เรื่องสั้น : แค่เพื่อน [Yaoi]

ข้อมูลเบื้องต้น

ขอขอบคุณเพลง เพลงนี้ MVนี้ ซึ้งมากๆๆที่ทำให้อยากแต่งมากกกกกก ขอบคุณมากๆนะคะ อย่าลืมเข้าไปกดไลค์นะคะ !!

#เม้นตัวนะ เย่ !!

:) Shalunla

เนื้อเรื่อง

เรื่องสั้น : แค่เพื่อน

วันจันทร์ เวลา 07:13 น.

“ไอ้บาส !”

“มีอะไรว่ะ อาร์ต” หวัดดีครับผมชื่อว่าบาส ตอนนี้อยู่ม.6 ละครับ แล้วเพื่อนที่ทักผมเมื่อกี้ชื่อว่า อาร์ต ผมแอบชอบมันมาตั้งนานละครับ แต่อาร์ตไม่ได้คิดเกินเลยแบบผม เราเลยเป็นได้แค่เพื่อนสนิทกัน อาร์ตไม่รู้หรอกครับว่าผมชอบ

“มึง วันนี้นินมีแข่งบาสด้วยไปเชียร์กับกูป่ะ !” แล้วอีกอย่างไอ้อาร์ตมันชอบนินด้วยครับ

“อืม ไปก็ไป”

สนามบาส

“เฮ้ยๆ บาสดูนินอ่ะน่ารักโคตร” อาร์ตดึงแขนผมให้ดูนิน

“อืม” ผมยิ้ม

เราดูนินแข่งบาสจนจบการแข่งขัน แน่นอนครับทืมของนินชนะ

“นิน !!”

“อ้าว ! อาร์ตมาเชียร์ด้วยหรอ หวัดดีจ่ะ บาส” นินเดินมาหาผมกับอาร์ต

“หวัดดีครับ”

“นินไปกินข้าวด้วยกันไหม”

“อื้ม ! เอาสิ” 

“ไปด้วยกันไหมบาส..?” ไอ้อาร์ตชวนผม หึใครจะกล้าไปเป็นก้างขวางคอละ อีกอย่างยิ่งเป็นมึงด้วยอาร์ต ผมได้แต่คิดในใจ

“ไม่ละ มึงไปกับนินเถอะ เดี๊ยวกูขึ้นห้องก่อน” ผมบอกอาร์ตแล้วรีบเดินขึ้นห้องเรียน

ครืด ซ่า ซ่า

เสียงฝนตก หึ เข้ากับบรรยากาศชิบ ผมนั่งลงกับเก้าอี้ แล้วก้มหัวลงพิงกับโต๊ะ

“ฮึก ทำไมว่ะ ทำไม ฮึก” ผมสะอื้น เบาๆ นานแล้วละครับที่ผมแอบชอบไอ้อาร์ต มันนานแล้ว

“เฮ้ย ! บาส”

ผมสะดุ้ง แล้วรีบเช็ดหน้า พร้อมเอาหนังสือผิดน้ำตาที่อยู่บนโต๊ะ

“หืมมีอะไรหรอ” ผมถาม

“ป่าวหรอก แค่จะถามว่ามึงเป็นอะไร”

“ไม่ได้เป็นอะไร อาจารย์จมาแล้ว นั่งที่ๆ” ผมบอกกับอาร์ต

พอเรียนเสร็จผมกับอาร์ตก็ลงมาข้างล่างพร้อมกันแล้วก็เจอกับนิน

“เอาไงดีเนี่ย ฝนตกไม่มีท่าทีจะหยุดเลย” อาร์ตพูด

“นินไม่ได้เอาร่มมาด้วย”

“เอาของบาสก็ได้ บาสเอามาสองอัน นินกับอาร์ตกลับด้วยกันนะ” ผมเอาร่มให้กับอาร์ต

“ขอบคุณนะ เดี๊ยวเอาไปคืน ไปละ ป่ะนิน”

อาร์ตกับนินเดินออกไป ออกไปเรื่อยๆ จนลับตาของผม ผมจึงเริ่มเดินกลับบ้านตัวเอง

“ฮึก ฮืออ ฮืก” ผมร้องไห้พร้อมกับสายฝน ที่กำลังตกลงมา ผมเข้าใจแล้วครับ เข้าใจว่าทำไมเวลาอกหักมันถึงคู่ควรกับฝน เรารู้สึกคล้ายว่ามีคนคอยปลอบเราอยู่

วันอังคาร เวลา 15:45 น.

“แฮก แฮก” หว่า เป็นไข้ซะแล้ว ไม่น่าเดินตากฝนเลย กี่โมงแล้วเนี่ย -*- บ่ายสามแล้วหรอว่ะ ชิบละ ตื่นมาทีก็บ่ายเลย ไม่ได้ไปโรงเรียนฮือๆๆ

ก๊อก ก๊อก

“บาส กูเอง” ไอ้อาร์ต..?

“เออๆ มาแล้ว มีอะไร” ผมเปิดประตู ให้อาร์ต

“เฮ้ย มึงเป็นไข้อ่อ” พูดเสร็จอาร์ตเอามือมาทาบหน้าผากผม  “ร้อนจี๋เลยสาส”

“กูไม่เป็นไร พรุ่งนี้ก็ไปโรงเรียนได้แล้ว” ผมบอก “มึงกลับได้ละ”

“โหยไล่จัง เออๆ กูเป็นห่วงมึงนะดูแลตัวเองด้วย” อาร์ตบอกผมแล้วเดินออกไป

ปัง

“ฮึก เป็นห่วงหรอ ฮึก” ผมนั่งลงพิงประตูแล้วร้องไห้ออกมา

“กูรักมึงอาร์ต กูรักมึง ฮึก” ผมค่อยๆลุกขึ้นแล้วเดินไปนอนบนเตียง

‘เฮ้ยๆ บาสมึงดูดิ 55555’

‘บาสกูรักมึงหว่ะ !’

‘ว๊ากกกกกกก ไอ้บาสช่วยด้วยย’

‘บาส กูเป็นห่วงมึงนะ’

‘บาสสัญญากับกูสิว่ามึงจะเป็นเพื่อนกูตลอดไป’

‘บาสกูชอบนินว่ะ’

เช้าวันพุธ

ครืด

ผมเลื่อนเก้าอี้แล้วนั่งลง ผมมองหน้าต่าง แล้วเห็นอาร์ตกับนินกำลังจูงมือกันอยู่ อาร์ตเห็นผมแล้วโบกมือให้ ผมโบกมือกลับ คุณรู้ไหม ถาพที่อาร์ตกับนินจับมือกันหน่ะ โคตรเพอร์เฟ็ค จนผมอิจฉา

“เฮ้อ กูรักมึงว่ะอาร์ต กูอกหักแล้วสินะ มึงรักนินมาก จนกูอิจฉานินมากๆเลยว่ะ” ผมพูดเบาๆกับตัวเอง

แอบรักเพื่อนตัวเอง แม่ง เจ็บจริงๆ เจ็บจนจะบ้าตาย