[Fic Exo] Arttiz ศิลปะผสมรัก [Krisbaek Chanbaek Ft. Hunhan]

ลำดับตอนที่ #5 : chapter4

     ARTTIZ ศิลปะผสมรัก:)  Shalunla

4

“ไปกันเลยไหมครับ แบคฮยอนของพี่^^”  ประโยคนี้ที่ออกมาจากปากพี่คริส มันทำให้ผมแทบจะอยากอ้วกออกมา แอวะ!!   แถมคุณแม่ของผมยังมองยิ้มๆ แบบภูมิใจมากที่ลูกจะได้ไปอยู่กับคนอื่น  ผมเริ่มสงสัยแล้วนะว่าผมใช่ลูกแท้ๆของคุณแม่ม้ายยยยยT^T  

“ไปเถอะ แบคฮยอน แม่จะโทรไปหา หรือไปเยี่ยมบ่อยๆนะลูก :D อย่าดื้อกับพี่เขานะ!”  คุณแม่ลุกขึ้นมากอดผม  ถถถถ ไม่ต้องเลยคุณแม่ ให้ลูกไปอยู่กับคนอื่นเนี่ยนะ T^T

“คริสจ๊ะ แม่ฝากดูแลน้องด้วยนะลูก ถ้าน้องซนจะทำโทษยังไงก็ตามใจคริสเลยนะ^^”  ฮะ!! แม่ไปบอกมันอย่างงั้น มันไม่ทำรุนแรงกับผมกว่าเดิมเหรออออ T^T ชีวิตแบคฮยอนน่าสงสารยิ่งนักกกกก

“ครับ คุณแม่ ผมจะดูแลน้องอย่างดีเลยย ไม่ให้คลาดสายตา ^^”  เฮรือกกกก!! ผมหันไปมองพี่คริสที่กำลังมองผมอย่างหวาดๆ โอ้โนววววววT^T   คุณแม่เดินเข้ามาหาผม จับมือของผมขึ้นแล้วคุณแม่ก็นำมือของผมไปจับมือกับมือหนาๆสากๆของพี่คริส !  กรี๊ดดด มันเหมือนอะไรสักอย่างงง  งานแต่งงานรึเปล่า โอ้ม่ายยย!! ผมรีบสะบัดมือออกแล้วเดินออกไปหน้าบ้านทันที

“แหม! รีบอยากไปอยู่กับพี่สินะ”  พี่คริสที่ตามผมออกมาพูดออกมาได้อย่างไม่อายปาก  ผมล่ะอยากบอกเขาเหลือเกินว่าผมไม่อยากไปอยู่กับเขาแม้แต่นิดเดียว สักนิดก็ไม่มี!!

“พูดมาก จะให้ผมไปยังไง??” ผมหันไปจิกสายตาใส่พี่คริส  พี่คริสมองผมแล้วยักคิ้ว  สักพัก รถซูปเปอร์คาร์สีเหลืองก็มาจอดต่อหน้าผม มันไม่ใช่รถของบ้านผมนี่ รถของไอ้หัวทองสินะ!! มันจะมีเยอะไปไหน ฮึ่มมม- 0 –

“ป่ะ ขึ้นรถ เสื้อผ้งเสื้อผ้ามีคนเอาไปให้ต่างหากแล้ว”  พี่คริสพูดและเดินไปเปิดประตูรถให้ผม  ผมเดินขึ้นรถไปและพี่คริสก็ปิดประตูก่อนจะหัวเราะในลำคอเบาๆ

“นาย! มาบอกแม่ฉันเหรอว่าฉันขัยรถชนนาย??”  ผมเอ่ยถามทันทีที่รถเคลื่อนตัวออกไป

“พูดอะไรไม่เพราะเลย เรียกพี่ว่าพี่สิ เรียกว่าพี่คริสสิ” คริสหันมามองผมดุๆ ผมเลยเบ้ฝากใส่เขา

“แน่ะ! แม่เราอนุญาตพี่แล้วนะ จะเรียกไหม??หรือจะให้พี่…” ประจวบเหมาะ ตอนนั้นมันติดไฟแดงพอดี คริสโน้มหน้าเข้ามาใกล้ๆผมเรื่อยๆ  กรี๊ดดดดผมได้แต่กรีดร้องอยู่ในใจ

“พะ....พะ.....พี่คริส”  คริสถอยตัวกลับไปก่อนจะยิ้มออกมาแบบผู้ชนะ แล้วก็เหยียบคันเร่งต่อทันที เพราะมันเป็นไฟเขียวแล้ว  ไอ้บ้าตัณหากลับเอ้ยยยย  ฮึ่ยยยย! เจ็บใจนัก ผมทำอะไรมันไม่ได้เลยยยยยย

รถหรูสีเหลืองสดเลี้ยวเข้าที่คฤหาสน์หลังหนึ่ง ผมไม่แปลกใจหรอกนะ เพราะบ้านผมก็เรียกว่าคฤหาสน์เหมือนกัน  ผมมองรอบๆอย่างสนใจ บ้านหลังนี้ตกแต่งสวนสวยไม่เบา  นี่ขนาดตอนกลางคืนยังสวยขนาดนี้ แล้วตอนกลางวันจะสวยขนาดไหน  แต่เหอะ!! สวนบ้านผมสวยกว่าอีก ชิ!!   พี่คริสหยุดรถตรงทางเข้าหน้าบ้าน  พี่เขาเดินมาเปิดประตูให้ผมลงไป  ผมเดินลงอยากอายๆ  ผมจะมาอาศัยอยู่บ้านคนอื่นนี่เนอะ  ผมเดินเข้ามาภายในคฤหาสน์หรู  สักพักก็มีผู้หญิงที่น่าจะอายุเท่าๆแม่ผมเดินออกมาหาพวกเราด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น 

“มาแล้วเหรอจ๊ะ แบคฮยอน^^”  ผู้หญิงมีอายุที่หน้าตาสวยมากๆคนนั้นเอ่ยทักทายผม  ผมยกมือขึ้นไหว้ท่านอย่างสุภาพ ก่อนจะคลี่ยิ้มให้ท่าน

“แม่ชื่ออู๋หลิวนะจ๊ะ เป็นแม่ของคริส^^”  อ๋อ! แม่ของพี่คริสนี่เอง  ทำไมแม่ลูกไม่เหมือนกันล่ะ  ลูกน่ะมันปีศาจชัดๆ  !! 

“สวัสดีฮะ ผมขอรบกวนอยู่ด้วยสักพักนะครับ^^”   คุณแม่ของพี่คริสเดินเข้ามากอดผม ท่าทางคุณอู๋หลิวคงจะใจดีมากๆนะเนี่ย

“พูดอะไรอย่างนั้นลูก! ไม่รบกวนแม่เลยสักนิด คุณพ่อของคริสเป็นเพื่อนกับคุณพ่อของแบคฮยอน และตอนนี้ทั้งสองก็อยู่ที่ปักกิ่งด้วยกันด้วย เห็นไหม เรามันคนกันเอง^^”  อ๋อ! ที่แท้ก็เป็นลูกของเพื่อนพ่อนี่เองถึงว่าล่ะ ทำไมแม่ไว้ใจพี่คริสนัก 

“คุณแม่รักแบคฮยอนมากกว่าผมอีกนะครับ”  จู่ๆพี่คริสก็เอ่ยขึ้น  คุณอู๋หลิวมองลูกชายตัวเองก่อนจะส่ายหัวไปมา 

“เราไปทานข้าวกันดีกว่านะจ๊ะ  แม่ให้คนเตรียมไว้แล้ว^^”  คุณอู๋หลิวจูงแขนผมให้เดินตามไปที่โต๊ะอาหาร   พวกเราสามคนนั่งทานอาหารกัน โดยที่คุณอู๋หลิวจะเป็นคนชวนคุยเสียมากกว่า  ผมที่เป็นคนอัธยาศัยดีอยู่แล้วจึงไม่มีปัญหาอะไร  แต่พี่คริสนี่เป็นคนไม่ค่อยพูดจริงๆนะ  นานๆทีจะพ่นคำพูดออกมา- -

“แบคฮยอนโอเคไหมจ๊ะ?? นอนร่วมกับคนอื่นได้ใช่ไหม??”  จู่ๆคุณอู๋หลิวก็เอ่ยออกมา  ฮะ!!นอนร่วมกับคนอื่นอะไรกัน  อย่าบอกนะว่า !!

“นอนร่วมกับคนอื่น?/ ยังไงเหรอครับ??”

“ก็....คริสเขาให้คนจัดห้องใหญ่ให้ ให้แบคฮยอนขึ้นไปนอนกับคริสเขาน่ะ^^”  ผมไม่ได้หูฝาดไปใช่ไหม!!! นอนกับพี่คริสสสสT^T  ซวยที่สุด มันจะทำอะไรผมบ้างงงงง!!

“ผมขอแยกห้องนอนไม่ได้เหรอครับT^T”  ผมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ คุณอู๋หลิวมองผมอย่างสงสาร

“ไม่ได้หรอกครับ  ผู้ปกครองของเราคือพี่ ^^ไม่ใช่คุณแม่ของพี่”  พี่คริสคลี่ยิ้มบางๆออกมาแล้วพูดออกมา ไอ้ปีศาจเอ้ยยยย!!  T^T

ตอนนี้ผมอยู่บนห้องนอนของพี่คริสกับพี่คริสแล้วล่ะครับ   ผมเพิ่งอาบน้ำเสร็จ ผมเดินออกมาจากห้องน้ำหรู ก่อนจะไปหยิบการบ้านในกระเป๋าออกมาทำ  ตอนนี้พี่คริสเข้าไปอาบน้ำต่อจากผมแล้วล่ะ  ผมนั่งทำโจทย์คณิตศาสตร์ไปเรื่อยๆ มันก็ไม่ได้ยากอะไรมาก แล้วโดยเฉพาะคนที่มีสมองอันชาญฉลาดอย่างผมแล้ว อิอิ - -   แต่เอ๊ะ! ทำไมข้อนี้มันยากจังเลย  ทำไม่ได้ งมมานานแล้ว   ปกติถ้าอยู่บ้าน  ผมก็คงถามคุณแม่ได้  คุณแม่ผมเรียนเก่งมากๆเลยนะ  แต่นี่ผมจะไปถามใคร   ?? T^T   สักพักประตูห้องน้ำก็เปิดออกมา  เผยให้เห็นผู้ชายหล่อหุ่นดีในชุดนอนลายทางสีน้ำตาลขาว  พี่คริสมองผม ก่อนจะเช็ดผมต่อ  เอาวะ ! ถามไอ้หัวทองนั่นก็ได้ T^T

“พี่คริสฮะ แบคทำข้อนี้ไม่ได้  สอนแบคหน่อยสิฮะ”  คริสหันมามองหน้าผม ใบหน้าหล่อยักคิ้วขึ้นอย่างประหลาดใจ   แต่จู่ๆเขาก็ลุกขึ้นมา  แล้วมายืนข้างๆผมที่โต๊ะทำงานของเขา

“อ้อนวอนพี่สิ ^^ อ้อนพี่  พูดเพราะๆกับพี่แล้วพี่จะสอน^^”  พี่คริสพูดออกมาอย่างล้อเลียน ได้ทีเอาใหญ่เลยน้า!!!  ผมต้องอดทนไว้  สูดหายใจเข้าลึกๆแบคฮยอน!! เทอมเดียวเท่านั้น ๆ

“พี่คริสฮะ สอนการบ้านแบคหน่อยน้า^^”  ผมเค้นเสียงและคลี่ยิ้มบางๆ  คริสหัวเราะในลำคอเหมือนพอใจอะไรมากๆ  ก่อนจะขยับตัวมาอยู่ข้างหลังผม แล้วก้มลงมองโจทย์โดยที่ตอนนี้ มันเหมือนผมกำลังอยู่ในอ้อมแขนของพี่คริส T^T  เอาแล้วไง มันเริ่มแล้ววววว!!  ตอนนี้ใจของผมเต้นไม่เป็นจังหวะ มันทั้งเขินทั้งอาย  ไม่นะ! ผมจะต้องไม่หวั่นไหว ยืนหยัดเพื่อพี่ชานยอล!! 

“อืม... ยากเหมือนกันนี่”  พี่คริสพูดและ มองหาเศษกระดาษใกล้ๆตัวเขามา เขียนอะไรยุกยิกลงไปแล้วยื่นให้ผม  อ๋อ มันคือวิธีทำโจทยืนี่เอง  เขาอธิบายอย่างเป็นขั้นตอน ซึ่งมันทำให้ผมเข้าใจมากๆเลยล่ะ

“ขอบคุณนะฮะ”  ผมหันไปขอบคุณพี่คริส แต่ผมดันลืมไปว่า พี่เขายังคร่อมข้างหลังผมอยู่ แล้วใบหน้าเราก็ยังอยู่ใกล้ๆกันอยู่  ยิ่งเมื่อผมหันไป ปลายจมูกของเราก็แตะกัน ผมตาโตด้วยความตกใจ แต่ร่างสูงกลับก้มลงมาประทับริมฝีปากลงปากของผม

“ฝันดีค่ะ^^”  พี่คริสยิ้มระรื่นก่อนเดินขึ้นเตียงไปนอน  ผมนั่งอึ้งประมาณ10วิ  ก่อนจะเก็บการบ้านตัวเองและลุกขึ้น  แล้วจะให้ผมนอนตรงไหนล่ะเนี่ย???

“มานอนตรงนี้ ข้างๆพี่”  คริสที่เหมือนรู้ว่าผมคิดอะไรอยู่ ก็พูดขึ้นและตบเตียงข้างๆตัวเองเบาๆ  อะไรนะ!! ให้ผมนอนข้างพี่คริสT^T  ตายๆแน่กรู - -T^T   ผมเอนหลังลงเตียงอย่างช้าๆ ตอนนี้มันดึกแล้วไง ผมเลยจำเป็นต้องนอน ต้องไปโรงเรียนพรุ่งนี้ T^T   พอผมนอนลงจู่ๆ ก็มีอะไรหนักๆมากอดร่างของผมไว้  T^T  ทุกคนครับบบบบบบ ตอนนี้  ไอ้พี่คริสหัวทอง มันกำลังกอดผมอยู่  T^T..............................

.......................

Chanyoel Part

ผมเดินเข้ามาในคฤหาสน์ของตัวเอง  แต่ก้ได้ยินเสียงหัวเราะร่าอย่างมีความสุขของครอบครัว  ถ้าจะขึ้นบนชั้นสอง ผมจำเป็นต้องเดินผ่านห้องรับแขกที่ พ่อและครอบครัวใหม่ของคุณพ่อนั่งอยู่ตอนนี้  ผมอุตส่าห์คิดว่าผมกลับมาดึกแล้วจะไม่ได้เจอหน้าคนพวกนี้แล้วเชียว......

“ชานยอล! ทำไมกลับบ้านดึก”  คุณพ่อเอ่ยถามผมเสียงแข็ง ไม่มีความอบอุ่นแม้แต่น้อย

“ผมมีธุระนิดหน่อยนะครับ”  ผมหันไปตอบคุณพ่อ 

“ธุระอะไร ทุกวัน หัดทำตัวให้มันดีบ้าง ทำให้มันดีเหมือนน้องๆบ้าง แล้วก็เลิกเล่นสักทีเถอะนะ ดนตรีบ้าบออะไรนั่น!! ตั้งใจเรียนมาบริหารงานที่บ้านดีกว่า”   เหมือนความอดทนผมขาดผึง  ผมจ้องหน้าคุณพ่อแบบไม่เกรงกลัวสักนิด

“คุณพ่อก็ให้ ลูกๆสุดที่รักของคุณพ่อดูแลแทนผมสิครับ แต่ถึงแม้ผมจะเล่นดนตรีแต่การเรียนของผมก็ไม่เคยเหลวไหลสักครั้งนี่ครับ!!!”  ผมเผลอขึ้นเสียงออกมา  คุณพ่อลุกขึ้นมายืนประจันหน้ากับผม เราสองคนกำลังจ้องตากันอยู่

“อะไรกันนะ ที่ทำให้แกเป็นคนเย็นชาขนาดนี้ อะไรกันนะ ที่ทำให้แกก้าวร้าว แต่ก่อนแกไม่ใช่คนแบบนี้ เดี๋ยวนี้แกมันเหลวไหล ฉันรู้หมดนั่นแหละว่าแกไปมั่วอะไรมาบ้าง!”   ผมเลื่อนสายตาจากที่จ้อวคุณพ่อ ไปจ้องยัยเมียน้อยของคุณพ่อ  ผู้หญิงคนนั้นคือต้นเหตุทั้งหมด  คุณพ่อเมื่อเห็นว่าผมจ้องเมียใหม่ของเขา จู่ๆฝ่ามือหนาก็ฟาดลงบนหน้าของผมอย่างแรง

เพียะ!!! 

“แกไม่มีสิทธิ์ไปจ้องอารีเขาแบบนั้น ยังไงซะเขาก็เหมือนแม่ของแก น้องๆก็เป็นลูกของฉัน มันก็เป็นน้องของแก!!”  คุณพ่อตะโกนใส่หน้าผม  ผมเอื้อมมือไปจับแก้มของตัวเอง  ก่อนจะจ้องคุณพ่อตาเขม็ง

“ ถ้าคุณพ่ออยากได้ความอ่อนโยนจากผม อยากให้ผมเป็นคนเดิม คุณพ่อก็ทำให้แม่และน้องชายของผมฟื้นคืนขึ้นมาสิครับ!!!”  ผมตะคอกใส่หน้าพ่อก่อนจะวิ่งขึ้นบนบ้าน  เพราะว่ารู้แล้วว่าน้ำตาของผมกำลังจะไหล   เพราะ ยัยอารีนั่น มันทำให้คุณพ่อไม่รักคุณแม่!!  มันเป็นสาเหตุที่ทำให้แม่และน้องชายของผมต้องตาย!!

โปรดติดตามตอนต่อไป.........................

แฮ่ๆ ว่าจะไม่อัพอดใจไม่ไหว ช่วงนี้กำลังว่าง ฮ่าๆๆ

ชานยอลนี่น่าสงสารเนอะ แต่เดี๋ยวคงมีคนน่าสงสารกว่านี้

ฝากเม้นให้เราด้วยน้า^^ รักก จุ๊บบบ