สะดุดรัก...ไอ้มาเฟีย

สวัสดีครับผู้อ่านทุกคน สะดุดรัก...ไอ้มาเฟีย เรื่องนี้เป็นรีไรท์ใหม่จากเรื่องเดิม(ที่เราเขียนขึ้นมาเองหากใครเคยอ่านน่าจะเรื่องราวทั้งหมดได้)เพื่อให้มันดีกว่าเดิม ฟินกว่าเดิม มีฉากใหม่ๆเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิมยังไงก็ฝากเรื่องนี้ไว้ด้วยนะครับ

By.ไรท์บียอน

Fan Fiction Yaoi By ไรท์บียอน

#ไวท์​

​เด็กหนุ่มหน้าตาที่มีดีกรีเป็นถึงลูกเจ้าของบริษัทยักใหญ่ทั้งประเทศและต่างประเทศ เพื่อนๆในกลุ่มมักเรียกเด็กหนุ่มคนนี้ว่า มาเฟียสยาม เป็นเพราะความบ้าปิ่นและไม่กลัวใครแต่มีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่เขายอมคือพริม เด็กสาวหน้าตาน่ารัก แต่มีนิสัยค่อนข้างเอาแต่ใจ

ตึดดดดดด ตึดดดดดด !!! เสียงโทรศัพท์มันช่างดังกวนใจเสียจริง ๆ คนจะหลับจะนอนโทรมาอยู่ได้... ตึดดดดดดดดด ตึดดดดดดดดด !!! เมื่อมองไปที่หน้าจอชื่อที่ปรากฏอยู่ " พริม" เมื่อแฟนสุดที่รักของคุณโทรมา เป็นคุณ คุณจะรับหรือเปล่าละครับ...

"ว่าไงคะพริม โทรมาแต่เช้าเลยยย"

"ไวท์ทำอะไรอยู่คะ พริมโทรไปตั้งนานกว่าจะรับ" จึ๋ย ถ้าบอกว่าหลับยังไม่ตื่นโดนด่าหูชาแน่

"อ๋อ เมื่อกี้ไวท์เข้าห้องอยู่ มีอะไรรึเปล่าคะ"

"ไวท์คะ คือ......."

"ว่าไงคะพริม คือ อะไร"

"คือพริมอยากไปออดิชันเป็นนักแสดงอ่ะค่ะ ไวท์ช่วยไปเป็นเพื่อนพริมหน่อยได้ไหม นะ ๆ ๆ "

"เอ้ ไปดีไหมน้าา"

"ไวท์นะคะไปเป็นเพื่อนหน่อย นะ นะ นะ" อ้อนขนาดนี้ผมจะทนไหวได้ไงล่ะเนี่ย

"ได้สิคะ งั้นเดี่ยวไวท์ ออกไปรับที่บ้านนะ"

"ขอบคุณนะค่ะไว์" ตึดดด ก็แค่ไปเป็นเพื่องเองดีใจอะไรขนาดนั้น ที่จริงแล้วสงสัยคิดถึงเราจนทนไม่ไหวล่ะสิ คิกๆ ไปอาบน้ำดีกว่า...

#กัปตัน

​เด็กหนุ่มหน้าตาน่ารัก ตัวขาว ปากแดง เด็กหนุ่มคนนี้ก็เป็นแค่เด็กหนุ่มธรรมดาทั่วๆไป ไม่ได้มีครอบครัวร่ำรวย ไม่ได้มีความสำคัญอะไรที่ใครๆก็อยากรู้จัก เพื่อนคนเดียวของกัปตันที่มีอยู่ก็มีแค่นะคนเดียวนี้แหละ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก !!!        

หึมม ใครมาเคาะประตูแต่เช้าเนี่ยยยคนกำลังนอนสบายเลย ก๊อก ก๊อก ก๊อก !!!              

"ครับ ใครครับ"           

"......." ไม่มีเสียงตอบรับ หรือว่า.. ไม่นะผีมาหลอกแต่เช้าเลยหรอ บรึ๋ยย ก๊อก ก๊อก ก๊อก !!!  ใครกันเนี่ยปกติวันหยุดแบบนี้พ่อกับแม่จะไม่มาปลุกเรานี้นา ผมเลยตัดสินใจลุกออกจากที่นอนสุดที่รักของผมเพื่อออกไปดูว่าใครมาเคาะห้องกันตั้งแต่เช้าา แกร็กกก!!! ใบหน้าของผู้หญิงที่ผมคุ้นเคย ยืนยิ้มอย่างมีเลิศใน พร้อมกับชูโปสเตอร์อะไรบางอย่างมาให้ผมดู

"โหยแม่ ก็นึกว่าใคร ถามก็ไม่ตอบนะแม่"

"......" ผู้เป็นก็ยังเงียบกริบ นี้กูทำอะไรผิดมารึเปล่าเนี่ย เห้ยย หรือว่าแม่รู้ว่าเราแอบลงมากินข้าวตอนดึก ไม่มั้ง

"แม่ มีอะไรรึเปล่าครับ มาเรียกผมแต่เช้าเลย"            

"...." ผู้เป็นแม่ยังยืนยิ้มไม่หุบ พร้อมกับยื่นโปสเตอร์เข้ามาใกล้ ๆ หน้าผมมากขึ้น

"รับสมัครออดิชันซีรีย์ อะไรกางเกงน้ำเงินสักอย่างเนี่ยแหละ มีอะไรครับแม่"           

"....." ผู้เป็นแม่ยังยืนยิ้มอย่างน่ากลัว เอ๊ะหรือว่าแม่อยากเป็นดารา แต่ปากมันไวกว่าตวามคิด

"แม่อยากไปออดิชันหรอ"          

"...." ผู้เป็นแม่ทำหน้าบึงทึงและส่ายหัว อะไรกันว่ะเนี่ย แม่ผมงงไปหมดแล้วนะ             

"...." ผมยืน งง และ เงียบ เพราะไม่รู้ว่าแม่จะมาไม้ไหน จนผู้เป็นแม่เอ่ยขึ้นมา           

"กัปตัน ลูกไปออดิชันชีรีย์เรื่องนี้นะ นะ นะ" ผมที่นิ่งและเงียบไปเพราะมัวคิดอยู่ว่าแม่จะมาไม้ไหน ได้ยินแม่พูดอะไรแบบนั้นเลยเผลอพูดตอบตกลงไป             

"ครับ..." เชี่ยยยย พูดไรออกไปว่ะเนี่ยยยยยย ในขณะที่ผมหน้าเหวออยู่ ผู้เป็นแม่กลับยิ้มหน้าบานนนนนนนนน

"อาบน้ำแต่งตัวหล่อๆนะลูก" พอแม่พูดจบก็ปิดประตูใส่หน้าผม แล้วเดินจากไปอย่างอารมณ์ดี ผมยืนอึ้งอยู่แบบนั้น นิสัยปากไวกว่าหัวสมองเนี่ยเมื่อไหร่จะแก้หายสักทีว่ะ....

#นะ

​เด็กหนุ่มหน้าตายียวนกวนเบื้องล่าง แต่เขาคนนี้ก็มีเสน่ห์ในตัวเองไม่น้อยเลย เพื่อนรักนะก็แค่กัปตันเพียงคนเดียว

ตืดดดดดดด ตืดดดดดด !!! ใครโทรมาแต่เช้ากันเนี่ย ถ้าให้เดาไม่ผิด ไม่พ่อกับแม่ก็ต้องเป็น... กัปตัน เห็นไหมล่ะกูว่าแล้วโทรศัพท์กูเนี่ยไม่ใครโทรเข้าหรอกนอกจากสามคนนี้

"ว่าไงครับคุณกัปตัน ร้อยวันพันปีไม่เห็นจะโทรมา มีเรื่องอะไรจะให้กระผมช่วยรึเปล่าครับ" เรื่องกวนเบื้องล่างไว้ใจผมได้เลยครับ

(เห้ยย ไอ้นะ กูมีเรื่องให้ช่วยว่ะ) เรื่องไรว่ะเนี่ย สงสัยหิวให้กูส่งแดกข้าวแน่นอน

"มีไรว่ามาครับคุณกัปตัน"

(แม่กูบังคับให้กูไปออดิชันซีรีย์อ่ะมึง มึงช่วยไปเป็นเพื่อนกูหน่อยสิ) อ่าวเห้ยผิดคาดว่ะไม่ใช่เรื่องแดกเว้ยรอบนี้ 

"เออได้ดิ ว่าแต่จะไปตอนไหนว่ะ"

(เดี่ยวกูออกไปหามึงที่บ้านนะ) โห ด่วนไปมะดีนะที่วันนี้ผมตื่นมาแต่เช้า

"เออ ๆ" ตึด ผมกดตัดสายไป แต่งตัวแบบไหนดีล่ะวะเนี่ย

#มิน

​เด็กน้อยวัยมัธยมต้นหน้าตาน่ารัก หน้าสวย หวาน ที่ใครๆต่างก็คิดว่าไม่น่าเกิดมาเป็นผู้ชายเลย มินมีดีกรีถึงขั้นเป็นคิ้วบอยของโรงเรียนเอกชนชื่อดังแถมยังเป็นน้องของลูกสาวผู้บริหารยักใหญ่ที่ใครๆต่างก็อิจฉา

วันนี้ผมตื่นมาแต่เช้า เพื่อมารอคุยกับพี่พริม พี่แสนสวยของผม ระหว่างที่เรากับพี่พริมกินข้าวเช้ากันอยู่นั้น

"พี่พริมครับ"

"ว่าไงมิน" จะถามดีไหมเนี่ย

"คือว่า..."

"ว่าไงล่ะเจ้าตัวแสบ"

"โหย พี่พริมง่าผมออกจะเรียบร้อย" เรียบร้อยจริ๊งๆ

"อ่าว ว่ายังไงล่ะพี่รอฟังอยู่เนี่ย"

"คือ วันนี้พี่พริมไปออดิชั่นซีรีย์กับผมหน่อยได้ไหมครับ ไปคนเดียวผมกลัว"

"ซีรีย์ เรื่องอะไรหรอ"

"มัธยมกางเกงน้ำเงินอะไรสักอย่างเนี่ยแหละครับ"

"อ๋อ พี่ก็จะไปเหมือนกัน ไม่คิดว่ามินก็สนเรื่องแบบนี้เหมือนกันนะเนี่ย งั้นรีบกินข้าวเถอะเดี่ยวพี่ไวท์กำลังจะมารับพี่"

"โอเคครับพี่พริมสุดสวยของผม" เย้ อยากลองอะไรแบบนี้มานานแล้ว จะทำเต็มที่สุดความสามารถเลย

​​Fan Fiction Yaoi By ไรท์บียอน

​