คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : CHAPTER-11 100%
Chapter11
“แบคฮยอน!!!! / เซฮุนน!!!” เซฮุนวิ่งเข้าไปเอาตัวรับแรงชนแทนแบคฮยอน ตอนนี้บนพื้นถนนนองไปด้วยเลือด ..... ลู่หานยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก..... คริสเองก็เช่นกัน
“ฮือ......เซฮุน......ฮึก.....” ลู่หานร้องโฮเสียงดัง
“ยืนนิ่งทำไมล่ะ! โทรเรียกรถพยาบาลสิ!!!” ลู่หานตะคอกใส่คริสที่ยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก ร่างสูงรีบหยิบมือถือราคาแพงขึ้นมา กดโทรไปหาโรงพยาบาล .........
“แบคฮยอน!!!!” เสียงของชานยอลดังลั่น...... คริสตอนนี้ไม่ได้สนใจคนรักของเขาที่เพิ่งลงมา ร่างสูงรีบวิ่งเข้าไปประคองศีรษะของภรรยาที่อาบไปด้วยเลือดสีแดงไว้อย่างถะนุถนอม.....
วี้หว่อ.....!! วี้หว่อ...!! ผ่านไปได้ไม่นาน รถพยาบาลก็มาถึงหน้าบ้านของคริสจนได้
“ขอทางหน่อยครับ....ญาติช่วยตามไปที่โรงพยาบาลด้วยนะครับ” เสียงบุรุษพยาบาลดังขึ้น.....พวกเขายกร่างของเซฮุนและแบคฮยอนไปไว้บนเตียงและล็อกร่างของแบคฮยอนและเซฮุนอย่างแน่นหนาเพื่อไม่ให้กระดูกเคลื่อน....
ชานยอลไม่รอช้า....วิ่งขึ้นบ้านหยิบกุญแจรถแล้วพุ่งออกจากบ้านไปคนแรก...... ตามด้วยลู่หานที่ขับรถตามชานยอลไปติดๆ เว้นเสียแต่คริส ที่ยืนเหม่อลอยเหมือนคนบ้าทำอะไรไม่ถูก ภาพที่รถยนต์คันนั้นพุ่งเข้าใส่เซฮุนและแบคฮยอนจนทั้งสองร่างกระเด็นกระดอนแยกจากกัน ภาพที่เหลือดค่อยๆไหลออกจากร่างกายของทั้งสอง.....มันทำให้คริสกลับมาคิดว่า....ถ้าเซฮุนไม่ไปช่วยแบคฮยอนให้เบี่ยงตัวหลบรถคันนั้น....ป่านนี้แบคฮยอนจะเป็นยังไงนะ...... คิดได้ดังนั้น....คริสก็รีบคว้าพวงกุญแจรถของเขา....แล้วพุ่งไปที่โรงพยาบาลทันที........
“แบคฮยอน....ฮึก.....ฮือ.....ได้โปรด..นายอย่าเป็นอะไรไปเลยนะ” ชานยอลร้องไห้โฮและพูดกับตัวเองอยู่หน้าห้องผ่าตัดเสียงดัง ตอนนี้ลู่หานก็ไม่ต่างกัน.....ร้องไห้ไม่ต่างกัน....
“ชานยอล!” เสียงทุ้มของคริสเอ่ยดังขึ้น..... ชานยอลรีบลุกจากเก้าอี้แล้วพุ่งไปหาคนรักของเขา ก่อนจะกอดคริสเต็มอ้อมกอด แล้วซุกหน้าลงบนอกแกร่ง ทำให้น้ำตาไหลเลอะเปรอะเสื้อของคริส....
“ไม่เป็นไรนะชานยอล......แบคฮยอนและเซฮุนจะต้องไม่เป็นอะไร.....” คริสพูดออกมาทั้งๆที่ในใจยังหวาดกลัวเหลือเกิน.....กลัวเหลือเกินว่าจะเสียเซฮุน....และแบคฮยอนไป.....
“คุณหมอ!” ลู่หานรีบลุกจากเก้าอี้ทันที....ที่คุณหมอออกมาจากห้องผ่าตัด
“เอ่อ...พวกคุณคือญาติของคุณเซฮุนและคุณแบคฮยอนใช่หรือเปล่าครับ” ทุกคนพยักหน้าตอบคุณหมอ
“คุณเซฮุน.....ปลอดภัยแล้วครับ...แค่กระดูกหลายส่วนหักอาจจะต้องเข้าเฝือกและพักฟื้นสักพัก...และคุณเซฮุนก็ช้ำในบางส่วนด้วย...แต่รวมๆก็ปลอดภัยแล้วล่ะครับ” ลู่หานยิ้มออกมาอย่างดีใจ....และถอนหายใจออกมาเบาๆ
“แล้วแบคฮยอนล่ะครับ!!” ชานยอลโพล่งออกไป เมื่อคุณหมอไม่พูดถึงอาการของแบคฮยอนสักที.....
สีหน้าของคุณหมอเปลี่ยนไปจากตอนแรกอย่างสิ้นเชิง นั่นยิ่งทำให้ชานยอลใจเสีย.....
“คุณแบคฮยอน......คือ.....หมอเสียใจด้วยนะครับ!”
10%
ทุกคนยืนนิ่งเงียบรอสิ่งที่คุณหมอกำลังจะพูด.......
“ทำไมครับแบคฮยอนเป็นอะไร!!!” ชานยอลโพล่งออกมาอย่างสงสัย.......
“คือ......หมอพยายามช่วยอย่างสุดความสามารถแล้วนะครับ....ถ้าหมอจะเอาเรื่องเกี่ยวกับจิตใจมาพูดด้วย....หวังว่าญาติคงจะไม่ว่าหมอ..” ทุกคนยังนิ่งเงียบ...ฟังสิ่งที่คุณหมอจะพูด
“คนไข้....ร่างกายดูจะฟื้นฟูได้อยู่น่ะครับ....แต่.......จิตใจของคนไข้.....เขาบังคับให้ตัวเองตาย....เขาไม่สู้น่ะครับ....”
“............................”
“ไม่นะแบคฮยอน!! ฮืออออออออออออออออออออ........”
15%
ชานยอลร้องไห้โฮออกมาอย่างคนเสียสติ....คริสรีบเข้าไปประคองคนรักของเขา.......
“ พี่คริส....ฮือ.....ฮึก.....แบคฮยอนจะไม่เป็นอะไรไปใช่ไหม...” ชานยอลถามคริสเสียงสั่น ร่างสูงยกมือขึ้นมาลูบกลุ่มผมของชานยอลเบาๆ ก่อนจะหยิบแว่นดำที่เหน็บไว้บนเสื้อขึ้นมาสวม....... คุณคงสงสัยใช่ไหมล่ะว่าคริสเขาจะมาสวมแว่นดำตอนนี้ทำไม..... ที่คริสต้องทำแบบนั้นก็เพราะว่า........
น้ำตาของเขา........กำลังไหลออกมาช้าๆ......
ช้าๆ......... เมื่อนึกถึงรอยยิ้มและใบหน้าแสนน่ารักของแบคฮยอน......
ยิ่งคิดยิ่งเจ็บปวด...........ถ้าย้อนเวลากลับไปได้..........คริสจะไม่ทำร้ายจิตใจของแบคฮยอนเลย....
เพราะที่แบคฮยอนเป็นแบบนี้.......ที่แบคฮยอนจากไปอย่างนี้.......ก็เพราะเขาไม่ใช่เหรอ........
คริสยืนยิ่งเงียบปล่อยให้น้ำตาไหลออกมาอยู่คนเดียว.......โดยที่ไม่รู้ว่าชานยอลคนรักของเขาได้วิ่งเข้าไปหาแบคฮยอนในห้องผ่าตัดแล้ว.....
ชานยอลเลื่อนผ้าคลุมศพที่คลุมใบหน้าของแบคฮยอนออกช้าๆ......น้ำตาจากดวงตาคู่สวยไหลออกมาอย่างไม่ขาดสาย.....จนมันสาดกระเด็นไปโดนแก้มของแบคฮยอนจนได้....
“คุณหมอครับ.....ผมขออยู่เงียบๆกับแบคฮยอนสักพักได้ไหมครับ.....” ชานยอลหันไปอ้อนวอนกับคุณหมอ คุณหมอพยักหน้า ก่อนจะพากันเดินออกไป มือหนากุมมือเล็กของแบคฮยอนขึ้นมา ก่อนจะจูบลงไปที่มือของแบคฮยอนอย่างอ่อนโยน
“ตื่นขึ้นมาได้มั๊ย....ที่รัก........อย่าทิ้งฉันไปเป็นครั้งที่สองเลยนะ......”
“.....ฉันให้อภัยกับเรื่องราวทุกอย่างที่ผ่านมา.......ขอแค่นายอย่าจากฉันไปอีก......”
“เพราะฉันอาจจะขาดใจตายลงไปตรงนี้.........ถ้าไม่ได้บอกรักนายอีกครั้ง.......”
“ติ๊ดดดด.....ติ๊ดดดดดด......!!!!” เสียงดังขึ้นจากมอนิเตอร์เป็นสัญญาณบ่งบอกว่า.....แบคฮยอนกลับมามีชีวิตอีกครั้งแล้ว.....
25%
“คุณหมออออออ!!!” ชานยอลตะโกนเรียกคุณหมออย่างสุดเสียง...... ร่างสูงโปร่งยิ้มออกมาอย่างดีใจ....
“เชิญญาติคนไข้....ข้างนอกสักพักนะครับ” คุณหมอพูดกับชานยอลอย่างสุภาพ....ร่างสูงรีบก้าวออกจากห้องผ่าตัด....พลางยกมือหนาของเขาขึ้นมาดูแหวนสลักชื่อ.......CB.....
“อ๊าชานยอล.....เก็บมันไว้นะ....ให้รู้ว่าเรายังมีกันและกันเสมอ....”
“ถ้าเราเลิกรักกันเมื่อไหร่.....ค่อนเอาแหวนวงนี้ทิ้งนะ^^”
ชานยอลยืนอมยิ้มอยู่คนเดียวเมื่อนึกถึงเรื่องราวสมัยมัธยม แหวนสลักCB เป็นดังตัวแทน....ของความรักของเขากับแบคฮยอน ..... เขายังรักแบคฮยอนไม่เคยเปลี่ยนแปลจึงเก็บแหวนวงนี้ไว้.......
แล้วแบคฮยอนล่ะ? ยังเก็บมันไว้อยู่รึเปล่า.......ลืมมันรึยัง?.....
“ขอโทษนะครับ.....ภรรยาผม....ตายแล้วจริงๆหรือครับ??” คริสถามคุณหมอด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา คุณหมอเลื่อนผ้าปิดปากลง ก่อนจะคลี่ยิ้มกว้างและตบบ่าคริสเบาๆ
“คุณแบคฮยอนปลอดภัยแล้วครับ......หมอเพิ่งจะย้ายเขาไปไว้ห้องพิเศษเมื่อกี๊นี้เอง” คริสเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย จริงใช่ไหม......เขาไม่ได้ฝันไปใช่ไหม....... คุณหมอไม่ได้โกหกเขาใช่ไหม..
.
“แล้วเยี่ยมได้ไหมครับ??”
“ได้ครับ....แต่หมอขอว่า อย่าเพิ่งรบกวนคนไข้นะครับ.....และอ้อ! อีกอย่างนึง.....ตอนประสบอุบัติเหตุศีรษะของคนไข้ฟาดเข้ากับขอบฟุตบาท.....หมอต้องขอตรวจดูอีกรอบก่อนนะครับ....บางทีมันอาจจะมีบางอย่างไม่เหมือนเดิม....”
“ยังไงเหรอครับคุณหมอ....คุณหมอหมายความว่ายังไง???” คริสถามคุณหมอ เมื่อสงสัยกับสิ่งที่หมอเพิ่งจะพูดออกมา.....อะไรกัน.....ในว่าปลอดภัยแล้วไง....
“คนไข้......อาจจะสูญเสียความทรงจำในเรื่องที่คิดขณะเกิดอุบัติเหตุนะครับ.....บางทีเขาอาจจะจำเรื่องที่เขานึกถึงตอนนั้นไม่ได้......หรือไม่ก็เรื่องราวทั้งหมด.....เขาอาจจะความจำเสื่อมน่ะครับ”
“.........................”
“แต่ญาติอย่าเพิ่งกังวลไปครับ......บางทีอาจจะไม่เป็นอะไร......หมอขอตัวก่อนนะครับ”
คริสยืนนิ่งเงียบอีกครั้ง......เรื่องตอนก่อนเกิดอุบัติเหตุมันก็เป็นเพราะเขา......ถ้าเกิดแบคฮยอนฟื้นขึ้นมาแล้วจำเขาไม่ได้ล่ะ......ไม่จริงหน่า......ต้องไม่ใช่อย่างนั้นสิ....... ร่างสูงค่อยๆ เปิดประตูเข้าไปในห้องที่แบคฮยอนนอนพักรักษาตัวอยู่...... ชานยอลนั่งกุมมือแบคฮยอนอยู่ข้างๆเตียง คริสเดินเข้าไปอย่างช้าๆ
“อ้าวพี่คริส......” ชานยอลหันมามองคริสช้าๆ คริสเดินเข้าไปลูบกลุ่มผมของชานยอลเบาๆอย่างเป็นห่วง
“กลับไปพักที่บ้านก่อนดีมั๊ย.....เดี๋ยวพี่เฝ้าแบคเอง.....เราป่วยอยู่นี่นา.....” คริสบอกชานยอล
“ไม่ดีกว่าครับ.....ผมเป็นห่วงแบคฮยอน.....” ชานยอลพูดออกมาเสียงเบา..... คริสเห็นดังนั้นจึงหมุนใบหน้าของชานยอลให้หันมาสบตากับเขา
“พี่ขอร้องล่ะนะ......ถ้าชานยอลเป็นอะไรไปอีกคน......แล้วพี่จะอยู่ยังไงครับ” คริสสบตาชานยอลส่งผ่านความรู้สึกผ่านดวงตา....
“ก็ได้ครับ......แต่ถ้าแบคฮยอนฟื้นเมื่อไหร่....พี่คริสต้องบอกผมทันทีนะครับ” ชานยอลถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะหันไปมองแบคฮยอนที่นอนหลับอยู่......แล้วลุกขึ้นจากเก้าอี้เดินออกจากห้องไป.... คริสเมื่อเห็นว่าชานยอลออกไปแล้ว ร่างสูงก็นั่งลงเก้าอี้ที่ชานยอลนั่งเมื่อกี๊ ก่อนจะกุมมือเล็กของแบคฮยอนไว้ แล้วยกขึ้นมาแนบแก้มสากของเขา....
“อย่าเป็นอะไรไปเลยนะ........พี่เป็นห่วงเธอนะรู้มั๊ย......” คริสพูดออกมาเบาๆ....
“พี่ร้องไห้เลยนะ......ตอนรู้ว่าเธอจะตายเมื่อกี๊นี้...... ลุกขึ้นมายิ้มให้พี่เห็นอีกสักครั้งนะ.....”
“พี่......ระ......รัก....”
“ออกไป!!!!” คริสที่กำลังพูดอยู่เมื่อกี๊นี้ต้องหยุดชะงัก......แล้วหันไปมองต้นตอของเสียงทุ้ม.....
“ไอ้ชั่ว....แกเกือบจะทำแบคฮยอนตายแล้ว.....ยังมีหน้ามานั่งลอยหน้าลอยตาอยู่นี่อีกเหรอ.!!”
“ฮวัง....จื่อเทา.....แกมาทำไม??” คริสถามออกไปเสียงเรียบ เมื่อจื่อเทาเห็นอย่างนั้นมันยิ่งทำให้เขาเลือดขึ้นหน้า.....
“ฉันสิต้องถามแกว่าแกมาทำไม.....แกเป็นคนทำร้ายแบคฮยอน....เป็นคนที่ทำให้แบคฮยอนและน้องชายแกเกือบตาย!”
“............................”
“ ฉันผิดเอง....คนของฉันมันโง่เองที่ทำงานพลาด......ฉันอุตส่าห์จ้างรถคันนั้นไปฆ่าแก!!....แต่มันดันพลาด!!!”
50%
“ฮะ!” คริสพูดออกมาแล้วจ้องตาจื่อเทาหวังจะเอาเรื่อง .....แต่จื่อเทาหาได้กลัวไม่ จ้องคริสกลับแบบน่ากลัวไม่ต่างกัน..
“แกได้ยินถูกแล้ว....ไม่ผิดหรอกคริส” คริสกำมือแน่นเมื่อได้ฟังสิ่งที่จื่อเทากำลังพูด.....
“ไอ้บ้าเอ้ยยยย!!”
พลั่กกกกกกกกกกกกกก!!
คริสตะคอกด่าจื่อเทาแล้วซัดหมัดไปที่มุมปากของเทาเต็มแรง จนร่างสูงกระเด็นกระดอนไปอยู่ที่พื้น จื่อเทารีบดันตัวขึ้นแล้วซัดหมัดใส่คริสคืน.....
พลั่กกกก!! ตุ้บบบบ!! ทั้งสองรัวหมัดใส่กัน หมุนเปลี่ยนสลับสับเปลี่ยนกันขึ้นคร่อม ตอนนี้ทั้งคริสและจื่อเทามีแผลเต็มตัวไปหมด ............
“หยะ.......หยุด......นะ” เสียงแหบพร่าเอ่ยขึ้น.... ทั้งสองคนที่ฟัดกันอยู่บนพื้นเหมือนหมารีบผละออกจากกันทันที
“แบคฮยอน! แบคฮยอนฟื้นแล้ว” จื่อเทารีบพุ่งเข้าไปหาแบคฮยอน แบคฮยอนยิ้มให้จื่อเทาด้วยท่าทีที่น่ารัก
“จื่อเทา….. ทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ...” แบคฮยอนถามจื่อเทาตาแป๋ว ร่างเล็กที่มีผ้าสีขาวพันห่อศีรษะอยู่ดูน่าสงสารไปอีกแบบ
“เธอประสบอุบัติเหตุน่ะ.....” คริสตอบแบคฮยอนด้วยน้ำเสียงอบอุ่น......แบคฮยอนชักสีหน้างงงวยเล็กน้อย ก่อนจะทำหน้าครุ่นคิดอีกสักพักหนึ่ง.....
“เอ่อ.....ขอโทษนะครับ คุณเป็นใครเหรอ??”
แบคฮยอนถามคริสออกไปด้วยความสงสัย สิ่งที่ร่างเล็กพูดออกมาทำให้คริสงุนงงไม่น้อย ไม่จริงน่า ....... ต้องไม่ใช่แบบนี้สิ................. ไม่จริง......
“พี่เป็นสามีของเธอ....... พี่แต่งงานกับเธอ.....”
“แต่งงาน.....อืม......แต่งงานเหรอ.......ไม่หน่า.....ไม่ใช่กับคุณแน่นอน” เหมือนมีอะไรตกใส่หัวใจของคริสอย่างแรงเมื่อแบคฮยอนพูดออกมาอย่างนั้น ร่างสูงเดินเข้าไปจับไหล่เล็กของแบคฮยอนเขย่าไปมาเบาๆ
“นึกให้ได้.......จำพี่ให้ได้สิ......!!! จำพี่ให้ได้!!!!” คริสเริ่มเขย่าตัวแบคฮยอนแรงขึ้นเรื่อยๆ
“โอ๊ยยยย!! ปวดหัววววว เจ็บ โอ๊ยยยย!!” แบคฮยอนจู่ๆก็ร้องไห้ออกมา คริสที่เห็นอย่างนั้นก็ไม่ได้สนใจ กลับเขย่าร่างเล็กแรงๆต่อไป....
“นึกให้ออก! นึกให้ออกสิแบคฮยอน!! นายไม่มีสิทธิ์ลืมพี่นะ!!!”
“ถอยไป!!!” จื่อเทากระชากคริสออกอย่างแรง แล้วก็เข้าไปประคองกอดแบคฮยอนไว้...
“เทา....ฉันกลัว....ฮึก....ฮือ.....อย่าให้เขาเข้ามาใกล้ฉันนะ” แบคฮยอนตัวสั่นไปทั้งตัวเพราะหวาดกลัวคริส...
“ไม่ได้ยินรึไง..... ออกไปซะสิ!.........ไม่มีใครต้องการแก....ไม่เห็นรึไง”
100%
โปรดติดตามตอนต่อไป........
Talk
มาอัพให้ละน้าา 100%ไปเลยดีกว่าเนอะ555+ โทษทีค่า ดูมาม่าเพลินไปหน่อย พี่ๆหล่อมาก
แบคหล่อมากวันนี้> <
ปล.ถ้าสงสัยอะไรทิ้งคำถามไว้ในทวิตได้เลยนะค้า #ฟิคยอมแบคฮยอน
คุยกันได้ที่ twitter/@buabuafunfun #ฟิคยอมแบคฮยอน
ฝากฟิคเรื่องใหม่ด้วยน้า
The Sicret
http://my.dek-d.com/dekdee/writer/view.php?id=1053501
ความคิดเห็น