วันหนึ่งในสายฝนพรำ

ฉันยังคงคิดถึงทุกครั้ง

ยามลืมตาขึ้นมา

ตื่นมาจากฝัน

แม้รู้ว่าคงไม่มีวัน

แต่ฉันยังคงแอบยิ้มทุกครั้ง

คราวนึกถึงเธอ

.....เคยหวนนึกถึงใครสักคนในบางห้วงเวลาของชีวิตไหม?

.....ใครบางคนคนนั้นที่ทำไมวันนั้นรักไม่ได้

........บางครั้งโลกไม่จำเป็นต้องหมุนรอบตัวเองเพื่อผันผ่านกาลเวลาให้เติบโตหรอก

...เพราะสุดท้ายแล้วเมื่อโลกหมุนไปรอบๆ และได้เจอใครคนนั้นอีกครั้ง มันกลับเป็นเช่นเดิม

...เช่นเมื่อครั้งนั้น ที่ยังรักไม่ได้ และก็เช่นกัน ที่หัวใจดวงเดิมดวงนั้น ก็ยังไม่แข็งแรงพอ

นิยายรักแด่ใครบางคนทีทำได้เพียงแค่คิดถึง

"วันหนึ่งในสายฝนพรำ"

พี่ตั้งจะอยู่ที่นี่กี่วัน?

พี่นะรู้เรื่องที่พีตั้งมาไหมคะ?

แล้วพี่ตั้งจะรอพี่นะไหม หากจะขึ้นไปหาบนดอยต้องเปลี่ยนรถนะคะ?

แต่เท้าเล็กๆ ก็ต้องชะงักเดินยามสายลมเย็นพัดมากระทบใบหน้างามที่ความเย็นฉ่ำนั่นมันส่งมาถึงหัวใจจนเย็นยะเยือกไปเสียหมด คล้ายจะตอกย้ำว่าคำถามที่เธออยากถาม ไม่ใช่แบบนั้น แต่เป็นคำถามที่ว่า

"ไม่เจอพี่ตั้งหลายปี...หายไปไหนมาหรือคะ? "

อาจารย์ตั้งต้น อิสรภัทร
ปริญาโท Goldsmiths University London
อาจารย์ประจำคณะศิลปศาสตร์ชื่อดัง

วันหนึ่ง บุศราคัม อนันตพร

เจ้าของร้าน พอใจค่าเฟ่