คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Brutal : Chapter6 (100%)
Brutal
chapter 6
ข่าวที่จะพาพนักงานบริษัทไปเที่ยวพักร้อนถูกกระจายไปทั่วตึก พนักงานแต่ละคนดูจะดีใจมาก แต่เจสสิก้ากลับไม่ค่อยดีใจนัก เธอไม่ค่อยอยากไปเท่าไหร่เลย เพราะถึงไปเธอก็ไม่ค่อยสนิทกับใครมาก ไปแล้วก็ไม่รู้จะไปคุยไปเล่นกับใคร ตั้งแต่ทำงานมาเจสสิก้าก็ตัวติดกับเซฮุนตลอดด้วย ทำให้ไม่มีเวลาได้ไปคุยกับพนักงานคนอื่นนัก จะมีบ้างก็เวลาที่จะประสานงานกัน
แต่แล้วโชคก็เหมือนจะเข้าข้าง เมื่อประธานโอบอกให้พาใครไปด้วยอีกคนนึงก็ได้ คนที่เจสสิก้าคิดถึงก็คือ แบคฮยอน
เจสสิก้ายิ้มกริ่ม รีบส่งข้อความไปบอกให้อีกคนรับรู้ แต่ก็ต้องหุบยิ้มลง เมื่อเขาไม่ว่าง เพราะแบคฮยอนต้องซ้อมหนักกับการที่จะเป็นนักร้อง
“เฮ้อ…”
“ทำไมทำหน้าบึ้งอย่างนั้นล่ะครับ ยิ้มหน่อยสิ” นอกจากแบคฮยอนที่ชอบพูดแบบนี้ก็มีลู่ฮานนี่แหละที่พูดกับเธอ นับวันความสัมพันธ์ของทั้งสองคนก็พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ จนถึงขั้นว่า
ลู่ฮานเป็นผู้ชายที่เจสสิก้าไว้ใจมากที่สุดรองลงมาจากแบคฮยอนและพ่อเธอเอง
“มีอะไรไม่สบายใจรึเปล่าครับ?”
“คือ…” เจสสิก้าทำหน้าอึดอัดเล็กน้อยที่จะตอบ และลู่ฮานก็ดูเหมือนจะรู้ เขาเอื้อมมือมาวางไว้บนกลุ่มผมนุ่มแล้วลูบเบาๆ
“ถ้าอึดอัดอย่าเพิ่งบอกก็ได้”
ลู่ฮานระบายยิ้มอย่างอ่อนโยน มือก็ยังลูบผมเธอต่อไป เจสสิก้าสบตาเข้ากับลู่ฮาน จู่ๆอาการหน้าแดงก็กำเริบขึ้นมา เลยได้แต่ส่งยิ้มกลับไปให้เขา
“ขอบคุณนะคะที่เข้าใจฉัน”
หมดช่วงเวลาพักเที่ยง ลู่ฮานก็ขับรถมาส่งเธอที่หน้าบริษัทเช่นเดิม เจสสิก้าก้าวลงจากรถมองดูรถคันหรูที่แล่นออกไปจนลับตา พอหันหลังจะเดินเข้าตึก ก็ชนเข้ากับแผงอกของเซฮุนเต็มๆ เขายืนอยู่นานแล้วตั้งแต่เจสสิก้าร่ำลาส่งยิ้มให้ลู่ฮาน แต่เธอไม่เห็นเองต่างหาก…
“กินข้าวเที่ยงอร่อยมั๊ยครับ?”
“เอ่อ…”
“ผมไม่น่าถามเลยเนอะ มีไอ้ลู่อยู่ด้วยก็คงอร่อยอยู่แล้ว” เซฮุนรวบตัวคนเล็กเข้ามาใกล้ชิดยิ่งขึ้น จนพนักงานในบริษัทที่พากันเดินเข้าตึกหันมามอง
มันจะไม่เป็นที่สะดุดตาถ้าหากว่าโอ เซฮุนไม่ใช่ผู้บริหารบริษัทนี้ และเจสสิก้าไม่ใช่เลขาของเขา
พนักงานหญิงหลายคนเริ่มจะพากันซุบซิบที่เห็นภาพนี้
คุณเซฮุนทำไมกอดกับเลขาอย่างนั้นล่ะแก
ให้ตายเถอะ!! ยัยนั่นคิดจะยั่วคุณเซฮุนหรือไง
ที่มาทำหน้าที่นี้ เพราะอยากไต่เต้าเป็นแฟนคุณเซฮุนล่ะสิ
เสียงซุบซิบยังมีต่อเนื่อง รวมถึงบางคนก็แทบจะยืนหยุดมองเลยทีเดียว เจสสิก้าได้แต่ก้มหน้าลงจนแทบจะซุกเข้ากับอกของเซฮุนด้วยความอาย และกลัวคนเข้าใจผิด
“ปล่อยฉันเถอะค่ะ”
“ทำไมต้องปล่อย” เซฮุนพูดหน้าตาเฉย แต่ก็สังเกตเห็นอาการสั่นของคนในอ้อมกอด เจสสิก้าเม้มริมฝีปากไว้แน่น
ผู้บริหารหนุ่มจึงยอมปล่อย พร้อมตวาดลั่น
“ถ้าพวกคุณยังยืนกันอยู่อย่างนี้ ผมจะไล่ออกให้หมดเลย งานการไม่มีทำหรือไง!!”
เพียงแค่นั้น พนักงานก็พากันกรูเข้าบริษัทกันหมด รวมถึงเจสสิก้าด้วย แต่เซฮุนก็กลับคว้าแขนเอาไว้
....................................40%......................................
“คุณต้องไปกับผม”
เซฮุนพาเจสสิก้ามาที่ภัตตาคารหรูใจกลางเมือง ไม่ได้พาเธอมาทานอาหารหรอก แต่พามาคุยติดต่อเรื่องสัญญาโฆษณาต่างหาก
ผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงข้ามเขาสองคนนับว่าเป็นคนที่ดูดีอีกคนหนึ่ง ถึงแม้จะมีผิวสีแทน แต่ก็กลับทำให้เขาดูหล่อน่าหลงใหล คิม จงอิน หรือไค
“น่าเบื่อจัง นี่มันไม่ใช่หน้าที่ผมเลยนะ” จงอินบ่นออกมา เอนหลังพิงพนักเก้าอี้ มือก็วางซองเอกสารสีน้ำตาลลงไปบนโต๊ะ
เซฮุนถอนหายใจเหนื่อยกลับความไม่เอาไหนของผู้ชายคนนี้ ใครๆก็รู้ว่าจงอินเป็นลูกที่พึ่งพาไม่ค่อยได้ อุตส่าห์เป็นถึงลูกเจ้าของธุรกิจเครื่องใช้ไฟฟ้าอันใหญ่โต แต่กลับไม่ยอมสานต่อและทำอะไรซักอย่าง เอาแต่ผลาญเงินไปวันๆ ยังดีที่ตระกูลนี้ยังมีพี่ชายอยู่ ไม่งั้นธุรกิจบริษัทนี้คงล้มไม่เป็นท่า
แล้วอีกอย่าง ไอ้เรื่องที่ติดต่อสัญญา จงอินควรจะเข้าไปคุยเอง ไม่ใช่ให้ผู้บริหารอย่างเซฮุนบากหน้ามาอย่างนี้ แต่ที่ทำก็เพราะเห็นแก่แม่ตัวเองที่อยากให้ทำสัญญากับบริษัทแห่งนี้ รวมถึงแม่ของเขาและจงอินก็พอจะรู้จักกัน
แม่ของจงอินเองก็อยากให้ลูกออกมาทำงานบ้าง ก็เลยต้องขอให้เซฮุนไปพบ เพราะจงอินไม่ยอมไป
เซฮุนรับสัญญามาแล้วอ่านดู ก่อนจะยื่นให้เจสสิก้าที่นั่งอยู่ข้างๆตรวจสอบอีกที ระหว่างนี้เซฮุนก็ได้เห็นสายตาที่โลมเลียคนของเขาอยู่
“คุณชื่ออะไรเหรอครับ”
“เราเซ็นสัญญาเลยดีไหมครับ” เซฮุนตัดบทขึ้นมาเสียดื้อๆ
“นี่ๆ ผมดูดวงจากลายมือเป็นนะ เดี๋ยวผมดูให้” จงอินไม่ได้สนใจเซฮุนซักนิด เอื้อมมือเข้าจับหมับที่มือบางจนเจสสิก้าสะดุ้ง
“อืม…มีแววพบเนื้อคู่เร็วๆนี้นะครับ นั่งอยู่ต่อหน้าคุณด้วย” จงอินยิ้มกรุ้มกริ่ม จ้องมองใบหน้าเนียนด้วยความหลงใหล
“เอ่อ…” เจสสิก้าอึ้งๆ พยายามจะชักมือกลับ แต่จงอินก็ไม่มีท่าทีว่าจะปล่อย จนเซฮุนต้องเป็นฝ่ายจับแยกเสียเอง
“ขอโทษนะครับ ให้เกียรติเลขาผมด้วย”
ให้เกียรติเหรอ? เจสสิก้าหันไปมองเสี้ยวใบหน้าคมคายของผู้บริหารหนุ่ม ก็ดีใจอยู่หรอกที่เขาพูดอย่างนี้
แต่ว่าพูดให้แต่คนอื่น เคยดูตัวเองบ้างไหม ว่าเคยให้เกียรติเธอบ้างรึเปล่า?
ด้านแบคฮยอนและดีโอที่ซ้อมกันอย่างหนัก แต่ดูเหมือนว่าหนุ่มน้อยแบคฮยอนกลับไม่มีสมาธิ ร้องผิดร้องถูกแบบไม่เคยเป็นมาก่อน จนเทรนเนอร์ต้องดุเขาหลายรอบ
“ขอโทษจริงๆครับ ผมขอพักก่อนได้ไหม”
“อืมๆ”
แบคฮยอนทรุดนั่งลงกับเก้าอี้หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูแล้วถอนหายใจออกมา ดีโอจึงเข้ามานั่งลงข้างๆ แล้วเอ่ยปากถาม
“เป็นไรวะ”
“พี่สิก้าบอกว่าบริษัทพาไปเที่ยวก็เลยชวนฉันไปด้วย แต่เสียดายว่ะ ฉันไปไม่ได้เพราะมีซ้อม”
“โห…แค่นี้เอง คิดถึงอนาคตไว้ดิ ถ้าแกกับฉันเป็นนักร้อง แล้วพี่สิก้าเป็นผจก. คราวนี้ก็จะได้อยู่ด้วยกัน ทนหน่อยเหอะ” ดีโอทุบหลังเพื่อนเบาๆเป็นการให้กำลังใจ
เซฮุนทุบพวงมาลัยอย่างแรง กัดฟันจนกรามขึ้นนูนเห็นได้ชัด อารมณ์แปรปรวนของเขากลับมาอีกแล้ว เจสสิก้าจึงพยายามนั่งทำตัวลีบเหมือนคนไม่มีตัวตน
เพราะกว่าสัญญาจะเซ็นเสร็จ เจสสิก้าก็เปลืองเนื้อเปลืองตัวใช่ย่อย จนเขาแทบอยากจะชกหน้าจงอินซักหมัด รวมถึงเรื่องเมื่อตอนเที่ยงนี่อีก เจสสิก้าคงไม่รู้หรอกว่าลู่ฮานส่งข้อความอะไรมาให้เซฮุนหลังจากที่พาเธอไปกินข้าว
ผู้หญิงคนนี้กูขอนะ
ลู่ฮานหลงเจสสิก้าจนโงหัวไม่ขึ้น แต่ว่านะ มึงดีเกินไปว่ะไอ้ลู่ ที่สำคัญเจสสิก้าเป็นสมบัติของเขา และเป็นสมบัติที่มีค่ามาก เขาไม่มีวันยกให้คนอื่นได้ง่ายๆหรอกถึงแม้จะเป็นเพื่อนสนิทกันก็ตาม
“เสน่ห์แรงจริงนะ เราคงมีเรื่องต้องเคลียร์แล้วล่ะ เจสสิก้า”
เซฮุนพาเจสสิก้ามาที่คอนโดของเขา ฉุดกระชากจนเธอต้องเดินตาม น้ำตาไหลเป็นสายเมื่อนึกถึงเรื่องที่เขาจะทำกับเธออีก เพราะถ้าก้าวมาเหยียบที่นี่เมื่อไหร่ ก็มีอยู่เรื่องเดียวที่เซฮุนจะทำ
จะข่มเหง จะทำร้ายกันไปถึงไหน
เมื่อมาถึงที่ห้องคนตัวเล็กก็ถูกผลักจนล้มลงไปบนโซฟากว้าง
“ยะ ยะ อย่าทำอะไรฉันเลยนะคะ”
เซฮุนส่ายหน้าไปมาด้วยความเอือม กี่ครั้งแล้วที่เจสสิก้าพูดประโยคนี้ กี่ครั้งแล้วที่เธอก็น่าจะรู้ว่าไม่สำเร็จ
“คณรู้ตัวไหมว่าไอ้ลู่มันหลงคุณเอามากๆ”
“ฉันไม่รู้ค่ะ”เจสสิก้าตอบออกมาด้วยเสียงที่สั่น หลุบตาลงด้วยความกลัว
“อย่ามาใสซื่อ ผมรู้ว่าคุณก็อยากได้มันจนตัวสั่นเหมือนกัน”
“แต่ว่า…คุณน่ะเป็นสมบัติของผม”
เป็นของโอ เซฮุนคนเดียว เข้าใจมั๊ย?
“ผมคงยกให้คนอื่นไม่ได้ง่ายๆ ที่สำคัญไอ้ลู่มันดีเกินไป”
ในเมื่อเขาเกลี้ยกล่อมให้ลู่ฮานเลิกยุ่งกับเจสสิก้าไม่ได้ ก็ต้องมาขู่เจสสิก้าให้เลิกยุ่งกับลู่ฮานซะเอง
“คุณไม่เหมาะกับมันหรอก”
“ฉันรู้ตัวค่ะว่าอยู่ระดับไหน ฉันไม่อาจเอื้อมหรอกค่ะ” เสียงสั่นๆออกมาจากปากสวย น้ำตาเริ่มคลอเบ้า ไม่รู้ว่าเซฮุนจะย้ำไปถึงไหนว่าเธอน่ะต่ำต้อย ไร้ค่า ไม่เหมาะกับคนอย่างพวกเขา เรื่องนั้นเธอรู้ดีอยู่แล้ว
ถึงแม้ในใจลึกๆจะรู้สึกดีกับลู่ฮานก็ตาม
“นี่แสดงว่าคุณชอบมันเหรอ?”
เจสสิก้าไม่ตอบอะไรทั้งสิ้น นั่งนิ่งเงียบไปแบบนั้น จนบรรยากาศในห้องเริ่มตึงเครียด เซฮุนทิ้งตัวลงนั่งข้างเธอ ถอนหายใจออกมา
“ถ้าชอบจริงๆ ก็ตัดใจเถอะ คุณไม่เหมาะกับมันจริงๆ หรือถ้าคุณคิดจะยังยุ่งอีก ก็อย่าหาว่าผมไม่เตือน”
เซฮุนพูดทิ้งท้ายแค่นั้นก่อนจะหลับตาลงเพื่อข่มอารมณ์โกรธที่มันคุกกรุ่นในใจ
ทำไมชีวิตเธอต้องมาเจออะไรอย่างนี้ด้วย เซฮุนเป็นเจ้าชีวิตเธอหรือไง ทำไมต้องคอยบงการไปทุกอย่าง เรื่องของคริสเธอก็พอจะเข้าใจ และมันก็จบไปแล้ว แต่นี่ยังมีเรื่องของลู่ฮานเข้ามาอีก ต้องทำยังไงชีวิตของเธอจึงจะสงบซักที
“อ๊ะ!!” เจสสิก้าเผลอร้องออกมาเมื่อคนตัวโตด้านข้างล้มลงนอนหนุนตักเธอ ดวงตาที่มีเสน่ห์สบเข้ากับดวงตาคู่สวยของเธอ
“คุณเป็นของผมคนเดียวเท่านั้นนะ”
แค่ประโยคนี้ที่เขาเอื้อนเอ่ย แต่ในประโยคนั้นกลับมีบางอย่างแฝงซ่อนอยู่ น้ำเสียงที่ดูอ่อนล้าแต่ก็ดูแข็งกร้าวในเวลาเดียวกัน ทำให้เจสสิก้าหน้าร้อนผ่าว ทำอะไรไม่ถูก และก็ต้องตกใจเมื่อจู่ๆ เขาลุกขึ้นมาจ้องหน้าเธอ
“ตรงนี้น่ะเป็นของผม” ริมฝีปากร้อนๆ จูบเข้าที่หน้าผากเนียน ไล้ลงมาที่เปลือกตาคู่สวย
“ตรงนี้ก็ด้วย” จูบประทับที่เปลือกตาเบาๆ และตามมาด้วยจมูกรั้นๆ จนมาหยุดที่กลีบปากบาง
“และตรงนี้ก็เป็นของผม”
เซฮุนค่อยๆกดจูบลงบนริมฝีปากบาง มันไม่ใช่จูบที่รุนแรงเหมือนครั้งก่อนๆ แต่มันกลับเป็นจูบที่หวานที่สุด ตั้งแต่เขาจูบมา ร่างกายเจสสิก้าแทบจะหลอมละลาย เมื่อลิ้นหนารุกล้ำเข้ามาข้างใน ชวนเธอเคลิ้มไปกับสัมผัส
“จำไว้นะครับ ห้ามไปยุ่งกับผู้ชายคนอื่นอีกเด็ดขาด”
เขาพร่ำเพ้ออกมาอย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่ ไม่รู้ทำไมถึงต้องพูดไปแบบนั้น และทำไมถึงต้องรู้สึกหวงเมื่อคิดภาพรอยยิ้มของเจสสิก้าที่ส่งมอบให้ลู่ฮาน รอยยิ้มที่เซฮุนไม่เคยได้ มันทำให้หัวใจของเซฮุนกระตุกวูบ
ไม่เข้าใจความรู้สึกตัวเอง ไม่เข้าใจว่าตัวเองเป็นโรคอะไรกันแน่ ทำไมเขาไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนมาก่อน
และทำไมต้องมาเป็นเจสสิก้า ผู้หญิงที่เคยอ่อยว่าที่สามีน้องสาวเขา ผู้หญิงที่จะจ้องจับผู้ชายรวยๆ หรือนี่เขากำลังโดนเธอหลอกอยู่
แต่ไม่ใช่หลอกเอาเงิน เพราะทุกครั้งที่เขาให้เช็คเงินสดไปหลังจากที่ได้เธอมาครอบครองครั้งแล้วครั้งเล่า เจสสิก้าก็ฉีกทิ้งอย่างไม่ใยดี
แต่เจสสิก้าหลอกเอาหัวใจโอ เซฮุนไปต่างหาก…
260114
40%เบาๆ ฮุนจะทำอะไรอีกน้อ
280114
ครบร้อยตอนดึกๆ
จงอินโผล่มาแค่นี้แหละให้ฮุนมันเกิดอาการ555
ฮุนสิกเรียกว่าหวานได้ปะ><
ตอนหน้าไปเที่ยวกันนะ
ความคิดเห็น