คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Brutal : Chapter7 (100%)
Brutal
chapter 7
เซฮุนจ้องมองคนตัวเล็กข้างกายพร้อมยิ้มออกมา วันนี้เป็นวันที่จะออกเดินทางไปเที่ยว ซึ่งจุดหมายก็คือเกาะโบรา โบร่า เจสสิก้าแต่งตัวได้น่ารักเหลือเกิน ชุดเดรสผ้าชีฟองลายดอกไม้ สั้นขึ้นเหนือเข่า ผมยาวปล่อยสยายลง พร้อมมีหมวกปีกกว้างสีขาวสวมใส่อยู่บนหัว เซฮุนอดยิ้มไม่ได้จริงๆ ส่วนตัวเขาก็ไม่ได้ใส่อะไรมากมายหรอก ก็แค่เสื้อกล้ามสีขาวข้างในมีเสื้อเชิ้ตสีฟ้าสดใสสวมทับ กับกางเกงเลยเข่า เพื่อให้เหมาะกับการสถานที่ เพิ่มด้วยหมวกแก็ปที่อยู่บนหัว และแว่นตาดำที่ห้อยอยู่ที่เสื้อ
เจสสิก้าที่รู้สึกถึงสายตาเขาที่จ้องมองมา จึงมองกลับไป เพียงแค่นั้น เซฮุนก็รีบหันหน้าหนีไปทันที เหมือนว่าไม่ได้มองเธอ ต่างกับลู่ฮานที่ขนาบอีกข้าง มองเธออย่างเปิดเผย
“บอกแล้วว่าชุดนี้เหมาะกับคุณจริงๆ” ลู่ฮานยิ้มออกมา เพราะชุดนี้เขาเป็นคนพาเจสสิก้าไปซื้อเองแหละ
“ขอบคุณค่ะ”
เซฮุนแอบโมโหอยู่ลึกๆ ทั้งๆที่บอกไปแล้วว่าไปอย่ายุ่งกับลู่ฮาน แต่เจสสิก้าก็ดูเหมือนจะไม่ฟังเลย แถมยังชวนให้ลู่ฮานมาอีก หน้าของชายหน้าหวานอย่างลู่ฮานตอนนี้จึงเต็มไปด้วยความสุข
“คนเริ่มมาครบแล้วล่ะ ขึ้นเครื่องกันเถอะ” เซฮุนเอ่ย แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อเสียงใครบางคนเรียกเขา
“ลืมยุนได้ไงคะ?” ยุนอาลากกระเป๋าใบโตที่ดูเหมือนว่าจะไปอยู่ทั้งเดือนมา แล้วเกาะแขนเขาอย่างเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ แถมยังเบียดเจสสิก้าที่อยู่ใกล้ๆออกไปอีกต่างหาก จนเกือบล้ม แต่ลู่ฮานก็รับไว้ทัน
“มาด้วยเหรอ?”
“ต้องมาสิคะ เพราะเราเป็นคู่หมั้นกัน” ยุนอาป่าวประกาศอยากให้ทุกคนได้รับรู้ไว้ และพนักงานทุกคนก็เพิ่งจะมารู้กันวันนี้แหละว่าโอ เซฮุนมีคู่หมั้นอยู่แล้ว
เจสสิก้าหน้าซีดเผือดทันที เซฮุนมีคู่หมั้นอยู่แล้ว แต่ก็ยังมายุ่งกับเธออีก
“หนูยุน แม่รออยู่เลย ป่ะๆ ขึ้นเครื่องกัน แม่มีเรื่องคุยเยอะแยะเลย”
“ค่ะๆ”
ยุนอาถูกประธานโอ แม่ของเซฮุนลากตัวไป ทำให้เขาโล่งใจพอสมควร เขาไม่ต้องนั่งกับยุนอา เพราะคนที่เซฮุนอยากนั่งข้างๆคือ…
เซฮุนมองคนตัวเล็กที่ยืนอยู่กับลู่ฮาน แต่ดูรายนั้นจะไม่สนใจเขาเลย ยอมเดินตามลู่ฮานไปอย่างว่าง่าย ถ้าเป็นเขานะ เจสสิก้าคงไม่อยู่นิ่งอย่างนั้น เดี๋ยวก็ดิ้นเดี๋ยวก็ตีเขาตลอด
ใช้เวลาหลายชั่วโมงกว่าจะมาถึงที่แห่งนี้ เซฮุนหงุดหงิดเล็กน้อยเมื่อคนที่เขาหมายตาว่าจะนั่งข้างด้วยกลับกลายเป็นว่าหนีไปนั่งกับลู่ฮานซะงั้น ส่วนคนที่นั่งกับเขาก็คือชานยอลที่วิ่งกระหืดกระหอบมาในนาทีสุดท้าย
เมื่อพาทุกคนพามาถึงที่พัก แต่ละคนก็อดตื่นเต้นกับความสวยงามของที่นี่ไม่ได้ แสงแดดอุ่นๆ กับน้ำทะเลใสๆ ชวนน่าเล่น ทำให้ลืมความเหนื่อยขณะที่เดินทางมาถึงนี่ได้สนิท บังกะโลแต่ละหลังถูกยื่นออกไปในน้ำ ซึ่งทั้งหมดก็ถูกจองโดยฝีมือประธานโอเรียบร้อย เพื่อให้พนักงานได้เลือกพักตามสบาย
“ผมพักกับคุณได้ไหมครับ” ลู่ฮานเดินเข้ามาในบังกะโลตามหลังเจสสิก้า ข้างในเป็นบริเวณกว้างพอสมควร เครื่องเฟอร์นิเจอร์ตกแต่งอย่างสวยงาม โต๊ะที่วางอยู่กลางห้องก็เป็นโต๊ะกระจกใสสามารถมองเห็นด้านล่างของทะเลได้
“ได้ไงวะไอ้ลู่ แกไปพักกับไอ้ยอลดิ กูจะพักกับเลขากู” เซฮุนเองก็ไม่ยอมน้อยหน้ารีบเดินตามเข้ามาเหมือนกัน
“ไม่เกี่ยวกันละ กูรู้นะว่ามึงคิดจะทำอะไร” ลู่ฮานดึงคอเสื้อเซฮุนกระชากเข้ามาพร้อมกระซิบที่ข้างหู
“แล้วไงวะ”
“กูบอกแล้วไงว่าคนนี้กูขอ”
“แต่กูไม่ได้บอกว่าจะให้”
สายตาของเซฮุนและลู่ฮานจ้องกันไปกันมา จนดูน่ากลัว เจสสิก้าจึงต้องจัดการแยกทั้งสองออกจากกัน
“พวกคุณสองคนพักด้วยกันเลยก็ได้นะคะ ฉันจะพักกับคุณชานยอลเอง” เจสสิก้าลาก
กระเป๋าใบใหญ่ออกไป ทิ้งให้สองหนุ่มยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น
“ได้ไงครับ สิก้า… พักกับผมเถอะ คุณชวนผมมานะ”
“คุณจะพักกลับไอ้ยอลไม่ได้นะ ผมบอกอะไรไปจำได้รึเปล่า?”
เซฮุนกับลู่ฮานพยายามเดินตามเจสสิก้าเมื่อเธอเลือกจะไปพักกับชานยอล ถ้าเธอไปพักจริงๆ ก็อย่าหาว่าเซฮุนใจร้ายนะ คอยดูจะจัดหนักทั้งคืน
............................40%..............................
เซฮุนรีบวิ่งตามคนตัวเล็กแล้วฉกกระเป๋าไปจากมือเธอ
“เห็นผมไม่ทำอะไร อย่าพิ่งได้ใจไปนะครับ มานี่”
“คุณเซฮุน ปล่อยนะ”
สุดท้ายเจสสิก้าก็คงจะต้องได้พักกับเจ้านายอย่างโอ เซฮุนจริงๆ ส่วนลู่ฮานน่ะเหรอก็ต้องไปพักกับชานยอลโดยปริยาย
“อื้อ..”
เพียงแค่วางกระเป๋าลง เซฮุนก็จัดการผลักเจสสิก้าลงบนเตียง ก้มลงจูบโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว
“ผมบอกแล้วไง ว่าอย่ายุ่งกับไอ้ลู่ หรือผู้ชายคนอื่น ไม่ฟังกันเลยใช่ไหม?”
“อ๊ะ!!”
มือเย็นๆของเขาล้วงเข้าไปในเดรสตัวสั้นจนมันเลิกขึ้นตามมือเขา ลูบไล้วนขาเนียนให้เจสสิก้าเสียวเล่นๆ
“ต้องทำยังไง ถึงจะฟังกันครับ ต้องทำแบบนี้เหรอ?”
คำพูดสองแง่สองง่ามและสายตาเจ้าเล่ห์ ทำให้เธอรู้ว่าเซฮุนจะทำอะไร และก็ต้องส่งเสียงครางออกมา เมื่อมือเขาเข้ามายุ่งวุ่นวายกับส่วนนั้นของเธอ
“เอาไว้คืนนี้ ผมจะจัดให้นะครับ” พูดจบก็กดจูบหนักๆย้ำๆอีกครั้ง แล้วผละออกมา
“คุณมันโรคจิตที่สุด”
“เพิ่งรู้เหรอครับ?”
เจสสิก้ารู้สึกว่าการมาเที่ยวครั้งนี้ชักจะไม่สนุกซะแล้วสิ ในเมื่อเจ้านายเธอตามติดไม่ห่างเลย จะไปไหนเขาก็ตามไปตลอด
“หยุดตามได้ไหมคะ?”
“หลงตัวเองไปรึเปล่า? ใครตามคุณ” เซฮุนล้วงกระเป๋ากางเกง ทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ ก่อนจะเดินผลักไหล่เล็กๆของเจสสิก้าไป
แต่พอเซฮุนเดินไปได้ซักพักหันหลังกลับมา เจสสิก้าก็เดินนำลิ่วไปอีกทางซะแล้ว ขายาวของเขาเตรียมจะหันเดินตามไปแต่ก็ต้องหยุดชะงัก
“เจอฮุนแล้ว!! ฮุนคะ ตรงนั้นสวยมาก ไปเดินเล่นกันเถอะ” ยุนอาที่ไม่รู้มาจากไหน ก็ตรงเข้ามากอดแขนอันเปลือยเปล่าของเซฮุนไว้แน่น เพราะตอนนี้ส่วนบนของเขาก็ใส่แค่เสื้อกล้ามสีขาวเท่านั้นเอง พร้อมกับแว่นกันแดดที่ยกขึ้นมาสวมปิดบังดวงตาเพื่อกันแสงแดด
และชายหนุ่มก็ถูกลากไปอย่างไม่เต็มใจ….
ช่วงตอนเย็น เป็นช่วงเวลาที่ใครๆหลายคนรอ เพราะอาหารต่างๆชวนน่ากินอยู่เต็มโต๊ะไปหมด รวมถึงมีโชว์ต้อนรับจากชาวเกาะนี้ด้วย และชานยอลดูจะมีความสุขเป็นพิเศษหยิบนู้นหยิบนี่กินโดยไม่พูดอะไรเลย ลู่ฮานกับเจสสิก้าก็ยืนปิ้งบาร์บีคิวกันพร้อมหัวเราะคิกคัก ส่วนเซฮุนก็ได้แต่ติดแหง็กกับยุนอาและแม่ของเขา
“เสียดายเนอะ ซอกับคริสมาไม่ได้” คนเป็นแม่พูดอย่างเศร้าใจ เพราะตอนนี้ซอฮยอนก็ตั้งท้องอยู่ ไม่เหมาะกับการเดินทางแบบนี้
“เอ้อ…ฮุนลูกพักกับใครล่ะ”
“กับชานยอลครับ” เซฮุนโกหกหน้าตาย เพราะแท้ที่จริงแล้วเขาพักกับเจสสิก้าต่างหาก
“อืมๆ แล้วเจสสิก้าเลขาลูกล่ะ พักกับลู่ฮานรึเปล่า แม่ดูเขาสนิทกันมากเลยนะ ไม่รู้มาก่อนเลย เขาไปสนิทกันตอนไหนเหรอลูก”
“งานแต่งงานของซอน่ะครับ”
“อ๋อๆ จะว่าไปเจสสิก้าก็น่ารักดีนะ เรียบร้อย ทำงานเก่ง เหมาะกับลู่ฮานอยู่หรอก ”
ประธานโอพูดไปก็ยิ้มไปเมื่อเห็นท่าทีหยอกล้อของสองคนนั้น แต่เซฮุนกลับไม่เห็นด้วยกับแม่ของตัวเอง
“ผมว่าไม่เห็นจะเหมาะเลยซักนิด” เซฮุนพูดแค่นั้น ก็สะบัดแขนที่ยุนอาเกาะอยู่ออก ลุกเดินไป แทรกกลางระหว่างลู่ฮานและเจสสิก้า ไม่วายกระซิบที่ข้างหูเจสสิก้าจนเธอต้องหน้าแดงไปหมด
“ผมรอคืนนี้ไม่ไหวซะแล้วสิ”
ชานยอลนั่งกอดหมอนอยู่บนเตียง มองลู่ฮานที่เดินวนไปวนมารอบห้อง จนหงุดหงิด
“ไอ้ลู่!!หยุดเดินเถอะ กูเวียนหัว”
ลู่ฮานหันมาจ้องหน้าชานยอล แย่งหมอนจากมือเขาไป พร้อมบ่นอะไรพึมพำๆ แล้วเดินออกจากบังกะโลหลังนี้ ทิ้งชานยอลให้นั่งงงอยู่คนเดียว
“มันเป็นอะไรของมันวะ”
เซฮุนที่มีแค่ผ้าขนหนูชิ้นเดียวอยู่บนร่างกาย กำลังก้าวขึ้นเตียงช้าๆ เตียมตะครุบเหยื่อตัวน้อยที่หนีไปชิดติดหัวเตียง ท่าทีของเธอแสดงความกลัวอย่างเห็นได้ชัด จนเซฮุนถอนหายใจออกมา
นี่มันก็หลายครั้งแล้ว เจสสิก้ายังไม่ชินอีกเหรอ
“จะกลัวอะไรผมนักหนา ทีกับไอ้ลู่ คุณยังยอมให้มันกอดให้มันจับเลย แล้วคุณจะยอมผมไม่ได้เลยเหรอ?”
เซฮุนคว้าแขนคนตัวเล็กที่ก้าวลงจากเตียงให้มาอยู่ใต้ร่างของเขา ก่อนจะลงไปซุกไซร้หาความหอมที่อยู่ซอกคอขาว
“คุณรู้ไหม ผมไม่เคยควบคุมตัวเองได้เลยเวลาอยู่กับคุณ” เซฮุนเงยหน้าขึ้นมาสบตาตรงๆกับดวงตาคู่สวยของเจสสิก้า แล้วค่อยๆโน้มใบหน้าหล่อเข้าไป จนในที่สุดสองริมฝีปากทั้งสองก็แตะกัน สัมผัสอันอ่อนนุ่ม ล่อหลอกให้เธอเคลิ้ม เซฮุนละเมียดละไมแทะเล็มเบาๆ ก่อนจะเข้าไปควานหาความหวานภายใน
“ยะ ยะ อย่าค่ะ” เจสสิก้าพูดออกมา เมื่อเขาถอนจูบออกจากเธอ สองมือดันแผงอกแกร่งให้พ้นจากตัวเอง
“คุณมีคู่หมั้นแล้วนะคะ”
“คู่หมั้น? แล้วไงล่ะ” เซฮุนขมวดคิ้วถามเธอ สองมือก็เริ่มรุกรานกับร่างกายอันเย้ายวน จนเจสสิก้าต้องครางออกมาแทน
“มีคู่หมั้นก็ไม่ได้หมายความว่าจะมีเซ็กส์กับผู้หญิงอื่นไม่ได้นิครับ หืม?” ชายหนุ่มกระซิบที่หู แล้วส่งลิ้นชื้นออกมาเลียใบหูขาว
“ที่สำคัญ ผมไม่ได้คิดอะไรกับผู้หญิงคนนั้น”
เซฮุนพูดออกมา แล้วมองหน้าเธออีกครั้ง ดวงตาสีนิลที่มีเสน่ห์ของเขากำลังสื่ออะไรกันแน่?
หัวใจของเซฮุนเต้นอีกแล้ว และเขาก็ควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้ที่จะไม่สัมผัสผู้หญิงคนนี้
“เป็นเด็กดีให้ผมซักคืนนะครับ”
เซฮุนทาบทับริมฝีปากจูบเธออีกครั้ง แต่ก็ต้องผละออกมาเมื่อมีเสียงเคาะหน้าประตู สีหน้าของเขาแสดงความหงุดหงิดอย่างเห็นได้ชัด
ใครวะ?
เพียงแค่เปิดประตูเห็นว่าใครมา เซฮุนก็แทบอยากจะเป็นบ้า ลู่ฮานยืนยิ้มอยู่หน้าประตูก่อนจะวิ่งเข้าไปในความห้องด้วยความเร็ว
ลู่ฮานรีบตรงดิ่งไปที่เตียงที่เจสสิก้านั่งอยู่ สภาพของเจสสิก้าน่ะโอเค แต่ของเซฮุนน่ะไม่
“ทำไมมึงไม่ใส่เสื้อผ้า”
“แล้วมึงเข้ามาทำไม”
“ไอ้ยอลไล่ เลยจะมานอนที่นี่” ลู่ฮานตอบปัดๆ แล้วหันมาส่งยิ้มให้เจสสิก้า
“สิก้า ผมรู้ว่าคุณไม่ปฏิเสธผมที่จะให้มานอนห้องนี้แน่”
เจสสิก้าพยักหน้าน้อยๆ ดีใจซะด้วยซ้ำที่ลู่ฮานเข้ามา
สิก้า? สนิทถึงขั้นเรียกชื่อเล่นเลยเหรอ ก้าวหน้าเกินไปแล้วนะ
เซฮุนทึ้งหัวตัวเองแล้วรีบไปเปลี่ยนชุดนอนทันที
เวลาเริ่มเดินไปเรื่อยๆ แน่นอนว่าเขาน่ะนอนกับลู่ฮาน ส่วนเจสสิก้าก็ครอบครองเตียงคนเดียว และดูเหมือนทั้งสองคนจะหลับสนิทด้วย แต่เขากลับข่มตาไม่ลงซักที นอนจ้องเพดาน แล้วถอนหายใจออกมาไม่ต่ำกว่าสิบรอบ
เซฮุนตัดสินใจค่อยๆก้าวลงจากเตียง และแอบขึ้นเตียงเดียวกับเจสสิก้า ซึ่งเธอนอนหันหลังอยู่ เซฮุนจึงนำท่อนแขนพาดที่ช่วงเอวเธอแทน ใบหน้าซุกอยู่กลุ่มผมนุ่มสูดดมกลิ่นที่เขาชอบ สองมือเริ่มอยู่ไม่สุข เลื่อนขึ้นกอบกุมอกอิ่มแล้วบีบเคล้นอย่างเบามือ
คนที่นอนหลับอย่างสบายเริ่มจะขยับตัวยุกยิกไปมา เมื่อรู้สึกถึงสัมผัสอันรบกวน มือเล็กๆพยายามดันมือที่เข้ามายุ่งกับหน้าอกเธอออก
“อ่า…” เสียงครางแผ่วเบาข้างหู ทำให้เจสสิก้าต้องลืมตาตื่นขึ้นอย่างช่วยไม่ได้
“คุณเซ..”
“อย่าดิ้นแรงนักสิครับ”
ชายหนุ่มกระซิบเสียงแหบพร่า เพราะยามที่เธอดิ้นบั้นท้ายเธอก็บดเบียดเข้ากับน้องชายของเขาจนมันตื่นขึ้นมา และเซฮุนก็เป็นคนที่หักห้ามอารมณ์ไม่ได้ซะด้วยสิ
“ถ้าคุณตื่นแล้ว ก็ช่วยผมทีนะครับ”
……………………………..CUT…………………………………
1/02/14
นี่จ้าเกาะโบรา โบร่า
เขาบอกว่าเป็นหมู่เกาะที่สวยที่สุดในโลกด้วยนะ
แถมแวบแรกที่เห็น แอบนึกถึง F4 เกาหลีเลยอ่ะ แต่มันคนละเกาะกัน
7/02/14
ครบแล้ววววววววว(ยังไม่ลืมกันใช่ไหม?)และฉากคัทก็มาจนได้
อยากได้แปะเมลล์เลยจ้า
กติกาเหมือนเดิม ขอส่งให้คนที่เม้นครบทุกตอนนะคะ
9/02/14
ส่งให้หมดแล้วนะ
ถ้าใครยังไม่ได้หรือไฟล์เปิดไม่ได้ ก็บอกนะจ๊ะ แล้วจะส่งไปให้ใหม่
รักรีดทุกคนค้า จุ๊บ><
เจอกันตอนหน้า
ความคิดเห็น