คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : chapter11 100%
11
“อย่าทิ้งพี่ไปเลยนะ…..” ผมพูดมันออกมาจากหัวใจของผม....ให้ตายสิ...ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะ...
“มีสิทธิ์อะไรคริส....นายมีสิทธิ์อะไร.....” ชานยอลเอ่ยตักเตือนสติผม....มันก็จริงนะ...ผมมีสิทธิ์อะไร....
“แบค….เอ่อ...แบคขอโทษนะครับพี่ชานยอล...” ผมรีบเงยหน้าขึ้นสบตาแบคฮยอนทันที ตอนนี้หัวใจของผมมันเต้นตึกตัก ตึกตัก.... เหมือนคนที่เพิ่งจะตกหลุมรัก
“แบคขอโทษพี่ทำไมครับ” ชานยอลเอ่ยถามแบคฮยอนด้วยน้ำเสียงที่เมื่อยล้า.... แต่ตอนนี้ผมไม่สนใจอะไรทั้งนั้น ผมขอแค่....แบคฮยอนไม่ไปจากผม...น้องคงจะไม่ไปจากผมใช่มั๊ย...
“แบคแค่.....รู้สึกว่า......ตอนนี้แบค.....ชอบ......แบคชอบพี่คริส”
8%
น้องยิ้มกว้างให้ผม....ผมก็ยิ้มกลับให้น้องเหมือนกัน....
“ขอโทษนะครับพี่ชานยอล....แต่พี่ชานยอลมาช้าไปแล้วล่ะ.....ตอนนี้หัวใจของผมมีแต่คนนั้น” น้องพูดแล้วก็ชี้มาที่ผม >///< ย้า น่ารักเกินไปแล้วนะแบคฮยอน
ผมอ้าแขนออกให้เพื่อจะให้น้องวิ่งเข้ามากอด....อ๊า มือผมมันไปเองแล้วอ่ะ ร่างเล็กวิ่งเข้ามากอดผมและหน้าสวยของเขาก็ถูไถไปมากับแผงอกของผมอยากเขินอาย......น้องแบคไม่น่าทำอย่างนี้เลยครับ.....พี่จะทนไม่ไหวแล้วนะ.......อยากจับกด!!!
“หึ...มันต้องไม่ใช่อย่างนี้สิ.....” ชานยอลหัวเราะในลำคอก่อนจะมองเราสองคนเป็นครั้งสุดท้ายแล้วเขาก็เดินหนีไป.....
“ฮี่ๆ....” แบคฮยอนยิ้มกว้างให้ผม ผมทำปากจู๋และก้มลงไปให้น้องจุ๊บผม..... ร่างเล็กหลับตาและใช้ปากนิ่มๆของเขาประทับลงบนปากของผม....ย้า น่ารักที่สุดเลยยยย
“แน่ะๆ....แม่จะมีลูกเขยแล้วเหรอเนี่ย.....” แม่คนสวยของแบคฮยอนส่งเสียงแซว....คริสหันไปยิ้มให้แม่ของแบคฮยอนก่อนจะ ดึงรั้งแบคฮยอนเข้ามาในอ้อมกอด....
“ผมขอนะครับคุณแม่....ลูกชายของคุณแม่นี่น่ารักจนผมไม่อยากจะยกให้ใครเลยจริงๆ” คริสพูดพร้อมกับลูบกลุ่มผมนุ่มของแบคฮยอนไปมา.....
“อยากได้ลูกชายแม่....ก็มาขอให้มันถูกต้องนะจ๊ะคริส.....” คุณแม่ของแบคฮยอนพูดและหมุนตัวเดินเข้าบ้านทันที..... แบคฮยอนหน้าแดงและวิ่งหนีคริสไปที่สวนดอกไม้.... เพราะแบคฮยอนไม่ทันได้ระวังเขาเลยสะดุดขาตัวเองล้ม.....
“แบคฮยอน!” คริสตะโกนเสียงดังแล้ววิ่งเข้าไปหาแบคฮยอน.....
“ฮือ....เลือดไหลด้วยอ่า....” แบคฮยอนร้องไห้โฮเหมือนเด็กๆเมื่อเขาเห็นแผลที่บนหัวเข่า....
“โอ๋ๆ .....ไม่เจ็บนะครับ.....ป่ะๆ เดี๋ยวพี่พาไปทำแผลนะ” คริสพูดและช้อนตัวแบคฮยอนเข้าไปภายในบ้าน....
“เป็นอะไรกันมาน่ะลูก!” คุณแม่ของแบคฮยอนรีบวิ่งเข้ามาหาทั้งสองทันที..
“ฮื่อ....แบคเจ็บ....” แบคฮยอนร้องไห้และชี้แผลตัวเอง.... คุณแม่คนสวยที่มีอาการตกใจถอนหายใจออกมาเบาๆ
“แผลแค่นี้เอง....ไหนแม่ดูสิ๊” หล่อนดึงขาของแบคฮยอนมาอย่างแรง
“โอ๊ย!....” แบคฮยอนร้องลั่น
“โถ่...คุณแม่ครับ....อย่าแกล้งแบคฮยอนสิครับ....ผมขออุปกรณ์ทำแผลได้มั๊ยครับ?” คริสพูดอย่างสุภาพ คุณแม่คนสวยหัวเราะคิกๆก่อนจะเดินไปหยิบออกมาให้ .....
คริสค่อยๆบรรจงทำแผลให้แบคอยอนอย่างอ่อนโยน.....แบคฮยอนยู่หน้าเพราะกลัวเจ็บ
“พี่คริสหาอะไร?” แบคฮยอนถามคริสที่เอาแต่ควานหาอะไรสักอย่างในกล่อง
“พาสเตอร์” คริสตอบเบาๆ
“นั่นไง...เต็มเลย พี่ตาบอดเหรอ?” แบคฮยอนแกล้งถาม
“ก็มันไม่มีสีเหลือง” คริสตอบอีกครั้ง
“ทำไมล่ะ....สีไหนก็ได้เหมือนกันแหละ”
“ก็แบคชอบสีเหลือง....พี่ก็เลยอยากจะหาสีเหลืองให้.....อ่ะนี่ เจอแล้ว” คริสพูดพร้อมแปะมันลงบนแผลของแบคฮยอน.....ร่างเล็กหน้าแดงแปร๊ดก่อนจะยิ้มกว้างออกมา....
“พี่คริสน่ารักจัง....” แบคฮยอนพูดออกมาเบาๆและยังยิ้มไม่หยุด.....คริสที่นั่งคุกเข่าเผื่อทำแผลให้แบคฮยอนเมื่อกี๊ เงยหน้าขึ้น และยิ้มกว้างคืนให้
“น่ารักแล้วรักไหมล่ะ??” คริสพูดออกมา.... แบคฮยอนหน้าแดงกว่าเก่า มือเล็กฟาดลงบนไหล่กว้างหนึ่งที......
“ไม่รู้.....รัก....มั้ง”
จุ๊บบบบ! คริสฉวยโอกาสหอมแก้มแบคฮยอนแรงๆหนึ่งที แบคฮยอนยกมือขึ้นมาจับแก้มนุ่มของเขาแล้วลูบมันป้อยๆ....
“พี่คริส....ไอ้บ้า!” แบคฮยอนมู่หน้าและบ่นให้คริส คริสหัวเราะก่อนจะนั่งลงข้างๆแบคฮยอน
“ไว้คุณพ่อของพี่กลับมา....แล้วพี่จะพาท่านมาขอเราอย่างเป็นทางการนะ....แบคฮยอนของพี่”
...................................................................
เซฮุนนั่งอยู่บนม้านั่งในสวนคนเดียว.....ดวงตาคู่เฉี่ยวมองไปตรงหน้าอย่างไร้จุดหมาย.....คิดถึงพี่ลู่หานเหลือเกิน......
“พี่เซฮุนคะ!” เสียงใสของซอลมีดังขึ้น....เซฮุนไม่หันไปแต่กลับนั่งอยู่เฉยๆเหมือนเดิม....
“พี่เซฮุนเป็นอะไรน่ะ...ซอลมีเรียกอยู่นะ....ไม่ได้ยินรึไง” ซอลมีตะโกนใส่เซฮุน
“พี่ไม่ได้ชอบซอลมี....พี่ชอบพี่ลู่หาน” เซฮุนพูดออกมาเสียงเรียบ
“พี่เซฮุน!! พี่ลู่หานเป็นผู้ชายนะ!” ซอลมีโวยวายดังลั่น....
“แล้วไง...จะผู้ชายผู้หญิง....ถ้าพี่ได้รักแล้วแล้ว.....พี่ก็จะรัก” เซฮุนพูดออกมาและมองซอลมีด้วยแววตาเย็นชา
“พี่บ้ารึไง.....รู้รึเปล่าว่ากำลังพูดอะไรออกมา!” ซอลมียังไม่เลิกโวยวาย.... เซฮุนเลิกสนใจซอลมี ร่างสูงลุกขึ้นเตรียมจะเดินหนีไป.....
“หยุดนะพี่เซฮุน! ถ้าพี่ก้าวต่อไปแม้แต่ก้าวเดียว.....พี่จะไม่ได้เจอพี่ลู่หานอีก....” เซฮุนหยุดอยู่กับที่ ซอลมีแสยะยิ้มออกมา....และหัวเราะเบาๆ
“พี่ก็รู้ว่าพี่ลู่หานเป็นคนยังไง....ลองแค่ซอลไปร้องไห้แล้วขอร้องให้พี่เขาจากไป....พี่เขาก็ต้องทำ” เซฮุนกำมือแน่นพยายามสะกดกลั้นอารมณ์โกรธไว้......เขาทำอะไรไม่ได้....ไม่ได้เลยจริงๆ
100%
Talk
สวัสดีค่า...หายไปนานเลยมาอัพให้ละน้า....พอดีคอมมีปัญหา
ฟิคเรื่องนี้ที่แต่งไว้เลยหายไป555 ต้องมาพิมพ์ใหม่
ชานยอลจะยอมปล่อยรึเปล่า....คริสแบคเขากำลังหวานนะ - -
สงสารเซ ยัยซอลมี!
ส่วนมากตอนนี้จะเป็นของฮุนฮานนะคะ ^^
ฝากแสดงความคิดเห็นด้วยเน้อ
คุยกันได้ที่ twitter/@buabuafunfun #ฟิคอาสติส
ความคิดเห็น