impassible guy อุ๊ยตาย! ฉันหลงรักคุณชายจอมเย็นชา

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 3 อะไรๆก็เกิดขึ้นได้

:)  Shalunla

อาการขี้กลัวของฉันมันเริ่มกลับมาแล้วววว T^T แต่คนกลัวผีมันก็เป็นเรื่องธรรมดานี่เนอะ^3^ ว่าแต่น้องทิวสุดที่สวยของฉันเป็นอะไรน่ะ โทรไปง้อหน่อยดีกว่ากริ๊ววววววว~ว่าแต่ฉันควรจะง้อเรื่องอันใดดี - - ตื๊ดดดดดดด ตื๊ดดดดดดด  คุณมีข้อความใหม่ 1 ข้อความ

หวังว่าคงไม่ใช่เงินหมดนะ เฮ่อ~~โล่งอกไม่ใฃ่ๆ ว่าแต่ใครหว่าส่งข้อความมามอร์นิ่งแต่เช้า แต่ความจริงสายแหละ หกโมง(เย็น)กว่าแล้วแต่ก็พอดีๆกับการตื่นของฉันให้อภัยๆ อิๆ ^[]^ ในที่สุดวันนี้ที่แสนรอคอยก็มาถึงสักที วันเสาวววววววววร์ แต่ก็ไม่รู้จะไปทำอะไรที่ไหนดี ฉันควรไปทำอะไรดีนะ อ๋อ ใช่แล้ววววว กรี๊สสสสสสส วันนี้เคเอ็นมานี่นา อ๊ากกกฉันนึกขึ้นได้เมื่อหันไปเจอปฏิทินที่ฉันวงวันที่ไว้ได้อลังการงานสร้างมาก สวยสุดๆอ๊ากกกกเขิลจุง คนสวยทำอะไรก็สวยเนอะ ;P พอๆเข้าเรื่องดีกว่า - - ความจริงฉันกะจะไปรอรับเฮียๆที่สนามบินนะเนี่ยแต่ตอนนี้หวังเหอะว่าจะเหลือที่ว่างอยู่อะ ลองโทรถามกานพลูดีกว่าว่าอยู่ที่ไหน ตุ๊ด ตุ๊ดๆๆๆๆ

<ฮัลโหลวว>ยัยกานพลูรับโทรศัพท์ด้วยเสียงที่สุดแสนจะร่าเริง แถมยังมีเสียงกรี๊ดดังครึกโครมแทรกมาเป็นระยะๆด้วย อ้ากกกกกยัยนั่นไปโดยที่ไม่บอกฉันงั้นเรอะ

<ไปไม่รอเพื่อนสุดที่สวยคนนี้เลยนะยะ เพื่อนเลว>

<ก็เมื่อเช้าฉันไปถามแม่เธอว่าเธอตื่นหรือยัง แม่เธอบอกว่ายังจะไปปลุกก็กระไรอยู่อีกอย่างเธอปลุกยากที่สุดในสามโลกเลยนี่นา>อ๊ากกกกก คอยดู๊ววววว ฉันจะต้องได้ใกล้ชิดกับเคเอ็นมากกว่าเธอแน่ๆย่ะ เหอๆๆๆๆๆๆๆๆ<<<<หัวเราะชั่วร้าย

            คิดได้ดังนั้นฉันก็รีบบึ่งรถออกมาจากบ้านทันที มินมินนนนนน ที่รัก รอน้องสาวคนนี้ก๊อนนนนนนนนนนนน ~~ ปึกกกกกกกกก อ๊ากกกกก ไอ้บ้าตัวไหนมันขับรถตัดหน้าฉันเนี่ย >< สักพักเจ้าของรถก็ค่อยๆโผล่ศิรษะออกมา เขาเป็นผู้ชายล่ะ เหมือนจะหล่อ สูง ขาว แต่ว่ารู้สึกหน้าคุ้นไปหน่อยนะ แต่พอเขาถอดแว่นและสบถคำพูดออกมาฉันก็รู้ได้ทันทีว่าลางร้ายมีอยู่จริง

            “ขับรถบ้าอะไรของเธอวะ อ้าวยัยถ้วยแฟบนี่นา หน้าตาไม่ดีแล้วสายตายังยอดแย่อีกนะ”

……..เอ่อออออออออ สรุปว่าฉันผิดงั้นเรอะ...ที่นายเอารถมาตัดหน้ารถฉันเนี่ยนะ แต่อุบัติเหตุนี้เกิดผิดเวลาไปหน่อยมั้ย คอนเสิร์ตที่ฉันตั้งหน้าตั้งตาคอยมันก็เหมือนจะเริ่มแล้วด้วยยยย ฮือๆๆๆๆ เราอาจไม่มีบุญวาสนาร่วมกันมาตั้งแต่ชาติปางก่อน “เป็นบ้าอะไรของเธอทำไมไม่เถียงล่ะ ปกติเห็นเถียงจนคอเป็นเอ็น ไหงทำหน้าเป็นแมวปวดอึไปได้” จะให้ฉันดีใจหรอยะรถที่ปะป๊าสุดแสนใจดีของฉันพึ่งถอยออกมาให้ไม่ถึงสัปดาห์ ต้องมาหน้าบุบจูบท้ายรถของนายอะนะ แต่เวลานี้เรื่องรถไม่ค่อยสำคัญเท่าไหร่หรอก คอนเสิร์ตตตตตต ที่ฉันรอคอยยยยยย กรี๊สสสสสสส 

            “แงงงง ไอ้บ้านายทำฉันผิดแผนหมดเลย นายรู้มั้ยว่าฉันรอคอยวันนี้มานานแค่ไหนแต่นายก็ทำมันพัง กว่าฉันจะไปถึงงานต้องจบไปแล้วแน่ๆ” “งานอะไรของเธอ” นายนั่นถามด้วยสีหน้าฉงนและทำหน้าแบบกลายๆว่ามันคงไม่สำคัญแน่ๆ “คอนเสิร์ตเคเอ็นอะ” “ถ้าเธออยากเจอขนาดนั้นมันไม่ใช่ปัญหาใหญ่ ฉันจะพาเธอไปเจอ ไม่จำเป็นต้องไปให้ทันคอนเสิร์ตหรอก” “นายฝันไปรึเปล่าของอย่างนี้เจอได้ง่ายๆซะที่ไหนล่ะ” “แต่ถ้าฉันพาเธอไปเจอได้เธอต้องมาเป็นเบ๊ฉันหนึ่งเดือนนะ” “ถ้านายพาฉันไปใกล้ชิดสนิทใกล้มินมินน้อยของฉันได้ฉันยอมเป็นเบ๊นายเดือนครึ่งเลยอะ ฮ่าๆๆๆๆๆ” “ตกลงแล้วนะยัยโก๊ะ งั้นตอนนี้จัดการเรื่องรถของเรากันก่อนเถอะ โทรไปตามประกันเธอมาซะ” .=P ใช่ๆมัวแต่คุยซะยาวเหยียด ดีนะเนี่ยถนนแถวนี้ไม่ค่อยมีรถไม่งั้นรถได้ติดเป็นสายยาวเหยียดเป็นแน่แท้ สักพักประกันของเราทั้งสองคนก็มาเจรจากันเป็นที่เรียนร้อยตอนนี้รถส่งเข้าอู่ไปแล้วล่ะ กว่าทุกอย่างจะเรียบร้อยก็กินเวลาไปสองชั่วโมงกว่า เป็นอันว่าคอนเสิร์ตได้จบไปอย่างเรียบร้อยแอนด์แฮปปี้เอ็นดิ้ง แต่ว่าไอ้เฟอร์รารี่คันนี้มันเป็นของใครฟะ แต่เอ๊ะเมื่อกี๊ฉันเหมือนจะเห็นนายเนเดินไปขึ้นฝั่งคนขับนะ อ๊ากกกส์ ไม่อยากจะเชื่อว่าหมอนี่จะเปลี่ยนรถใช้ได้ง่ายเช่นนี้ รถคันที่ปะทะกับฉันเมื่อกี๊ก็ไม่ใช่รถกระป๋องนะยะ รถพอร์ชค่า เฮือกไอ้หมอนี่ชักจะไม่ธรรมดาแล้วสิ ถ้าหมอนี่พาฉันไปเจอมินมินได้จริงๆ ฉันก็ต้องเป็นเบ๊หมอนั่นไปเดือนครึ่ง ซึ่งฉันไปเพิ่มทำม้ายยยยอีกตั้งครึ่งเดือน โอ้ววววว แต่ถ้าได้เจอจริงๆก็ไม่เห็นเป็นไรเลยนี่เนอะดีซะอีก ^_^

            “มัวยืนเอ๋ออะไรอยู่ล่ะ เดี๋ยวสุดที่รักเธอก็กลับประเทศไปซะก่อนหรอก” นายเนตะโกนมาจากในรถซึ่งเป็นอันเข้าใจว่าให้ฉันรีบไปขึ้นรถเพราะหมอนี่กำลังจะพาฉันไปเจอมินมิน ถ้าหมอนี่หลอกฉันล่ะก็หน้าดู๊!!!!!!! ในขณะที่เราสองคนนั่งรถไปด้วยกันก็ไม่มีบทสนทนาเกิดขึ้น อึดอัดจังแฮะ แต่เลี่ยงที่จะไม่พูดดีกว่านายนี่ต้องรำคาญฉันแหงเลย รำคาญก็บอกมาตรงๆเลยเซ่!!!!

“แอบมองฉันทำไมฮะ หลงเสน่ห์ฉันแล้วล่ะสิ”นายเนพูดพร้อมกับหันมายังคิ้วใส่ฉัน เจ้าชายผู้เย็นชาประจำโรงเรียน อ๊ากกกกกนี่มันเจ้าพ่อเกรียนชัดๆ

            “อย่าหลงตัวเองมากได้มั้ย คือพอดีฉันเป็นคนพูดมากน่ะพออยู่ในที่ๆเงียบและมีคนที่สุดแสนจะน่าเบื่อแบบนายฉันเลยอึดอัดโว้ยยยยยยย”

  ~~เอี๊ยดดดดดด~~~ ปั้ก กรี๊สสสสสสส  “ไอ้บ้าจะเบรกทำไมไม่บอกกันก่อนเล่า”

“ก็เธออยากโง่ไม่คาดเบลท์เองทำไมล่ะ”เออว่ะ จริงของนายนั่น ทำไมฉันโง่ขนาดนี้วะ อ๊ากกกกกกกก ฉันด่าตัวเองในใจ สักพักนายนั่นก็เกิดบ้าอะไรไม่รู้ อยู่ดีๆก็เอากระดาษทิชชู่มาซับตรงปากให้ฉัน “ทำบ้าอะไรของนาย” ฉันถามพร้อมกลับผลักมือนายนั่นออกไป

“รู้สึกว่าปากเธอจะแตกน่ะ ^_^** ” นายเนพูดพร้อมกับยกกระดาษทิชชู่ให้ดู  อ๊ากกกกก ปากบ้านี่แตกอีกละ ต้องเข้าใจคนสวยบอบบางค่ะ

“โอ๊วววว เป็นพระคุณอย่างสูงที่ช่วยอนุเคราะห์ค่ะ” ฉันพูดพร้อมกับยกมือไหว้ปลกๆไม่ใช่เคารพอะไรหรอกนะ ขอประชดเบาๆหน่อยละกัน -*-

“น่ารำคาญจริงๆเลยเธอนี่” นายเนพูดพร้อมกลับผลักหัวฉันไป อ๊ากกกกก เกือบๆเกือบโดนกระจ๊กกกกกก ไม่ได้แอ้มฉันหรอก ฉันเอามือดันไว้ทัน โฮ่ๆๆๆๆๆๆๆๆ

“ทำไมเธอชอบทำหน้าโรคจิตจัง หรือว่ากำลังคุยกับด้านมืดของตัวเองอยู่”

            “ใช้ไส้ติ่งคิดหรือไง แล้วเมื่อไรจะถึงเนี่ยยยยยย”

            “ถึงแล้ว”ฉันชะงักและมองดูบ้าน เอ่อไม่น่าใช่นะ มันอาจเป็นคฤหาสน์...มั้ง ตั้งตระหง่านอยู่เบื้องหน้า นี่นายเนขับรถพาฉันมาตายแล้วได้มาเยือนสวรรค์แล้วหรอเนี่ย ใหญ่ไปไหมคะ ผู้ใดเป็นเจ้าของเนี่ยจะขอสมัครเป็นลูกสะใภ้ซะให้เข็ด

            “ที่นี่ที่ไหนหรอ”

            “บ้านฉันเอง พอทีพ่อฉันเป็นสปอนเซอร์ใหญ่ในการจัดคอนเสิร์ตครั้งนี้น่ะ ก็เลยพาวงเคเอ็นทั้งวงมาพักที่บ้านซะเลยเพราะเห็นว่าพื้นที่ก็มีพอที่จะให้คนห้าหกคนมาอยู่จะได้ดูแลสะดวกๆน่ะ” มันไม่ได้พอที่จะให้แค่คนห้าหกคนอยู่ย่ะ มันพอสำหรับห้าหกร้อยคนอยู่ต่างหากกก ทำไมไม่เปิดเป็นโรงแรมไปเลยยะ  เอิ่มเห็นนายนี่เป็นคนเกรียนๆอย่างนี้ไม่น่าเชื่อว่าจะไฮโซได้ถึงเพียงนี้ ตอนนี้ฉันชักอยากเริ่มจีบนายนี่แบบตะหงิดๆละ ฮ่าๆๆๆๆ แต่หนูมินมินอย่าเข้าใจผิดนะ แค่คิดน่ะ ^_^

            รถเฟอร์รารี่คันสีแดงแจ๊ดของคุณชายเนค่อยๆเคลื่อนผ่านลานทางเข้าไปซึ่งกะระยะแล้วน่าจะเกือบๆสิบกิโลเมตร(ขอเว่อร์สักหน่อย) ตลอดทางเข้าก็มีคนก้มหัวให้เป็นแถวๆ กรี๊ด รู้สึกเหมือนจะได้เจอมินมินสุดที่รักจริงๆ อ๊ากกกกฉันจะได้ใช้ภาษาเกาหลีที่ฉันสละเวลานอนอันมีค่าไปนั่งร่ำเรียนมาซะที โฮ่ๆๆๆๆๆ ฉันเคยขอแม่ไปเกาหลีบอกว่าอยากไปลองภาษา แม่ห้ามบอกว่าอย่าไปเด็ดขาด เหตุผลคือเดี๋ยวเครื่องบินตกกรี๊ดดดด หม่าม้าของฉันชอบคิดอะไรแปลกเสมอๆทั้งๆที่ขอปะป๊าได้แล้วเชียวนะเออ

            พอรถหยุดก็มีคนเหมือนเอ่อ..คล้ายพ่อบ้านนะมาเปิดประตูรถให้แล้วผายมือให้ฉันเดินเข้าไปภายในบ้าน รู้สึกอย่างกับเป็นเจ้าหญิงเลยแฮะ “ขอบคุณค่ะ” ฉันหันไปขอบคุณพี่ชายคนนั้น เขายิ้มน้อยๆกลับมาให้ก่อนที่...”อั้กกก ไอ้บ้าทำไมต้องลากฉันไปด้วยเล่า” “ก็เธอเอาแต่ยืนอ่อยผู้ชายอยู่นั่นแหละ ชักช้า” “เอิ่มถ้าฉันจะอ่อย อ่อยนายดีกว่ามั้ยเผื่อจะได้กลายเป็นสะใภ้มหาเศรษฐี”

            “เธออ่อยฉันไปฉันก็ไม่เกิดอารมณ์อะไรกับยัยโรคจิตแบบเธอหรอก” -||||- เอ่อรู้สึกเศร้าใจเบาๆตอนอนุบาลสองฉันยังเคยมีหนุ่มมาจีบเลยนะยะ (ภูมิใจ?)

            “อ๊ะ เนเน่พาสาวเข้าบ้านจ้ะที่รัก พึ่งจะเคยเห็นครั้งแรกนะเนี่ย” ผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งฉันรู้สึกว่าเป็นหญิงวัยกลางคนที่สวยมากคนหนึ่ง หันไปพูดกับผู้ชายอีกคนหนึ่งซึ่งหน้าคล้ายๆเอ่อ นายเนมากๆเลย ฉันคาดว่าสองคนนี้คงจะเป็นพ่อและแม่ขอนายนี่แน่ๆแต่ ”อุ๊บส์” อ๊ากกกกเกือบหลุดขำแหนะคนที่บ้านนี้เรียกนายบ้านั้นว่าเนเน่ด้วยอะแบ๊วซะไม่มี ^&^ “สวัสดีค่ะหนูชื่อถ้วยฟูเป็นเพื่อนของ...เนเน่ค่ะ” ฉันพูดแนะนำตัวพร้อมกับหันไปขยิบตาให้นายเนเล็กน้อย นายนั่นหน้าเสียไปนิด  นึงก่อนที่ฉันจะรู้สึกว่านายนี่เหมือนจะเขินๆ แต่แค่แป๊บเดียวนายนั่นก็กลับไปทำหน้าแบบเดิมอีก ก็หน้าที่แสนจะนิ่งนั่นเอง “เพื่อนหรอจ๊ะ หนู คิกๆ ยังไงก็รีบรับรักเนเน่ของแม่เร็วๆล่ะ ” แม่ของนายเนยิ้มน้อยๆ “แม่ฮะ!!! ยัยนี่แค่อยากมาหาศิลปินในดวงใจฮะ ไม่ใช่อะไรอย่างที่คิดสักหน่อย” “อุ๊ๆเรียกสาวน้อยผู้แสนจะน่ารักอย่างหนูถ้วยฟูอย่างนี้ได้ยังไง เรียกใหม่ซิ” “ถ้วยฟู”นายนั่นเรียกตามที่แม่เขาสั่ง รู้สึกแปลกนะเพราะปกตินายนี่ไม่เคยคิดจะเรียกชื่อฉันเลย T^T แม่ของนายเนพูดพร้อมกับเข้ามาจูงมือฉันไปนั่งด้วย เท่านั้นแหละพอฉันเดินพ้นจากมุมเสาร์ที่กั้นอยู่ ก็ได้พบกับสิ่งที่ฉันตามหามานาน อ๊ากกกกกก อยากวิ่งเข้าไปกอดซะไม่มีล่ะ แต่เกรงใจผู้ใหญ่ซะนี่แหละ “อันยองอาเซโย”ฉันทักทายพร้อมกับโค้งน้อยๆให้พวกเขา ในทีวีว่าหล่อแล้วนะ เจอตัวจริงแบบว่าสุดจะบรรยายอะ ^_+ “ซา วัด ดี คั่บ”พวกเขาพูดทักทายฉันด้วยสำเนียงแปร่งๆของพวกเขา ฮ่าๆๆๆพร้อมเพรียงกันมากถ้วยฟูให้ร้อยคะแนนเต็มค่า >.’<  พอแม่ของนายเนพาฉันมานั่งเสร็จพวกท่านสองคนก็ขอตัวขึ้นไปข้างบนซึ่งมิอาจรู้ได้ว่าชั้นใดเพราะคฤหาสน์นี้มีหลายชั้นเหลือเกิน ^^!!!

            ทางสะดวก! ฉันจึงรีบเดินเข้าไปคุยถามสารทุกข์สุขดิบอย่างสนิทสนม ไม่เสียแรงที่ไปนั่งหลังขดหลังแข็งเรียนภาษาเกาหลีมาหุๆๆๆๆยัยกานพลูเธอจะต้องอิจฉาฉันมวากๆแน่ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากนั้นฉันก็ขอถ่ายรูปกับคนโน้นทีคนนี้ที เน้นหนักๆที่มินมินและยงฮวีของยัยกานพลูหน่อย ฉันจะทำให้เธอคลั่งตาย ฉันยังให้นายเนถ่ายรูปให้ด้วยล่ะ คริๆ หน้านายนั่นโคตรบูดเลยอะ ช่วยไม่ได้ก็ตรงนี้มีนายคนเดียวนี่นา แต่ก็มีเมดสาวเดินผ่านเป็นระยะๆแต่ฉันไม่กล้าใช้หรอก ก็ฉันพึ่งมาที่นี่ครั้งแรกเองนี่นา เท่าที่ฉันคุยกับเคเอ็น จับใจความได้ว่าประธานชินซึ่งเป็นพ่อของนายเนเป็นลูกครึ่งเกาหลี อ๊ากกกอย่างนี้นายเนก็เป็นลูกเสี้ยวเกาหลีน่ะสิ เหอๆนายนี่เริ่มเข้าสเป๊กฉันเรื่อยๆละ เสียแต่ปากของนายนั่นมันไม่ใช่ - - ต่อๆเรื่องประธานชิน ซึ่งประธานชินก็เป็นประธานใหญ่ของค่ายที่เคเอ็นอยู่นั่นแหละ เอิ่มนายนั่นบอกฉันว่าพ่อเขาเป็นสปอนเซอร์เองนะ บ้านหลังนี้จะเว่อร์อลังการเกินไปละ  อีกอย่างฉันก็ได้บอกถึงการเป็นแฟนคลับตัวยงและพูดถึงการคิดที่จะทำรายการโปรโมทวง ฮ่าๆฉันก็พูดไปเรื่อยแหละ เราคุยกันอย่างออกรสยังกับสนิทกันมาแต่ชาติปางก่อน จนเวลาล่วงเลยมาจนถึงห้าทุ่ม อ๊ากกกกกก กลับบ้านไปโดนแม่จับขังแน่เลยอะ T_T ฉันเลยขอตัวกลับบ้าน เคเอ็นฯบอกให้ฉันมาเยี่ยมบ่อยๆด้วยล่ะ เขิลลล >/////< มากๆเบย โดยฉันบอกนายเนว่าจะขอกลับเอง เกรงใจเบาๆ ก็ตั้งแต่มานายนี่ยังนั่งเฝ้าไม่ยอมไปไหนแถมยังทำหน้าหงิกเป็นระยะๆแล้วก็เล่นโทรศัพท์อีกตามเคย ฉันก็เกรงใจเป็นนะ แต่ทว่านายนี่ไม่ยอมบอกจะไปส่ง บทจะดีก็ดีมวากกกกกเลยพ่อลูกเสี้ยวเกาหลี ^_^ จะว่าไปฉันต้องโทรไปบอกที่บ้านหน่อยแล้ว แต่โทรศัพท์ฉันไปไหนล่ะ สงสัยหล่นอยู่ในรถนายเนแน่เลยอะ คนที่บ้านคงโทรมาเป็นร้อยสายแน่ๆเลยอะ T^T

หม่าม้าลูกสาวมิได้ตั้งใจเถลไถลนะ  อ๊ากอยู่บนรถจริงๆด้วย โอ้วววมิสคอลเป็นร้อยล้านสาย ทั้งจากแม่ ยัยกานพลู ขนมชั้น และหนึ่งในสายนั้น…เป็น *1080 อีกแล้ว ฮ่าๆๆๆๆ เดี๋ยวหนูกลับบ้านจะไปอธิบายให้ฟังนะหม่ามี้ T^T .............