คำวิจารณ์

สวัสดีค่ะ พี่ซึ่งเป็นคนอ่านคนหนึ่งและแฟนคลับของฟิคนี้ขออนุญาตวิจารณ์ฟิคของน้องนะคะ ก่อนอื่น พี่สนใจกับการตกแต่งหน้าบทความน้องซึ่งสวยและให้ความรู้สึกช่วงเวลาวันหยุดสุขสันต์สำคัญช่วงหนึ่งของฝรั่งอย่าง Christmas มากค่ะ อาจเป็นเพราะพี่ชอบเทศกาลนี้ด้วยแหละ พี่คิดว่าถ้าน้องใส่เพลงพวกคริสต์มาส เช่น Last Christmas จะได้ฟิลมากๆ เลย เพราะเนื้อเพลงก็ค่อนข้างสัมพันธ์กับเรื่องอยู่นะคะ

ในเรื่องของพลอตเรื่อง เป็นพลอตเรื่องสบายๆ ไม่เครียด กลิ่นอายแจ่มใสทั้งเรื่องครับ เริ่มต้นด้วยการที่แฮร์รี่กับเดรโกเลิกกัน แต่ต่างฝ่ายแต่ก็ยังรักและคิดถึงอีกคนหนึ่งอยู่ ประเด็นที่น่าจับตาสำหรับพี่คือ ถ้ายังรักกันอยู่ แล้วทำไมแฮร์รี่ถึงขี้ขลาดไม่กลับมาขอคืนดี ฮะ!? นี่มันสิบปีแล้วนะ! และเมื่อไรจะยอมคืนดี เลิกเล่นตัวกันสักที 55555

ต่อมา เป็นส่วนที่น่ากลัวที่สุดสำหรับคนที่เคยฝากงานไว้กับร้านรับวิจารณ์นิยายของพี่ พี่บอกก่อนเลย ว่า พี่ไม่ได้เก่ง พี่ก็แค่นักเขียนและนักอ่านคนหนึ่ง พี่ก็แค่เด็กหญิงคนหนึ่งที่กรี๊ดคู่แฮร์เดรเป็นชีวิตจิตใจ เพราะซะนั้น ไม่จำเป็นที่น้องจะต้องเห็นด้วยกับพี่ 100% บางจุด พี่อาจคิดไปเองก็ได้ เรื่องมากเอง น้องอ่านแล้วก็คิดดูนะว่าอะไรควรปรับหรือไม่ควรปรับ

อย่าเชื่อพี่ทุกอย่าง!

-ขนาดตัวอักษรและฟ้อนต์: กำลังดี อ่านง่าย

-การบรรยาย: ควรเพิ่มการบรรยายด้านสถานที่และอารมณ์ตัวละครให้มากกว่านี้ คือ พี่ไม่รู้นะ พี่ว่าตัวน้องบรรยายดี แต่ส่วนตัวพี่ไม่ได้ชอบแนวแจ่มใส เพราะงั้น พี่อาจไม่ชินกับการบรรยายแบบนี้อ่ะจ้ะ ขอโทษด้วยนะ แต่พี่คิดว่าถ้าน้องบรรยายเพิ่ม ก็จะโอเคไปเลย เช่น บรรยายรูปร่างหน้าตาเดรโกในปัจจุบัน บรรยายบรรยากาศสถานที่

นอกจากนี้ ขอให้ระวังการพิมพ์สลับตำแหน่งของคำกัน เพราะภาษาไทยนั้นต่างกับฮังกาเรี่ยน (แอบแทรกนิด อะแฮ่ม) ฮังกาเรี่ยนสามารถสลับที่กันได้โดยที่ใจความครบถ้วน สามารถเข้าใจได้ แต่ภาษาไทย พอสลับที่กัน ความหมายเปลี่ยน มันคือเสน่ห์หนึ่งของการเรียนภาษาในความคิดพี่นะ เพราะงั้น อย่าเพิ่งเบ้ปาก ฮ่าๆ

-ตัวละคร: นิสัยคาแรกเตอร์ตัวละครคล้ายกับต้นฉบับถึง 90% ทำได้ดีมากจ้ะ เพราะพี่มักชอบแก้นิสัยเดรโกไปเป็นพวกเจ็บปวด ทรมาน เศร้าๆ ตลอดเลย -_-;; (คือส่วนตัวพี่คิดว่าเดรโกเป็นตัวละครที่เล่นประเด็นดราม่าได้เยอะกว่าแฮร์รี่) แต่น่าจะเพิ่มเรื่องความสมจริงตัวละครหน่อย เหตุผลรอบรับในการกระทำแต่ละอย่าง

-อารมณ์ร่วม: พี่ว่าทำได้ดีระดับหนึ่งนะ [ไม่ต้องอ่านต่อถ้าน้องไม่แต่งเน้นดราม่า!!] แต่ส่วนตัวพี่ยังไม่ค่อยเข้าถึงอารมณ์เท่าไร มันมีหลายตอนที่น่าจะเขียนเล่นความรู้สึกตัวละคร น้องน่าจะดึงความรู้สึกตัวละครให้ไปถึงจุดสูงสุด แล้วก็ BANG! ตบหน้าคนอ่านซะ แต่เนื่องจากเนื้อเรื่องน้องเดินมาแนวสลับแฮร์รี่ เดรโก เพราะงั้น ส่วนตัวพี่คิดว่าวิธีแทรกความรู้สึกของตัวละคร คือ การเขียนเพิ่มทีหลัง

ตอนที่สอง: เจอแฮร์รี่

เดรโกยืนมองแฮร์รี่ที่กำลังพูดคุยกับเพื่อนเก่าด้วยความรู้สึกอ้างว้าง เขาไม่เข้าใจว่าความอ้างว้างนี่มันเกิดขึ้นได้อย่างไร เขาเลิกกับแฮร์รี่มาเกือบสิบปีแล้ว เขาพูดกันเสมอไม่ใช่เหรอว่าเวลาเยียวยาได้ทุกสิ่ง แล้วทำไมกัน...ทำไมหัวใจของเขาถึงเจ็บปวดขนาดนี้

แม้ว่าเสียงในงานเต้นรำจะดังรื่นเริงขนาดไหน เขาก็ไม่รับรู้ถึงมันเลยแม้แต่น้อย เพราะเสียงหัวเราะของแฮร์รี่กำลังดังก้องในหัวซ้ำไปมา เสียงหัวเราะนั้นยังคงเหมือนเดิม…เขาคิดถึงช่วงเวลาที่ได้ฟังเสียงหัวเราะของแฮร์รี่เหลือเกิน ดวงหน้าหวานมีสีหน้าเศร้าลง หากทว่ามันกลับกลายเป็นน้ำแข็งในเสี้ยวนาทีเมื่อสมองของเขานึกถึงคำสอนของพ่อที่พร่ำบอกเสมอว่ามัลฟอยต้องไม่แสดงความอ่อนแอ

น่าตลกดี ทั้งที่สมองสั่งให้ลืมมาตลอดสิบปี แต่เพียงแค่ได้สบตาคู่นั้นเพียงเสี้ยววินาที เขาก็ไม่อาจลืมแฮร์รี่ได้เลย

ชายหนุ่มก้าวถอยหลัง ก่อนจะหันหลังเดินออกไปที่ระเบียง โดยไม่มีใครสังเกตเลยว่าหน้ากากน้ำแข็งของเจ้าชายนั้น มีรอยร้าวปรากฎอยู่บนนั้น


ตอนที่สาม ย่อหน้าแรก:

แฮร์รี่ไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่ถือตัวและหวงตัวเองอย่างเดรโกถึงยอมให้เบลสกอดอย่างง่ายดาย ทั้งที่เขาซึ่งเป็นแฟนเก่าของหนุ่มผมบลอนด์ ต้องใช้เวลาถึงหนึ่งเดือนกว่าจะได้จับมือ สามเดือนสำหรับกอด และหกเดือนสำหรับจูบ

แล้วทำไมหมอนั่น...

ทำไมเบลส ซาบินี่ถึงแตะตัวนายอย่างขนาดนั้น

เพียงเพราะเขาเป็นเพื่อนนายงั้นเหรอ

แล้วฉันล่ะ ไม่มีโอกาสเป็นอย่างอื่นได้นอกจาก “แฟนเก่า” เหรอ!


เอาล่ะ จากที่พี่ยกตัวอย่างนะ พี่คิดว่า ข้อเสียของฟิคน้อง คือ เดรโกกับแฮร์รี่เคยคบกันมาก่อน มันก็น่าจะมีโมเม้นต์ที่เคยรักกันหวานชื่นบ้าง และเวลาคนเราเลิกกันเนี่ย ต่อให้เลิกกันนาน มันก็ต้องมีแวบหนึ่งในหัวที่นึกถึงภาพวันเก่าๆ บ้าง (ถามพี่หลังไมค์ได้ 5555) ยิ่งกว่านั้น ไอ้สองคนนั้นมันยังรักอีกฝ่ายอยู่ แต่น้องไม่เอาประเด็นนี้มาเล่นเลย ซึ่งน่าเสียดายนะ

-การเว้นวรรค: หลัง ๆ เว้นวรรคหนึ่งครั้ง และจุดไข่ปลา มีสามจุด … ไม่ใช่สอง บางย่อหน้า เพิ่มเว้นวรรคด้วย เช่น ย่อหน้าแรกของตอนที่สอง

-คำผิด: ปรากฏในตอนที่สอง “ยังเดินไปไม่ถึงดี” ไม่ใช่ “ยังเดินไม่ไปถึงดี” นะคะ แต่ส่วนมากไม่ค่อยมีคำพิมพ์ ขอชมค่ะ แสดงว่าก่อนโพสต์เนื้อหาต้องตรวจทานอย่างดี (ซึ่งพี่ไม่ทำเลย…ความขี้เกียจมันมีเยอะ ฮ่าๆๆ)

-คำเชื่อม: ใช้คำอื่นบ้าง นอกจากที่ พี่เห็นคำว่าที่หลายตอนมาก และบางประโยค ควรใช้ “ซึ่ง” มากกว่า “ที่” เพราะมันจะเน้นน้ำหนักประโยคมากกว่า เช่น ตอนที่หนึ่ง “ใครบางคนที่เขากำลังคิดถึงอยู่” เป็น “ใครบางคนซึ่งเขากำลังคิดถึงอยู่” แต่ขอชมกับคำว่า “เสมอง” เพราะพี่แทบไม่เคยใช้เลย และจะขอยืมไปใช้บ้าง…

สรุปคะแนน: 85/100

จุดเด่น: เนื้อเรื่องเบาๆ การบรรยายเข้าใจง่าย และมีการแทรกตลก ขบขัน ทำให้ไม่เครียด และพี่ชอบฟิคน้องมาก เพราะพี่เป็นคนแต่งแนวฮาๆ ตลกๆ แบบแจ่มใสไม่ได้ 555
จุดเสีย: อารมณ์ร่วมน้อยอยู่ เหตุผลและความสมจริงของตัวละครยังไม่ค่อยสมจริงนัก

สุดท้าย พี่ขอเป็นกำลังใจให้น้องสาวนะคะ! ขอบคุณที่เขียนฟิคนี้ค่ะ! น้องสาวเขียนฟิคได้ดีกว่าพี่มากจริงๆ ค่ะ