ผีครับมีเรื้อยๆ

ลำดับตอนที่ #70 : เรื่องเล่าหอพัก ม.เกษตรศาสตร์

นักศึกษาหนุ่มคณะแพทย์ปี 2 คนหนึ่ง กำลังตกหลุมรักนักศึกษาสาวคณะวิทยาปี 1 ทั้งคู่คบหากันจนเป็นแฟนมาได้ 2 ปี แล้วเรื่องไม่คาดฝันสำหรับหนุ่มนักศึกษาก็เกิดขึ้น โดยนักศึกษาสาวเริ่มเปลี่ยนใจไปสนิทสนมกับเพื่อนนักศึกษาชายคณะวิศวะ นักศึกษาสาวไม่โทรหา ไม่มาเจอนักศึกษาหนุ่มแพทย์อีกเลย

นศ.หนุ่มแพทย์เลยทนไม่ไหว งัดไม้เด็ดครั้งสุดท้ายออกมา โดยการเขียนจดหมายบอกนักศึกษาสาว ว่า "ถ้าเธอยังรักฉัน มาหาฉันที่ห้องยิมตอน 6 โมงเย็น ไม่งั้นฉันจะตัดนิ้วตัวเองออก วันละนิ้วจนกว่าเธอจะมา"

วันแล้ววันเล่า นศ.สาวก็ไม่มา นิ้วก้อยถูกตัดเป็นนิ้วแรก ตัดไปตัดมาจนนศ.ชายไม่มีนิ้วเหลือแล้ว นศ.ชาย เหนื่อยมากและทรุดโทรมมาก จึงพยุงร่างและนิ้วทั้งสิบของเขาเข้าไปพักหอชาย จากนั้นมาเขาก็ไม่ออกมาจากห้องอีกเลย

มีคนพบศพเขาในห้องในสามวันต่อมา สุดท้ายห้องนั้นก็ถูกปิดเอาไว้ไม่ให้ใครพัก

จนแล้ววันหนึ่ง.............

เทอมนี้เป็นเทอมที่มีนศ.มากกว่าปกติ เนื่องจาก มหาวิทยาลัยเปิดรับนศ.มากขึ้น ห้องพักในหอจึงไม่พอ เป็นเหตุให้นศ.นายหนึ่ง สมมติว่าชื่อ บี ต้องเข้าไปอยู่ในห้องพักที่ถูกปิดไว้ถึงสองปีเป็นรายแรก

วันแรกของการอยู่ที่ห้อง เขามีความสุขมาก เพราะห้องสะอาดมาก เนื่องจากมีการบูรณะห้องใหม่ก่อนเขามาอยู่ เขาหลับตาลงนอนอย่างเป็นสุข จนได้ยินเสียงดังขึ้นในห้อง "กอก...กอก...กอก.. กอก" เขาไม่ลุกขึ้นมาจากเตียงเพราะ คาดว่าคงเป็นหนูหรือตัวอะไรวิ่งอยู่

วันที่สอง เขาก็ยังได้ยินเสียงอยู่ แต่ก็ไม่ลุกขึ้น เพราะคิดว่าเป็นหนู เขาได้ยินเสียงนั้นจนเป็นอาทิตย์แล้ว มันน่ารำคาญมาก คืนนี้เขาตัดสินใจว่าถ้าได้ยินเสียงอีก เขาจะไปดูที่ต้นตอเสียงให้รู้ว่ามันเป็นตัวอะไร และแล้วเสียงที่ไม่น่าพิศมัยก็ เกิดขึ้น....กอก กอก กอก กอก เขาทนไม่ไหวกับเสียงนั้นแล้วลุกขึ้น เสียงนั้นยังดังอยู่เหมือนกับเสียงการเขกโต๊ะ....กอก กอก กอก ต้นเสียงนั้นมาจากลิ้นชักโต๊ะนี่เอง

เขาตัดสินใจส่องไฟฉายไปที่โต๊ะ แล้วพร้อมที่จะเปิด ลิ้นชัก....ดูให้รู้ไปเลยว่าเป็นอะไร.... ในใจของเขาสั่นไหวมาก เพราะเสียงเหล่านั้นไม่เหมือนกัน เสียงหนูที่ควรจะดังสลับกับเสียงร้องของมัน...แต่เอาเถอะ เราทนสงสัยต่อไปไม่ได้แล้ว เขาตัดสินใจชักลิ้นชักอย่างแรง.............ครืด ดดดด....!!!!!!!!

ปรากฎภาพที่น่ากลัวออกมา......มือไม่มีนิ้ว สีขาวซีด เอื้อมขึ้นมาจนเกือบถึงหน้าของเขา.......เขาตกใจมาก ถึงกับทำอะไรไม่ถูก แล้วก็มีเสียงพูดออกมาด้วยน้ำเสียงอันแหลมเล็กน่ากลัว..
สวัสดีโนบีตะ........เรามารับนายไปท่องอนาคตอ่ะ กว่าจะเปิดลิ้นประตูได้ตั้งหลายวัน.....เฮ้อเหนื่อยนะ จะบอกให้