เมื่อพวกผมได้รับหมอบหมายเควสพิเศษจากพระเจ้า

“ ณ ปัจจุบันมีเกมออนไลน์ที่นิยมในหมู่วัยรุ่นและผู้ใหญ่เกมนั้นมีชื่อว่า Fantasy Real life ”
เกมจะมุ่งเน้นไปที่ความสมจริงในโลกออนไลน์มีถึงจะบอกว่าสมจริงก็เถอะแต่ก็ยังมีเผ่าพันธ์ุต่างๆ ที่พวกเราพอจะรู้จัก
เช่น เอลฟ์ ออร์ค คนยักษ์ คนแคระ บลาๆ ทุกคนที่เข้าเกมมาจะไม่มีสกิลเริ่มต้นหรืออะไรเลยถ้าอยากได้ก็ต้องใช้ความพยายามถ้าคุณอยากจะใช้ดาบได้คล่องแคล่วคุณก็ต้องพยายามหัดใช้ดาบอย่างสม่ำเสมอฝึกจนชินกับร่างกาย 
ส่วนเอ่อ….เวทย์มนต์มันก็ใช้ได้นั้นละแต่คุณก็ต้องหัดเริ่มจากฝึกตำราเวทย์มนต์อ่านจนเข้าใจเรียนรู้การควบคุม "มานา"
ที่เกมนี่เป็นที่ยมจริงๆคืออาชีพที่ไม่ตายตัวเราสามารถเป็นอะไรก็"ย้ำ"อะไรก็ได้จริงๆ…. โจร ทหาร อัศวิน คนทำฟาร์ม ช่างตีเหล็ก อะไรที่คุณจะพอคิดออก ในโลกใบนี่ถึงจะบอกสมจริงแต่ก็ยังมีพวกดันเจี้ยน แล้วก็…….. 

        “ ตรู๊ด ตรู๊ด ๆ ” เสียงของมือถือดังขึ้น
หาว…..เห้อนี่มันกี่โมงแล้วเนี้ย 
ผมได้พยายามใช้มือจับมือถือขึ้นมาดูในขณะที่ผมดูมือถืออยู่นั้นก็เห็นกล่องข้อความ                                                    “ ไอ…"นน"จะนอนไม่ถึงไหนวันนี่เรามีดันลงเรทบอสกันนะ"
เรทบอส? เรทบอสไรฟระ ผมก็ได้ตั้งคำถามในตัวเอง…..
ชิบหายละวันนี่เรามีนัดตีบอส Aatox ใน FRL นี่หว่า
ผมจึงเริ่มใช้นิ้วมือที่พ่อแม่ให้มาพิมพ์ลงในมือถืออย่างรวดเร็ว 
ตอนนั้ดคือ4ทุ่มซึ่งตอนนี่มันก็ปาไปจะเที่ยงคืนแล้วผมน่าจะโดนทุกคนในทีมบ่นแน่ๆ
        “ ผมกำลังเปิดคอมพี่ขอเวลา5นาที……”
คนที่ทักมาเตือนผมนั้นมีชื่อว่ามาร์คเขาเป็นรุ่นพี่ที่อยู่ตั้งแต่สมัยผมเรียนปวช.
ซึ่งตอนนี่ผมก็อยู่มหาลัยปี3ละ แต่ว่าช่างเรื่องนั้นมันก่อน
ผมได้จดจ่ออยู่กับพิวเตอร์ที่มีฝุ่นเกาะนิดๆ แล้วมองจอคอมอย่างตั้งใจว่า
ทำไมคอมมันติดช้าจังเนี้ยยยยยยยยย
         “เร็วสิๆ ทำไมคอมมันช้าอย่างงี้รู้แบบนี่น่าจะซื้อ SSD อย่างที่พี่เขาแนะนำเห้ออออ ”
หลังจากที่รอสักพักจอคอมผมก็ติดพร้อมกับไอคอนเกมต่างๆในเครื่องผมเริ่มใช้เมาส์คลิกไปที่ไอคอนเกม FRL
หลังจากผมใส่id และ pssword ผมก็เข้ามาในเกม 
สถานที่ผมยืนอยู่นั้นมีทั้งตึกที่เป็นรูปทรงเหมือนในเกมแฟนตาซีทั่วๆไป มีผู้คนมากมายในสถานที่ผมอยู่
ผมรีบหาในรายชื่อเพื่อนแล้วทักไปหาคนที่มีIDชื่อว่า Eiei 
         “ เป็นเซ้นส์การตั้งชื่อที่เห็นแล้วยังไงก็ไม่ชินจริงๆ 
ผมได้ทิ้งข้อความว่ากำลังใช้ใบวาป์เพื่อไปหานะ ในขณะที่ผมหยิบใบวาป์ระดับ Legendary มาแล้วก็วาร์ป
ไปหาทันที่ในขณะที่คนอื่นมองดูผมที่ใช้ใบวาร์ปที่แสนจะหายากแบบไม่คิดอะไรเลย
ในขณะที่ผมมาถึงสถานที่มีคนอยู่เยอะแยะเต็มไปหมดผมก็ไดเจอคนที่คุ้นหน้าคุ้นตาเดินเข้ามาหา
         

“ นี่นายใช้เวลานอนเลยมาตั้ง3ชั่วโมงกว่าเลยนะนายอดของดรอปไปตั้ง1รอบเลยนะ ”
เสียงที่พูดออกมาดังมาจากข้างหน้าผมพร้อมภาพชายที่ตัวสูงหน้าตาตี๋ๆ ผิวขาวถือไม้ฆทาอยู่พร้อมหมวกแหลมสูงปี๊ด
           "เอ่อ- ผมก็รีบแล้วนะแต่พอดีมันนอนเพลินไปหน่อยฮ่าๆ ๆ "
         “ ยังไงก็ช่างเถอะรีบมาร่วมตัวกับทุกคนได้แล้วมา ตอนนี่เราสายไปหลายชั่วโมงละ ”  
 ผมเริ่มหันไปมองซ้ายมองขวาสังเกตุผู้คนแถวนี่ว่าทำไมมีท่าทีแปลกๆทุกคนดูตื่นเต้นกันไปหมดเลยแหะ
         “ พี่มาร์ค ”
 อ่ะแหม่ อ่ะแหม่
         “ บอกว่าในเกมให้เรียนชื่อ eiei ”
         " ชื่อในเกมพี่มันเรียกยากอ่ะดิ แล้วการชื่อพี่นี่มันโคตรจะน่าอายเลยนะ 
แล้วรอบหน้าใช้ชื่อตัวละครตัวอื่นเถอะผมขอร้องงงง "
ตอนนี่ผมก็คุยเรื่อยเปื่อยไปกับพี่ชายของผมแล้วก็เดินมาถึงจุดร่วมตัวของเพื่อนๆผมก็(ส่วนใหญก็เป็นรุ่นพี่นั้นละ)
         “ไงไอนนรอบนี่รู้นะว่าจะโดนอะไร”
ชายที่ถือดาบใหญ่ใส่เกราะอัศวินหรูหราได้หันมาคุยกับผมด้วยสีหน้าที่เอ่อ..เหมือนจะโกรธนั้นละ 
         “ ป๋าบอลรู้ได้ไงเนี้ย ผมดูยันเมะเรื่องเกิดใหม่ทั้งที่ขอขี้หน่อยละกันSS2 ถึงตอนที่ 23แล้วนะ ”
ชายที่ชื่อบอลเป็นรุ่นพี่ทีมหาลัยของผมตอนเขาอยู่ช่วงฝึกงานละเลยไม่ค่อยได้เจอกันที่มหาลัยสักเท่าไหร่
         “ ให้ไหมละฉันบอกแล้วว่านนมันจะต้องดูการ์ตูนจนตื่นสาย ไหนๆ ใครพนันกับฉันไว้เอาตังมาเลย”
ผู้หญิงร่างสูงผิวขาวหูยาวสพายปืนไว้ข้างหลังได้ทำท่ายืนมือมาที่ชายอีกคนนึ่งที่ยืนอยู่ด้วยกัน
         “ ผมเข้าใจแล้วน่าๆ เอาไปๆ นี่ 100Gold พร้อมหินอัพเกรด ” 
คนที่เป็นผู้หญิงผมรู้จักแค่ชื่อในเกมคนอื่นเขาจะเรียกเธอว่าMintmlee อีกคนก็เป็นเพื่อนของป๋าบอลผมก็เลยสนิทกับเขาด้วยเขามีชื่อว่าเจียหรือในเกมTouchkung….. ผมนึกว่าชื่อของพี่มาร์คหนักแล้วนะแต่เจออันนี่ไปของพี่มาร์คดูดีขึ้นมาเลย
ส่วนอีกคนผมขอเรียกเธอว่ามิ้นแล้วกัน 
         “ เอาล่ะไหนๆก็มากันครบแล้วเราเข้าไปจัดการบอสกันเลยดีกว่า”
พี่บอลเริ่มพูดออกมา
         “ อ่าวพี่แล้ว พี่ป๋อกับพี่ท๊อปแล้วที่สำคัญพี่ชิลกับบลูไนที่เล่นเป็นแทงค์ล่ะซัพล่ะ พวกเขาไม่มาเอาของอ้อพี่ ”
ผมพูด
         “ ชวนแล้วน้า แต่มันบอกไม่มากันสิน่าจะติดเควสอื่นอยู่ม้างง 
เดี๋ยวพอเราดรอปของได้ค่อยเอาไปอวดพวกมันดีกว่า อ่ะฮิๆ "
พี่มิ้นพูด
        “ อ่า…..โอเครพี่ ”
หลังจากนั้นสักพักพวกเราก็ตกลงคุยกันว่าใครจะรับหน้าที่อะไรกันแล้วใครจะเอาของชิ้นไหนกันบ้าง
1. ป๋าบอลรับหน้าที่แทงค์ และ ทำดาเมจทางกายภาพ คลาส Sword Saint 
2. มาร์ครับหน้าที่ดาเมจด้วยเวทย์ล่ะดีบัฟต่างๆ คลาส Warlock 
3. มิ้นใช้อาวุธและอุปกรณ์ของในจัดการลูกน้องของบอสล่ะค่อยทำสตั้นเวลาบอสใช้สกิล คลาส artifact 
4. เจียใช้สกิลในปิดฉากบอสเพราะมีสกิลทำดาเมจที่สูงล่ะมีค่าพลังโจมตีที่แรงมากก็นะคลาสพวกนักฆ่าก็แบบนี่ละ คลาส Guillotine 
5. นนหรือผมนั้นเอง มีหน้าที่ช่วยทำดาเมจทางกายภาพและผสมผสานกับเวทย์มังกร คลาส Dragon Knight 
แต่ล่ะคนในนี่เป็นคลาสที่มีเงื่อนไขพิเศษกว่าจะได้มากเรียกได้ว่าการจะได้คลาสแบบพวกผมนั้นอาจจะต้องใช้เวลา เป็นปีๆ ถึงแม้จะใช้เวลาเป็นปีๆก็ใช้ว่าจะได้เพราะต้องทำเควสหยิบย่อยมากมายแล้วคนที่จะได้คลาสๆนั้นในเกมที่มีแค่คนเดียวจนกว่าเจ้าของคลาสจะลบไอดีหรือเลิกเล่นเกิน2ปี คลาสนั้นๆถึงจะกลับมาให้หากันใหม่
แล้วคลาสในเกมแบ่งระดับได้ตามนี่ 
                   
immortal : คลาสที่หายากที่สุดเรียกได้ว่าตั้งแต่เกมเปิดมายังไม่เคยมีใครได้คลาสระดับนี่มาก่อนเลยจึงไม่มีใครรู้ความโกงหรือความเก่งของคลาสนี่เลย
Legendary : คลาสระดับตำนานมีสกิลความสามารถสเตตัสที่มากกว่าทุกๆคลาสเงื่อนไขการได้รับไม่มีประกาศไม่มีคู่มือเรียกได้ว่าใช้ดวงกับโชคชะตาทั้งนั้นกว่าจะได้มา มีความแข็งแกร่งนั้นขึ้นอยู่กับคลาสที่ได้รับมากแต่ส่วนใหญ่คนได้รับคลาสระดับนี่มากเรียกได้ว่าเป็นผู้เล่นท๊อปเซิฟทั้งนั้น
Hero : คลาสที่มีความแข็งแกร่งระดับต้นๆ มากพอที่จะโซโลดันเจี้ยนที่ยากมากๆ ด้วยตัวคนเดียว
Brave : คลาสที่มีความสามารถแข็งแกร่งแต่ไม่ได้ถึงขั้นระดับคลาสที่กล่าวมา
Knight : คลาสธรรมดาที่ปกติทั่วไปแข็งแกร่งกว่าคนไม่มีคลาสนิดหน่อย 
Noice : คนที่ไม่มีคลาสอะไรเลย 

ก่อนที่พวกเราจะเดินเข้าไปในโถงทางเข้าที่เต็มไปด้วยผู้คนที่หลายล้อม อยู่ๆ ก็มีเด้งแจ้งเตือนเควสพิเศษ
 

“เควสพิเศษระดับ ??????? ”

“ขอเชิญทุกคนที่อยู่ใน FRL ตอนนี่ร่วมอีเว้นเกม”
            พวกเราจะบอกรายละเอียดเควสหลังจากที่คุณตกลงรับเควสอันนี่
             ขอรางวัลมากมายและเรื่องสุดตื่นเต้นที่พวกคุณจะได้พบเจอ
                       คนที่ได้รับหน้าต่างการแจ้งเตือนนี่คือบุคคลที่ถพวกได้คัดมาแล้วว่าคุณเหมาะสมกับเควส
คุณต้องการจะรับหรือไม่
รับ / ไม่
 

ผมรู้สึกเอ๊ะใจกับหน้าต่างที่เด้งขึ้นมาผมหันไปมองหน้าพี่ๆ ของผมก็เห็นว่าพวกเขาก็หน้าต่างเควสนี่ขึ้นเหมือนกัน
หลังจากนั้นผมก็หันหลังไปมองคนอื่นๆไม่เห็นจะได้รับเควสอันนี่เลยนั้นทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ 
จนผมเดินไปสกิดพี่มาร์คและคนอื่นๆ 
           

“พวกพี่ได้รับเควสอันนี่ด้วยหรอ มันคืออะไรเนี้ย ”
ใช่พวกฉันก็ได้ 
ทุกคนหันหน้ามาแล้วตอบพร้อมกัน
        “แล้วพวกเราจะรับเควสนี่ปะ แต่ผมรู้สึกเควสมันแปลกๆ ไงไม่รู้นะเนี้ย ”
        “ นั้นดิฉันก็เห็นมีแต่พวกเราได้เควสพวกนี่นะ หรือว่า!!! มันอาจจะเป็นเควสที่ทำมาเพื่อเราโดยเฉพาะก็ได้นะ ”
ทุกคนก็เริ่มคิดกันหนักขึ้นเรื่อยๆ 
        “ แล้วเราจะเอาไงต่อเราจะรับเควสนี่ไหม ”
เจียเริ่มพูดออกมา
        “ รับไปก่อนก็ได้มั้งงงง แล้วค่อยมาทำก็ได้ยังไงเกมนี่ก็มีระบบดองเควสนิ ”
พี่บอลก็ได้ตอบกลับพี่เจียพอทุกคนได้ยินแบบนั้นก็เริ่มที่สนใจเควสนี่
เพราะทุกคนก็น่าจะอยากรู้ถึงของที่จะได้ถ้ามันเป็นของที่ไม่มีขายหรือหาไม่ได้พวกเขาก็จะเอาไปขายได้เงินดีจนสามารถเอาไปใช้ในชีวิตประจำวันกันก็ได้ ผมยังคิดเลยถ้ามันได้ของดีจริงๆ ผมอาจจะไม่ต้องขอพ่อหรือแม่ในการส่งเรียนเลยก็ได้
        “ งั้นเรารับเควสนี่กันเถอะ ”
มิ้นเริ่มพูด 
        “ งั้นเรามานับ 1 2 3 แล้วกดพร้อมกัน!!! ”
1!
2!
3! 
หมับเข้าให้หลังจากที่ทุกคนกดรับเควสอยู่ๆ ก็เกิดแสงสีขาวที่เหมือนเอฟเฟคเวทย์เคลื่อนย้าย
เหะสงสัยต้องพื้นที่เควส…… แต่อยู่ๆก็แสงสีขาวก็เกิดเปลี่ยนเป็นสีฟ้าเป็นเอฟเฟคที่ไม่เคยเห็นมาก่อน
อยู่ๆ ของในร่างกายผมก็เริ่มหายไปที่ล่ะชิ้น ที่ล่ะชิ้น 
         “ เห้ย! นี่มันอะไรกันเนี้ยอยู่ๆ ของผมก็เริ่มหายไปที่ล่ะอย่าง ”
         “ ฉันก็ได้ เลเวลของฉันมันลดลงเรื่อยๆ เลย ”
         “ ม่ายยยยยย ของที่ฉันอุซ่าทำมาเป็นปีๆ  ”
ทุกคนเริ่มตื่นตระหนกกับของที่เริ่มหายไปแล้วตัวของพวกก็ถูกดูดขึ้นไปเรื่ิอยๆ นี่เป็นสกิลหรือเอฟเฟคที่พวกเราไม่เคยเห็นแม้กระทั้งผมที่ชอบไปนั่งดูสกิลของทุกคลาสหรือศึกษาหลายๆคลาสมายังไม่เคยเห็นเอฟเฟคนี่เลย
“ วูบ วูบ ”
“  ฟุบ ”
ผมตื่นตระหนกอยู่หน้าจอพยายามหาทางหยุดของที่กำลังหายไปของตัวเองอยู่ๆ บางอย่างก็เกิดตรงเท้าของผมแสงและเสียงมันเหมือนทุกอย่างในเกมเลย 
          “ อะไรว่ะเนีย!!! ”
ผมตกใจมากกับสิ่งที่เกิดขึ้นผมพยายามออกจากลำแสงแต่….. บ้าเปล่าเนี้ย! แสงบ้าอะไรมันแข็งฟระ
แสงที่มันคลุมตัวผมอยู่นั้นมันเหมือนกำแพงผมไม่สามารถชนหรือเดินผ่านได้เลยยิ่งชนผมก็ยิ่งเจ็บด้วยเหมือนชนกับกำแพงหินเลย
           “ อย่างน้อยๆ ขอลบไฟล์H game ในเครื่องก่อนก็ยังดี !!!!!!! ”
แล้วแสงนั้นก็พาผมไปยังสถานที่บางอย่างมันพาผมหายไปจากสถานที่ผมคุ้นเคยทุกอย่างมันเริ่มดำมืด
แสงของหลอดไฟทุกกอย่างในห้องผมมันดำมืดไปหมดอยู่ๆ สายตาของและร่างกายของผมมันก็เริ่มเพลียจนผมไม่อาจจะฝืนยืนหรือลืมตาตื่นต่อไปไหว