ตอนที่อ่านเรื่องนารูโตะ ก็ชอบกาอาระมาก ยังเคยนึกสงสัยเลยว่าที่พี่แกไม่แต่งงานเพราะฝังใจกับโตะหรือเปล่า (ขำ)
สำหรับฟิคเรื่องนี้ ชื่อเรื่องกับเนื้อเรื่องย่อก็น่าสนใจ ภาษาสวยและอ่านง่าย สนุกมากๆ เลยค่ะ ตัวละครแต่ละตัวต่างก็แสดงความเป็นตัวเองได้ชัดเจน นารูโตะก็น่ารักน่าหยิกสุดๆ ส่วนกาอาระก็มึนไปบ้างบางทีนะ...
ที่ชอบมากๆ อีกส่วนหนึ่งคือความสัมพันธ์ของตัวละครทั้งสองค่ะ คู่ชิกามารุกับเทมาริก็ด้วย เทมาริดูซึนได้ใจ (ฮา)
สุดท้ายนี้ ขอบคุณทีแ่ต่งฟิคดีๆ มาให้อ่านนะคะ!!

คำวิจารณ์

สวัสดีค่ะ พี่ซึ่งเป็นคนอ่านคนหนึ่งและแฟนคลับของฟิคนี้ขออนุญาตวิจารณ์ฟิคของน้องนะคะ ก่อนอื่น พี่สนใจกับการตกแต่งหน้าบทความน้องซึ่งสวยและให้ความรู้สึกช่วงเวลาวันหยุดสุขสันต์สำคัญช่วงหนึ่งของฝรั่งอย่าง Christmas มากค่ะ อาจเป็นเพราะพี่ชอบเทศกาลนี้ด้วยแหละ พี่คิดว่าถ้าน้องใส่เพลงพวกคริสต์มาส เช่น Last Christmas จะได้ฟิลมากๆ เลย เพราะเนื้อเพลงก็ค่อนข้างสัมพันธ์กับเรื่องอยู่นะคะ

ในเรื่องของพลอตเรื่อง เป็นพลอตเรื่องสบายๆ ไม่เครียด กลิ่นอายแจ่มใสทั้งเรื่องครับ เริ่มต้นด้วยการที่แฮร์รี่กับเดรโกเลิกกัน แต่ต่างฝ่ายแต่ก็ยังรักและคิดถึงอีกคนหนึ่งอยู่ ประเด็นที่น่าจับตาสำหรับพี่คือ ถ้ายังรักกันอยู่ แล้วทำไมแฮร์รี่ถึงขี้ขลาดไม่กลับมาขอคืนดี ฮะ!? นี่มันสิบปีแล้วนะ! และเมื่อไรจะยอมคืนดี เลิกเล่นตัวกันสักที 55555

ต่อมา เป็นส่วนที่น่ากลัวที่สุดสำหรับคนที่เคยฝากงานไว้กับร้านรับวิจารณ์นิยายของพี่ พี่บอกก่อนเลย ว่า พี่ไม่ได้เก่ง พี่ก็แค่นักเขียนและนักอ่านคนหนึ่ง พี่ก็แค่เด็กหญิงคนหนึ่งที่กรี๊ดคู่แฮร์เดรเป็นชีวิตจิตใจ เพราะซะนั้น ไม่จำเป็นที่น้องจะต้องเห็นด้วยกับพี่ 100% บางจุด พี่อาจคิดไปเองก็ได้ เรื่องมากเอง น้องอ่านแล้วก็คิดดูนะว่าอะไรควรปรับหรือไม่ควรปรับ

อย่าเชื่อพี่ทุกอย่าง!

-ขนาดตัวอักษรและฟ้อนต์: กำลังดี อ่านง่าย

-การบรรยาย: ควรเพิ่มการบรรยายด้านสถานที่และอารมณ์ตัวละครให้มากกว่านี้ คือ พี่ไม่รู้นะ พี่ว่าตัวน้องบรรยายดี แต่ส่วนตัวพี่ไม่ได้ชอบแนวแจ่มใส เพราะงั้น พี่อาจไม่ชินกับการบรรยายแบบนี้อ่ะจ้ะ ขอโทษด้วยนะ แต่พี่คิดว่าถ้าน้องบรรยายเพิ่ม ก็จะโอเคไปเลย เช่น บรรยายรูปร่างหน้าตาเดรโกในปัจจุบัน บรรยายบรรยากาศสถานที่

นอกจากนี้ ขอให้ระวังการพิมพ์สลับตำแหน่งของคำกัน เพราะภาษาไทยนั้นต่างกับฮังกาเรี่ยน (แอบแทรกนิด อะแฮ่ม) ฮังกาเรี่ยนสามารถสลับที่กันได้โดยที่ใจความครบถ้วน สามารถเข้าใจได้ แต่ภาษาไทย พอสลับที่กัน ความหมายเปลี่ยน มันคือเสน่ห์หนึ่งของการเรียนภาษาในความคิดพี่นะ เพราะงั้น อย่าเพิ่งเบ้ปาก ฮ่าๆ

-ตัวละคร: นิสัยคาแรกเตอร์ตัวละครคล้ายกับต้นฉบับถึง 90% ทำได้ดีมากจ้ะ เพราะพี่มักชอบแก้นิสัยเดรโกไปเป็นพวกเจ็บปวด ทรมาน เศร้าๆ ตลอดเลย -_-;; (คือส่วนตัวพี่คิดว่าเดรโกเป็นตัวละครที่เล่นประเด็นดราม่าได้เยอะกว่าแฮร์รี่) แต่น่าจะเพิ่มเรื่องความสมจริงตัวละครหน่อย เหตุผลรอบรับในการกระทำแต่ละอย่าง

-อารมณ์ร่วม: พี่ว่าทำได้ดีระดับหนึ่งนะ [ไม่ต้องอ่านต่อถ้าน้องไม่แต่งเน้นดราม่า!!] แต่ส่วนตัวพี่ยังไม่ค่อยเข้าถึงอารมณ์เท่าไร มันมีหลายตอนที่น่าจะเขียนเล่นความรู้สึกตัวละคร น้องน่าจะดึงความรู้สึกตัวละครให้ไปถึงจุดสูงสุด แล้วก็ BANG! ตบหน้าคนอ่านซะ แต่เนื่องจากเนื้อเรื่องน้องเดินมาแนวสลับแฮร์รี่ เดรโก เพราะงั้น ส่วนตัวพี่คิดว่าวิธีแทรกความรู้สึกของตัวละคร คือ การเขียนเพิ่มทีหลัง

ตอนที่สอง: เจอแฮร์รี่

เดรโกยืนมองแฮร์รี่ที่กำลังพูดคุยกับเพื่อนเก่าด้วยความรู้สึกอ้างว้าง เขาไม่เข้าใจว่าความอ้างว้างนี่มันเกิดขึ้นได้อย่างไร เขาเลิกกับแฮร์รี่มาเกือบสิบปีแล้ว เขาพูดกันเสมอไม่ใช่เหรอว่าเวลาเยียวยาได้ทุกสิ่ง แล้วทำไมกัน...ทำไมหัวใจของเขาถึงเจ็บปวดขนาดนี้

แม้ว่าเสียงในงานเต้นรำจะดังรื่นเริงขนาดไหน เขาก็ไม่รับรู้ถึงมันเลยแม้แต่น้อย เพราะเสียงหัวเราะของแฮร์รี่กำลังดังก้องในหัวซ้ำไปมา เสียงหัวเราะนั้นยังคงเหมือนเดิม…เขาคิดถึงช่วงเวลาที่ได้ฟังเสียงหัวเราะของแฮร์รี่เหลือเกิน ดวงหน้าหวานมีสีหน้าเศร้าลง หากทว่ามันกลับกลายเป็นน้ำแข็งในเสี้ยวนาทีเมื่อสมองของเขานึกถึงคำสอนของพ่อที่พร่ำบอกเสมอว่ามัลฟอยต้องไม่แสดงความอ่อนแอ

น่าตลกดี ทั้งที่สมองสั่งให้ลืมมาตลอดสิบปี แต่เพียงแค่ได้สบตาคู่นั้นเพียงเสี้ยววินาที เขาก็ไม่อาจลืมแฮร์รี่ได้เลย

ชายหนุ่มก้าวถอยหลัง ก่อนจะหันหลังเดินออกไปที่ระเบียง โดยไม่มีใครสังเกตเลยว่าหน้ากากน้ำแข็งของเจ้าชายนั้น มีรอยร้าวปรากฎอยู่บนนั้น


ตอนที่สาม ย่อหน้าแรก:

แฮร์รี่ไม่เข้าใจว่าทำไมคนที่ถือตัวและหวงตัวเองอย่างเดรโกถึงยอมให้เบลสกอดอย่างง่ายดาย ทั้งที่เขาซึ่งเป็นแฟนเก่าของหนุ่มผมบลอนด์ ต้องใช้เวลาถึงหนึ่งเดือนกว่าจะได้จับมือ สามเดือนสำหรับกอด และหกเดือนสำหรับจูบ

แล้วทำไมหมอนั่น...

ทำไมเบลส ซาบินี่ถึงแตะตัวนายอย่างขนาดนั้น

เพียงเพราะเขาเป็นเพื่อนนายงั้นเหรอ

แล้วฉันล่ะ ไม่มีโอกาสเป็นอย่างอื่นได้นอกจาก “แฟนเก่า” เหรอ!


เอาล่ะ จากที่พี่ยกตัวอย่างนะ พี่คิดว่า ข้อเสียของฟิคน้อง คือ เดรโกกับแฮร์รี่เคยคบกันมาก่อน มันก็น่าจะมีโมเม้นต์ที่เคยรักกันหวานชื่นบ้าง และเวลาคนเราเลิกกันเนี่ย ต่อให้เลิกกันนาน มันก็ต้องมีแวบหนึ่งในหัวที่นึกถึงภาพวันเก่าๆ บ้าง (ถามพี่หลังไมค์ได้ 5555) ยิ่งกว่านั้น ไอ้สองคนนั้นมันยังรักอีกฝ่ายอยู่ แต่น้องไม่เอาประเด็นนี้มาเล่นเลย ซึ่งน่าเสียดายนะ

-การเว้นวรรค: หลัง ๆ เว้นวรรคหนึ่งครั้ง และจุดไข่ปลา มีสามจุด … ไม่ใช่สอง บางย่อหน้า เพิ่มเว้นวรรคด้วย เช่น ย่อหน้าแรกของตอนที่สอง

-คำผิด: ปรากฏในตอนที่สอง “ยังเดินไปไม่ถึงดี” ไม่ใช่ “ยังเดินไม่ไปถึงดี” นะคะ แต่ส่วนมากไม่ค่อยมีคำพิมพ์ ขอชมค่ะ แสดงว่าก่อนโพสต์เนื้อหาต้องตรวจทานอย่างดี (ซึ่งพี่ไม่ทำเลย…ความขี้เกียจมันมีเยอะ ฮ่าๆๆ)

-คำเชื่อม: ใช้คำอื่นบ้าง นอกจากที่ พี่เห็นคำว่าที่หลายตอนมาก และบางประโยค ควรใช้ “ซึ่ง” มากกว่า “ที่” เพราะมันจะเน้นน้ำหนักประโยคมากกว่า เช่น ตอนที่หนึ่ง “ใครบางคนที่เขากำลังคิดถึงอยู่” เป็น “ใครบางคนซึ่งเขากำลังคิดถึงอยู่” แต่ขอชมกับคำว่า “เสมอง” เพราะพี่แทบไม่เคยใช้เลย และจะขอยืมไปใช้บ้าง…

สรุปคะแนน: 85/100

จุดเด่น: เนื้อเรื่องเบาๆ การบรรยายเข้าใจง่าย และมีการแทรกตลก ขบขัน ทำให้ไม่เครียด และพี่ชอบฟิคน้องมาก เพราะพี่เป็นคนแต่งแนวฮาๆ ตลกๆ แบบแจ่มใสไม่ได้ 555
จุดเสีย: อารมณ์ร่วมน้อยอยู่ เหตุผลและความสมจริงของตัวละครยังไม่ค่อยสมจริงนัก

สุดท้าย พี่ขอเป็นกำลังใจให้น้องสาวนะคะ! ขอบคุณที่เขียนฟิคนี้ค่ะ! น้องสาวเขียนฟิคได้ดีกว่าพี่มากจริงๆ ค่ะ

สวัสดีค่ะพี่จุ๊บ ต้องขอโทษด้วยนะคะที่กวาส่งงานช้า เนื่องจากกวาเข้าโรงพยาบาลเพิ่งออกค่ะ แล้วก็ติดเรียนพิเศษด้วย
เรื่องนี้กวาชอบนะคะ กวาแอดแฟนพี่ด้วยล่ะ :)

ชื่อเรื่อง 9/10
ชื่อภาษาอังกฤษแปลว่าอะไรคะนี่? แต่น่าสนใจดีนะคะ ^^ ส่วนชื่อไทยกวาว่าไม่ค่อยเวิร์คนะคะ มันอ่านแล้วไม่รื่นไหล พี่จุ๊บลองอ่านออกเสียงดูนะคะ กวาขอยกตัวอย่างชื่อเรื่อง e.g. รักร้ายละลายหัวใจ (sence ตั้งชื่อห่วยสุดยอด)

การตกแต่งบทความ 7/10
โล่งไปนิดนะคะ แนะนำให้หาภาพหรืออะไรมาแต่งค่ะ ชอบเพลงหน้าบทความพี่จัง ^^ และที่กวาประทับใจคือ ภาพประกอบแต่ละตอนค่ะ แนะนำให้หาธีมมาใส่ในตอนย่อยด้วยค่ะ


บทบรรยาย 9/10
แต่งใช้ได้ค่ะ แต่ข้อเสียคือ พี่จุ๊บทำตัวอักษรเอียงหรือหนามากเกินความจำเป็น ยังเรียงประโยคไม่ถูกต้อง e.g.บทที่ 1 คิดพลาง >> คิดแล้วพลาง
บางประโยค ควรหาที่สละสลวยมาใส่เพิ่ม ไม่ต้องกลัวว่ามันจะยาวไม่หรอกค่ะ e.g.บทที่ 1 บ้านของแบลล์อยู่ไม่ไกลมหา’ลัยนัก >>> อยู่ไม่ไกลมหา’ลัยเท่าไรนัก
ระวังคำพิมพ์เล็กๆ น้อยๆ ที่มักเกี่ยวกับ ‘เสียง’ นะคะ e.g.บทที่ 1 ผลัก >> พลั่ก!
ใช้สรรพนามมากไปนะคะ e.g.บทที่ 1 แต่ก็ช้ากว่าคิม >> แต่สายไปแล้ว
เว้นวรรคตอนด้วยนะคะ จะติดพรืดกันไปไหนคะ? การเว้นวรรคตอนที่ถูกต้องจะทำให้ความหมายไม่ผิดเพี้ยน นอกจากการเว้นวรรคตอนยังมีประโยชน์อีกมายในแง่ของการอ่านออกเสียงด้วย
พี่สาวควรบรรยายลักษณะหน้าตาตัวละครด้วยนะคะ คิมหน้าตายังไง ลูน่าหน้าตายังไง หรืออาจจะค่อยๆ บอกรายละเอียดในตอนถัดๆ ไปก็ได้ค่ะ = =;;

บทสนทนา 7/10
ยังไม่สมจริงค่ะ บางคำมาใช้แล้วเหมือนภาษาเขียนมากกว่าภาษาพูด e.g.บทที่ 4 “อยากได้ใหม่รึเปล่า...” >> อยากได้ใหม่หรือเปล่า? จะดีกว่าค่ะ
จุดนี้กวาคิดว่า ที่บทสทนาเรื่องนี้มันแข็งๆ อาจเป็นเพราะพี่จุ๊บยังเข้าไม่ถึงคาแรกเตอร์นะคะ... ถ้ามีโอกาส เดี๋ยวกวาจะบอกเทคนิคของกวาให้แล้วกันนะคะ ^-^

เครื่องหมายวรรคตอน 6/10
ใช้ถี่มากเกินไป บางประโยคก็ใช้เครื่องหมายไม่ถูกในหน้าที่ของมัน e.g.บทที่ 4 “อยากได้ใหม่รึเปล่า...” >> “อยากได้ใหม่หรือเปล่า?” จะดีกว่าค่ะ e.g.บทที่ 5 “ได้คำตอบบ้างรึยัง” >> “ได้คำตอบบ้างหรือยัง?”
อัศเจรีย์ให้ใส่ครั้งเดียว ถูกต้องค่ะ ดอทสามครั้ง ถูกค่ะ >_<


สรุป
1.ใช้คำแข็งมากไป
2.มิติคาแรกเตอร์ยังไม่สมจริง


หวังว่าคำวิจารณ์นี้จะเป็นประโยชน์ต่อพี่จุ๊บไม่มากก็น้อยนะคะ นี่เป็นเพียง “อีกมุมมองหนึ่ง” ของคนที่ริอยากเป็นนักวิจารณ์ค่ะ
เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ สู้ๆ ค่ะ

Cupcakes more delicious,burned many times

สวัสดีค่ะคุณรุ้ง กวาเองก็อายุเท่ารุ้งนะ ^^ ถ้ารุ้งมีอะไรแอดมาคุยกันหลังไมค์ได้นะ วันนี้กวาก็มาส่งคัพเค้กสีฟ้าสดใสจากเตาร้อนๆ เลยจ้า


ความจริงถ้าอยากให้ละเอียดกว่านี้ ต้องสั่งคัพเค้กสีแดงนะ (ฮา)





ชื่อเรื่อง 9/10


คลุมประเด็นทุกอย่างได้ดีค่ะ แต่ว่าทำไมคำว่า girl ไม่ขึ้นต้นด้วยตัวพิมพ์ใหญ่เป็น Girl ล่ะคะ =w=





คำโปรย 10/10


สรุปหัวใจของเรื่องนี้ได้โอเคเลยค่ะ แล้วก็มีการตบมุขอีกด้วย ^^





การตกแต่งหน้าบทความ 9.5/10


ธีมน่ารักเหมาะกับสไตล์เรื่องรักกุ๊กกิ๊กๆ ค่ะ แต่ว่ารุ้ง เนื้อเรื่องหลังโปสเตอร์ตัวเล็กไป มองไม่เห็นค่ะ





บทบรรยาย 6/10


เข้าใจนะคะว่าคนแต่งแต่งโดยใช้มุมมองที่หนึ่ง เหมือนนิยายแจ่มใสใช่มั้ยคะ? กวาเองก็ไม่ค่อยสันทัดแนวนี้เท่าไรนะคะ แต่กวาคิดว่ารุ้งบรรยายสั้นไปหน่อย รุ้งน่าจะหาคำที่สละสลวยมาใช้บ้างเพื่อไม่ให้นิยายของรุ้งมันห้วนสั้น เน้นอีโมติค่อนและเสียง effects เช่น ฮือๆ แงๆ กวาว่าใช้ถี่ไปหน่อย นางเอกดูงี่เง่าเลยอ่ะ =___=


กวาขอยกตัวอย่างตอนที่ 5 นีโอสอนหนูบลายธ์จับเมาส์นะคะ


เขาออกแรงคลิกเบาๆ ผ่านมือฉัน >>> เอิ่ม...หนูบลายธ์ไม่รู้จักเมาส์ไม่ใช้เหรอคะ แล้วคำว่าคลิกมันก็ใช้กับคนที่รู้จักพวกเทคโนโลยี น่าใช้คำว่า ‘กด’ ดีกว่าค่ะ


บรรทัด “ไปต่อไม่เป็นเลยหนูบลายธ์” นี่คือฉบับที่กวาจะลองเขียนในแบบของกวานะคะ


>>> ไปต่อไม่เป็นเลยจ้าหนูบลายธ์... ถึงแม้ว่าเขาจะยกมือออกไปแล้วก็เถอะ แต่ฉันก็ยังรู้สึกได้ถึงไออุ่นจากมือของเขาได้อยู่เลย มันเกิดอะไรขึ้นกับฉันกันนะ แค่ผู้ชายจับมือ... นางฟ้าตุ๊กตาผู้แข็งแกร่งและแสนสวยอย่างฉันเนี่ยนะจะรู้สึกตื่นเต้น!


ฉันยกมือวางแนบบริเวณอกซ้ายเบาๆ รู้สึกได้ถึงบางอย่างที่กำลังเต้นระรัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ความรู้สึกที่ฉันไม่รู้จักกำลังเอ่อล้น


นี่มันคืออะไรกัน...ความรู้สึกนี้


เราควรทิ้งท้ายให้คนอ่านอยากติดตามต่อ กวาสังเกตว่าสี่ตอนที่อ่าน รุ้งทิ้งท้ายได้แบบที่กวาสามารถกด x ได้อย่างไม่แคร์เลยล่ะ -_____-








เครื่องหมายวรรคตอน 7/10


รุ้ง.. .กวาว่ารุ้งใส่เครื่องหมายวรรคตอนมากไปนะคะ... โดยเฉพาะอัศเจรีย์ บ้านรุ้งขายอัศเจรีย์เหรอคะ? บางประโยคควรใส่ปรัศนี (?) ทำไมใส่อัศเจรีย์คะ =O=


การใส่เครื่องหมายวรรคตอน เราควรจะรู้ว่าใส่เมื่อไร ใส่ถี่แค่ไหน อัศเจรีย์เราให้ใส่แค่ 1 ครั้งเท่านั้นนะคะ... ตกใจแค่ไหนรุ้งก็ต้องใส่แค่ครั้งเดียว โอเคนะคะ? แล้วก็หลังเครื่องหมายวรรคตอน กวาสังเกตว่าหลังจุดไข่ปลา (…) รุ้งเว้นวรรคหนึ่งครั้ง ถูกต้องแล้วค่ะ ^_^





บทสนทนา 9/10


ทำได้สมจริงค่ะ แต่ระวังคำผิดด้วยนะคะ


e.g.บทที่ 5 “ที่นี้เธอลองกดเข้าไปเว็บอื่นไ ดูบ้างสิ” >> “ไ” หมายความว่าไง?








สรุป


1.ถึงจะเป็นนิยายแนวแจ่มใส แต่การใส่อีโมติค่อนติดๆ กันทำให้เหมือนนิยายเรื่องนี้ไม่ขายการบรรยายความ ขายอีโมติค่อนมากกว่า


2.เครื่องหมายวรรคตอน อย่าใส่ถี่มากเกินไป อัศเจรีย์ใส่ครั้งเดียว


3.แนะนำให้หาคำเชื่อมที่สละสลวยมาใส่บ้างค่ะ e.g.ถึงแม้ว่า ความจริงแล้ว








หวังว่าคำวิจารณ์ของกวาจะเป็นประโยชน์กับรุ้งไม่มากก็น้อย แต่ส่วนหนึ่งคือกวาเป็นนักวิจารณ์มือใหม่ กวาไมได้เก่งเลิศเลอ นี่เป็นเพียง “หนึ่งมุมมอง” จากคนๆ หนึ่งที่ริเป็นนักวิจารณ์เท่านั้นเอง


ขอบคุณที่มาใช้บริการร้านกวานะคะ หวังว่าคราวหน้าคงมีโอกาสได้ช่วยเหลือเพื่อนรุ่นเดียวกันอย่างรุ้งแสนสวยคนนี้อีกนะจ้ะ ^^! สู้ๆ จ้า กวาเป็นกำลังใจให้เสมอ








Cupcakes more diliciouse,burned many times too.

เอ่อ...อยู่ดีๆ รู้จักกันวันเดียวมาวิจารณ์จะน่าเกลียดไหมคะ =_=;; ทว่า ก็ต้องทำหน้าที่รีดเดอร์+น้องสาว (ใหม่) ที่ดีให้ดีที่สุดสินะ!
ฟิคเรื่องนี้เรียกความสนใจมาได้เพราะพรีโม่คือพระเอก (บังเอิญว่าเราบ้าพรีโม่ ฮ่าๆ) หนูว่าพี่เขียนแนวแจ่มใสแล้วเหมือนนักเขียนตัวจริงเขียนเลยนะค่ะ อ่านสนุกมากเลยค่ะ ^^ ซึ้งก็ซึ้ง สนุกก็สนุกนะค่ะ เรียกความอินได้ดีเลยค่ะ! โดยเฉพาะพรีโม่...ปู่ค่าปู่ เจ้าเล่ห์เกินไปนะค่ะ!
แต่ข้อเสียก็คือ...หนูว่าพี่ใช้คำสวยหรูเสียจน อืม ยังไงดีล่ะ...คือว่า บางครั้ง การใช้คำสวยหรูติดๆๆ กันมันทำให้เบื่อและดูแข็งไปนะค่ะ (ของตัวเองก็ไม่ได้ดีกว่าเขายังมีหน้ามาวิจารณ์ -*-) และมันทำให้เหมือนนิยายแฟนตาซีไทยบางเรื่อง (ขอไมเอ่ยชื่อ) ที่แรกๆ ก็สนุกหรอก แต่พออ่านได้สองสามเล่มแล้วเบื่อ เพราะศัพท์หรูเกินไปจนแข็ง ถ้าฝั่งนิยายฝรั่งบางเรื่อง หนูว่าการบรรยายเขาดีกว่านะค่ะ ไม่ใช้คำให้เวิ่นเหวอ แต่สนุกครบรส
ยังไงก็ตาม เขียนด้วยแนวตัวเองจะดีที่สุดกว่ามาปรับตามใจคนอื่นนะค่ะ พี่แน้ปสู้ๆ ค่ะ จะเป็นกำลังใจเสมอ ^^

ที่นี่เป็นร้านแจกลาเบลน่ารักมากเลยค่ะ ทำมามีแต่บอกได้คำเดียวว่า "คาวาอิ!!"
แต่อยากได้ลาเบลที่หลากหลายกว่านี้หน่อยนะค่ะ มีแต่รูปน่ารักๆ อย่างเดียว น่าจะมีรูปณเดชน์ลาเบลบ้าง อิๆ (ลาเบลมันจะได้กระชากเลือดไงค่ะ)
ขอให้พี่ลาล่าสู้ๆ ขยันๆ ทำๆ แจกๆๆ นะค่ะ พวกเราจะรอใช้เสมอค่ะ ^_^ จะเเอดเก็บบทความนี้ไว้ไม่ลบทิ้งอย่างแน่นอน!!