คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
ARTTIZ ศิลปะผสมรัก
แล้วทำไมชมรมดนตรีต้องเต็มด้วยเนี่ย!! ความหวังที่จะได้ซ้อมดนตรีด้วยกัน2คนกับพี่ชานยอลก็พังทลายไปหมดสิ T^T อุตส่าห์ต่อแถวรอตั้งนาน แต่กลับมาตัดแถวตรงคิวที่ผมยืนอยู่นี่นะ- - แล้วผมจะไปอยู่ชมรมไหนเนี่ย กีฬาก็ไม่ใช่ วิชาการยิ่งไม่ใช่ ก็คงเหลือแต่ชมรมนี้สินะ “ชมรมศิลปะ”
ประกาศจากชมรมศิลปะ
- ผู้ที่จะเข้าชมรมนี้ได้ต้องส่งภาพวาดที่วาดด้วยตัวเองพร้อมเหตุผลที่อยากเข้าชมรมส่งให้ประธานชมรมภายใน 16.00 น. วันนี้!!
ฮะ!!อะไรนะ ส่งภายในวันนี้ ตอนนี้กี่โมงแล้วเนี่ยย?? ผมยกข้อมือขึ้นมาดูเวลา เมื่อเห็นเวลาผมก็แทบจะกรีดร้องออกมา 13.00 น. ก็แปลว่าผมมีเวลาวาดภาพแค่ 3 ชม. เมื่อคิดได้ผมก็รีบวิ่งไปหาที่สงบๆวาดภาพทันที ..................
“แบคฮยอน นายยังวาดภาพไม่เสร็จอีกเหรอ??” โอเซฮุนเพื่อนสนิทผมเดินเข้ามาหาผมที่กำลังหมกมุ่นกับการวาดภาพอยู่
“กี่โมงแล้วเซฮุน??”
“อีก5นาทีสี่โมงเย็น” ผมรีบก้มลงมองนาฬิกาข้อมือของตัวเองทันที อีก5นาทีจริงๆด้วย เวรแล้ว!!
“เซฮุน ฉันฝากเก็บหน่อยนะ ตามฉันมาที่ชมรมศิลปะนะ” พูดจบผมก็ใส่เกียร์หมาวิ่งออกไปทันที
“ฮึ้ยยแก ภาพวาดของฉันจะเป็นยังไง พี่คริสจะรับรึเปล่า โอ้ยยย” เสียงนักเรียนชั้นม.4ที่มาสมัครชมรมศิลปะบ่นเจี๊ยวจ๊าว ผมรีบวิ่งเข้าไปภายในชมรม มองหาประธานชมรมที่คนเขาลือว่าหล่อระดับดาราดัง แต่ผมไม่เชื่อหรอก ไม่มีใครหล่อเท่าพี่ชานยอลอีกแล้วล่ะ – 0 – ผมกวาดสายตาไปรอบห้องแต่ก็ไม่เห็นมีคนหล่อสักคน จนจู่ๆสายตาของผมก็ไปสะดุดกับผู้ชายตัวสูงผมสีทองเจิดจ้า ผมมองไม่เห็นหน้าเขาเพราะเขายืนหันหลังให้ผม เหอะ! คนๆนั้นกล้าทำผมสีนั้นได้ยังไงกันนะ - - มั่นมากกกกก
“ขอโทษนะครับ ประธานชมรมอยู่ไหนเหรอครับ?” ผมเอ่ยถามรุ่นพี่ผู้หญิงที่กำลังวาดภาพอยู่
“อ๋อ น้องมาหาคริสเหรอคะ อืม.... นั่น อยู่นั่น ผู้ชายผมสีทองๆคนนั้น” พี่สาวคนนั้นชี้ไปทางผู้ชายที่ผมมองผ่านเมื่อกี๊ ไม่จริงน่า............. แต่เอ๊ะ!นี่ไม่ใช่เวลาที่ผมจะมาคิดเรื่องพี่เขา รีบเอาภาพไปส่งประธานหัวทองดีกว่า
ยิกๆๆ !!. . . . ผมสะกิดประธานชมรมศิลปะหัวสีทองให้หันมาทางผม ร่างสูงไม่หันมาแต่กลับใช้หางตามองผม ฮึ่ยยย! กล้าดียังไงถึงมองผมแบบนั้นนะ!!
“เอ่อ...พี่คริส ผมเอาภาพวาดมาส่งครับ” ผมยื่นภาพวาดไปทางพี่คริส
“หึ! สิ้นสุดเวลาส่งกี่โมง นายได้อ่านประกาศรึเปล่า?” พี่คริสพูดออกมาเบาๆแต่ยังไม่ได้หันมาสนใจผม จะหยิ่งไปไหนนะ นายนี่- -
“อ่านสิฮะ ........ ก็ผมวาดเพลินเลยมาส่งช้า แต่มันก็แค่10นาทีเอง ขอโทษครับ” ผมก้มหัวขอโทษผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นรุ่นพี่
“แต่ฉันไม่ชอบคนไม่ตรงเวลา 10 นาทีสำหรับฉันมันมีค่ามาก นายกลับไปซะเถอะ” ประธานหัวทองพูดออกมาโดยไม่หันมามองหน้าผมอีกเหมือนเคย ผมชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ เกิดมาไม่เคยมีใครเมินผมสักคน
“นี่!! นายจะไม่รับผลงานของฉันไปดูก็ไม่เป็นไร แต่ช่วยหันมามองหน้าคู่สนทนาด้วย ทำแบบนี้แถวบ้านฉันเรียก ไร้มารยาท!” ผมวางภาพวาดไว้บนโต๊ะที่น่าจะเป็นโต๊ะทำงานของไอ้พี่คริส นั่น ก่อนจะหมุนตัวเดินออกมาจากห้องของชมรมศิลปะ
หลังจากที่แบคฮยอนเดินออกไปจากชมรมคริสก็หยิบภาพวาดของแบคฮยอนขึ้นมาดู
‘เหตุผลที่อยากเข้าชมรมศิลปะ เพราะ ผมสมัครเข้าชมรมดนตรีไม่ทัน และชมรมอื่นก็ไม่ใช่ตัวผม ชมรมนี้ น่าจะโอเคกับผมที่สุด’
คริสยกยิ้มที่มุมปากออกมาอย่างพอใจ ถ้าจะมีคนแบบแบคฮยอนในชมรม คงจะดีไม่น้อย ตั้งแต่เกิดมาคริสไม่เคยถูกใครตะคอกหรือพูดเสียดสีแบบเมื่อกี๊นี้ แต่เด็กที่ชื่อแบคฮยอนกลับเป็นคนแรกที่ทำ งานนี้สนุกแน่........... หึหึ
KRIS
ประธานชมรมศิลปะที่มีใบหน้าหล่อดุจพระเอกในเทพนิยาย แต่ฝีมือวาดภาพขึ้นลงเหว
BAEKHYUN
นักเรียนม.4/2 ที่มีพรสวรรค์ในทุกๆด้าน ประกอบกับใบหน้าอันน่ารักทำให้ทุกคนที่พบเห็นรักและเอ็นดู
CHANYOEL
ประธานชมรมดนตรีมีพรสวรรค์ในด้านดนตรีสูงมาก หล่อและอบอุ่น
SEHUN
เพื่อนสนิทแบคฮยอนหลงรักลู่หานมาตั้งแต่อยู่ ม.ต้น
LUHAN
ประธานชมรมฟุตบอลที่มีใบหน้าหวานราวผู้หญิง และเพราะดวงตาโตสุกสกาวนั่นทำให้เซฮุนหลงรักจนโงหัวไม่ขึ้น
ความคิดเห็น