮุนดังขึ้น ลู่หานรีบลุกขึ้นไปกดปุ่มเรียกคุณหมอที่ห้อยอยู่หัวเตียงทันที....
“เซฮุนเป็นยังไงบ้าง.....โอเคไหม??” ลู่หานถามเซฮุนด้วยความเป็นห่วงทันทีที่คุณหมอออกจากห้องไปแล้ว...
“ลู่หาน....ทำไมนาย....ฉันไม่เป็นไร.....แล้ว....พี่แบคฮยอนล่ะ???” เซฮุนถามลู่หานด้วยน้ำเสียงจริงจัง.....ลู่หานคลี่ยิ้มออกมาบางๆ ยิ้มที่ไม่ได้ออกมาจากใจ.....
“ฟื้นมาก็ถามถึงเขาเลยนะ......อยู่ห้องข้างๆนี่แหละ....ปลอดภัยแล้ว” เซฮุนถอนหายใจออกมาเบาๆ แล้วก็พยายามดันตัวเองลุกขึ้นจากเตียง....
“จะไปไหน....นายยังเจ็บตัวอยู่เลยนะ....หมอยังไม่อนุญาตด้วย”
“จะไปหาพี่แบค.....ไม่รู้ป่านนี้จะเป็นยังไงบ้าง.....ฉันเป็นห่วงเขา...” เซฮุนยังดื้นดันที่จะยันตัวเองให้ลุกขึ้น
“โอ๊ยยย!” แต่สุดท้ายเขาก็ต้องนอนลงอีกครั้ง....เนื่องจากความบอบช้ำภายในร่างกายของเขา
“บอกแล้ว.....นอนอยู่นิ่งๆนี่แหละ....แบคฮยอนน่ะ....เขามีคนคอยดูแลตั้งหลายคน นายดูแลตัวเองให้ดีเถอะนะ....ฉันเป็นห่วง” พลันประโยคสุดท้ายจบลง....น้ำตาก็ค่อยๆไหลออกจากดวงตาข้างขวาของลู่หานทันที......
70%
.............................
“ แบคฮยอนกินหน่อยนะ....อ้ามมมมม” ชานยอลพยายามยัดเยียดข้าวต้มหมูที่แบคฮยอนชอบให้แบคฮยอนกิน แต่ ร่างเล็กกลับปฏิเสธมัน....ทั้งๆที่แบคฮยอนก็ชอบกินมันมากแท้ๆ
“ขอบใจนะชานยอล....ที่ทำเพื่อฉันขนาดนี้” แบคฮยอนรับข้าวต้มเข้ามาในปากแล้วก็พูดขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอก.....นายน่ะสำคัญกับฉันมากรู้ไหม....” ชานยอลพูดออกมาแล้วก็ยิ้มกว้างให้แบคฮยอน
“รู้สิ.....ขอโทษนะ...ที่วันนั้น....ฉันต้องบอกเลิกนายไปอย่างนั้น.....” แบคฮยอนจ้องตาชานยอลอย่างจริงจัง..... มือใหญ่ของชานยอลกุมมือเล็กของแบคฮยอนมาแนบกับหน้าอกข้างซ้ายของเขา......
“หัวใจดวงนี้......มันยังเป็นของนายเสมอ....ต่อให้นายรักใคร....ที่ไม่ใช่ฉัน......มันก็ยังเป็นของนายเสมอ”
“ชานยอล.....” แบคฮยอนพูดออกมาเสียงสั่น.....ชานยอลหยิบอะไรสักอย่างที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงของเขาออกมา....
“จำได้ไหม.....ว่ามันคืออะไร......” ชานยอลยื่นแหวนสลักCBให้แบคฮยอนดู แบคฮยอนรับมันมากจากชานยอลแล้วมองดูมันอย่างมีความสุข
“จำได้สิ.....นายยังเก็บมันไว้อยู่เหรอ....” แบคฮยอนถามแล้วมองแหวนที่ถืออยู่ในมือไปมาอย่างเพลิดเพลิน....
“เก็บไว้สิ....ก็ฉันยังไม่เคยลืมนายนี่นา” ชานยอลพูดพร้อมยีหัวแบคฮยอนเล่น.....ชานยอลหยิบอะไรสักอย่างที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงของเขาอีกครั้ง....
“ตะ...แต่......ตอนนี้ฉันคบกับเทา....” แบคฮยอนพูดตะกุกตะกักด้วยความสำนึกผิด.....
“เปล่า....นายไม่ได้คบกับเทา.....เจ้าของแหวนวงนี้ต่างหากล่ะ” ชานยอลยื่นแหวนของคริสที่เขาเก็บได้ข้างๆประตูทางเข้าให้แบคฮยอน
“นั่นมัน.....” แบคฮยอนพูดติดขัดอีกครั้ง.....เพราะนั่นมันคือแหวนที่เขาเพิ่งจะโยนทิ้งไปเมื่อไม่กี่ชม.ที่แล้ว...
“แหวนของเรานายจะทำยังไงกับมันก็ได้....นายคงทำมันหายไปแล้วใช่ไหมล่ะ....แต่แหวนวงนี้น่ะ.....นายคช่วยเก็บมันไว้ได้มั๊ย......เพราะมันคือแหวนของคนที่นายรัก...และเขาคนนั้นก็รักนาย....” ชานยอลพูดเสียงสั่นพร้อมยัดแหวนใส่มือของแบคฮยอน
“แหวนวงนี้มันอยู่ในมือฉัน....ใครไม่รู้เอามาสวมให้”
“......นายไม่เคยถอดมันเลยต่างหากแบคฮยอน......นายสวมมันไว้ตลอดเวลา......” แบคฮยอนสบตาชานยอลอย่างสงสัย.....ใครคือเจ้าของแหวนวงนี้กันนะ
“นี่น่ะ มันคือแหวนแต่งงานของนาย......พี่คริสเป็นคนมอบให้นาย.....นายแต่งงานกับพี่คริส” แบคฮยอนตาโตอย่างตกใจ......ไม่จริงน่า....... ผู้ชายคนนั้นน่ะนะ....คนที่คอยมาคชทำร้ายเขาในความฝันน่ะนะ!!
เหมือนมีอะไรวิ่งแล่นเข้ามาในสมองของแบคฮยอนมากมายภาพในอดีตหลายอย่างวิ่งเข้ามาให้แบคฮยอนเห็น.....เหมือนโลกของเขาจะหยุดหมุน แบคฮยอนปวดหัวเหมือนหัวจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยง ๆ
“แบคฮยอน.....แบคฮยอน!......คุณหมอฮะ!....คุณหมอ!” และนั่นก็เป็นสิ่งสุดท้ายที่แบคฮยอนได้ยิน.....ก่อนจะหมดสติไป.....
100%
ครบร้อยแล้วน้าาา55+เดี๋ยวนี้มาอัพถี่มากก55+
จะสงสารใครดี555+ แบคจะความจำกลับคืนมารึเปล่า......
ชานยอลรักทั้งพี่คริสรักทั้งแบคนะคะ55+ คนที่ลังเลคือแบคฮยอนค่ะ555+
หน่วงหน่อย....อันนี้แค่หน่อยๆนะคะ ฝากเม้นด้วยน้าา > <
ฝากแสดงความคิดเห็นด้วยนะค้า (มีผลต่อการอัพ)
ช่วยกันสกรีม #ฟิคยอมแบคฮยอน ในทวิตด้วยนะค้า
คุยกันได้ที่ twitter/@buabuafunfun #ฟิคยอมแบคฮยอน
ฝากฟิคเรื่องใหม่ไว้ในซอกหัวใจด้วยน้าาาา http://writer.dek-d.com/dekdee/writer/view.php?id=1053501
ความคิดเห็น