รหัสฟ้า...การเดินทางของจิตและความโล่งว่างแห่งวิถีฟ้า

คำปรารภ

‘รหัสฟ้า’ นวนิยายอันอิงแอบกับ ‘จิต’ เล่มนี้ ถูกเขียนไว้หลายปีดีดัก ก่อน ‘เขียวเอยขาวเอย แล่นเลยทุกลำ’ หนังสือแนววรรณกรรมเล่มแรกของผู้เขียนและก่อน ‘ริมคลองนั้นมีผมกับเป็ด’ หนังสือรางวัลแว่นแก้วครั้งที่ ๑๒  ประเภทวรรณกรรมเยาวชน ประจำปี ๒๕๕๘ จากสำนักพิมพ์ นานมีบุ๊คส์ ในอีกหลายปีถัดมา แต่เพราะเป็น ‘งานใหญ่’ เมื่อนำมาอ่านทบทวนครั้งใด เป็นได้ปรับปรุงเพิ่มเติมทุกทีไป แต่ก็เฉพาะด้านการใช้ภาษาและการวางพล๊อตเพื่อให้งานออกมาดีที่สุดและอ่านได้ง่ายขึ้นจะได้ไม่เป็นการเพิ่มภาระให้กับท่านผู้อ่านมากเกินไป คราวนั้นจึงตัดสินใจตีพิมพ์ ‘เขียวเอยขาวเอย แล่นเลยทุกลำ’ ซึ่งมีกลิ่นรสเบาบางกว่าออกมาก่อน

แม้ ‘รหัสฟ้า’ จะมี ‘โทนสีออกเทา’ เสียเป็นส่วนใหญ่ แต่ทุกครั้งที่นำมาอ่านทบทวน กลับทำให้รู้สึกปลอดโปร่งขึ้นมาอย่างน่าประหลาด อาจเป็นเพราะอ่านแล้วให้รู้สึกปลดปลงกับความไม่จีรังในทุกสรรพสิ่ง ใจจึงสงบและให้อภัยอะไร ๆ ใคร ๆ ได้โดยง่าย อารมณ์หงุดหงิดและเศร้าหมองพลันมลายหายไป ทำให้ระลึกถึงคำกล่าวของแฮเรียต บีชเชอร์ สโตว์ ที่ได้เขียนไว้ใน ‘กระท่อมน้อยลุงทอม’ ว่า “จิตใจใดก็ตามที่เศร้าได้อย่างจริงใจแท้จริง ย่อมเป็นจิตใจที่ดีงามด้วยเช่นกัน”…เมื่อเห็นเป็นประโยชน์ ครั้งหนึ่ง จึงคิดจะนำออกเผยแผ่ ทว่าด้วยภาระและความคร้านของผู้เขียนด้วยกระมังที่ทำให้ ’รหัสฟ้า’ ยังคงเป็นเพียงปึกกระดาษต้นฉบับแอ้งแม้งอยู่ในตู้หนังสือ กระทั่ง ‘เวลา’ เริ่มมีผลต่อความสมเหตุสมผลของเนื้อเรื่อง (เมื่อท่านได้อ่านแล้ว จะเข้าใจในคำปรารภนี้) เมื่อหมดเวลาแห่งการรอคอย ‘รหัสฟ้า’ จึงมีโอกาสได้ออกมาโลดแล่นในบรรณพิภพ...แน่นอน มันอยู่ในมือของท่านแล้ว

’รหัสฟ้า’ เป็นเรื่องราวของหลากตัวละครที่มีอกุศลมูลสาม- โลภะ โทสะ โมหะ- อยู่ในดวงจิตและกมลสันดานและไม่เคยเปลี่ยนแปลง ไม่ว่าจะในอดีต ปัจจุบันหรืออนาคต มันเป็นสิ่งเดียวที่เกาะเกี่ยวพวกเขาไว้ไม่ให้หลุดพ้นไปไหน เปรียบได้กับสังโยชน์ร้อยรัดไว้ให้เวียนว่ายในวัฏฏะ ผู้เขียนได้จินตนาการเปรียบมันได้กับแรงดึงดูดของโลกที่เหนี่ยวรั้งสสาร (รูปกาย) และพลังงาน (วิญญาณ) ของสรรพสัตว์เอาไว้ไม่ให้หลุดรอดจากอิทธิพลของมันไปได้ จำต้องหมุนเวียนมา ‘เอาเกิด’ อีกครั้งตามแรงอาวรณ์ขณะดับสูญ แม้จะใช้คำว่า ‘จินตนาการ’ แต่โดยส่วนตัวแล้ว เห็นว่ามันแนบสนิทกันอย่างแยกไม่ออกจนพออนุโลมได้ว่ามันคือใกล้เคียงกันหรือคือสิ่งเดียวกัน

ตัวเอกของเรื่องที่ผ่านกาลเวลาทั้งสาม-อดีต ปัจจุบัน อนาคต- เพียงช่วงข้ามปี ทำให้เขาเห็นความแตกต่างของชีวิตและธรรมชาติได้ชัดเจนกว่าผู้ที่ดำเนินชีวิตไปตามกาลปกติ แม้ว่าในเบื้องต้นจริตของเขาจะซัดส่ายไปมาตามอาวรณ์และกิเลสที่ติดตัวมาแต่เดิม แต่เพราะความเพียรพยายามฝึกฝน การเข้าสู่ ‘สุญตา’ จึง ‘วูบ’ ขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว การนี้ทำให้เขาได้ตระหนักว่าทุกสรรพสิ่งในจักรวาลล้วนถูกตั้ง ‘รหัส’ ไว้แล้ว พรหมลิขิต โครโมโซม เป็นอาทิ โลกเป็นส่วนหนึ่งของจักรวาล มนุษย์ยิ่งไม่ต้องกล่าวถึง ย่อมถูกตั้งรหัสไว้ด้วยเช่นกัน ทว่าแม้มนุษย์จะเป็นเพียงเศษเสี้ยวแห่งจักรวาล หากแต่ปัญญาญาณของมนุษย์กลับมีพลังมหาศาล การหยั่งรู้ทำให้มนุษย์รู้แจ้งแทงตลอดและทำตัวให้หลุดพ้นจาก ‘รหัส’ นั้นได้ หากมีความเพียรที่ยิ่งยวด

อนึ่ง ยอมรับว่าผู้เขียนเองก็ไม่แน่ใจนักว่าจะจัด ’รหัสฟ้า’ อยู่ในงานเขียนประเภทใด หากจะให้ระบุลงไป ก็น่าจะเป็น ‘ดราม่าแฟนตาซี’ ที่มีกลิ่นทัศนะแห่งชีวิตก็พอได้กระมัง แล้วยังผสมไซไฟอีกเล็กน้อย หลายสิ่งประดิษฐ์ในนิยายเล่มนี้เกิดขึ้นจริงในกาลต่อมา นี่ก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่จำต้องพิมพ์ ‘รหัสฟ้า’ ออกมาในห้วงเวลานี้ เพราะหากปล่อยทิ้งไว้นานวันกว่านี้ แทนที่จะอัศจรรย์ใจในสิ่งประดิษฐ์และเหตุการณ์ต่างๆที่อาจเกิดขึ้นตามมาในอนาคตอันใกล้ ก็จะกลับกลายเป็นการลอกเลียนจน ‘เก่า’ ไปเสีย

ในแง่ของ ‘ความเร้นของชีวิต’ ครั้งหนึ่ง ผู้เขียนได้มีโอกาสเข้าร่วมฝึกฝนเจริญวิปัสสนากรรมฐานจากสำนักวิปัสสนาแห่งหนึ่ง ผู้บรรยายได้ถ่ายทอดให้ฟังอย่างละเอียดเกี่ยวกับปรากฏการณ์ที่ผู้ที่เกิดปัญญาญาณจากสมาธิจะมีโอกาสสัมผัสนิมิตต่างๆ โดยเฉพาะการอธิบายถึงการได้เห็นการเคลื่อนไหวช้า ๆ ราวกับภาพสโลว์โมชั่น ของเทหวัตถุต่างๆ อันเนื่องมาจากจิตที่มีความไวมากกว่าการเคลื่อนที่ของวัตถุ สอดรับกับสิ่งที่ เซอร์ ไอแซก นิวตัน ค้นพบแรงดึงดูดของโลก ห้วงเวลานั้น ผู้เขียนก็พอสัมผัสได้บ้างกับ ‘บางสิ่ง’ ขณะฝึกฝน แต่ก็ไม่มั่นใจว่าสิ่งที่ได้พบเห็น (อันถือเป็นเพียงข้อเท็จจริงหรือ Fact) เป็นความจริง (Truth) หรือไม่ หรือมีความถูกต้องมากน้อยเพียงใด จึงเพียงเอา Fact นั้นมาเล่าสู่กันฟังโดยผ่านนิยายเรื่องนี้

ในเนื้อเรื่อง ผู้เขียนพยายามหลีกเลี่ยงคำว่า ‘พุทธ’ และศาสนาพุทธ และไม่อ้างอิงคำสอนหรือคำพูดของปราชญ์และครูอาจารย์ด้วยเกรงจะผิดเพี้ยนไปจากเจตนาเดิมของท่านเหล่านั้นโดยไม่ตั้งใจ ทว่าผู้เขียนก็ยังรำลึกถึงท่านเหล่านั้นเสมอมา หากเกิดความผิดพลาดประการใด ผู้เขียนขอน้อมรับไว้แต่เพียงผู้เดียว

หวังใจเป็นอย่างยิ่งว่าท่านที่รักจะสนุกกับการอ่านและได้ข้อคิดไม่มากก็น้อย

สุดท้ายผู้เขียนขอขอบพระคุณในความอนุเคราะห์งานเขียนของผู้เขียน มา ณ.โอกาสนี้ด้วย

วิธีอ่าน

ตามที่เรียนไว้แล้วว่า เนื้อหาในเล่มค่อนข้างหนัก และอาจซับซ้อนบ้าง ทั้งการวางพล็อตของเรื่องก็อาจสลับฉากไปมาระหว่างอดีต ปัจจุบันและอนาคต หากระหว่างอ่าน เกิดสับสนในลำดับเหตุการณ์ ผู้อ่านสามารถดูได้จากตารางเวลาแนบท้ายได้

ขอน้อมรับข้อคิดเห็นและคำแนะนำติเตียนด้วยความเต็มใจอย่างยิ่ง ท่านผู้อ่านสามารถติดต่อกับผู้เขียนได้ที่ FB: คบเพลิง สราญ