บทสัมภาษณ์ ... “ คุณขิม ตีสี่ ”

เนื้อเรื่อง

บทสัมภาษณ์ ... “ คุณขิม ตีสี่ ”

ตัดภาพเข้าสู่รายการทอล์คโชว์ชื่อดัง  ในช่วงสนทนาทอล์คออฟเดอะทาวน์  ที่ออกอากาศทางรายการโทรทัศน์ช่องหนึ่งต่อจากละครน้ำเน่าหลังข่าวภาคค่ำ

คุณวิทวุฒิ พิธีกรของรายการที่นั่งอยู่บนเวทียกมือขึ้นไหว้และสวัสดีผู้ชมรายการทุกท่าน

วิทวุฒิ  “สวัสดีครับทุกท่าน  ในวันนี้รายการของเราได้รับเกียรติจากพิธีกรสาวไฮโซชื่อดัง  ที่เธอกำลังมีข่าวคาวโด่งดังอยู่ในขณะนี้  พิธีกรสาวไฮโซผู้โปรยเสน่ห์ จนได้รับฉายาจากคนในวงการว่า มือที่สาม  พิธีกรสาวผู้ออกปากร้องเชิญชวนให้ดาราชายทุกคนเข้ามาหาเธอในเวลาค่ำคืน  จนเธอได้ฉายาเป็นนามสกุลต่อท้ายชื่อว่า ตีสี่ .... ขอเสียงปรบมือดัง ๆ ตอนรับ  คุณขิม  ตีสี่ ครับ”

เสียงปรบมือของผู้ชมในห้องส่งดังเกรียวกราวขึ้น  พิธีกรสาวที่อยู่ในชุดราตรีเซ็กซี่สีดำก้าวเดินออกมาจากฉากด้านหลังเวที บรรดานักข่าวสายบันเทิงกว่า 100 คนที่มารอทำข่าว  ต่างก็ระดมถ่ายภาพของเธอจนแสงแฟลชของกล้องถ่ายรูปกว่า 50 ตัวสว่างจ้าเกือบจะพร้อม ๆ กัน 

คุณขิม ตีสี่ พิธีกรสาวไฮโซที่วันนี้เธอต้องออกมาในฐานะแขกรับเชิญของรายการ  เธอเดินมาหยุดยกมือไหว้ผู้ชม  พร้อมทั้งโบกมือให้แก่ผู้ชมด้วยความยิ้มแย้มแจ่มใส  ก่อนที่เธอจะเดินมานั่งเคียงข้างกับคุณวิทวุฒิพิธีกรของรายการบนเวที

ขิม ตีสี่ “สวัสดีค่ะคุณวิทวุฒิ”

วิทวุฒิ “สวัสดีครับคุณขิม  เพื่อที่จะไม่ให้เสียเวลาผมขออนุญาตเข้าสู่คำถามแรกเลยนะครับ  จริงหรือเปล่าครับ  ที่ข่าวบอกว่าคุณขิมกับดาราสาวสองคน มีการตบตีกันเพื่อแย่งผู้ชายใช่ไหมครับ?”

ขิม ตีสี่ “ไม่จริงค่ะ  ขิมขอปฏิเสธข่าวตอนนี้เลยค่ะ  ข่าวที่ออกไปเป็นเรื่องไม่จริงค่ะ ไม่มีการตบตีกันแต่อย่างใด ไม่มีการโดนเนื้อต้องตัวกันเลยทั้ง 2 ฝ่าย  มีแต่การโต้เถียงและยื้อแย่งรถกันเท่านั้นเองค่ะ”

วิทวุฒิ “ แล้วข่าวที่ออกมาล่ะครับ?  ข่าวบอกว่า ... คุณขิมโดนคุณมายด์ที่เป็นนางร้ายกับคุณแอ้มที่เป็นนางเอกรุมทำร้ายไม่ใช่เหรอครับ?”

ขิม ตีสี่ “ คุณวิทวุฒิคะ  ขออย่าเอ่ยชื่อเค้าได้ไหมคะ  ขิมไม่อยากได้ยินชื่อนี้ค่ะ”

วิทวุฒิ “ งั้นผมต้องขอโทษคุณขิมด้วยนะครับ  เอาเป็นว่าเหตุการณ์นี้คุณขิมโดนรุมทำร้ายใช่ไหมครับ?”

ขิม ตีสี่ “ ไม่ใช่ค่ะ  เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นตอนนั้นมันชุลมุนมาก  ทางฝ่ายน้องเค้ามีคนมากกว่าขิม  ขิมไปที่นั่นแค่เพียงคนเดียว  แต่ทางฝ่ายน้องเค้ามีคนมากกว่าเลยดูเหมือนขิมโดนรุมทำร้าย  แต่จริง ๆ แล้วเราต่างคนต่างก็แค่ยื้อแย่งรถคันเล็ก ๆ กันแค่นั้นเองค่ะ”

วิทวุฒิ “ ถ้าอย่างนั้นแล้ว  เหตุการณ์วันนั้นมันเป็นยังไงคุณขิมช่วยเล่าให้ฟังหน่อยได้ไหมครับ?”

ขิม ตีสี่ “ วันนั้นขิมก็ไปที่นั่นจริงค่ะ  แต่ขิมไปคนเดียว  ขิมไปเดินซื้อของตามปกติ  ขิมไม่ได้ไปออกงานอะไรที่นั้น แล้วชุดที่ขิมใส่ไปก็เป็นชุดอยู่บ้านธรรมดา  เพียงแต่ว่าเป็นเหตุบังเอิญที่ขิมไปเจอน้อง 2 คนนั้นค่ะ”

วิทวุฒิ “ งั้นแสดงว่าคุณมายด์กับคุณแอ้ม ... อุ้ย ... ลืมตัว  ขอโทษนะครับ ผมว่าจะไม่เอ่ยชื่อแล้วนะ  ลืมตัวจนได้  เอาเป็นว่าในวันนั้นดาราสาวทั้ง 2 คนนั้นมีงานอยู่ที่นั่นพอดีใช่ไหมครับ  แล้วก็บังเอิญไปเจอกับคุณขิม  เลยเกิดเหตุการณ์ดังกล่าวขึ้น”

ขิม ตีสี่ “ ใช่ค่ะ  ตอนนั้นขิมซื้อของเสร็จแล้ว  กำลังจะกลับบ้าน  พอดีวันนั้นขิมซื้อของเยอะค่ะ  ตอนนั้นขิมเดินมาที่รถ  ขิมรู้สึกว่ามีคนกำลังวิ่งตามขิม  ขิมรู้สึกว่าไม่ปลอดภัย  ขิมเลยรีบเดินเอาของไปใส่รถแล้วรีบขึ้นไปนั่งบนรถ  พอขิมเพียงก้าวขาขึ้นรถได้ข้างเดียวเอง  เพื่อนของน้องคนนั้นก็เดินวิ่งมาจับรถขิมไว้  ไม่ยอมให้รถขิมไปคะ”

วิทวุฒิ “ แล้วตอนนั้นทางฝ่ายโน้นเค้ามากันกี่คนครับ?”

ขิม ตีสี่ “ ขิมก็ไม่แน่ใจค่ะ  เพราะว่าตอนนั้นคนเยอะมาก  แล้วขิมก็ตกใจกลัวด้วย  แต่ที่ขิมเห็นแน่ ๆ คือน้องคนนั้นกับเพื่อนของเธอค่ะ   เพื่อนของเธอเป็นคนมาดึงฉุดรถขิมไว้ไม่ให้รถขิมขับออกไป  ส่วนน้องคนนั้นก็ยืนขวางหน้ารถไว้  แล้วน้องคนนั้นก็ตะโกนบอกให้ผู้ชายคนหนึ่งที่ยืนอยู่ตรงนั้นให้มาช่วยห้ามรถไว้ กันไม่ให้รถของขิมขับออกไปค่ะ  แต่ขิมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าผู้ชายคนนั้นเขามากับฝ่ายโน้นด้วยหรือเปล่า”

วิทวุฒิ “ แล้วตอนนั้นคุณขิมทำไงต่อครับ  คุณขิมตะโกนร้องให้คนช่วยไหมครับ?”

ขิม ตีสี่ “ ขิมไม่กล้าแหกปากตะโกนร้องหรอกค่ะ  ขิมอายคนแถวนั้น  คุณแม่ขิมสอนมาให้มีสมบัติผู้ดี  เป็นสุภาพสตรีต้องสำรวมกริยามารยาทค่ะ”

วิทวุฒิ “ แล้วพอเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นคุณแม่ของคุณขิมรู้สึกอย่างไรบ้างครับ?”

ขิม ตีสี่ ก้มหน้าลง  พร้อมกับร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยความเสียใจ  แล้วน้ำตาของเธอก็ไหลออกมาอาบแก้มเล็กน้อยพอเป็นพิธี  จนทำให้คุณวิทวุฒิต้องเอื้อมมือไปหยิบกระดาษทิชชูส่งให้  เธอรับกระดาษทิชชูหนึ่งแผ่นมาจากคุณวิทวุฒิเพื่อมาซับน้ำตา  ก่อนที่จะเริ่มเล่าเรื่องราวต่อ

ขิม ตีสี่ “ คุณวิทวุฒิคิดดูสิคะ  ขิมไม่เคยเห็นคุณแม่ขิมร้องไห้เลยตั้งแต่ขิมอายุ 6 ขวบ  จนกระทั่งเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น .... คุณแม่ ...คุณแม่ของขิม ... แม่”

แล้ว ขิม ตีสี่ ก็ต้องหยุดพูดเพื่อร้องไห้สะอึกสะอื้นต่ออีกครั้ง  จนทำให้คุณวิทวุฒิต้องหยิบกระดาษทิชชูอีกแผ่นส่งให้เธอ

วิทวุฒิ “ ไม่เป็นไรครับ  เราข้ามเรื่องคุณแม่ของคุณขิมไปก่อนดีกว่าครับ  เอาเป็นว่าตอนนี้เรากับมาพูดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อดีกว่าครับ  เรื่องก็คือทางฝ่ายโน้นเค้าเข้ามายื้อรถไว้ไม่ให้รถคุณขิมขับออกไป  แล้วทางฝ่ายโน้นเค้าพูดอะไรกับคุณขิมไหมครับ?”

ขิม ตีสี่ “ พอเพื่อนของน้องคนนั้นเข้ามาดึงยื้อรถขิมไว้  แล้วน้องเค้าก็ถามขิมว่า  พี่ไม่อายบ้างเหรอคะที่มานั่งรถของคนอื่นเค้า”

วิทวุฒิ “ แสดงว่า ...ทางฝ่ายโน้นเค้าว่าคุณขิมว่า ... หน้าด้าน ...ใช่ไหมครับ?”

ขิม ตีสี่ “ ใช่ค่ะ  แถวบ้านขิมก็ตีความว่าอย่างนั้นค่ะ  คุณวิทวุฒิคิดดูสิคะ  อยู่ ๆ ก็มาว่าขิมว่าหน้าด้าน  ถ้าเป็นคุณวิทวุฒิ  คุณวิทวุฒิจะโกรธไหมล่ะคะ”

วิทวุฒิ “ หลังจากที่ฝ่ายโน้นเค้าว่าคุณขิมว่าหน้าด้านแล้ว  เค้าว่าอะไรคุณขิมต่อไหมครับ?”

ขิม ตีสี่ “ เค้าบอกว่า  นี่รถของเค้า  ให้ขิมลงจากรถแล้วไปขึ้นแท็กซี่กลับบ้าน  ขิมก็บอกว่าไม่ค่ะน้อง  พี่จะไปรถคันนี้  น้องนั่นแหละไปขึ้นแท็กซี่เถอะ”

วิทวุฒิ “ อ้าว ... ทำไมล่ะครับ?”

ขิม ตีสี่ “ คุณวิทวุฒิคิดดูสิคะ  จะให้ขิมไปนั่งรถแท็กซี่ได้ไง  ข้าวของขิมก็เอาขึ้นมาไว้เต็มรถแล้ว  ถ้าขิมไปขึ้นรถแท็กซี่ขิมไม่ต้องขนข้าวของขิมลงอีกเหรอคะ  ขิมไม่ยอมหรอกค่ะ”

วิทวุฒิ “ ที่ทางฝ่ายโน้นเค้าบอกว่า รถคันนั้นเป็นรถของเค้า  แล้วเรื่องราวมันเป็นมายังไง?  คุณขิมลองเล่าให้ฟังหน่อยได้ไหมครับ?”

ขิม ตีสี่ “ ขิมไม่รู้ว่ารถคันนั้นเป็นรถของน้องเค้า  ถ้าขิมรู้ขิมจะไม่ขึ้นรถคันนั้นเลยตั้งแต่แรก  นี่ขิมไม่รู้จริง ๆ ค่ะ  สาบานให้ฟ้าผ่าตายก็ได้ค่ะ”

วิทวุฒิ “ ตกลงว่ารถคันนั้นเป็นของทางฝ่ายโน้นเค้า  แต่คุณขิมไม่รู้มาก่อน ... แล้วคุณขิมทำไงต่อครับ?”

ขิม ตีสี่ “ ตอนนั้นขิมไม่รู้ขิมไม่สนใจแล้วว่าจะเป็นรถของใคร  ขิมเดินขนของมาเหนื่อย  ขิมขึ้นรถแล้วขิมไม่ยอมลงหรอกค่ะ  ขิมเลยบอกให้คนขับรถออกรถไปเลย  น้องคนนั้นกับเพื่อนของเธอก็ได้แต่ยืนตะโกนด่าขิม  จนกระทั่งรถของขิมวิ่งออกไปแล้วค่ะ”

วิทวุฒิ “ เออ ... เดี๋ยวก่อนนะครับ  เมื่อกี้คุณขิมบอกว่า  คุณขิมให้คนขับรถขับออกไปเลย  คุณขิมมีคนขับรถไปด้วยเหรอครับ”

ขิม ตีสี่ “ ขิมไม่ได้มีคนขับรถไปด้วยหรอกค่ะ  คนขับรถเขาก็ขับรถคันนั้นอยู่แล้วค่ะ  เขาไม่ได้มากับขิมหรอกค่ะ  แต่ถ้าไม่มีคนขับรถคนนั้น  เป็นคนขับรถคันนั้นพาขิมออกมา  ขิมก็คงออกมาไม่ได้แน่ ๆ เลยค่ะ  เพราะว่าขิมขับรถคันนั้นไม่เป็นค่ะ”

วิทวุฒิ “ อ้าว  รถมินิคูเปอร์  คุณขิมขับไม่เป็นแล้วคุณขิมไปรับฝากรถมินิมาจากแฟนเค้าทำไมล่ะครับ?”

ขิม ตีสี่ “ รถมินิอะไรกันค่ะคุณวิทวุฒิ  รถตุ๊กตุ๊กค่ะ ใครจะไปขับรถตุ๊กตุ๊กเป็นล่ะค่ะ  ขิมไม่กล้าขับหรอกค่ะ”

วิทวุฒิ “  รถตุ๊กตุ๊กเหรอครับ  ไม่ใช่รถมินิคูเปอร์สีขาวคาดดำคันที่เป็นข่าวเหรอครับ ที่คุณขิมขับไปที่ห้างสรรพสินค้าหรูชื่อดังกลางกรุงไม่ใช่เหรอครับ?”

ขิม ตีสี่ “ ห้างสรรพสินค้าหรูชื่อดังอะไรกันคะ  เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นที่หน้าตลาดสดบางกะปินี่เอง  วันนั้นขิมไปจ่ายตลาดเพื่อซื้อของสดมาทำกับข้าวเย็นให้แม่ขิมกินค่ะ  พอขิมซื้อของเสร็จเดินออกมาจากตลาด  ขิมก็เรียกรถตุ๊กตุ๊กคันนั้นที่จอดอยู่หน้าตลาดเลยค่ะ”

วิทวุฒิ “ เดี๋ยวนะครับคุณขิม  ผมเริ่มงงแล้วครับ ...  เหตุการณ์ที่เกิดขึ้น  ตามข่าวบอกว่าคุณขิมโดนดาราสาว 2 คนรุมทำร้ายที่ห้างสรรพสินค้าหรูชื่อดัง  เพื่อแย่งรถมินิคูเปอร์ของแฟนเค้าไม่ใช่เหรอครับ?”

ขิม ตีสี่ “ คุณวิทวุฒิเข้าใจอะไรผิดหรือเปล่าค่ะ  ดาราสาวที่ไหนกันค่ะ  ยัยสองตัวนั้น  แหมขิมล่ะไม่อยากจะเอยชื่อมันเลย  ... ยัยแอ้มนางเอกลิเกกับยัยมายด์นางร้ายที่แสดงลิเกด้วยกัน  ยัยสองตัวนี้แสดงลิเกอยู่ที่วิกลิเกหลังตลาดสดบางกะปิไงคะ  ยัยสองตัวนี่มาหาว่าขิมเรียกรถตุ๊กตุ๊กตัดหน้ามัน  ขิมไม่ยอมหรอกค่ะ  ขิมเดินมาถึงรถตุ๊กตุ๊กก่อนขิมก็ต้องขึ้นสิคะ  ข้าวของขิมซื้อมาพะรุงพะรังด้วย ไหนจะหมูสด ไก่สด ปลาสด แล้วก็ผักสดอีกตั้งเยอะ ... ใครจะเรียกรถตุ๊กตุ๊กก่อนขิมก็ช่าง  ขิมไม่ยอมหรอกค่ะ”

คุณวิทวุฒิผู้ทำหน้าที่เป็นพิธีกรเริ่มมีอาการกระสับกระส่ายขึ้นมาในทันที  ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปหยิบกระดาษทิชชูขึ้นมาซับเหงื่อที่เกิดขึ้นบนหน้าผากของเขา  ส่วนขิม ตีสี่  ยังคงเล่าต่อด้วยความเมามัน

ขิม ตีสี่ “ คุณวิทวุฒิคิดดูสิคะ  คนขับรถตุ๊กตุ๊กคิดขิมแค่ 40 บาทเอง  แล้วจะไล่ให้ขิมไปขึ้นรถแท็กซี่ได้ไงคะ  แค่เปิดประตูรถแท็กซี่ขึ้นไปนั่งมิเตอร์ก็ขึ้น 35 บาทแล้ว  แล้วถ้าขิมนั่งจากตลาดสดบางกะปิไปโชคชัยสี่บ้านขิมรถติดจะตาย  มิเตอร์ไม่ขึ้นพรวดเป็น 80 บาทเหรอคะ  ขิมนั่งรถตุ๊กตุ๊กดีกว่าค่ะ   ถูกกว่ากันตั้งครึ่งนึง”

วิทวุฒิ  “ เออ คุณขิมครับ  ตกลงเหตุการณ์นี้ไม่ใช่เรื่อง ... มนต์รักมินิคูเปอร์ ... ที่กำลังเป็นข่าวดังเหรอครับ?”

ขิม ตีสี่ “ ไม่ใช่ค่ะ  เหตุการณ์นี้ต้องเรียกว่า ... นางเอกลิเกแย่งรถตุ๊กตุ๊ก ... ถึงจะถูกค่ะ  คุณวิทวุฒิคิดดูสิคะ  กว่าที่ขิมจะเถียงกับยัยนางเอกลิเกสองคนนี่เสร็จ  กว่าที่ขิมจะกลับมาถึงบ้าน  คุณแม่ของขิมหิวข้าวแสบท้องจนต้องร้องไห้เลยค่ะ”

คุณวิทวุฒิเริ่มกระสับกระส่ายมองซ้ายมองขวาเพื่อมองหาทีมงาน  ก่อนที่จะหันไปพูดสรุปเพื่อตัดบทกับคุณขิม ตีสี่อีกครั้ง

วิทวุฒิ “ คุณขิมครับ ผมเกรงว่าเวลาช่วงสนทนาของเราใกล้จะหมดแล้วครับ  ก่อนที่เราจะจบช่วงนี้ลง  คุณขิมอยากจะฝากอะไรไว้เป็นอุทาหรณ์ให้กับผู้ชมทางบ้านไหมครับ?”

ขิม ตีสี่ “ ดีเลยค่ะคุณวิทวุฒิ  ขิมจะฝากไปถึงยัยนางเอกลิเกสองคนนั้น  เป็นแค่นางเอกลิเกทีหลังอย่ามาหือกับพิธีกรสาวไฮโซอย่างขิม  แต่ถ้ายังติดใจหรือว่าข้องใจอยู่ล่ะก็  มานัดกันที่ ๆ ไม่ค่อยมีคนหน่อยสิ  ขิมจะด่าแม่มันไม่เลี้ยงเลยค่ะ  โชคไม่ดีที่คราวนี้ขิมไปเจอเหตุการณ์หน้าตลาดสด  คนมันเยอะค่ะ  ขิมอายคะ  ขิมเลยไม่กล้าด่ามันเท่าไหร่ค่ะ  เนี่ยคิดแล้วขิมยังแค้นใจไม่หายเลยค่ะ”

คุณวิทวุฒิ  เริ่มขยับตัวเพื่อส่งสัญญาณให้แก่ช่างกล้อง  เพื่อให้ทีมงานตัดภาพกลับมาที่เขา

วิทวุฒิ “ เอาเป็นว่า  วันนี้ผมต้องขอขอบคุณ คุณขิม ตีสี่ มากเลยครับ  ที่ให้โอกาสมาร่วมรายการกับเราในวันนี้  ขอบคุณมากครับ”

ขิม ตีสี่ “ ค่ะ  คุณวิทวุฒิ  ขิมก็ต้องขอขอบคุณเช่นกันค่ะ  ที่ทางรายการเปิดโอกาสให้ขิมได้มาเล่าประจานยัยนางเอกลิเกสองตัวนี่”

วิทวุฒิ “ ครับผม ... เอาเป็นว่าเรากล่าวลาผู้ชมทางบ้านกันตอนนี้เลยดีกว่าครับ  แล้วพบกันใหม่ในสัปดาห์หน้านะครับ  สวัสดีครับ”

ขิม ตีสี่ “ สวัสดีค่ะ”

แล้วก็เป็นภาพของคุณวิทวุฒิกับคุณขิม ตีสี่  กำลังยกมือขึ้นไหว้ผู้ชม  ก่อนที่ภาพจะถูกตัดเข้าสู่โฆษณาของรายการอย่างรวดเร็ว

จบล่ะ ...

๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑

แล้วพวกเพื่อน ๆ เข้ามาทนอ่านกันทำไมครับ  ยาวก็ยาว  แถมยังไร้สาระอีก  

แต่ถ้าเพื่อน ๆ อยากจะด่าผม “อาคุงกล่อง” ในฐานะที่เป็นคนเขียนเรื่องนี้   ก็เชิญเพื่อน ๆ เขียนคอมเม้นท์ด่าผมไว้ได้เลยครับ  แต่อย่าไปเขียนด่าคนอื่นนะครับ  สงสารและเกรงใจเขาครับ

อิอิ

@@@@@@@@@@

ปล. เรื่องราวข้างต้นทั้งหมดนี้  ผมเขียนสมมุติขึ้นโดยที่ไม่มีเหตุการณ์ใดเกิดขึ้นจริงเลย  ผมไม่ได้ตั้งใจที่จะเขียนเรื่องนี้ขึ้นเพื่อต่อว่า ดูถูก หรือเสียดสีใครใด ๆ ทั้งสิ้น  แล้วผมก็ไม่อยากที่จะให้ผู้อ่านจินตนาการไปถึงผู้หนึ่งผู้ใดในความหมายที่ไม่ดีเลยครับ  ดังนั้นถ้าเกิดว่า  ชื่อของตัวละครในเรื่อง  หรือเรื่องราวในเนื้อเรื่อง  บังเอิญว่าเกือบจะไปสอดคล้องหรือใกล้เคียงกับเหตุการณ์ใดก็ตาม  ผมต้องขอกราบขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยครับ

เพียงแค่ผมอยากจะบอกว่า ... ผมเขียนเรื่องนี้ขึ้นเพื่อความบันเทิง ขำขำ สนุกสนาน สำหรับให้เพื่อน ๆ เข้ามาอ่านกันเล่น ๆ เพื่อคลายเครียดครับ ... จริง ๆ นะครับ  เชื่อผมเถอะครับ

อิอิ