คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : CHAPTER-9 100%
“พี่แบคต้องสู้นะครับ.......ไม่ก็หย่ากับพี่ชายของผมไปเลย!”
“พี่จะลองคิดดูนะครับ” แบคฮยอนพูดออกมาเบาๆ แล้วทิ้งตัวนอนลง เจ็บเหลือเกิน ......ทั้งตัวทั้งหัวใจ เซฮุนนั่งมองพี่สะใภ้ของเขาที่กำลังนอนอยู่
“หย่ากับพี่คริส.....แล้วมาคบกับผมเถอะครับ” เซฮุนพูดออกมาเบามาก ก่อนจะเดินไปปิดไฟแล้วนอนลงข้างๆแบคฮยอน
ลู่หานหมุนแหวนสลักCBดูอย่างเพลินตา CB CB คืออะไรกันนะ
“แหวนอะไรน่ะ?” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น เซฮุนที่เพิ่งเดินออกมาจากห้องนอนเดินเข้ามาหาลู่หานที่นั่งเล่นอยู่ริมระเบียง
“อย่ามายุ่งหน่าที่รัก.....” ลู่หานพูดออกมาเบาๆ
“ถุย..... อยู่กันสองคนไม่ต้องพูดแบบนี้ก็ได้ ...ฉันจะอ้วก!” เซฮุนพูดออกมาเสียงดัง ลู่หานชักสีหน้าใส่เซฮุนก่อนจะลุกขึ้นเอาแขนสวยไปโอบคอเซฮุนไว้
“อย่าพูดแบบนี้จะดีกว่านะ.....เพราะแบคฮยอนจะต้องเสียใจ” ลู่หานพูดออกมาเบาๆในขณะที่ลมหายใจอุ่นๆกำลังรดอยู่ที่ต้นคอของเซฮุนอยู่ คริสเดินออกมาเห็นฉากนั้นพอดี ดวงตาคมตาเหลือกขึ้นอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา ลู่หานจะทำอะไรกันนะ?....
“เซฮุนบอกแบคฮยอนด้วยว่าชานยอลอยากพบ” คริสเอ่ยออกมาเสียงเรียบ
“แต่พี่แบคเจ็บตัวจนลุกไม่ขึ้นเลยนะครับ” เซฮุนพูดออกมาเสียงเรียบ
“ชานยอลบอกอะไรมันก็ต้องทำ!!!! มันต้องไปหาชานยอล ชานยอลป่วยอยู่เข้าใจไหม!!” เซฮุนกำมือแน่น เขาล่ะอยากจะซัดหมัดใส่หน้าหล่อๆของพี่ชายของเขานัก
“ได้ครับ.......ผมจะไปหาชานยอลเดี๋ยวนี้.....” แบคฮยอนเดินกระโผกกระเผกออกมาจากห้อง เซฮุนมองแบคฮยอนด้วยความตกใจ
“พี่แบค!!!” เซฮุนรีบวิ่งเข้าไปพยุงแบคฮยอน แบคฮยอนยิ้มให้เซฮุนเบาๆ
“ปล่อยพี่เถอะ......พี่ไหว.....มันจะเป็นครั้งสุดท้ายแล้วล่ะ” เซฮุนมองแบคฮยอนงงๆ ก่อนจะปล่อยแบคฮยอน แบคฮยอนเดินผ่านคริสโดยก้มหน้าก้มตาตลอดทาง มือเล็กค่อยๆเปิดประตูเข้าไปก่อนจะล็อกกอนประตูเพื่อไม่ให้ใครเข้ามา
“แบคฮยอน.....นายไม่เป็นไรแล้วใช่ไหม” ชานยอลรีบลุกขึ้นมาทันทีที่แบคฮยอนเดินเข้ามาในห้องนอนของเขา
“ อื้ม....ไม่เป็นอะไรแล้ว” แบคฮยอนคลี่ยิ้มบางๆให้ชานยอล ชานยอลดูตกใจเมื่อเห็นรอยช้ำตามตัวแบคฮยอน
“ใครทำอะไรนาย....พี่คริสใช่ไหม??” ชานยอลถามเสียงสั่น
“เปล่าหรอก....ฉันแค่ซุ่มซ่าม” แบคฮยอนคลี่ยิ้มให้ชานยอลอีกครั้ง ชานยอลยิ้มบางๆให้แบคฮยอนคืน
“ฉันขอโทษสำหรับเรื่องวันนั้น......นายก็รู้ว่าฉันไม่สามารถขัดใจพ่อกับแม่ได้.....ขอโทษที่ฉันพูดออกไปแบบนั้น......พี่คริสเขารักนายมากนะ.....” แบคฮยอนพูดไปยิ้มไป ชานยอลมองแบคฮยอนอย่างนึกสงสาร
“ทำไมจู่ๆมาพูดแบบนี้ล่ะ?” ชานยอลถามแบคฮยอนด้วยน้ำเสียงสั่นกว่าเก่า
“ ฉันจะหย่ากับพี่คริส”
“นายพูดเล่นใช่มั๊ย??” ชานยอลถามแบคฮยอน ร่างเล็กส่ายหน้าก่อนจะยิ้มแทนคำตอบ
“ เปล่า........ฉันพูดจริง” แบคฮยอนกุมมือหนาของชานยอลขึ้นมาไว้ในมือของเขา น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยช้าๆ
“นายไม่จำเป็นต้องทำอย่างนี้........ฉันจะเลิกกับพี่คริสเอง” ชานยอลพูดออกมาด้วยเสียงที่สั่นเครือ
“ นายรักพี่คริสไปแล้วชานยอล.......นายลืมเรื่องทุกอย่างไปแล้ว ......” แบคฮยอนจ้องตาชานยอลอย่างจริงจัง
“กลับจากทะเลครั้งนี้ ฉันจะจัดการเรื่องหย่าทั้งหมด” แบคฮยอนค่อยๆลุกขึ้นจากเตียงของชานยอล
รถออดี้สีขาวสวยเลี้ยวเข้ามาภายในคฤหาสน์อู๋ หลังจากที่แบคฮยอนเข้าไปคุยกับชานยอลเสร็จสองชม.พวกเขาก็ตัดสินใจกลับบ้านทันที แบคฮยอนนั่งเหม่อตลอดทาง คริสที่เป็นคนขับรถก็ไม่พูดอะไรเช่นกัน
“พี่คริสผมขอเวลาคุยด้วยสักแป๊บหน่อยสิครับ” แบคฮยอนพูดออกมาอย่างแผ่วเบา คริสเลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัย
“มีอะไร?” คริสพูดออกมาเสียงห้วน
“ หย่ากับผมเถอะครับ” แบคฮยอนพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ คริสรีบหันมาสบตาแบคฮยอน มือหนากำแน่นจนห้อเลือด ร่างสูงเงื้อมือหนาฟาดไปที่แก้มใสของแบคฮยอนสุดแรง ซ้ายขวาสลับกัน!
เพียะ!!! เพียะ!!!
“แกพูดว่าอะไรนะ!! จะหย่ากับฉันงั้นเหรอ??” คริสบีบหน้าแบคฮยอนที่เริ่มแดงเพราะฝีมือของเขา แบคฮยอนจ้องคริสกลับอย่างน่ากลัว ........... ความอดทนของเขาถึงขีดสุดแล้ว.......
“แกกล้าดียังไงมาจ้องฉันแบบนั้น!!” คริสจิกผมแบคฮยอนขึ้นมา แบคฮยอนตัดสินใจใช้แรงเฮือกสุดท้ายดันร่างคริสออก ก่อนที่มือเล็กจะฟาดลงไปที่แก้มสากของคริสสุดแรงไม่แพ้กัน
เพียะ!!!
“ก็กล้ากว่าที่มึงคิดละกัน!!!!” แบคฮยอนรีบวิ่งลงจากรถ คริสรีบเปิดประตูรถลงตามมา
“แบคฮยอน.....มึง! หยุดเดี๋ยวนี้นะ” คริสวิ่งตามแบคฮยอนมาจนทันจนได้ คริสกระชากข้อมือแบคฮยอนอย่างแรง
“อย่า!! พี่คริส อย่าทำอย่างนั้น!!!!” ชานยอลที่เพิ่งเดินเข้ามาตะโกนห้ามคริส คริสหันไปสนใจชานยอลที่วิ่งขึ้นมาหาเขา
“อย่าวิ่งชานยอลอย่าวิ่ง .......เธอป่วยอยู่นะ!” คริสตะโกนบอกชานยอลด้วยความเป็นห่วง แบคฮยอนรีบสลัดมือหนี ก่อนจะวิ่งเข้าไปหาเซฮุนที่เดินเข้ามาพร้อมลู่หาน ร่างเล็กคว้าคอเซฮุนเข้ามาใกล้ก่อนที่จะบดขยี้ริมฝีปากของเซฮุนอย่างร้อนแรง
“มึงจูบกับคนอื่นได้......กูก็จูบได้เหมือนกัน....!!!” แบคฮยอนพูดไปร้องไห้ไป เลือดที่ไหลออกมาจากมุมปากของเขาก็ยังไหลซิบๆอยู่อย่างนั้น
“มึงคิดว่ากูเป็นควายใช่ไหม!!!! มึงคิดจะหลอกลวงกูไปตลอดใช่ไหม!!! ไม่พอใจใครก็มาลงกับกู!! แกมันเลว แกมันชั่ว!! แกแอบเป็นชู้กับใครฉันทนได้!! แต่แกไม่นึกถึงใจชานยอลบ้างรึไง!! ไอ้เลว!!” แบคฮยอนตะโกนออกมาสุดเสียง ร่างเล็กตัวสั่นร้องไห้โฮ ทุกคนดูตกใจกับสภาพของแบคฮยอนตอนนี้มาก สภาพที่เหมือนคนเสียสติ คนใช้ของตระกูลอู๋ก็แอบอยู่ตามซอกมุมต่างๆ เพื่อฟังเรื่องราวของเจ้านาย
“กูไม่หย่า!!! มึงจะต้องทนต่อไป ...... มึงจะต้องเจ็บจนมึงกระอักเลือดตาย!!” คริสจ้องแบคฮยอนตาเขม็งและตะโกนออกมาสุดเสียงไม่แพ้กัน
“ถุย!!!!!!คนที่กระอักเลือดจะไม่ใช่กู.....แต่จะเป็นมึง เพราะแบคฮยอนที่รักคริสคนเดียว....จะไม่มีอีกต่อไปแล้ว!!!” แบคฮยอนพูดลอดไรฟันออกมา มือเล็กกำแน่นจนห้อเลือด
45%
“หึหึ......คนอย่างมึงเหรอจะทำอะไรกูได้” คริสเดินไปหาแบคฮยอนและใช้มือหนาๆของเขาผลักศีรษะของแบคฮยอนแรงๆหนึ่งที
“มึงกล้าให้กูพูดไหมล่ะ...ว่านอกจากชานยอลและกู มึงยังมีเมียอีกคนนึงน่ะ” แบคฮยอนพยายามเค้นเสียงออกมาให้เข้มแข็งที่สุด......อ่อนแอไม่ได้ เขาจะอ่อนแอไม่ได้
“......หึหึ......แกก็น่าจะรู้ .....ว่าฉันไม่ได้มีแค่แกและชานยอล....ผู้หญิงมากมายนับไม่ถ้วน..ที่แกไม่รู้จัก แบคฮยอน....แกอย่ามาทำเป็นเก่งหน่อยเลยน่า....” คริสพูดพร้อมแสยะยิ้ม แบคฮยอนกำมือแน่น น้ำตาไหลออกจากตาคู่สวยไม่ขาดสาย เลวจริงๆนะแก!
“ลู่หาน..... ก็อีกคนนึงของแกใช่ไหม!!?” แบคฮยอนตะคอกออกมา ชานยอลยกมือขึ้นปิดปากอย่างไม่อยากจะเชื่อ แบคฮยอนหันไปสบตาลู่หาน ลู่หานยกมือขึ้นโบกไปมา เพื่อแสดงความบริสุทธิ์
“ไม่ใช่นะครับคุณแบค....ผมไม่ได้เป็นอะไรกับคุณคริสนอกจากลูกค้า!” ลู่หานรีบพูดอย่างลนลาน แบคฮยอนแสยะยิ้มเล็กๆ ก่อนจะกลอกตาไปมา
“หึหึ......ที่สวนดอกไม้ตอนไปเที่ยวทะเลมันคืออะไร?....จูบกันนัวเนียขนาดนั้น!....ลูกค้าบ้านป้าคุณเหรอ!!!” แบคฮยอนกรีดร้องออกมาและตะโกนออกมาเสียงดัง แบคฮยอนลงไปคุกเข่าอยู่กับพื้นแล้วร้องไห้โฮออกมาเหมือนคนบ้า......ทั้งโกรธ ..........ทั้งแค้น..........ทั้งรัก.........
“ฮึก....ฉันมันโง่มากใช่ไหม! …ฮึก.............ฮือออออออ!!!” แบคฮยอนร้องไห้โฮออกมาเสียงดัง ชานยอลรีบวิ่งเข้าไปประคองกอดแบคฮยอนไว้
“อย่าร้องแบคฮยอน......พอแล้ว.........แบคฮยอนอย่าร้อง......” ชานยอลกอดแบคฮยอนแน่น แบคฮยอนซบหน้าที่เปื้อนน้ำตาลงกับอกกว้างของชานยอล
“ชานยอล....ฮึก......เลิกโกรธฉันเหอะนะ ฮึก.........” แบคฮยอนพูดออกมาทั้งๆที่ยังร้องไห้
“เลิกแล้ว....เลิกโกรธแล้ว.....เลิกร้องไห้ได้แล้วนะ.......รอยยิ้มของนายทำให้ฉันมีความสุขเสมอ...” ชานยอลประคองหน้าแบคฮยอนขึ้นมาแล้วยิ้มกว้างให้ แบคฮยอนไม่ได้ยิ้มตอบแต่กลับหมุนหน้าไปทางคริส
“ฉันจะหย่า........ยังไงก็จะหย่า!” ทันทีที่คริสได้ยินแบคฮยอนพูดอย่างนั้นก็ตรงเข้าไปหาแบคฮยอนที่อยู่ใกล้ๆชานยอลก่อนจะจิกผมแบคฮยอนให้เดินตามเขามาอีกครั้ง
“แกว่าไงนะ......เหอะ.....ฉันถามหน่อยเหอะว่าแกหย่ากับฉันแล้ว......ใครเขาจะเอาแก!.ใครเขาจะอยากได้ของเหลือเน่าๆแบบแก” คริสพูดอย่างเยาะเย้ย โดยที่มือหนายังไม่ปล่อยออกจากกลุ่มผมของแบคฮยอน
“พี่คริส! อย่า!!!” เซฮุนที่ทนมานานตะโกนขึ้นมา ก่อนจะเดินไปดึงตัวคริสออกจากแบคฮยอน ให้ตายสิ!
“ไม่ใช่เรื่องของแก.....อย่ามาแส่!” คริสผลักเซฮุนล้มลง ก่อนจะลากแบคฮยอนเข้าห้องไปกับเขา แบคฮยอนพยายามยื่นแขนออกมาคว้าสิ่งที่ใกล้ที่สุดไว้ มือเล็กคว้าอะไรไม่รู้ที่เป็นเส้นๆได้ แต่แรงของคริสกลับเยอะจนร่างเล็กสู้ไม่ไหว สายสร้อยคอที่ห้องแหวนของชานยอลขาดออกมา กระเด็นไปอยู่ใกล้ๆเท้าของลู่หาน มือสวยหยิบมันขึ้นมาดู ก่อนจะต้องตกใจจนตาค้าง
“CB” ลู่หานพูดออกมาเบาๆ ในขณะที่ดูแหวนสลักชื่อ ชานยอลรีบวิ่งเข้ามาดึงแหวนในมือลู่หานไป
“เอามานะ! แล้วก็ ที่นี่มันไม่ใช่ที่ของนาย!.....กลับไปซะ!!!!” ชานยอลตะคอกสุดเสียงใส่ลู่หาน ก่อนจะเดินชนไหล่ลู่หานแรงๆหนึ่งที
“หึ...เป็นเมียน้อยเขา....แล้วยังมีหน้ามาพูดแบบนี้อีกนะ” ลู่หานพูดออกมาเบาๆ พอที่จะให้ชานยอลได้ยิน ชานยอลกำมือแน่นแต่ก็ข่มอารมณ์ไว้......ไม่ได้.....ถ้าเขาทำอะไรไปตอนนี้......คนที่เดือดร้อนจะเป็นแบคฮยอน.....
เมื่อชานยอลเดินลับตาไป ลู่หานก็หันมาสบตากับเซฮุน เซฮุนก้มหน้างุดๆเพราะเขาไม่สามารถช่วยอะไรคนที่เขารักได้เลย .......ทำไมกันนะ.....ทำไมเขาไม่เจอแบคฮยอนให้เร็วกว่านี้
“เสียใจมากรึไง.....”ลู่หานถามเซฮุน
“ไม่ต้องมายุ่ง!! เพราะนายคนเดียวเรื่องมันถึงได้เป็นแบบนี้!” เซฮุนตะโกนใส่ลู่หาน
“ไม่ใช่เพราะฉัน!! แต่มันเป็นเพราะความไม่รู้จักพอของพี่ชายของนาย!!!” ลู่หานพูดจบก็เดินหนีเซฮุนไปทันที รู้สึกดวงตามันหนักอึ้ง ......แล้วทำไมเขาต้องมาร้องไห้เพราะคำพูดของเด็กคนนั้นด้วยเนี่ย!!
“อย่าทำอะไรผมเลย....ฮึก......ฮึก” แบคฮยอนตัวสั่นไปด้วยความกลัว....... คริสตอนนี้น่ากลัวมาก.....น่ากลัวชนิดที่ว่าอาจจะฆ่าเขาเลยก็ได้
“หึ.....เมื่อกี๊ทำเป็นเก่งนะแก.......ไหน....ฉันจะทำให้แกรู้ว่าแกไม่สามารถหนีฉันไปไหนได้หรอก.........แกจะต้องอยู่ภายใต้อาณัติของฉันไปจนวันตาย” คริสพูดจบก็บดขยีริมฝีปากของแบคฮยอนอย่างรุนแรง มือหนาไล้และบีบเค้นไปทั่วร่างกายของแบคฮยอน กัดและขบเม้มจนเลือดซิบออกมา แบคฮยอนร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด โดยมีคริสที่ครางอย่างสุขสมอยู่บนร่างกายของเขา ตอนนี้แบคฮยอนไม่ตายก็เหมือนตายทั้งเป็น……..
“ล็อกกุญแจห้องไว้ ......อย่าให้มันออกไปไหน.......เอาข้าวให้มันกินอย่าให้ขาด!” คริสสั่งกับคนรับใช้ของเขา แบคฮยอนที่นอนซมด้วยความเจ็บได้แต่ฟังเท่านั้น ร่างเล็กพยายามเค้นเสียงพูดออกมาแต่ก็พูดออกมาไม่ได้ น้ำตาไหลอาบที่นอนที่เต็มไปด้วยคราบเลือด..... เขาไม่ใช่หมูหมาที่จะมาขังตามใจชอบได้ แต่ตอนนี้คริสกับทำอย่างงั้นกับเขาซะแล้ว........
“ถ้าฉันรู้ว่าใครให้มันออกมาจากห้อง....มันคนนั้นต้องตาย!” คริสพูดอย่างโหดเหี้ยม แบคฮยอนพยายามขยับตัวแต่ก็เหมือนร่างกายจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
“ฮึก....อย่าทำกับผมแบบนี้.......” แบคฮยอนพูดออกมาเบามาก.ไม่มีใครได้ยิน ...... คริสเดินมามองแบคฮยอนที่นอนซมอยู่บนเตียง ก่อนจะก้มลงมาเอื้อมมือมาลูบหัวแบคฮยอนเบาๆอย่างอ่อนโยน
“ฉันน่ะหวงเธอมากรู้ไหม.....อย่าพูดอีกเลยนะว่าจะไปมีใครอีกคน!”
โปรดติดตามตอนต่อไป......
..
Talk
ครบร้อยแล้วน้า>0< สงสารบยอนT^T เราว่าพี่ลู่พูดถูกนะ มันเป็นเพราะความไม่รู้จักพอของพี่คริส T^T
ช่วงนี้เปิดเทอมแล้วเค้าต้องเรียนพิเศษด้วยT^Tแต่จะมาอัพให้บ่อยๆนะคะ
ฝากแสดงความคิดเห็นด้วยน้า (มีผลต่อการอัพ><)
คุยกันได้ที่ Twitter/@buabuafunfun #ฟิคยอมแบคฮยอน
ฝากฟิคเรื่องใหม่ด้วยน้า...อันนี้น่ารัก> < http://writer.dek-d.com/dekdee/writer/view.php?id=1048770
ความคิดเห็น