Lovely Angle หัวใจที่ถูกเติมเต็ม

ข้อมูลเบื้องต้น

อ๋า! นางฟ้าอย่างฉันดันไปตกหลุมรักมนุษย์อย่าง"วีเค"เขาเสียได้ โธ่!"เดียร์์"เอ๋ยยยยยยย ตายแน่เลย เพราะยัยอาเธน่าดันรู้เรื่องเลยโดนนิรเทศออกมาอยู่ยนโลกมนุษย์ ฮือ ตอนนี้ฉันกลายเป็นเด็กใหม่ห้อง ม.5/6 ไปแล้ว กรี๊ดดดดด ได้นั่งใกล้วีเคด้วย! แต่มันมีกฎอยู่ว่าห้ามไปให้ใครมาแตะหลัง ไม่งั้นปีกจะกางออก แล้วจะถูกพาไปยังโลกอื่น ทำไมชีวิตนางเอกถึงรันทดดีแท้!!!TOT

เนื้อเรื่อง

"เฮ้อ"ฉันสบถออกมาเมื่อตัวเองถูกนิรเทศชั่วคราวให้มายังโลกมนุษย์ เพราะยัยอาเธน่าดันรู้เรื่องที่ฉันไปชอบวีเคที่หล่อนแอบชอบอยู่ เลยทำให้หมั่นไส้ฉัน เลยไล่ออกมา แต่มีข้อแม้ก็คือต้องถ้าถูกคนแตะหลังคือจะต้องหายไปและไปยังโลกนางฟ้า
ม.5/6
"นี่คือเด็กใหม่ของเราน่ะค่ะ แนะนำตัวให้ทุกคนหน่อยสิจ้ะ"ครูนิกะพูดขึ้น ทำให้ฉันเกร็งตัวเองมาก
"สะ....สวัสดี ขะ....ข้า เอ๊ย! ฉันชื่อ เดียร์ ยะ...ยินดีที่ได้พบ"โอ๊ย! ตายแล้ว ลิ้นพันกันหมดเลย
"เอาล่ะ เดียร์ไปนั่งใกล้วีเคน่ะจ้ะ เอาตอนนี้เราจะมาเรียนกันเรื่อง......."ครูนิกะบอกฉัน ฉันเลยรีบเดินลากขาไปยังโต๊ะ
"ไง เดียร์ ฉันวีเค ยินดีที่ได้พบ วันนี้เราไปกินข้าวด้วยกันไหม?"พอฉันนั่งปุ๊บ วีเคก็ทักปั๊บ ฉันหน้าแดงพักใหญ่ก่อนจะตอบไปว่า "อะ...อื้ม" และเราก็เริ่มเรียนกัน
ณ โรงอาหาร
"นี่ฉันเคยเห็นเธอน่ะเนี่ย น่ารักจัง"วีเคชมฉันพลางยิ้มหวานละลายใจให้
"แหะๆ ขอบใจน่ะ วีเค"ฉันยิ้มแห้งๆให้วีเคก่อนที่จะมีเสียงจากอาเธน่าดังขึ้นในตัวฉัน
'แหม หน้าแดงเลยน่ะย่ะ ยัยเดียร์ ขอบอกไว้ก่อนน่ะว่ามายุ่งกับวีเค ไม่งั้นเธอได้ไปลงนรกแน่!'เสีงของอาเธน่าดูน่ากลัวมาก จนฉันเริ่มหวั่น ตัวสั่นระริก แต่คนตรงหน้าก็ไม่ได้สังเกตุ
หลังจากนั้นฉันก็ไม่พูด ไม่คุย ไม่มองหน้า ไม่ไปไหนมาไหนสองต่อสองกับวีเคอีก ถึงแม้จะเจ็บใจและปวดใจมากแค่ไหนก็ต้องยอมแพ้ เมื่อเห็นใบหน้าของวีเคที่เศร้า อยากจะไปหาเหลือเกิน แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้อีก ......

วันนี้เป็นวันที่ฉันตัดสินใจจะลาออกจากที่นี่
"น่าเสียดายจังน่ะเดียร์ อยู่ได้แค่ไม่กี่เดือน ยังไงก็โชคดีน่ะจ้ะ"ครูนิกะพูดขึ้นก่อนที่จะไปสอนต่อ
ตอนนี้เป็นเวลาที่ฉันต้องกลับไปแล้ว ต้องไปแล้วสิน่ะ
"คงจบแค่นี้ล่ะน่ะ ฉันไม่น่าหลงรักนายเลย วีเค"ฉันพูดกับตัวเองก่อนที่จะมีเสียงเรียกตามหลัง
"เดียร์!!!!!!!!!!"วีเคนี่นา เขากำลังมาทางนี้ แล้วนั่น รถคันนั้นกำลังวิ่งมาอย่างเร็ว
"วีเค ระวัง!!!!!!!"ฉันรีบวิ่งไปดึงมือวีเค ก่อนที่เขาจะรอดอย่างเฉียดฉิว
"ขอบคุณมากน่ะเดียร์ อ๊ะ! "วีเคดึงฉันไปกอดทีนึงก่อนจะนำมือมาแตะหลังฉัน แล้วพบว่ามีบางอย่างยื่นออกมา
"ขอบคุณมากน่ะวีเค สำหรับทุกอย่างที่ผ่านมา ตอนนี้ฉันต้องไปแล้วล่ะน่ะ"ฉันบินเข้าไปหาวีเคก่อนจะจูบเขาทีนึงเขาตกใแต่ก็จูบฉันตอบ เรารูบกันเนิ่นนาน ก่อนที่ร่างกายของฉันจะหายไปทีล่ะนิด
"วีเค ฉันรักนายน่ะ"ฉันพูดออกไปพอดีกับร่างกายที่กำลังหายไป
"สักวันฉันจะกลับมาน่ะ ลาก่อน"ร่างกายของฉันหายไปพร้อมกับขนนกที่หลุดร่วงลงมาอันนึง วีเคหยิบมันขึ้นมาก่อนจะแตะริมฝีปากของตัวเอง
"ฉันรักเธอน่ะ เดียร์"
Sayonara My angle Dear
-The end-