คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที 5 โลกกลมพรหมลิขิต
5
โลกกลมพรหมลิขิต
ผลที่ออกมาก็..........เป็นอย่างที่ฉันคาดไว้ไม่มีผิดเลยไอ้ผีทะเลนั่นมันแข่งแพ้ T^T แล้วฉันต้องไปกับไอ้เคนดงเคนโด้อะไรนั่นใช่มั้ยกรี๊ดดดดดดดดดด
ในขณะที่ฉันกรี๊ด(ในใจ)อยู่นั้นเองฉันก็โดนสองศรีพี่น้องบ้าบอคอแตกนั่นลากฉันแบบกึ่งเดินกึ่งวิ่งมาขึ้นรถ ฉันแอบหันไปมองนายเนด้วยล่ะเราสบตากันพอดีแต่นายนั่นก็รีบหลบสายตาไปก่อน
แต่ฉันคิดว่าสองพี่น้องนั่นคุ้นๆนะฉันรู้สึกเหมือนเคยเจอนิสัยแบบสองคนนั้นที่ไหนนะ -3_
สองพี่น้องนรกแตก อยู่ดีๆคำนี้มันก็ลอยขึ้นนมาในหัวฉัน เอ่อหวังว่าคงไม่ใช่คู่เดียวกันหรอกนะ
“ยัยนี่ท่าจะยังไม่เลิกโง่เนอะ จนป่านนี้แล้วยัยนั่นยังนั่งเอ๋อจำอะไรพวกเราไม่ได้เลยอะ”ยัยแก้มบุบ(ฉันไม่รู้จักชื่อยัยนั่นขอเรียกแบบนี้ก่อนละกัน)พูดพร้อมกับทำหน้าหน่ายๆ
“โง่ขนาดนี้ไงถึงไม่ค่อยมีคนคบน่ะ”ภาพอดีตมันเริ่มชัดขึ้นมาเรื่อยๆละ พระเจ้าอย่าทำร้ายฉันเลย T^T
-สามร้อยล้านปีที่แล้วเมื่อครั้งฉันอยู่ป.4-(เว่อร์เบาๆ)
“วันนี้เราจะมีเพื่อนใหม่มาเพิ่มสองคนค่ะ นักเรียนตบมือต้อนรับเพื่อนด้วย”เพิ่มๆๆๆๆๆอยู่นั่นล่ะ โคตรเบื่อเลยมีคนมาแย่งอากาศหายใจเพิ่มอีกแล้วอะ พอคุณครูพูดจบก็ปรากฏเด็กหญิงชายคู่หนึ่งน่าตาน่ารักพอดูล่ะ แถมสองคนนี้ยังหน้าโคตรคล้ายกันเลยอะแต่ไม่ถึงกับเป็นแฝดกันนะ ว่าแต่ถ้าเป็นพี่น้องกันแล้วทำไมถึงเรียนชั้นเดียวกันล่ะ ช่างเถอะ........ฮ้าววววววว ง่วงชะมัดเลยของีบหน่อยละกัน _ _zZZ “พี่เคนโด้ดูยัยบ้านั่นสิหลับน้ำลายยืดอยู่นั่นน่าเกลียดชะมัดเลย”ยัยบ้าที่ไหนมาบ่นข้างหูฉันเนี่ยยยยยยยคนจะหลับจะนอน เอิ่ม......พอฉันลืมตาขึ้นมาก็พบยัยเด็กใหม่นั่นยืนทำหน้าเบ้แต่แฝงแววความร้ายกาจเอาไว้แถมในมือของยัยนั่น ยังถือหนอนสิ่งมีชีวิตที่ฉันเกลียดที่สุดในโลกอยู่ด้วยยยยยย “กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด”
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”สิ่งที่ฉันได้รับกลับมาจากการกรี๊ดของฉันก็คือเสียงหัวเราะที่แสนจะพร้อมเพรียงของไอ้สองเด็กใหม่นั่นคาดว่าเป็นพี่น้องกันแน่ๆล่ะ ต้องมีคนใดคนหนึ่งข้ามชั้นแน่เลย
หลังจากวันนั้นเป็นต้นมาชีวิตฉันก็ไม่เคยสงบสุขอีกเลย ทุกๆวันหลังจากสองศรีพี่น้องย้ายมาก็มีแต่เรื่องตลอดไม่เว้นแต่ละวัน ซึ่งทุกวันก็จะเกิดเหตุการณ์ซ้ำๆซึ่งก็คือ เกิดเสียงหัวเราะของสองพี่น้องนั่น และ...เสียงกรี๊ดของฉัน อ๊ากกกกกกกกกกกกกก แถมตั้งแต่ป.4ถึงป.6ฉันก็โคตรที่จะโชคดี(ประชด)บังเอิญได้อยู่ห้องเดียวกับไอ้สองศรีพี่น้องนรกแตกตลอดมา ฉันไม่มีใครคอยช่วยเพราะปกติฉันเป็นคนไม่ชอบสุงสิงกับใครฉันก็เลยอยู่ตัวคนเดียวเรื่อยมาจนจบป.6 ต้องไปสอบเข้าเรียนที่ใหม่ฉันก็เลยหลุดพ้นเพราะสองพี่น้องนั่นเลือกที่เรียนคนล่ะที่กับฉันน่ะสิ และหลังๆมาก็ได้ข่าวว่าย้ายไปเรียนต่างประเทศน่ะ ในตอนฉันโล่งใจมากเลยล่ะในที่สุดฉันก็หลุดพ้นจากเรื่องกวนประสาทต่างๆสักที ซึ่งเหตุการณ์ที่ฉันกลัวอะไรมากกว่าปกติตอนม.ต้นนั้นก็มีสาเหตุมาจากเรื่องนั้นแหละ -*- T^^T
-จบมุมย้อนอดีต by ถ้วยฟูสุดสวยผู้แสนโชคร้าย-
“เอ่อ.....โลกกลมจัง....นะ”ฉันพูดด้วยน้ำเสียงหวาดๆ แอร๊กกกกกกกกกกกก ฉันไม่อยากให้โรคขี้กลัวฉันกำเริบมาอีกนะ
“ฉันแค่เห็นแว้บแรกก็ได้เลยสีหน้าโง่ๆแบบนี้มีแต่เธอคนเดียวนั่นแหละ”
“อยากรู้ว่าพวกเธอได้ฉันมาจากการประลองแล้วจะเอาฉันไปทำอะไรต่อหรอ”ฉันถามออกไปด้วยความไม่ไว้ใจนัก
“ก็พาไปสับน่ะสิถามได้ โง่จริง”
“บ้า....บ้าจริง”
“ยัยนี่เชื่อเราอีกแล้วอะพี่เคนโด้ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“เออๆฉันเป็นคนเชื่อคนง่าย ปล่อยฉันกลับบ้านเหอะ”
“พวกเราแค่อยากพูดอะไรให้เธอเข้าใจสักหน่อยน่ะ”
“พูดเสร็จแล้วพาฉันไปส่งบ้านนะ”
“อือๆ”
“ตอนนั้นน่ะตอนประถมน่ะเราเห็นเธอเป็นเพื่อนนะ ไม่ได้เห็นเป็นแค่ตัวตลกอย่างที่เธอเขียนระบายไว้บนโต๊ะนะ บังเอิญตอนปิดเทอมป.6น่ะพวกเราจะไปดูบรรยากาศห้องเรียนเป็นครั้งสุดท้ายน่ะก็เลยเจอบันทึกปัญญาอ่อนของเธอน่ะ”ฮะฉันเคยเขียนไว้ตอนไหนฟระ อ้อออออ ฉันพลาดแล้ว ฉันเคยเขียนไว้จริงๆด้วย TYT ว่าแต่ส่วนไหนหรอที่พวกนายเห็นว่าฉันเป็นเพื่อนน่ะ
“เธอคงสงสัยใช่มั้ยว่าทำไมพวกเราทำกับเธอแบบนั้น”รู้ได้ไงฟระว่าฉันกำลังสงสัยเรื่องนี้ไอ้พวกนี้ต้องไปเรียนมนตร์ดำอ่านใจคนมาแน่เลยอะ หยึยยยยยย ไอ้พวกปีศาจร้ายยยยยยย
“พวกเราเป็นพวกทำความรู้จักกับใครไม่เก่งน่ะก็เลยใช้วิธีนั้น ไม่น่าเชื่อว่าเธอจะไม่เข้าใจ”นายเคนโด้ยังคงพูดไม่ยอมหยุด
“ใครเข้าใจก็บ้าแล้วย่ะพวกเธอรู้มั้ยพวกเธอทำให้ฉันกลายเป็นโรคประสาทหลอนมาตั้งสองสามปี”
“งั้นหรอ ก็ปกติเราอยู่กันแค่สองคนนี่ไม่เห็นรู้เลยว่าจะต้องเล่นกับเพื่อนแบบไหนน่ะ”
เอิ่ม....ฉันเข้าใจละพวกนี้เป็นพวกปิดตัวเองจากภายนอกแน่นอน
“งั้นในฐานะที่เราเป็นเพื่อนกัน ฉันขอยืมเคนโด้ควงหน่อยดิ ฉันจะทำให้ไอ้บ้าเนช๊อคไปเลยบังอาจทำอะไรโดยไม่ถามฉันน่ะ”
“นี่เธอกำลังจะทำให้หมอนั่นหึงอยู่หรอ”นายเคนโด้ถามหน้าตายแถมอมยิ้มที่มุมปากอีกด้วย
“บะ...บ้ารึไงฉันจะทำให้หมอนั่นหึงทำไมฟระ ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับหมอนั่นสักหน่อย”
“จริงเร้ออออ ปกติฉันไม่เคยเห็นไอ้บ้านั่นมันมุ่งมั่นในการแข่งรถจนสติแตกขนาดนั้นเลยนะ”
“หมอนั่นมันโรคจิตต่างหากล่ะ”
“เออๆๆ ตกลงฉันยอมให้เธอยืมควง แต่เธอต้องรับโคลดี้เข้ากลุ่มด้วยล่ะตอนอยู่โรงเรียนน่ะ ช่วงนี้มีอีเวนท์เยอะ แล้วก็ขอโทษด้วยที่โกงไอ้เนน่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆ”
“ยังไงก็ตามใจ หวังว่าโคลดี้จะไม่ทำให้เพื่อนฉันเขม่นแล้วกัน แต่ฉันยืมนายแป๊บเดียวนะ อย่าคิดจริงจังล่ะฉันยิ่งสวยๆอยู่ด้วย”เคนโด้ส่ายหน้าเห็นด้วย(หรือเอือมระอากันแน่ฟระ)กับความที่ฉันสวย แล้วก็ตั้งหน้าตั้งตาขับรถต่อไป ส่วนยัยโคลดี้ก็คุยจ้อไม่ยอมหยุด ฉันว่านิสัยยัยนี่ต่างจากเมื่อก่อนเยอะเลยนะ สงสัยเจอฝรั่งโหดควบคุมพฤติกรรมแน่เลยอะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ว่าแต่พวกนายได้กลับมาเรียนที่ไทยกันเปล่าอะ”
“แน่นอน ตั้งแต่วันจันทร์เป็นต้นไปฉันก็จะเป็นนักเรียนรั้วโรงเรียนเดียวกับเธอแล้ว”หา นี่พวกนี้มีอภิสิทธิ์ขนาดย้ายเข้าโรงเรียนได้ตามใจชอบเลยเรอะ แต่ฉันก็หุบปากไว้ไม่ถามอะไรมาก กลัวโดนหาว่าเป็นพวกสอเสือใส่รองเท้าน่ะ(สอใส่เกือก=เสือกนั่นเอง)
พวกนั้นพาฉันมาส่งที่บ้าน เฮ่ออออ ชีวิตอิสระของฉันกำลังจะหมดแล้ว <<พูดเหมือนจะสละโสดเนอะ T^T แต่เปล่าเลยฉันกำลังจะกลายเป็นนางทาสต่างหากล่ะ ฮืออออออออออออออ.
โคลดี้ สาวสุดแสบน้องสาวคู่หูของเคนโด้
เคนโด้ชายหนุ่มผู้พี่ของโคลดี้โค้ดเนมสองศรีพี่น้องนรกแตก
เครดิตภาพจาก: http://24.media.tumblr.com/tumblr_mablo266Tl1qcggdno1_500.jpg
http://writer.dek-d.com/TaNnY_99/story/viewlongc.php?id=367294&chapter=1
ความคิดเห็น